Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.25.2019.2.AK
z 22 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) oraz piśmie z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 14 lutego 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 24 stycznia 2019 r Nr 0114-KDIP3-2.4011.25.2019.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości z bonifikatą udzieloną przez Gminę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości z bonifikatą udzieloną przez Gminę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1999 roku Podatnik jest właścicielem nieruchomości, nr ew. 383/2.

Część ww. nieruchomości Podatnika zajęta jest pod drogę gminną. Wobec powyższego Podatnik występował do Gminy z wezwaniem o usunięcie nawierzchni bitumicznej z jego działki i zaprzestanie wykorzystywania nieruchomości jako gminnej drogi publicznej. Gmina od 6 lutego 2014 r. stara się uzyskać tytuł własności na działkę ew. nr 383/2 o powierzchni 0,0542 ha w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.).

W niniejszej sprawie Gmina przedstawiła propozycję nabycia od Gminy przez J. M. działki ew. nr 424/8 o pow. 0,0486 ha (J. M. uprawniony będzie do nabycia tej nieruchomości jako właściciel działki ew. nr 383/1 (sąsiednia działka do działki 383/2)). W tej sprawie Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie zwolnienia z obowiązku zbycia nieruchomości w drodze przetargu i udzielenia bonifikaty. Zgodnie z treścią uchwały wydanej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.), art. 13 ust. 1, art. 37 ust. 2 pkt 6, art. 68 ust. 1 pkt 10 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. poz. 121) wyrażono zgodę na sprzedaż działki ew. nr 424/8 na rzecz właściciela działki ew. nr 383/1 z bonifikatą w wysokości 99% nieruchomości.

Pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.25.2019.1.AK (data doręczenia 7 lutego 2019 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wskazanie:

1. Czy nieruchomość tj. działka Nr 424/8, którą Wnioskodawca nabędzie od gminy z bonifikatą będzie przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe (art. 68 ust.1 pkt 10 ustawy o gospodarce nieruchomościami)?
2. Czy nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości Nr 424/8 nastąpi w drodze bezprzetargowej?
3. Czy Wnioskodawca działkę Nr 424/8 nabędzie od Gminy w zamian za działkę Nr 383/2 której jest właścicielem?
4. Czy do przedmiotowego nabycia nieruchomości (działki) Nr 424/8 dojdzie w interesie zbywcy, czy nabywcy?
5. Czy działka o Nr ew. 424/8 jest działką przyległą do działki, której Wnioskodawca już jest właścicielem, a to spowoduje poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej?
   
   

Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie adekwatnego do zadanego pytania.

Pismem z dnia 14 lutego 2019 r. (data nadania 14 lutego 2019 r.) Wnioskodawca uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie, wskazując, iż:

1. Nieruchomość nr 424/8 będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe.
2. Nabycie nastąpi w drodze bezprzetargowej.
3. Umowa nabycia działki ew. nr 424/8 nie będzie umową zamiany za działkę 383/2.
4. W ocenie Wnioskodawcy umowa leży w interesie zbywcy i nabywcy.
5. Działka 424/8 jest działką przyległą do działki, której Wnioskodawca już jest właścicielem, a to spowoduje poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko, że ewentualne nabycia przez J. M. działki ew. nr 424/8 o pow. 0,0486 ha z bonifikatą 99% od ceny nieruchomości nie spowoduje powstania po stronie J. M. przychodu podlegającego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych (art. 68 ust. 1 ugn).

Zgodnie z art. 10 ustawy o podatku PIT opodatkowaniu podlegają przychody z określonych źródeł. Wśród nich ze źródła „przychód z innych źródeł” (art. 10 ust. 1 pkt 9) oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje „otrzymanie” nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas, gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. W konsekwencji J M mimo, iż uzyska niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyska przychodu z innych źródeł. Dlatego Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że ewentualne nabycia przez J M działki ew. nr 424/8 o pow. 0,0486 ha z bonifikatą 99 % od ceny nieruchomości nie spowoduje powstania po stronie J M przychodu podlegającego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że sprzedaż z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje „otrzymanie” nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas, gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. W konsekwencji przyjmuje się, że mimo, iż nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z innych źródeł (wyrok NSA z 23.08.2012 r. sygn. II FSK 129/11). Wobec powyższego stanowisko Podatnika jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną. Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednak, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, LEX nr 577354). W literaturze prawniczej wyrażono pogląd, że pod pojęciem „innych nieodpłatnych świadczeń” kryją się wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności (por. J Marcinuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych.”

Z przedstawionych we wniosku oraz uzupełnieniu informacji wynika, że nieruchomość Wnioskodawcy zajęta jest pod drogę gminną. Wnioskodawca występował do Gminy z wezwaniem o usunięcie nawierzchni bitumicznej z jego działki i zaprzestanie wykorzystywania nieruchomości jako gminnej drogi publicznej. Gmina od 6 lutego 2014 r. stara się uzyskać tytuł własności na działkę ew. nr 383/2 o powierzchni 0,0542 ha w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.). W niniejszej sprawie Gmina przedstawiła propozycję nabycia od Gminy przez Wnioskodawcę działki ew. nr 424/8 o pow. 0,0486 ha (J M uprawniony będzie do nabycia tej nieruchomości jako właściciel działki ew. nr 383/1 (sąsiednia działka do działki 383/2). W tej sprawie Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie zwolnienia z obowiązku zbycia nieruchomości w drodze przetargu i udzielenia bonifikaty. Zgodnie z treścią uchwały wydanej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.), art. 13 ust. 1, art. 37 ust. 2 pkt 6, art. 68 ust. 1 pkt 10 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. poz. 121) wyrażono zgodę na sprzedaż działki ew. nr 424/8 na rzecz właściciela działki ew. nr 383/1 z bonifikatą w wysokości 99% nieruchomości. Nieruchomość nr 424/8 będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe. Nabycie nastąpi w drodze bezprzetargowej. Umowa nabycia działki ew. nr 424/8 nie będzie umową zamiany za działkę 383/2. W ocenie Wnioskodawcy umowa leży w interesie zbywcy i nabywcy. Działka 424/8 jest działką przyległą do działki, której Wnioskodawca już jest właścicielem, a to spowoduje poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej.

Należy podkreślić, że nie każda sprzedaż po cenie niższej niż rynkowa skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Każdą sytuację należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

W analizowanej sprawie wskazać należy, iż opisana transakcja leży zarówno w interesie Gminy jak i Wnioskodawcy. Jednak stwierdzić można nawet, iż głównie w interesie Gminy, bowiem to Gmina wykorzystuje nieruchomość będącą własnością Wnioskodawcy pod drogę publiczna i to Gmina zobowiązana jest zwrócić Wnioskodawcy jego własność i zapewne utworzyć drogę w innym miejscu.

Dodatkowo wskazać należy, iż nieodpłatne świadczenie jest również przychodem, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie nabywcy (a nie w interesie zbywcy) i przynosi nabywcy korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jego warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Oznacza to, że wartości świadczeń w naturze są przychodem tylko wtedy, gdy są otrzymane – w rozumieniu ich skonkretyzowania i przypisania do przychodu wpływającego na określenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez nabywcę nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

W analizowanej sprawie do przedmiotowej transakcji dojdzie w interesie gminy. Wnioskodawca jako posiadacz działki zajętej przez gminę pod drogę publiczną, chcąc odzyskać swoją nieruchomość, dostał od gminy propozycję nabycia innej działki z 99% bonifikatą w zamian za działkę której jest właścicielem a przez którą obecnie przechodzi droga gminna. Wobec powyższego nie można uznać, iż operacja ta jest dokonywana w interesie nabywcy tj. Wnioskodawcy, gdyby gmina nie wystąpiła z propozycją zakupu przez Wnioskodawcę innej działki z bonifikatą, wówczas zobowiązana by była zwrócić Wnioskodawcy jego własność.

Działanie gminy, która zamierza sprzedać nieruchomość z bonifikatą polega na zastosowaniu przepisu prawa powszechnie obowiązującego, tj. art. 68 ust. 1 i ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 z póź. zm.), który dopuszcza możliwość udzielenia bonifikaty w ściśle określonych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami okolicznościach. Uzyskanie zgody na zastosowanie bonifikaty możliwe jest wyłącznie w przypadku ziszczenia się przesłanek enumeratywnie wymienionych w przepisie art. 68 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znalazły przepisy art. 68 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie których bonifikata od ceny rynkowej może zostać udzielona:

• na nabycie nieruchomości lub jej części, jeśli mogą poprawić warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanie w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej część nabyć,
  

• osobie będącej właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkalne, której warunki zagospodarowania poprawią się po przyłączeniu zbywanej nieruchomości lub jej części.
  
  
  

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, należy stwierdzić, że z punktu widzenia jednostki samorządu terytorialnego charakter zbywanej nieruchomości niewątpliwie determinuje bardzo wąski krąg osób zainteresowanych jej nabyciem i bonifikata może stanowić element zachęty do jej nabycia. Ustawowo przyznane jednostkom samorządu terytorialnego prawo do udzielania przedmiotowej bonifikaty stanowi narzędzie usprawniające prowadzenie polityki gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi ich własność, prowadzące m.in. do uporządkowania stanu prawnego tych nieruchomości, uregulowania statusu własnościowego nieruchomości.

Natomiast w sytuacji, gdy nabywca nie dotrzyma warunków udzielenia bonifikaty, tj. jeżeli nabywca nieruchomości zbędzie nieruchomość lub wykorzysta ją na inne cele niż uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu - art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zatem ograniczony ustawowo rodzaj zbywanych nieruchomości, których dotyczy możliwość udzielenia przedmiotowej bonifikaty, oraz warunkowe jej udzielanie, stanowi uzasadnienie do stwierdzenia, iż wartość przedmiotowej bonifikaty nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2b ustawy. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskał niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymał nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie otrzymał przychodu z tego źródła.

Reasumując, w analizowanej sprawie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie uzyska nieodpłatnego świadczenia z tytułu udzielonej bonifikaty a tym samym Wnioskodawca nie uzyska przysporzenia majątkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.