Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.18.2019.3.MP
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) i pismem z dnia 2 marca 2019 r. (data wpływu 2 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 1 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.18.2019.1.MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 1 lutego 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 lutego 2019 r.). W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Z uwagi na konieczność doprecyzowania stanu faktycznego pismem z dnia 25 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.18.2019.2.MP, ponownie wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie II wysłane zostało w dniu 25 lutego 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 lutego 2019 r.). W dniu 2 marca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny za kwotę 212 000 zł, tj. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, zwane dalej mieszkaniem, którego zakup sfinansowała ze środków własnych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i mieszkanie to nabyła z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni w ww. mieszkaniu zrobiła remont, a potem w nim zamieszkała, była jedynym właścicielem ww. mieszkania (tytuł prawny: własność). Adres mieszkania to K., O.

W dniu 25 października 2016 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła w Banku x kredyt hipoteczny w kwocie 130 000 zł, z czego kwota 70 000 zł została przeznaczona na refinansowanie kosztów zakupu mieszkania, tj. wydatków poniesionych za zakup ww. mieszkania o adresie K. O., a kwota 60 000 zł na remont tego samego mieszkania. W umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Bankiem x został określony cel kredytu: refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe związane z zakupem nieruchomości – kwota 70 000 zł oraz modernizacja i remont mieszkania – kwota 60 000 zł. Kwoty te są jednoznacznie wyodrębnione w umowie kredytowej. Przedmiotem kredytowania w rozumieniu postanowień umowy kredytowej jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, adres: O., K. Z umowy kredytu wynika wprost, że kredyt został zaciągnięty na cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.): za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Remont ww. mieszkania (adres: K. O.), którego była właścicielką rozpoczął się w dniu 2 listopada 2016 r., natomiast zakończył w dniu 31 grudnia 2016 r. W ramach remontu wykonane zostały następujące prace: wymiana okien, drzwi zewnętrznych i wewnętrznych, instalacji gazowej, elektrycznej i hydraulicznej, wymiana grzejników, zburzenie części ścian i postawienie nowych, wylewki na podłodze, położenie paneli podłogowych, wyrównanie ścian przy użyciu płyt kartonowo-gipsowych, tynki oraz gładzie na ścianach, malowanie ścian, płytkowanie łazienki, przedpokoju i balkonu, biały montaż. Materiały nabyte w celu wykonania remontu to między innymi: wylewka cementowa podłogowa bazowa, wylewka poziomująca epoksydowa, izolacja dylatacyjna do wylewek podłogowych, grunt do posadzek, grunt do ścian, masa hydroizolacyjna – łazienka i balkon, cegły z betonu komórkowego – odbudowa ściany w łazience, zaprawa do cegieł, płyty kartonowo gipsowe, taśmy łączeniowe płyt kartonowo gipsowych, profile do montażu płyt regipsowych, narożniki aluminiowe narożne do łączenia płyt kartonowo-gipsowych, kleje do płyt kartonowo-gipsowych, zaprawa tynkowa – sufity, gips tynkarski, profile stelażowe do sufitów podwieszanych, farby podkładowe, farby wierzchnie, masy akrylowe, masy silikonowe, wkręty i śruby do płyt, płyty OSB – wyrównywanie ścian w łazience, masa szpachlowa, rozdzielnia elektryczna wraz z osprzętem zabezpieczającym, kable elektryczne plus puszki i rozdzielacze, transformatory sieci niskiego napięcia plus trasy kablowe oraz łączniki, armatura wodna, gazowa, kanalizacyjna i ściekowa (rury, kolana łączniki, zawory i rozdzielacze), płytki ceramiczne – podłogi i ściany plus balkon, kleje do płytek ceramicznych, fugi, listwy wykończeniowe płytek ceramicznych, progi podłogowe oraz dylatacyjne, kabina prysznicowa, zestaw WC -„ geberit” – z muszlą WC, armatura wodna – łazienka oraz kuchnia, piec gazowy (CWU łazienka) – wymiana, kanał spalinowy, kanały wentylacyjne, bojler elektryczny, kaloryfery, zawory termostatyczne, umywalka, okna oraz napowietrzniki okienne, parapety – zewnętrzne i wewnętrzne, drzwi – wewnętrzne i wejściowe (komplety z ościeżnicami i osprzętem), panele podłogowe, izolacja pod panele podłogowe wraz z taśmami łączeniowymi oraz folią paroprzepuszczalną, listwy przypodłogowe, kratki wentylacyjne oraz wzierniki inspekcyjne.

Wnioskodawczyni nie posiada wystawionych na własne nazwisko faktur VAT oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych dotyczących wykonania prac remontowych. Wtedy nie wiedziała Ona jeszcze, że mieszkanie sprzeda przed upływem pięciu lat i że faktury VAT mogą być potrzebne w celu udokumentowania kosztów remontu.

Od stycznia 2017 r. do kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni mieszkała w ww. mieszkaniu. Wkrótce okazało się, że musi zmienić swoje plany mieszkaniowe, co wiązało się ze sprzedażą ww. mieszkania.

Wnioskodawczyni w dniu 31 maja 2017 r. sprzedała przedmiotowe mieszkanie za kwotę 349 000 zł, przy czym kwota ta, została aktem notarialnym podzielona w następujący sposób: kwota 128 711 zł 26 gr – przekazana bezpośrednio do Banku x tytułem spłaty ww. kredytu hipotecznego (spłata całego kredytu w tym środków przeznaczonych na refinansowanie zakupu jak i remont mieszkania); pozostała kwota 220 288 zł 74 gr – przekazana na konto Wnioskodawczyni. Data spłaty ww. kredytu hipotecznego to 1 czerwca 2017 r. W dniu spłaty kredytu hipotecznego, tj. 1 czerwca 2017 r. kapitał do spłaty wynosił 128 711 zł 26 gr, a odsetki 301 zł 26 gr. Odpłatne zbycie ww. mieszkania nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. W kwietniu 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie PIT-39, w którym wykazała przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości w kwocie 349 000 zł (cena sprzedaży mieszkania), a koszt uzyskania przychodu w kwocie 222 562 zł 20 gr (cena zakupu mieszkania 212 000 zł plus koszty notariusza 5 347 zł plus koszty pośrednika związane z nabyciem mieszkania 5 215 zł 20 gr). Dochód w zeznaniu PIT-39 wyniósł 126 437 zł 80 gr. Jako że Wnioskodawczyni nie posiada dokumentacji wydatkowania środków na remont przedmiotowego mieszkania (faktury VAT), nie wliczyła do kosztów uzyskania przychodu środków pieniężnych w kwocie 60 000 zł, przeznaczonych na remont ww. mieszkania.

Wnioskodawczyni nie zapłaciła do tej pory podatku, ponieważ zamierza skorzystać z ulgi mieszkaniowej i część przychodu przeznaczyć na cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z ulgi mieszkaniowej, jako że część przychodu wydała na własne cele mieszkaniowe. Do wydatków przeznaczonych na realizację własnych celów mieszkaniowych uprawniających do skorzystania z ulgi, Wnioskodawczyni chce zaliczyć kwotę 60 000 zł przeznaczoną na spłatę kredytu w Banku x (część kredytu z 25 października 2016 r. przeznaczona na remont przedmiotowego mieszkania i spłacona po jego sprzedaży), odsetki od ww. kredytu (proporcjonalnie do części przeznaczonej na remont) oraz kwotę ok. 25 000 zł przeznaczoną na remont innego mieszkania, którego jest właścicielem od 2008 r. i w którym aktualnie Wnioskodawczyni zamieszkuje.

W uzupełnieniu z dnia 2 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wskazuje, że do wydatków przeznaczonych na realizację własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określonych w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych chce zaliczyć część przychodu ze sprzedaży ww. mieszkania przeznaczoną na spłatę kredytu hipotecznego w Banku x (kapitał plus odsetki) zaciągniętego w dniu 25 października 2016 r., w części przypadającej na remont ww. mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy część przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania, a przekazanego na spłatę kredytu zaciągniętego na remont tego mieszkania (kapitał i odsetki) Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do wydatków przeznaczonych na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), z uwagi na fakt, że kwota kredytu w części udzielonej na remont lokalu mieszkalnego, nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodu, przysługuje Jej w odniesieniu do tej kwoty możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to zaliczenie spłaty kredytu remontowego w kwocie 60 000 zł do wydatków na własne cele mieszkaniowe uprawniających do skorzystania z ulgi podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawczyni doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do części przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania a przekazanego na spłatę kredytu zaciągniętego na remont tego mieszkania (kapitał i odsetki), z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nie mogła obniżyć uzyskanego przychodu o poniesione koszty, którymi byłyby udokumentowane nakłady poniesione na sprzedany lokal (na remont sprzedanego mieszkania), ze względu na brak takiej dokumentacji, uważa Ona, że ma prawo w tej części do zaliczenia wydatków poniesionych na spłatę ww. kredytu (część dotycząca remontu), jako wydatków przeznaczonych na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data i forma prawna nabycia.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 158 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 245 § 1 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Stosownie do art. 245 ww. Kodeksu, do przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości potrzebna jest umowa między uprawnionym a nabywcą oraz - jeżeli prawo jest ujawnione w księdze wieczystej - wpis do tej księgi, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.), spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji oraz jest ograniczonym prawem rzeczowym. W myśl art. 172 ust. 4 tej ustawy, umowa zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Wypis tego aktu notariusz przesyła niezwłocznie spółdzielni.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła za kwotę 212 000 zł spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zakup ww. mieszkania sfinansowała ze środków własnych. Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem ww. mieszkania. W dniu 25 października 2016 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła w Banku kredyt hipoteczny w kwocie 130 000 zł. W umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Bankiem został określony cel kredytu: refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe związane z zakupem nieruchomości – kwota 70 000 zł oraz modernizacja i remont mieszkania – kwota 60 000 zł. Przedmiotem kredytowania w rozumieniu postanowień umowy kredytowej jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Remont ww. mieszkania przeprowadzony został w okresie od dnia 2 listopada 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. W ramach remontu wykonane zostały następujące prace: wymiana okien, drzwi zewnętrznych i wewnętrznych, instalacji gazowej, elektrycznej i hydraulicznej, wymiana grzejników, zburzenie części ścian i postawienie nowych, wylewki na podłodze, położenie paneli podłogowych, wyrównanie ścian przy użyciu płyt kartonowo-gipsowych, tynki oraz gładzie na ścianach, malowanie ścian, płytkowanie łazienki, przedpokoju i balkonu, biały montaż. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i mieszkanie to nabyła z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni nie posiada wystawionych na własne nazwisko faktur VAT oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych dotyczących wykonania prac remontowych. Po przeprowadzeniu ww. remontu Wnioskodawczyni mieszkała w tym mieszkaniu, tj. w okresie od stycznia 2017 r. do kwietnia 2017 r. W dniu 31 maja 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za kwotę 349 000 zł, przy czym kwota ta została aktem notarialnym podzielona w następujący sposób: kwota 128 711 zł 26 gr – przekazana bezpośrednio do Banku tytułem spłaty kredytu hipotecznego (spłata całego kredytu, w tym środków przeznaczonych na refinansowanie zakupu jak i remont mieszkania); pozostała kwota 220 288 zł 74 gr została przekazana bezpośrednio na konto Wnioskodawczyni. Data spłaty ww. kredytu hipotecznego to 1 czerwca 2017 r. W dniu spłaty kredytu hipotecznego, tj. 1 czerwca 2017 r. kapitał do spłaty wynosił 128 711 zł 26 gr, a odsetki 301 zł 26 gr. Odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Ponieważ Wnioskodawczyni nie posiada dokumentacji (faktur VAT) wydatkowania środków na remont ww. mieszkania, nie wliczyła do kosztów uzyskania przychodu środków pieniężnych w kwocie 60 000 zł przeznaczonych na remont tego mieszkania.

Biorąc powyższe pod uwagę dokonana w dniu 31 maja 2017 r. sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy kupna - sprzedaży w dniu 14 lipca 2016 r., stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Wobec powyższego przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich kosztów zalicza się np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 6c ww. ustawy, ponieważ zbywany lokal mieszkalny, tj. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła odpłatnie (na podstawie umowy kupna-sprzedaży).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, podstawę opodatkowania stanowi dochód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego obliczony jako różnica pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy pomniejszonym o koszty odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, wytworzenia lub nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. Nakłady na nieruchomość muszą być poczynione przez podatnika uzyskującego przychód z odpłatnego zbycia i udokumentowane fakturą VAT potwierdzającą poniesienie wydatku przez tę osobę. Brak jest bowiem podstaw prawnych, aby nieudokumentowane należycie wydatki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw ustawodawca precyzuje w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego). Kosztem nabycia będzie zatem, cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za lokal (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) będący przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup ww. lokalu pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia, oprócz ceny nabycia, są również zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) poczynione w czasie jego posiadania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. Z brzmienia przepisu, jak i z poglądów reprezentowanych przez doktrynę wynika jednak, że za nakłady poniesione na nieruchomość (lokal mieszkalny) rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego).

Z cytowanych przepisów prawa wynika zatem, że nakłady na lokal mieszkalny mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pod warunkiem, że:

• zwiększyły jego wartość,
  

• poniesione zostały w czasie jego posiadania,
  

• zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.
  
  

Natomiast, w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy, kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie mogą w żadnym wypadku stanowić spłacone odsetki od kredytu bankowego zaciągniętego na refinansowanie zakupu oraz remont tego lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego). Należy podkreślić, że zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na sfinansowanie określonej inwestycji. Odsetki od kredytu to wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych np. na remont lokalu mieszkalnego i mają związek ze spłatą kredytu. Odsetki są kosztem pozyskania kapitału na określony cel, a więc niejako „ceną”, jaką podatnik musi zapłacić w związku z pożyczeniem przez bank pieniędzy.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (w odniesieniu do dochodu z odpłatnego zbycia uzyskanego w 2017 r.), że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie może obejmować taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. Zatem wyłącznie w sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostałby w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzystałby ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

2. wydatki poniesione na:


1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

W tym miejscu należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup nieruchomości (lokalu mieszkalnego), za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten właśnie zakup. W przepisie tym ustanowiono zatem, zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Konstrukcja przepisu art. 21 ust. 30 ww. ustawy oznacza jednak, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanej nieruchomości nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, w której odliczeniu podlegać ma wydatek na nabycie nieruchomości (lokalu mieszkalnego), czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego lokalu mieszkalnego do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność – jaką jest zakup lokalu mieszkalnego – byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia, a drugi raz spłata tej właśnie kwoty kredytu. Wydatki na spłatę tej części kredytu, która została uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie zbywanej nieruchomości (np. w cenie nabycia zbywanej nieruchomości), nie mogą być jednocześnie traktowane jako wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wynika, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1, a więc m.in. na remont własnego lokalu mieszkalnego. Jednakże zauważyć należy, że cena zakupu lokalu mieszkalnego stanowi w odpowiedniej wysokości koszt nabycia tego prawa, o jakim mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te stanowią koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, co oznacza, że podlegają odliczeniu od przychodu z odpłatnego zbycia przy obliczaniu uzyskanego ze sprzedaży dochodu. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, może zostać uwzględniony koszt jego nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na jego nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie takiego kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że podatnik odliczyłby dwukrotnie te same wydatki, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przeznaczyła na spłatę kredytu zaciągniętego na refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe związane z zakupem nieruchomości (mieszkania) oraz na modernizację i remont ww. mieszkania. Wnioskodawczyni podaje, że do wydatków przeznaczonych na realizację własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo w ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chce zaliczyć część przychodu z dokonanej w dniu 31 maja 2017 r. sprzedaży mieszkania (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) przeznaczoną na spłatę kredytu bankowego (kapitał plus odsetki) zaciągniętego w dniu 25 października 2016 r., w części przypadającej na remont ww. mieszkania. Jednocześnie Wnioskodawczyni podkreśla, że ponieważ nie posiada faktur VAT dokumentujących wydatkowanie środków na remont przedmiotowego mieszkania, nie wliczyła do kosztów uzyskania przychodu środków pieniężnych przeznaczonych na remont tego mieszkania. Wnioskodawczyni mieszkała w tym mieszkaniu w okresie od stycznia 2017 r. do kwietnia 2017 r.

Zatem, w odniesieniu do części przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) a przekazanego na spłatę kredytu zaciągniętego m.in. na remont tego lokalu mieszkalnego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nie mogła obniżyć uzyskanego przychodu o poniesione koszty, którymi byłyby udokumentowane nakłady poniesione na sprzedany lokal, ze względu na brak faktur VAT, Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania w tej części do zaliczenia wydatków poniesionych na spłatę kredytu jako wydatków przeznaczonych na cele mieszkaniowe.

Podsumowując, należy stwierdzić, z uwagi na fakt, że kwota kredytu w części udzielonej na remont lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawczyni przysługuje w odniesieniu to tej kwoty możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób okolicznością decydującą o jego zastosowaniu, jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat, od końca roku podatkowego, w którym sprzedaż została dokonana, na własne cele mieszkaniowe, które zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, obejmują m.in. spłatę kredytu udzielonego na remont własnego lokalu mieszkalnego. Jednakże podkreślić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Odnosząc się natomiast do wydatkowania przychodu z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe (remont mieszkania) wskazać należy, że spłata odsetek od ww. kredytu nie podlega odliczeniu od przychodu jako koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego, a więc nie nastąpi podwójna korzyść podatkowa polegająca na uwzględnieniu spłaty odsetek jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy i jednocześnie zaliczeniu tej spłaty do kosztów uzyskania przychodów. Zatem, dokonana przez Wnioskodawczynię spłata odsetek od ww. kredytu stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe, a tym samym dochód z odpłatnego zbycia w części odpowiadającej przychodowi wydatkowanemu na spłatę odsetek od ww. kredytu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Uznając bowiem, że dany wydatek został poniesiony na własne cele mieszkaniowe podatnik odnosi ewidentną korzyść podatkową, ponieważ okoliczność ta wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 tej ustawy, w szczególności nie określono, że wysokość tych wydatków ustala się na podstawie faktur VAT. Niemniej w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro Wnioskodawczyni zamierza skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, również powinna liczyć się z koniecznością wykazania i udokumentowania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe, w tym na remont. Natomiast, Organ podatkowy weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego uprawniony jest żądać od podatników udowodnienia poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży ww. mieszkania faktycznie przeznaczone zostały przez podatnika na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł. Zatem można dowodzić fakt poniesienia wydatków na cele uzasadniające zwolnienie (np. na remont spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) wszelkimi rzetelnymi i wiarygodnymi dokumentami. Takimi dokumentami mogą być zatem m.in. umowa o wykonanie usług remontowych, umowa o dzieło z wykonawcą prac lub też inne dokumenty (np. paragon w połączeniu z np. potwierdzeniem płatności kartą), które ten fakt mogą potwierdzić.

Podkreślić również należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. W wykazie wydatków i prac na remont ww. mieszkania wymienionych przez Wnioskodawczynię w uzupełnieniu wniosku, nie zostały podane wydatki, które od razu mogłyby wykluczać możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na etapie wydawania interpretacji Organ nie może odmówić Wnioskodawczyni prawa do omawianego zwolnienia. Natomiast, prawo do zwolnienia lub ulgi podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawczyni zrealizowała swój cel mieszkaniowy (określony w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy), czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto, tut. Organ zaznacza również, że nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tut. Organ nie może odnieść się do wyliczeń i kwot wskazanych przez Wnioskodawczynię. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. czynności sprawdzających czy też postępowania podatkowego.

Reasumując, wydatki na spłatę kredytu bankowego oraz odsetek od kredytu, z którego pozyskanymi środkami w części sfinansowany został remont lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), z uwagi na nieuwzględnienie wydatków na remont jako nakładów zwiększających wartość lokalu mieszkalnego do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia (czyli w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży), mogą korzystać w części odpowiadającej wydatkowanemu na ten cel przychodowi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tutejszy Organ podatkowy zaznacza, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionej w pytaniu kwestii możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przypadającej na spłatę kredytu zaciągniętego na remont tego zbywanego mieszkania i nie odnosi się do zwolnienia z opodatkowania przychodu w części wydatkowanej przez Wnioskodawczynię na remont innego lokalu mieszkalnego.

Wskazać bowiem należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy. Zatem, ocenie tut. Organu dokonanej w niniejszej interpretacji zostały poddane wyłącznie wydatki zawarte w przedstawionym przez Wnioskodawczynię pytaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.