INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011r. (data wpływu 22 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług w sytuacji udzielania premii pieniężnych (bonusów) kontrahentom zagranicznym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług w sytuacji udzielania premii pieniężnych (bonusów) kontrahentom zagranicznym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów kontrahentom zagranicznym z krajów unijnych i z krajów trzecich. Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom zagranicznym premii (bonusów) pieniężnych za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy sprzedaży do kontrahentów swoich towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania importu usług od udzielonych premii (bonusów) pieniężnych swoim kontrahentom zagranicznym w przedstawionym stanie faktycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że udzielona kontrahentom zagranicznym premia (bonus) pieniężna za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy zakupie przez nich towarów Wnioskodawcy jest związana z określonym zachowaniem nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę (kontrahenta zagranicznego) otrzymującego taką premię. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy udzielenie premii pieniężnej stanowi odrębne świadczenie od samej sprzedaży, ponieważ aby uzyskać prawo do takiej premii należy spełnić dodatkowe warunki, tj. kontrahent zagraniczny musi uzyskać określoną wartość zakupów.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielając premii pieniężnych gratyfikuje współpracę z kontrahentem. Według Wnioskodawcy można uznać, iż tym sposobem zamierza on zmotywować klientów również do dalszej współpracy. Wnioskodawca nadmienia, iż świadczenie to jest powiązane ze świadczeniem (zachowaniem) kontrahentów (nabywaniem towarów od Wnioskodawcy). Wypłata premii nie ma charakteru dobrowolnego. W razie spełnienia przez kontrahenta zagranicznego określonych wymogów Wnioskodawca jest zobligowany do dodatkowego świadczenia pieniężnego.

Innymi słowy, w ocenie Wnioskodawcy, powstaje relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako świadczenie usług. Skoro udzielona premia pieniężna jest związana z określonym zachowaniem nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, to usługi te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W celu ustalenia po czyjej stronie powstaje obowiązek rozliczenia podatku od powyższej usługi, Wnioskodawca wskazuje, iż należy określić miejsce jej świadczenia. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (z zastrzeżeniem określonych w ustawie wyjątków). Dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług została wprowadzona definicja podatnika, za którego uznaje się m.in. podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na rezultat czy cel tej działalności (art. 28a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

W kontekście powyższej definicji podatnika, Wnioskodawca nadmienia, iż stanowisko powyższe należy odnosić zarówno do relacji z kontrahentami z państw członkowskich UE innych niż Polska, jak i z państw nie należących do UE. Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że kontrahent zagraniczny nabywając od Wnioskodawcy towary o określonej wartości/ilości realizuje na jego rzecz usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, więc podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu tej usługi będzie Wnioskodawca jako jej usługobiorca. Jednocześnie Wnioskodawca dodaje, że brak szczegółowej regulacji dla opisywanych usług nakazuje zastosowanie podstawowej stawki podatku, która na dzień składania niniejszego wniosku wynosi 23%. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT import usług jest on obowiązany udokumentować fakturą wewnętrzną. Równocześnie podatek należny stanowi dla Wnioskodawcy podatek naliczony do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT.

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że przyznanie przez niego kontrahentom zagranicznym premii (bonusu) pieniężnych implikuje po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania importu usług ze stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust.1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (…).

Z treści cyt. wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że pojęcie „świadczenie usług”, ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także ich zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu omawianej regulacji jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś świadczenie za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi w nim udział, czyli jedna ze stron musi zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności (np. w zawartej umowie), a druga do stosownej zapłaty. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przykładem takich zachowań może być podejmowanie przez uczestników obrotu handlowego różnorodnych działań zmierzających do intensyfikacji sprzedaży towarów, których efektem może być wypłata odrębnych - w sensie finansowym - od tych dostaw dodatkowych gratyfikacji, np. w postaci tzw. premii pieniężnych. Ewentualne skutki podatkowe związane z przekazaniem (z drugiej strony otrzymaniem) premii pieniężnych uzależnione są od wielu czynników i złożoności danej sytuacji, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podmiot otrzymuje je w związku z zachowaniem o charakterze wzajemnym, odrębnym od obrotu towarami, i czy w efekcie mogą one stanowić wynagrodzenia za usługę, w rozumieniu regulacji z zakresu podatku od towarów i usług.

Czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego w procesie prowadzonej przezeń działalności produkcyjnej, służąc tym samym tej działalności produkcyjnej, albo też do zaspokojenia potrzeb zamawiającego o charakterze konsumpcyjnym. Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów kontrahentom zagranicznym z krajów unijnych i z krajów trzecich. Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom zagranicznym premii (bonusów) pieniężnych za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy sprzedaży swoich towarów do kontrahentów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji udzielenie bonusu uzależnione jest tylko i wyłącznie od realizacji przez nabywców wyznaczonego umownie pułapu obrotów, wobec czego nie wystąpi niezależna (w sensie prawnym) usługa od obrotu towarami. Wypłacane wynagrodzenie nie jest w żaden sposób związane z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywania zakupów. W związku z tym nie można się zgodzić ze stanowiskiem zajętym przez Wnioskodawcę, iż kontrahent zagraniczny nabywając od Wnioskodawcy towary o określonej wartości/ilości realizuje na jego rzecz usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby niezrealizowanie przez nabywców określonego pułapu obrotów było obwarowane sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością. Wnioskodawca ponadto nie wskazał, że kontrahenci zagraniczni poza dokonywaniem zakupów w określonym czasie i o określonej wielkości, świadczą dodatkowe usługi na rzecz Wnioskodawcy np. zobowiązują się do eksponowania towaru Wnioskodawcy, powstrzymują się od dokonywania zakupów u innych dostawców, od dokonywania zakupu konkurencyjnych marek towaru, czy też świadczą usługi o charakterze marketingowym, reklamowym i promocyjnym.

Podkreślenia wymaga, iż jednoznaczny podział czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na dostawy towarów oraz świadczenie usług (który to podział wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), nie może prowadzić do uznania, że dana sytuacja faktyczna, stanowić może jednocześnie dostawę towaru i świadczenie usługi. Tym samym stwierdzić należy, iż w tych konkretnych przypadkach, otrzymujący premię kontrahenci zagraniczni nie świadczą usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Skoro w przedmiotowej sprawie nie występuje świadczenie usług przez kontrahentów zagranicznych to - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - nie może mieć miejsca import usług i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczenia podatku należnego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego przyznanie kontrahentom zagranicznym premii (bonusu) pieniężnych implikuje po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania importu usług ze stawką 23%, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, iż tut. Organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzygał kwestii ewentualnego uznania przedmiotowych świadczeń za rabat, bowiem nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania. Niemniej należy zauważyć, że na gruncie prawa podatkowego przewiduje się możliwość zastosowania rabatu pośredniego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek Zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.