Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.135.2019.1.MŁ
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu osobowego. Dnia 25 marca 2019 r. wniosek został uzupełniony o elektroniczny adres do doręczeń e-puap.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu służbowego. Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa do realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość zadań jest realizowana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, wypełniając wymogi ustawowe zawarte w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) w zakresie zadań własnych, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 – 20 ustawy. Miasto zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty realizując czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, utrzymania czystości i porządku. W Mieście występuje również jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają Miasto z kategorii podatnika, natomiast czynności cywilnoprawne skutkują uznaniem podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności cywilnoprawnych. Miasto realizując zatem wszystkie czynności w sferze aktywności cywilnoprawnej, tj. czynności sprzedaży, zamiany nieruchomości, wynajmu, dzierżawy itp. w tym zakresie ma charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przynosi żadnych widocznych efektów bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Charakterystyka ta nakazuje uznać, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe. Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcia na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych, podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Miasto nabyło nowy samochód osobowy w dniu 30 maja 2016 roku o wartości brutto 120.000,00 zł w tym 23% podatku VAT, na potrzeby służbowe. Samochód został zakupiony od autoryzowanego dealera. Samochód znajduje się w ewidencji środków trwałych Miasta. Dla samochodu jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu w postaci kart drogowych. Miasto przy zakupie nie odliczyło podatku naliczonego z faktury zakupowej, ponieważ jak zostało wskazane samochód po nabyciu był wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy związanych ściśle z jej zadaniami statutowymi. W roku 2017 Miasto podjęło się realizacji zadania inwestycyjnego pn.: „(…)”, które obejmowało przebudowę i rozbudowę zbiornika wodnego, wykonanie plaży, pomostów spacerowo-widokowych, pomostów dla wędkarzy, tarasów słonecznych, budowę ścieżki pieszo-rowerowej wokół zalewu. Zakres tych prac był wykonany i służy mieszkańcom do rekreacji nieodpłatnie czyli korzystanie z kąpieliska letniego jak i całej infrastruktury wokół jest bezpłatny. W ramach wyżej wymienionej inwestycji w 2017 roku również Miasto podjęło decyzję o realizacji wyciągu do nart wodnych, który to ma być udostępniony mieszkańcom odpłatnie. Z uwagi na fakt, że Miasto jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa co miesiąc deklaracje VAT-7 wykazując sprzedaż jak i zakup w związku z tym korzystanie z wyciągu do nart wodnych będzie obiletowane i odprowadzany podatek od sprzedaży. Tym samym działalność ta będzie miała charakter komercyjny, służący sprzedaży opodatkowanej. Poniesione wydatki na realizację budowy wyciągu do nart wodnych były na bieżąco odliczane z tytułu kwalifikacji czynności ściśle związanej ze sprzedażą opodatkowaną. W 2018 roku Miasto dokonało sprzedaży 44 działek w zabudowie letniskowej, znajdujących się bezpośrednio przy terenie (…). Od sprzedaży tych działek był również odprowadzony podatek od towarów i usług w stawce podstawowej. Obecnie Miasto podjęło decyzję o sprzedaży samochodu służbowego i uważa, że ta transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową. Samochód czynnie uczestniczył w czynnościach mających bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi. Jak widać nie służył wyłącznie czynnościom niepodlegającym, wynikających z zadań własnych gminy, nałożonych na nią odrębnymi przepisami ustawy. Samochód służbowy był wykorzystywany na potrzeby organu, tj. Burmistrza Miasta w sposób działalności mieszanej tj. opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu. W momencie zakupu samochodu nie było możliwe odliczenie podatku naliczonego gdyż nie było założenia o odpłatnym udostępnieniu wyciągu do nart wodnych dla mieszkańców. Rok później taka koncepcja i realizacja miała miejsce w związku z czym Miasto złoży korektę na podstawie art. 90 ust. 1, pozwalającą co do zasady na częściowe odliczenie podatku naliczonego od zakupu pojazdu z zastosowaniem współczynnika proporcji tzw. prewspółczynnika zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowym jest opodatkowanie sprzedaży samochodu osobowego stawką podstawową w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywając samochód osobowy w 2016 roku użytkowało go tylko i wyłącznie na cele statutowe gminy. Pojazd był wykorzystywany do celów publicznoprawnych, pozostających wyłącznie poza zakresem ustawy o VAT. Burmistrz Miasta korzystał z przedmiotowego pojazdu wyłącznie do realizacji czynności z zakresu zadań publicznoprawnych, w szczególności w celu wykonywania codziennych obowiązków. W roku 2017 kiedy Miasto podjęło się realizacji inwestycji na (…) i w związku z tym podjęto budowę wyciągu do nart wodnych a tym samym usługa korzystania z nart wodnych dla mieszkańców będzie obiletowana, zmienił się charakter wykorzystania samochodu na mieszany. Konstrukcja samochodu wskazuje na wykorzystywanie go również do działalności gospodarczej. W związku z tym zaistniała sytuacja pozwala Miastu do złożenia korekty i częściowego odliczenia podatku naliczonego od zakupu stosując tzw. współczynnik proporcji. Wnioskodawca stwierdza, że zmieniło się przeznaczenie samochodu i wykorzystuje go również do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Miasto jest czynnym podatnikiem podatku VAT i sprzedając swój środek trwały, będący składnikiem majątku, obliguje go do zapłaty z tego tytułu podatku VAT nawet wówczas, gdy tego podatku naliczonego przy zakupie nie można było odliczyć. Kolejną istotną kwestią jest, że kupując auto z VAT z reguły ustawodawca pozwala nam odliczyć jedynie w części podatek naliczony. Obecnie regulacje prawne pozwalają co do zasady art. 86a ust. 1 ustawy na odliczenie w połowie podatku naliczonego od zakupu, a jeżeli podatnik stosuje tzw. współczynniki proporcji a Miasto takie stosuje, wartość odliczona jest dużo niższa, praktycznie znikoma. Otóż, jeżeli pojazd służył opodatkowanej działalności gospodarczej, jego odpłatne zbycie, wiąże się z naliczeniem podatku przy sprzedaży i to bez względu na to czy i oraz w jakiej części podatnik mógł odliczyć podatek naliczony przy jego zakupie. Należy jeszcze nadmienić, iż planowana dostawa towaru zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Wobec tego jego zbycie będzie podlegało opodatkowaniu zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Podsumowując, sprzedaż samochodu osobowego będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zdecydowana większość zadań jest realizowana w ramach reżimu publicznoprawnego, wypełniając wymogi ustawowe zawarte w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zakresie zadań własnych, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 – 20 ustawy. Miasto zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty realizując czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, utrzymania czystości i porządku. W Mieście występuje również jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Wnioskodawca nabył nowy samochód osobowy w dniu 30 maja 2016 roku o wartości brutto 120.000,00 zł w tym 23% podatku VAT, na potrzeby służbowe. Samochód został zakupiony od autoryzowanego dealera. Samochód znajduje się w ewidencji środków trwałych. Dla samochodu jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu w postaci kart drogowych. Miasto przy zakupie nie odliczyło podatku naliczonego z faktury zakupowej, ponieważ jak zostało wskazane samochód po nabyciu był wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy związanych ściśle z jej zadaniami statutowymi. W roku 2017 Wnioskodawca podjął się realizacji zadania inwestycyjnego pn.: „(…)”, które obejmowało przebudowę i rozbudowę zbiornika wodnego, wykonanie plaży, pomostów spacerowo-widokowych, pomostów dla wędkarzy, tarasów słonecznych, budowę ścieżki pieszo-rowerowej wokół zalewu. Zakres tych prac był wykonany i służy mieszkańcom do rekreacji nieodpłatnie czyli korzystanie z kąpieliska letniego jak i całej infrastruktury wokół jest bezpłatny. W ramach wyżej wymienionej inwestycji w 2017 roku również Miasto podjęło decyzję o realizacji wyciągu do nart wodnych, który to ma być udostępniony mieszkańcom odpłatnie. Poniesione wydatki na realizację budowy wyciągu do nart wodnych były na bieżąco odliczane z tytułu kwalifikacji czynności ściśle związanej ze sprzedażą opodatkowaną. W 2018 roku Miasto dokonało sprzedaży 44 działek w zabudowie letniskowej, znajdujących się bezpośrednio przy terenie (…). Od sprzedaży tych działek był również odprowadzony podatek od towarów i usług w stawce podstawowej. Samochód czynnie uczestniczył w czynnościach mających bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi. Jak widać nie służył wyłącznie czynnościom niepodlegającym, wynikających z zadań własnych gminy, nałożonych na nią odrębnymi przepisami ustawy. Samochód służbowy był wykorzystywany na potrzeby organu, tj. Burmistrza Miasta w sposób działalności mieszanej tj. opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu. W momencie zakupu samochodu nie było możliwe odliczenie podatku naliczonego gdyż nie było założenia o odpłatnym udostępnieniu wyciągu do nart wodnych dla mieszkańców. Rok później taka koncepcja i realizacja miała miejsce w związku z czym Miasto złoży korektę na podstawie art. 90 ust. 1, pozwalającą co do zasady na częściowe odliczenie podatku naliczonego od zakupu pojazdu z zastosowaniem współczynnika proporcji tzw. prewspółczynnika zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedając samochód osobowy trzeba naliczyć podatek VAT według stawki 23%.

Celem rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności ustalić należy, czy Wnioskodawca w związku z wykonywaniem ww. czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czy też korzysta z wyłączenia od opodatkowania jako organ władzy publicznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży samochodu osobowego wystąpi w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy samochód był wykorzystywany przez Gminę do realizacji zadań własnych, pozostających poza zakresem ustawy VAT oraz zadań związanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie któregokolwiek z ww. warunków powoduje, że korzystanie ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis ww. artykułu nie jest możliwe.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – samochód czynnie uczestniczył w czynnościach mających bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi. Jak widać nie służył wyłącznie czynnościom niepodlegającym, wynikających z zadań własnych gminy, nałożonych na nią odrębnymi przepisami ustawy. Samochód służbowy był wykorzystywany na potrzeby organu tj. Burmistrza Miasta w sposób działalności mieszanej tj. opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu. Tym samym należy stwierdzić, że ponieważ przedmiotowy samochód osobowy nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku, sprzedaż nie spełnia warunków do objęcia jej zwolnieniem od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji przedmiotowa sprzedaż będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Reasumując, sprzedaż samochodu osobowego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę nie będzie korzystała z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, a zatem czynność tę należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowaną 23 %.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem osobowym, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie zadano pytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.