Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.36.2019.3.AR
z 21 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.36.2019.1.AR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 6 marca 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto otrzymało dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu pn. „…”. Z uwagi na fakt, iż Miasto jako samorządowa osoba prawna z założenia wykonuje swoje zadania poprzez własne jednostki organizacyjne, we wniosku aplikacyjnym założono, iż realizacją rzeczową projektu zajmie się Urząd Miasta.

Jednym z warunków rozliczenia dofinansowania z Instytucją Zarządzającą RPO 2014-2020 jest dostarczenie interpretacji indywidualnej z Biura Krajowej Informacji Podatkowej dotyczącej informacji, czy beneficjent (w tym przypadku przez beneficjenta należy rozumieć Miasto) ma prawo czy też nie ma prawa odzyskać podatku VAT w ramach projektu. Jest to o tyle istotne, że według przepisów regulujących zasady dofinansowanie ze środków UE, podatek VAT, który jest możliwy do odzyskania nie może stanowić tzw. kosztu kwalifikowalnego.

Inwestycja będzie realizowana w latach 2016-2019, z zastrzeżeniem, że w latach 2016-2017 r. ponoszono wydatki na dokumentację techniczną, zaś rzeczowa realizacja odbywać się będzie w roku 2019. Przedmiotem inwestycji będzie kompleksowa przebudowa zdegradowanego, zabytkowego budynku sprężarkowni byłej kopalni „I.” w R.-N. Po modernizacji budynek uzyska nową funkcjonalność związaną z celami społecznymi, a jego modernizacja przyczyni się również do osiągnięcia środowiskowych, infrastrukturalno-przestrzennych i technicznych celów procesu rewitalizacji podobszaru N. W ramach zadania przewidziano prace rozbiórkowe, budowlano-wykończeniowe, wykonanie instalacji sanitarnych, elektrycznych oraz zewnętrznych. Dodatkowo planuje się zakup niezbędnego wyposażenia. Po zakończeniu realizacji projektu w obiekcie funkcjonować będzie m in. świetlica środowiskowa. Dodatkowo w budynku prowadzone będą działania na rzecz aktywizacji społeczności lokalnej oraz działania kulturalnoedukacyjne. Po zrealizowaniu inwestycji nowo powstała infrastruktura będzie własnością beneficjenta – Gminy Miasta.

Powstała infrastruktura zostanie przekazana do użytkowania samorządowej instytucji kultury: I. Centrum Kultury w R.-N. (ICK), która w obecnym stanie prawnym posiada od gminy odrębną osobowość prawną. Przekazanie powstałego majątku, który ma być wykorzystywany w głównej mierze na cele społeczne wspomagające proces rewitalizacji jednostce kultury wynika z faktu, iż ICK pełni rolę gospodarza całego kompleksu Zabytkowej Kopalni „I.”, a opisywany budynek jest jednym z kilku, które się tam znajdują. Planuje się także nieodpłatne użyczenie części pomieszczeń innym podmiotom świadczącym usługi społeczne na rzecz społeczności lokalnej (chodzi tu o organizacje pozarządowe).

W związku z tym należy stwierdzić, iż beneficjent projektu tj. Miasto w obiekcie, którego modernizacja jest przedmiotem wniosku aplikacyjnego, będzie prowadził wyłącznie działania niepodlegające opodatkowaniu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca informuje, iż jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Na fakturach VAT dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu Miasto widnieje jako nabywca.

Miasto realizując projekt pn. „…” podejmuje działania w ramach zadań własnych określonych w art. 7 ust. l pkt 6 oraz 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca informuje, iż cały budynek byłej sprężarkowni, w którym będzie wykonywana rewitalizacja będzie przez Miasto udostępniany I. Centrum Kultury w R.-N. nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Miasto nie będzie wykorzystywało budynku byłej sprężarkowni oddanego do użytkowania I. Centrum Kultury w R.-N. do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z tytułu użytkowania budynku byłej sprężarkowni przez I. Centrum Kultury w R.-N., Miasto nie będzie uzyskiwało jakichkolwiek obrotów opodatkowanych podatkiem VAT.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją opisanego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania przez Miasto żadnych czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do projektu „…” realizowanego przez Miasto, istnieje możliwość odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do projektu pn. „…” Miasto w świetle art. 86 ust. 1 ustawy nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości ani w części oraz nie ma możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT; na powstałej infrastrukturze nie będą dokonywane czynności opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności, zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie realizował projekt pn. „…”. Przedmiotem inwestycji będzie kompleksowa przebudowa zdegradowanego, zabytkowego budynku sprężarkowni byłej kopalni „I.” w R.-N. Wnioskodawca wskazał, że cały budynek byłej sprężarkowni, w którym będzie wykonywana rewitalizacja będzie przez Miasto udostępniany I. Centrum Kultury w R.-N. nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Jak wskazano na wstępie, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Jak wynika z opisu sprawy cały budynek byłej sprężarkowni, w którym będzie wykonywana rewitalizacja będzie przez Miasto udostępniany I. Centrum Kultury w R.-N. nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że towary i usługi nabywane w związku z realizacją opisanego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania przez Miasto żadnych czynności opodatkowanych. Z tytułu użytkowania budynku byłej sprężarkowni przez I. Centrum Kultury w R.-N., Miasto nie będzie uzyskiwało jakichkolwiek obrotów opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, Miasto nie będzie miało możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”. Tym samym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało również prawo do zwrotu różnicy podatku VAT.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, ze zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz braku możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.