INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu amortyzacji lokali użytkowych oraz garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych według stawki wynikającej z wykazu stawek jak dla lokali niemieszkalnych (2,5 %) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu amortyzacji lokali użytkowych i garaży oraz budynków administracji i zaplecza techniczno-remontowego.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 28 marca 2013 r., Nr IPTPB3/423-34/13-2/GG, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 3 kwietnia 2013 r.

W dniu 12 kwietnia 2013 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku, nadane w dniu 10 kwietnia 2013 r. z zachowaniem obowiązującego terminu. W dniu 5 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca uiścił brakującą opłatę od wniosku w wysokości 80 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada w swoich zasobach obok lokali mieszkalnych (lokatorskich, własnościowych, odrębnej własności) lokale użytkowe i garaże umiejscowione w budynkach mieszkalnych, a także garaże i pawilony wolnostojące. Spółdzielnia posiada także budynki i pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, które wynajmowane są dla firmy dostarczającej energię cieplną do zasobów Spółdzielni. Ponadto Spółdzielnia posiada budynki biurowe oraz budynki zaplecza techniczno – remontowego (administracyjny, magazyny, warsztaty).

Budynek biurowy, budynki bazy techniczno-remontowej oraz pawilony wolnostojące zostały sfinansowane z długoterminowych kredytów inwestycyjnych spłacanych przez Spółdzielnię, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Obiekty zostały wybudowane w latach 1964 – 1993.

Lokale użytkowe i garaże w budynkach mieszkalnych sfinansowane były kredytem bankowym lub pożyczkami udzielonymi w zastępstwie kredytu bankowego przez przyszłych użytkowników. Garaże wolnostojące wybudowane zostały przez ich użytkowników. W przypadku pokrycia pełnych kosztów budowy lokali użytkowych w budynkach oraz w przypadku garaży wybudowanych przez ich użytkowników, zgodnie z obowiązującym wówczas prawem spółdzielczym Spółdzielnia ustanowiła spółdzielcze prawa do tych zasobów.

Spółdzielnia posiada uchwały określające przedmiot odrębnej własności lokali w poszczególnych nieruchomościach (w tym użytkowych ), które zostały podjęte zgodnie z art. 42 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. przez Zarząd Spółdzielni w latach 2005 - 2006.

Uchwały te są podstawą do sporządzania aktów notarialnych przenoszących własność poszczególnych lokali na rzecz osób uprawnionych. Własność kilku lokali użytkowych oraz garaży została przeniesiona na rzecz osób uprawnionych. Spółdzielnia nie ustanowiła dla siebie prawa odrębnej własności lokali użytkowych znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Lokale użytkowe i garaże zarówno wbudowane w budynki mieszkalne, jak też wolnostojące są wynajmowane, a dochody z tej działalności są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako niemieszczące się w katalogu dochodów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

Ewentualne dochody uzyskiwane z eksploatacji garaży o statusie własnościowego prawa, jak też z lokali użytkowych o takim statusie, również podlegają opodatkowaniu. W roku 2012 Spółdzielnia podjęła decyzję o naliczeniu amortyzacji wg stawki 2,5 % rocznie dla wszystkich lokali użytkowych i garaży w budynkach mieszkalnych oraz pawilonów wolnostojących. Z odpisu amortyzacyjnego wyłączone zostały wszystkie lokale użytkowe i garaże dla których ustanowione jest spółdzielcze prawo oraz lokale użytkowe i garaże przeniesione na odrębną własność. Dodatkowo Spółdzielnia zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za rok 2012 tę część amortyzacji budynku biurowego oraz obiektów zaplecza techniczno - remontowego jaka wynika z zastosowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnia co następuje:

• decyzja o naliczeniu amortyzacji od pawilonów wolnostojących oraz lokali użytkowych i garaży umiejscowionych w budynkach mieszkalnych, a stanowiących własność Spółdzielni podjęta została począwszy od roku 2012, niemniej w przypadku pozytywnej interpretacji Spółdzielnia zamierza dokonać korekty zeznań o wysokości osiągniętego dochodu CIT-8 za lata 2007 - 2011.

• lokale użytkowe i garaże znajdujące się w budynkach mieszkalnych, pawilony wolnostojące oraz garaże wolnostojące nie należą z całą pewnością do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych. Podobnie według oceny Spółdzielni do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych nie można zaliczyć budynku administracji oraz obiektów zaplecza techniczno-remontowego. Co prawda Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 5 marca 2008 r., wydanej na potrzeby zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w związku z brakiem ustawowej definicji zasobów mieszkaniowych), zakwalifikował tego typu obiekty do zasobów mieszkaniowych jako niezbędne do prawidłowego funkcjonowania budynków mieszkalnych, ale Spółdzielnia nie podziela tego stanowiska. Istnienie biurowca nie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zasobów mieszkaniowych, bo administracja może funkcjonować w jakimkolwiek wynajętym lokalu, a jeżeli chodzi o obiekty zaplecza techniczno-remontowego (warsztaty, magazyny, wiaty) to wcale nie muszą istnieć, gdyż usuwanie awarii, przeprowadzanie remontów itp. prace mogą być zlecane firmie zewnętrznej. W związku z czym Spółdzielnia nie uznaje tego typu obiektów za zasoby mieszkaniowe, a także jako obiekty niezbędne do bezawaryjnego funkcjonowania budynków mieszkalnych,

• przedmiotem wniosku jest amortyzacja pawilonów i garaży wolnostojących, amortyzacja lokali użytkowych i garaży wbudowanych w budynki mieszkalne, które są lub mogą być wynajęte. Amortyzacją nie zostały objęte wymienione lokale i garaże dla których ustanowione zostało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub zostały przeniesione na odrębną własność. Ponadto przedmiotem wniosku jest amortyzacja biurowca oraz obiektów zaplecza techniczno-remontowego.

• w przypadku pawilonów i garaży wolnostojących wartość początkowa będąca podstawą dokonywanych odpisów amortyzacyjnych odpowiada kosztom budowy (kosztom wytworzenia) powiększonym o ewentualne ulepszenia oraz zmiany wynikające z ustawowego przeszacowania wartości majątku trwałego (ostatnie na dzień 1 stycznia 1995 r.), a dla lokali i garaży wbudowanych podstawą dokonywanych odpisów jest część wartości początkowej całego budynku (ustalona jak wyżej), ustalona proporcjonalnie do udziału jaki przypada na te lokale (według uchwał Zarządu o ustanowieniu przedmiotu odrębnej własności).

• pawilony i garaże wolnostojące, biurowiec, obiekty bazy techniczno-remontowej stanowią odrębne środki trwałe wprowadzone do ewidencji księgowej środków trwałych z chwilą zakończenia budowy i oddania do użytkowania, co miało miejsce na przestrzeni lat 1964-1993. Budynki mieszkalne w których umiejscowione są lokale użytkowe oraz garaże również stanowią odrębne środki trwale i zostały wprowadzone do ewidencji z chwilą zakończenia budowy i oddania do użytkowania, co także miało miejsce na przestrzeni lat 1964 - 1993 .

• według posiadanych przez Spółdzielnię dokumentów z okresu budowy wymienionych obiektów, w tym również rozliczenia kredytów zaciągniętych na sfinansowanie tych inwestycji nie stwierdzono, aby wydatki zostały Spółdzielni zwrócone w jakiejkolwiek formie. Jedynie przy rozliczeniu kosztów budowy biurowca stwierdzono umorzenie części kredytu w takiej części w jakiej powierzchnia biurowca została przeznaczona na prowadzenie działalności społeczno-oświatowej w powierzchni biurowca ogółem.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy amortyzacja lokali użytkowych oraz garaży spełnia warunki uznania za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie działalności opodatkowanej...
2. Czy dla lokali użytkowych oraz garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych prawidłowo zastosowano stawkę wynikającą z wykazu stawek jak dla lokali niemieszkalnych (2,5 %) oraz co będzie stanowić podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla tych lokali...
3. Czy Spółdzielnia ma prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów część amortyzacji budynków administracji oraz budynków zaplecza techniczno-remontowego...
   
   

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował pytanie 2 wniosku.

Czy dla lokali użytkowych oraz garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych prawidłowo zastosowano stawkę wynikającą z wykazu stawek jak dla lokali niemieszkalnych (2,5 %), pomimo że Spółdzielnia nie ustanowiła dla siebie na mocy jednostronnej czynności prawa odrębnej własności tych lokali oraz co będzie stanowić podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla tych lokali ...

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, natomiast w zakresie pytań nr 1 i nr 3 wniosku zostaną wydane odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie zastosowania dla lokali użytkowych i garaży usytuowanych w budynkach mieszkalnych stawki amortyzacji 2,5 % dla celów podatkowych. Spółdzielnia uważa, że jest to działanie prawidłowe, ponieważ zgodnie z opisem ujętym w Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych grupa 1 podgrupa 12 symbol 112 - Lokale niemieszkalne są zdefiniowane jako wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb nieprzeznaczone na stały pobyt ludzi. Posiadane przez Spółdzielnię lokale użytkowe oraz garaże, których dotyczy niniejszy wniosek spełniają tę definicję, co dodatkowo znajduje potwierdzenie w uchwałach Zarządu dotyczących określenia przedmiotu odrębnej własności.

Należy przy tym zaznaczyć iż wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiący załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia stawek dla lokali, czy to mieszkalnych, czy też niemieszkalnych, od ich odrębności. Istotne znaczenie ma też fakt, iż przedmiotowe garaże wbudowane nie stanowią pomieszczeń przynależnych do lokali mieszkalnych, co w świetle interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 5 marca 2008 r. mogłoby budzić wątpliwość.

Zastosowanie stawki amortyzacji w wysokości 2,5 % dla pawilonów i garaży wolnostojących jest oczywiste.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku fakt, iż Spółdzielnia nie ustanowiła dla siebie na mocy jednostronnej czynności odrębnej własności lokali użytkowych i garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych nie wpływa na Jej prawo do ich amortyzowania. Warunkiem sine qua non jest własność środka trwałego, a ta jest bezsprzeczna. Wyodrębnienie lokalu jest w tym przypadku czynnością techniczną, a prawo do jej dokonania na mocy jednostronnej czynności przysługuje jedynie właścicielowi, czyli Spółdzielni. W przypadku dokonania takiej czynności w ewidencji księgowej powstaje nowy środek trwały w postaci lokalu wyodrębnionego (na mocy aktu notarialnego), którego wartość początkowa odpowiada wartości początkowej budynku mieszkalnego w takiej części jaki udział przypada na lokal wyodrębniony. Równocześnie o tę wartość ulega zmniejszeniu wartość początkowa budynku mieszkalnego.

Podstawą naliczenia amortyzacji lokali użytkowych oraz garaży usytuowanych w budynkach mieszkalnych, jest wartość początkowa budynku w takiej części jaki udział przypada na te lokale, czyli analogicznie jak w sytuacji wyodrębnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 379 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika. Treść art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż jeżeli odrębna własność lokalu użytkowego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do takiego lokalu przysługują spółdzielni (lokale takie stanowią własność spółdzielni mieszkaniowej), to takie składniki jej majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej. Jeżeli natomiast odrębna własność lokalu użytkowego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego przysługuje innym osobom, to ewentualnie te osoby mają prawo do ich amortyzacji przy rozliczeniu swojego podatku dochodowego.

Jednocześnie ustawodawca uznał, iż zgodnie z art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają: budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno - wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Powyższe oznacza, że nie podlegają amortyzacji te lokale użytkowe, które - jako służące potrzebom własnym spółdzielni - zaliczane są do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych. Amortyzacji podlegają natomiast, niezaliczane do zasobów mieszkaniowych, lokale użytkowe przeznaczone na wynajem.

W tym miejscu wskazać należy, iż przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
   
   

Z powyższego wynika, iż lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych Spółdzielni. Oznacza to, że nie mieszczą się one w dyspozycji art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z amortyzacji.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (…).

Wartość początkową poszczególnych składników majątkowych podlegających amortyzacji podatkowej określić należy zgodnie z art. 16g cytowanej ustawy.

W myśl art. 16g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;

• w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;

• w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.
  
  

Stan faktyczny wniosku wskazuje, że Wnioskodawca posiada w swoich zasobach obok lokali mieszkalnych (lokatorskich, własnościowych, odrębnej własności) lokale użytkowe i garaże umiejscowione w budynkach mieszkalnych, a także garaże i pawilony wolnostojące. Spółdzielnia posiada także budynki i pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, które wynajmowane są dla firmy dostarczającej energię cieplną do zasobów spółdzielni.

Obiekty zostały wybudowane w latach 1964 – 1993.

Lokale użytkowe i garaże w budynkach mieszkalnych sfinansowane były kredytem bankowym lub pożyczkami udzielonymi w zastępstwie kredytu bankowego przez przyszłych użytkowników. Garaże wolnostojące wybudowane zostały przez ich użytkowników. W przypadku pokrycia pełnych kosztów budowy lokali użytkowych w budynkach oraz w przypadku garaży wybudowanych przez ich użytkowników, Spółdzielnia ustanowiła spółdzielcze prawa do tych zasobów.

Spółdzielnia posiada uchwały określające przedmiot odrębnej własności lokali w poszczególnych nieruchomościach (w tym użytkowych), które zostały podjęte zgodnie z art. 42 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. przez Zarząd spółdzielni w latach 2005 - 2006. Własność kilku lokali użytkowych oraz garaży została przeniesiona na rzecz osób uprawnionych. Spółdzielnia nie ustanowiła dla siebie prawa odrębnej własności lokali użytkowych znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Lokale użytkowe i garaże zarówno wbudowane w budynki mieszkalne jak też wolnostojące są wynajmowane, a dochody z tej działalności są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako niemieszczące się w katalogu dochodów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

Ewentualne dochody uzyskiwane z eksploatacji garaży o statusie własnościowego prawa jak też z lokali użytkowych o takim statusie również podlegają opodatkowaniu. W roku 2012 Spółdzielnia podjęła decyzję o naliczeniu amortyzacji wg stawki 2,5 % rocznie dla wszystkich lokali użytkowych i garaży w budynkach mieszkalnych oraz pawilonów wolnostojących. Z odpisu amortyzacyjnego wyłączone zostały wszystkie lokale użytkowe i garaże dla których ustanowione jest spółdzielcze prawo oraz lokale użytkowe i garaże przeniesione na odrębną własność.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowego od osób prawnych reguluje ogólne zasady amortyzacji podatkowej składników majątkowych podatnika oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie wyklucza jednak amortyzacji części środka trwałego.

Tym samym, w sytuacji, gdy lokal użytkowy jest częścią środka trwałego, tzn. jest częścią: pawilonu wolnostojącego, bądź budynku mieszkalnego, Spółdzielnia może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości początkowej, powiększonej o dokonane ulepszenie, która odpowiada udziałowi tych lokali w nieruchomości, który to udział określony zostanie w stosowanych uchwałach. Natomiast w odniesieniu do pawilonów, w których znajdują się tylko i wyłącznie lokale użytkowe, Spółdzielnia może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od całej wartości początkowej takich budynków.

Jednocześnie dodaje się, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 ze zm.).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m. in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Zalicza się do nich m.in. nieruchomości, a w tym grunty, prawo wieczystego użytkowania gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Samodzielnymi środkami trwałymi w ramach grupy 1 są budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi oraz lokal, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Mając na uwadze powyższe, lokale użytkowe (niemieszkalne), co do zasady, są odrębnymi środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, roczna stawka amortyzacyjna dla lokali niemieszkalnych (rodzaj 121 Klasyfikacji Środków Trwałych) wynosi 2,5%.

Reasumując, dla lokali użytkowych oraz garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych prawidłowo zastosowano stawkę wynikającą z wykazu stawek jak dla lokali niemieszkalnych (2,5 %), od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.