Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.870.2018.2.MS
z 15 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 grudnia 2018 r. (data wpływu 29 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniu 25 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana …,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Panią …,

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką (drugim Wnioskodawcą) zakupili z majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską do tego majątku poniższe nieruchomości, a niektórymi rozporządzili w następujący sposób:

1. W dniu 20 grudnia 1993 r. otrzymali przydział spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego (garażu) w P., które sprzedali tj. lokal mieszkalny w dniu 19 stycznia 2004 r. , natomiast garaż w dniu 19 lutego 2018 r.
   
2. W dniu 12 marca 1996 r. zakupili niezabudowaną działkę przy ulicy W. … w P., którą posiadają nadal.
   
3. W dniu 28 kwietnia 1997 r. zakupili lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym oraz udziałem we współwłasności części i urządzeń wspólnych budynku mieszkalnego oraz współużytkowaniem wieczystym przy ul. Ś. w S., który sprzedali w dniu 11 października 2013 r.
   
4. W dniu 22 stycznia 1998 r. zakupili niezabudowaną działkę x/10 oraz w dniu następnym niezabudowaną działkę x/4 w P. na których, po zabudowie, aktualnie mieszkają (ul. Z.)
   
5. W dniu 21 czerwca 1999 r. zakupili niezabudowaną działkę … w W., którą w dniu 11 grudnia 2015 r. sprzedali spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami.
   
6. W dniu 20 września 1999 r. zakupili niezabudowaną działkę przy ulicy W. … w P., którą posiadają nadal.
   
7. W dniu 7 listopada 2014 r. zakupili lokal mieszkalny wraz z udziałem we wspólnych częściach i urządzeniach budynku oraz w prawie wieczystego użytkowania gruntu przy ul. K. w S., który posiadają nadal.
   
8. W dniu 18 maja 2017 r. zakupili lokal niemieszkalny wraz z prawami związanymi i udziałem w działce gruntu przy ul. L. w S. , który posiadają nadal.
   
9. W dniu 13 czerwca 2018 r. zakupili lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym i udziałem w nieruchomości wspólnej przy ul. P. w S., który w dniu 30 listopada 2018 r. darowali pełnoletniemu synowi.
   
10. W dniu 6 sierpnia 2013 r. zakupili zabudowaną działkę … w P., która została w dniu 25 marca 2015 r. podzielona na dwie działki … i …, a następnie działka … została w dniu 23 czerwca 2015 r. przeniesiona na rzecz spółki komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami. Natomiast w odniesieniu do działki … (której przyszła sprzedaż jest przedmiotem niniejszego wniosku) w dniu 1 września 2017 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży tej działki spółce komandytowej (w której Wnioskodawcy są komandytariuszami).

Ponadto, w dniu 16 lutego 2009 r. jeden z Wnioskodawców (Pan S.W.), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zakupił wraz ze wspólnikiem prawo użytkowania wieczystego działki nr 5 wraz z własnością zabudowań w P., a następnie w dniu 28 grudnia 2010 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie tej spółki wraz ze wspólnikiem sprzedali to prawo użytkowania wieczystego działki wraz z własnością zabudowań.

Wnioskodawcy zamierzają w 2019 r. sprzedać działkę 20/4 w P. spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu wniosek uzupełniono o następujące informacje:

• Wnioskodawcy w dniu 6 sierpnia 2013 r. nabyli nieruchomość zabudowaną nr x/1 (podzieloną następnie na dwie działki o nr x/3 oraz x/4) od podatnika VAT, jednak sprzedaż nieruchomości była zwolniona z tego podatku, zatem Wnioskodawcom nie przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego,
• nieruchomość zabudowana nr x/1 została zakupiona w celu „prawdopodobnego” wniesienia w przyszłości przedmiotowej działki jako aportu lub wkładu do spółki,
• przedmiotowa nieruchomość była w sposób incydentalny wynajmowana kontrahentowi, który wykorzystywał istniejącą zabudowę do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W późniejszym czasie umowa została zmieniona, gdyż działka została podzielona i przedmiotem najmu była już tylko działka x/4. Następnie najem został ograniczony do najmu dwóch obiektów i terenu gruntu pomiędzy tymi obiektami oraz dodatkowego pasa gruntu zapewniającego dostęp do drogi publicznej. Umowa ta była zawarta na czas ograniczony. Aktualnie działka x/4 nie jest wykorzystywana.
• dla przedmiotowej nieruchomości (tj. nr x/4) nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o warunkach zabudowy dla Wnioskodawców nie była wydana, jednak taka decyzja została wydana dla przyszłego kontrahenta Wnioskodawców (tj. spółki komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami).
• na przedmiotowej nieruchomości znajdują się budynki/budowle, które przeznaczone są do rozbiórki, a część z nich została już rozebrana na podstawie pozwolenia na rozbiórkę z 2014 r.,
• przedmiotem planowanej przez Wnioskodawców sprzedaży będzie grunt wraz z istniejącą zabudową przeznaczoną na rozbiórkę oraz z istniejącym stanem zalesienia,
• nie ponoszono wydatków na ulepszenie istniejących budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
• aktualnie oboje Wnioskodawcy nie są czynnymi podatnikami VAT. Przy czym Pan S. W. nigdy nie był czynnym podatnikiem VAT, natomiast Pani W.W. w kwietniu 2017 r. dokonała sprzedaży samochodu i z tego tytułu zapłaciła podatek VAT (jedyna faktura wystawiona w 2017 r. przez Wnioskodawczynię). W latach poprzednich Wnioskodawczyni wystawiała faktury z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie remontów obiektów pływających. Na podstawie złożonego VAT-Z z dnia 30 kwietnia 2017 r. została wyrejestrowana jako podatnik VAT.
• Wnioskodawcy nabyli w dniu 12 marca 1996 r. oraz w dniu 20 września 1999 r. niezabudowane działki z zamiarem podarowania ich swoim dwóm synom, gdyby wykazali oni wolę budowy i zamieszkania w zabudowie jednorodzinnej. Do dnia dzisiejszego obaj synowie zamieszkują w mieszkaniach stanowiących ich własność. Z tym, że jeden z synów nabył własność mieszkania położonego przy ul. P. w S. w drodze darowizny od Wnioskodawców (do dnia darowizny mieszkanie stanowiło ich własność).
• decyzja o nabyciu mieszkania przy ul. K. została podjęta niezwłocznie po powzięciu przez Wnioskodawców wiedzy o złym stanie zdrowia matki oraz brata Pani W.W. Stan zdrowia obojga spowodował, że mieszkanie przy ul. K. , które do tego czasu zajmowali, ze względu na fakt, że znajdowało się na IV piętrze w budynku bez windy, stało się niemożliwe dla nich do zamieszkiwania. Dla uproszczenia i przyspieszenia procedur i formalności związanych z nabyciem nieruchomości Wnioskodawcy postanowili, że nabędą mieszkanie przy ul. K. w celu zamieszkiwania w nim matki i brata Wnioskodawczyni Pani W.W..
• Lokal przy ul. L. jest lokalem biurowym i został zakupiony przez Wnioskodawców w celu jego wynajmowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży w 2019 r. działki x/4 w P. spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami, Wnioskodawcy będą działać jako podatnicy VAT, a tym samym sprzedaż tej działki będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku sprzedaży w 2019 r. działki nr x/4 w P. spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami, Wnioskodawcy nie będą działać jako podatnicy VAT, a tym samym sprzedaż tej działki będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istota problemu sprowadza się do tego, czy sprzedawcy w opisanym stanie faktycznym są uznawani za podatników VAT i w konsekwencji czy od sprzedawanej działki powinni zapłacić podatek od towarów i usług. Zgodnie z definicją podatnika zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą [...] bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ustawą o podatku VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców [...]. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. A więc przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działkę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową czyli ciągłą. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz przyszłego spożytkowania w celach prywatnych, również do własnej działalności gospodarczej, niezależnie od formy w jakiej się ją prowadzi (jednoosobowo - na własne imię i nazwisko czy w formie spółki osobowej), jako mieszczącą się w zakresie wykonywania prawa własności i zarządu własnym majątkiem. Historia transakcji związanych z własnym majątkiem Wnioskodawców przedstawiona w opisie stanu faktycznego nie wskazuje na działalność gospodarczą w tym zakresie, a w szczególności na szukanie nabywców trzecich w celu korzystnej sprzedaży własnego majątku, a w szczególności tej działki ani na ciągłość działań w tym zakresie, a w szczególności na nabywanie i sprzedawanie w krótkich odstępach czasu różnych nieruchomości i to bez wykorzystywania ich w międzyczasie na własne potrzeby. Przedmiotowa działka w P. została podzielona na dwie części w celu odrębnego zarówno pod względem powierzchni jak i czasu zbycia tych części do własnej spółki komandytowej, w której Wnioskodawcy są wspólnikami - w zależności od bieżących potrzeb i stopnia rozwoju gospodarczego w danym okresie czasu tej spółki komandytowej, będącej podatnikiem VAT i prowadzącej działalność opodatkowaną. Dlatego z tytułu planowanej sprzedaży działki x/4 w P. Wnioskodawcy nie powinni być uznawani za podatników VAT, a tym samym sprzedaż tej działki jest nieobjęta podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług. Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawcy w okresie od grudnia 1993 r. do czerwca 2018 r. nabywali w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego różnego rodzaju nieruchomości, którymi rozporządzali w następujący sposób. W stycznia 1998 r. dokonali zakupu dwóch niezabudowanych działek (nr ../10 oraz nr ../4), na których po zabudowie aktualnie mieszkają. W marcu 1996 r. oraz we wrześniu 1999 r. zakupili niezabudowane działki, które posiadają nadal. Działki te zakupili z zamiarem podarowania ich swoim synom, gdyby wykazali oni wolę budowy i zamieszkania w zabudowie jednorodzinnej. Do dnia dzisiejszego jednak obaj synowie zamieszkują w mieszkaniach stanowiących ich własność. Przy czym jeden z synów mieszka w mieszkaniu otrzymanym od Wnioskodawców w drodze darowizny w listopadzie 2018 r. Przedmiotowe mieszkanie Wnioskodawcy zakupili w czerwcu 2018 r. W listopadzie 2014 r. zakupili lokal mieszkalny wraz z udziałem we wspólnych częściach i urządzeniach budynku oraz w prawie wieczystego użytkowania gruntu, w celu zamieszkiwania w nim matki i brata Wnioskodawczyni W.W.. Mieszkanie jest własnością Wnioskodawców, a decyzja o nabyciu przedmiotowego mieszkania, związana była z sytuacją rodzinną Wnioskodawczyni tj. chorobą jej matki i brata. W maju 2017 r. zakupili lokal biurowy (wraz z prawami związanymi i udziałem w działce gruntu) w celu jego wynajmowania.

Część z zakupionych i posiadanych w przeciągu lat nieruchomości Wnioskodawcy zbyli. I tak w styczniu 2004 r. sprzedali lokal mieszkalny, a w lutym 2018 r. garaż, które to nieruchomości otrzymali w grudniu 1993 r. jako przydział spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego (garażu). W październiku 2013 r. sprzedali, zakupiony w kwietniu 1997 r. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym oraz udziałem we współwłasności części i urządzeń wspólnych budynku mieszkalnego oraz współużytkowaniem wieczystym. W grudniu 2015 r. sprzedali spółce komandytowej, w której są komandytariuszami, zakupioną w czerwcu 1999 r. niezabudowaną działkę nr …/1. W sierpnia 2013 r. Wnioskodawcy zakupili zabudowaną działkę x/1, z zamiarem prawdopodobnego wniesienia jej w przyszłości jako aportu lub wkładu do spółki. Przedmiotowa działka (nr x/1) została podzielona w marcu 2015 r. na dwie działki o nr x/3 i x/4. Zakupiona nieruchomość była w sposób incydentalny wynajmowana kontrahentowi, który wykorzystywał istniejącą zabudowę do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W późniejszym czasie umowa została zmieniona, gdyż działka została podzielona i przedmiotem najmu była już tylko działka x/4. Następnie najem został ograniczony do najmu dwóch obiektów i terenu gruntu pomiędzy tymi obiektami oraz dodatkowego pasa gruntu zapewniającego dostęp do drogi publicznej. Umowa ta była zawarta na czas ograniczony. Działka x/3 została w czerwcu 2015 r. przeniesiona na rzecz spółki komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami. W odniesieniu do działki x/4 została, we wrześniu 2017 r., zawarta przedwstępna umowa sprzedaży tej działki spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami. Aktualnie działka nr x/4 nie jest wykorzystywana. Dla przedmiotowej nieruchomości nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy nie była wydana dla Wnioskodawców została wydana jednak dla przyszłego kontrahenta Wnioskodawców (tj. spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami). Na przedmiotowej nieruchomości znajdują się budynki/budowle, przeznaczone do rozbiórki, z których na podstawie pozwolenia na rozbiórkę część została rozebrana w 2014 r. Wnioskodawcy nie ponosili wydatków na ulepszenie istniejących budynków/budowli. Wnioskodawcy zamierzają w 2019 r. sprzedać działkę nr x/4 wraz z istniejącą zabudową przeznaczoną na rozbiórkę oraz z istniejącym stanem zalesienia spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami i na tym tle powzięli wątpliwości związane z rozstrzygnięciem kwestii uznania, iż w przedstawionych okolicznościach nie będą działać jako podatnicy VAT, a tym samym sprzedaż opisanej nieruchomości będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej dokonana będzie w warunkach wskazujących na wykonywanie jej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania (jak również Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania).

Należy podkreślić, że z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby zakupiona nieruchomość, w całym okresie posiadania, była kiedykolwiek wykorzystywana jako majątek prywatny Wnioskodawców. Wręcz przeciwnie, od chwili zakupu nieruchomość nie miała służyć do celów prywatnych Wnioskodawców, bowiem celem nabycia nieruchomości zabudowanej nr x/1, która w 2015 r. została podzielona na dwie działki x/3 i x/4 było wniesienie jej jako aportu lub wkładu do spółki. Również sekwencja kolejnych zdarzeń przedstawiona w treści wniosku wskazuje, że pierwotnym zamiarem zakupu było wykorzystanie nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej i w taki też sposób była wykorzystywana. Zakupiona nieruchomość bowiem była w sposób incydentalny wynajmowana kontrahentowi, który wykorzystywał istniejącą zabudowę do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Po podziale w marcu 2015 r. działki nr x/1 na działki x/3 i x/4 - działka x/3 została w czerwcu 2015 r. przeniesiona na rzecz spółki komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami, natomiast działka nr x/4 nadal była przedmiotem najmu przy czym następnie najem ten został ograniczony do najmu dwóch obiektów i terenu gruntu pomiędzy tymi obiektami oraz dodatkowego pasa gruntu zapewniającego dostęp do drogi publicznej. Umowa ta była zawarta na czas ograniczony. W odniesieniu do działki x/4 została, we wrześniu 2017 r., zawarta przedwstępna umowa sprzedaży tej działki spółce komandytowej, w której Wnioskodawcy są komandytariuszami.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, a w szczególności mając na uwadze cel nabycia nieruchomości oraz podejmowane przez Wnioskodawców czynności, które świadczą o wykorzystaniu nieruchomości do celów zarobkowych (a tym samym wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym) - wbrew stanowisku Wnioskodawców - należy uznać, że z tytułu zbycia gruntu wraz z istniejącą zabudową przeznaczoną na rozbiórkę oraz z istniejącym stanem zalesienia Wnioskodawcy będą występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama transakcja podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeszcze raz należy podkreślić, że nie można zgodzić się z opinią Wnioskodawców, iż z tytułu zbycia gruntu wraz z posadowionymi budynkami i budowlami nie wystąpią oni w charakterze podatnika VAT. Przeciwnie, w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania zarówno Zainteresowanego będącego stroną postępowania (jak również Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania) za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem czynność dostawy nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Końcowo zastrzega się, że przedmiotem rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności planowanej sprzedaży opisanej nieruchomości i uznania Wnioskodawców za podatników VAT z tytułu tej dostawy. Zatem w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wyłącznie ww. kwestię będącą przedmiotem zapytania, natomiast nie odniesiono się do innych kwestii, w tym zastosowania właściwej stawki bądź ewentualnego zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a przy planowanej dostawie budynków i budowli oraz gruntu, ponieważ nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania, a treść wniosku nie wskazuje aby intencją Wnioskodawcy było uzyskanie interpretacji w tym zakresie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.