Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.70.2019.1.EK
z 7 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania w ramach umowy użyczenia pomieszczeń na rzecz Skarbu Państwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania w ramach umowy użyczenia pomieszczeń na rzecz Skarbu Państwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto powzięło wątpliwości w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi użyczenia pomieszczeń budynku administracyjno-biurowego położonego w C. (dalej: „Budynek”) na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Wojewodę. Miasto zaznacza, iż obecnie nie posiada prawa własności Budynku, jak i nieruchomości gruntowej, na której został posadowiony - właścicielem tejże nieruchomości jest Skarb Państwa, natomiast trwałym zarządcą – L. Aktualnie Budynek jest siedzibą L.- Delegatury w C.

Miasto jest w trakcie prowadzenia rozmów dotyczących nieodpłatnego pozyskania prawa własności ww. nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje zmiany dotychczasowej funkcji Budynku. W przypadku nabycia prawa własności, Miasto częściowo będzie wykorzystywać budynek na własne cele, a w pozostałej części udostępni nieodpłatnie na podstawie umów użyczenia część pomieszczeń znajdujących się w Budynku Skarbowi Państwa - Wojewodzie, który będzie zawierał odrębne umowy użyczenia z jednostkami Skarbu Państwa dla realizacji ich ustawowych zadań.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie pragnie podkreślić, że w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Planowane przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Miasta nie ma związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą. Budynek służył będzie realizacji zadań publicznych Miasta, natomiast zakładane umowy nieodpłatnego użyczenia pomieszczeń Budynku jednostkom sektora publicznego, służyły będą realizacji ich celów ustawowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne udostępnienie przez Miasto znajdujących się w Budynku pomieszczeń (na podstawie umowy użyczenia) Skarbowi Państwa w celu realizacji jego ustawowych zadań, wykonywanych przez jednostki organizacyjne Skarbu Państwa będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, nieodpłatne udostępnienie znajdujących się w Budynku pomieszczeń (na podstawie umowy użyczenia) Skarbowi Państwa w celu realizacji jego ustawowych zadań, wykonywanych przez jednostki organizacyjne Skarbu Państwa nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na to, iż Miasto w ramach przedmiotowych umów nie będzie działało w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT?
3. Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie przez Miasto znajdujących się w Budynku pomieszczeń (na podstawie umowy użyczenia) Skarbowi Państwa w celu realizacji jego ustawowych zadań, wykonywanych przez jednostki organizacyjne Skarbu Państwa nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
4. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, nieodpłatne udostępnienie znajdujących się w Budynku pomieszczeń (na podstawie umowy użyczenia) Skarbowi Państwa w celu realizacji jego ustawowych zadań, wykonywanych przez jednostki organizacyjne Skarbu Państwa nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na to, iż Miasto w ramach przedmiotowych umów nie będzie działało w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie

Ad. 1.

Jak stanowi art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Wobec powyższego, konieczne jest ustalenie, czy nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będzie opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Dodatkowo - zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zgodnie z powyższymi unormowaniami, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy zwrócić uwagę na opinię Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w sprawie C-371/07, który stwierdził, że: (...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit .a), jednakże sądzę, że w art. 6 ust .2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia), nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi: "suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług" (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników”- vide pkt 40 opinii.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami niedotyczącymi działalności gospodarczej powoduje, że nie wystąpi obowiązek opodatkowania podatkiem VAT omawianych usług.

Pogląd Wnioskodawcy znajduje poparcie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 maja 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.105.2017.2.SR, dotyczącej analogicznego stanu faktycznego. W interpretacji tej stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie nieruchomości na rzecz Gminy [na podstawie umowy użyczenia - przyp. Wnioskodawcy] nie ma związku z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Powiat. Przekazanie nieruchomości na rzecz Gminy dokonane zostało celem realizacji zadań publicznych Gminy.

Jednakie zasadniczą przesłanką decydującą o braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości na rzecz Gminy, jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczania podatku należnego z tego tytułu - w przedmiotowej sprawie nie będą bowiem wypełnione przesłanki określone w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

Podsumowując, czynność nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawcę nieruchomości na rzecz Gminy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uzasadnienia przedmiotowej interpretacji indywidualnej wynika, iż nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT wiąże się zwykle z poniesieniem kosztów wynagrodzeń pracowników, które nie są objęte VAT. Dlatego też uwzględniwszy przepisy prawa unijnego wykładane systemowo i w kontekście zasady neutralności VAT, należy przyjąć, iż brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą podatnika powoduje, że nie występuje tym samym obowiązek opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego świadczenia usług.

W odniesieniu do opisanego na wstępie zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Miasto nie będzie zobowiązane do naliczania podatku należnego z tytułu przedmiotowych umów - nie zostaną bowiem wypełnione warunki określone w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT. Przesłanką decydującą o braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego użyczenia tych pomieszczeń przez Wnioskodawcę będzie brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 2.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 Ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast według art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej, jeśli jest ona związana z zadaniami, które są wykonywane przez daną jednostkę jako organ władzy publicznej, nie implikuje założenia, że dana jednostka w odniesieniu do takiej czynności stała się podatnikiem podatku VAT (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2012 roku, sygn.: I FSK 1879/13).

Na marginesie należy wskazać, że Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia organu władzy publicznej, należy więc przyjąć, że pojęcie to obejmuje wszelkie organy państwowe, organy samorządu terytorialnego, jak również wszelkie organy władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej (T. Michalik, komentarz do art. 15 [w:] VAT. Komentarz, Wyd. 12, Warszawa 2016).

Omawiany przepis oparty jest na normie wyrażonej w art. 13 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [(Dz. Urz. UE L z 2016 r. nr 177/9) - dalej jako: „Dyrektywa VAT”]. Zgodnie ze wskazaną regulacją, przedmiotowe organy (krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego) nie są uważane za podatników, w odniesieniu do czynności lub transakcji, w których uczestniczą jako organy publiczne, nawet jeżeli w związku z tymi czynnościami lub transakcjami organy te pobierają opłaty, należności lub wynagrodzenie. Aby przepis ten mógł zostać zastosowany, muszą zostać spełnione łącznie dwie określone w nim przesłanki odnoszące się do samego podmiotu oraz podjętego przezeń działania, a mianowicie: działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i wykonując tę działalność, podmiot ów musi działać jako organ władzy publicznej (T. Michalik, komentarz do art. 15 [w:] VAT. Komentarz, Wyd. 12, Warszawa 2016).

Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 września 2008 roku, sygn.: C-288/07, istotą wyłączenia z grona podatników organów władzy publicznej i innych podmiotów publicznych jest to, że konstrukcja Dyrektywy VAT zakładająca powszechność opodatkowania działalności gospodarczej, przy szerokiej definicji działalności gospodarczej na potrzeby VAT, zakłada, że co do zasady podmioty takie, prowadząc swoją działalność - bez tego specyficznego wyłączenia, podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wskazuje się, że „kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne” (J. Materewicz, komentarz do art. 15 [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, 2018).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy każdorazowo badać, czy dana czynność jednostki samorządu terytorialnego związana z działaniem w charakterze organu władzy publicznej, czy działaniem w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.) - gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 995 z późn. zm.), w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami. Sprawy publiczne jako podstawową sferę działania samorządów określa również art. 3 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607 z późn. zm.).

Zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb jej mieszkańców. Zatem czynności realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Miasto nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane poza zakresem działalności gospodarczej Miasta w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Miasto realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6.

W interpretacjach indywidualnych dominuje pogląd, zgodnie z którym jednostki samorządu terytorialnego, nieodpłatnie udostępniając obiekty dla celów gminnych, nie wykonują działalności gospodarczej. Ponadto w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług przez gminę (np. przekazanie wybudowanej infrastruktury nieodpłatnie jako użyczenie), które będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez gminę działalnością, (tj. wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych) nie będą zachodzić podstawy do traktowania tego nieodpłatnego przekazania jako odpłatnego świadczenia usług (J. Materewicz, komentarz do art. 15 [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, 2018).

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe uwagi znajdą zastosowanie na gruncie przedmiotowej sprawy, gdyż Miasto działało będzie w charakterze organu władzy publicznej.

Z przedstawionych w opisie sprawy okoliczności wynika, że zawarcie umów użyczenia nie ma związku z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Miasto. Nieodpłatne udostępnienie pomieszczeń Budynku na rzecz Skarbu Państwa dokonane zostanie celem realizacji zadań publicznych wynikających z odpowiednich ustaw. Tym samym nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…),w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Analizując art. 8 us.2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, analizując natomiast treść powołanego art. 8 us.2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Z okoliczności sprawy wynika, że Miasto zamierza oddać w użyczenie Skarbowi Państwa pomieszczenia znajdujące się w budynku administracyjno-biurowym, który obecnie jest siedzibą L.-Delegatura w C. Wnioskodawca jest w trakcie prowadzenia rozmów dotyczących nieodpłatnego pozyskania prawa własności ww. nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje zmiany dotychczasowej funkcji Budynku. W przypadku nabycia prawa własności, Miasto częściowo będzie wykorzystywać budynek na własne cele, a w pozostałej części udostępni nieodpłatnie na podstawie umów użyczenia część pomieszczeń znajdujących się w Budynku Skarbowi Państwa - Wojewodzie, który będzie zawierał odrębne umowy użyczenia z jednostkami Skarbu Państwa dla realizacji ich ustawowych zadań.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wskazał, że w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Planowane przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Miasta nie ma związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą. Budynek służył będzie realizacji zadań publicznych Miasta, natomiast zakładane umowy nieodpłatnego użyczenia pomieszczeń Budynku jednostkom sektora publicznego, służyły będą realizacji ich celów ustawowych.

Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 K.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony, lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność.

Powyższe przepisy odnośnie użyczenia wskazują, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W przypadku użyczenia nieruchomości (towaru) pod uwagę należy wziąć art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Należy zauważyć, że przepis ten ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Ponadto niezbędne jest żeby podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak podano we wniosku – Wnioskodawcy z tytułu nabycia opisanej we wniosku Nieruchomości nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, to – przy uwzględnieniu treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – planowane nieodpłatne udostępnienie Skarbowi Państwa pomieszczeń w Budynku, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie w tym przypadku nie ma zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi na nie, jedynie w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 40, 20-029 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.