Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.90.2019.2.PP
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.90.2019.1.PP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 marca 2019 r. (data doręczenia 21 marca 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 2018 r. Sąd Okręgowy w … Wydział … Cywilny, po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 r. sprawy o rozwód wskutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w … z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt …, ww. apelację oddalił. Tym samym, w roku podatkowym 2018 uprawomocniło się orzeczenie rozwodu Wnioskodawczyni, ustała także wspólność majątkowa pomiędzy Nią a byłym mężem. Sąd Okręgowy w … … Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy, wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2016 r. orzekł rozwód z winy męża.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich małoletnią córką … (ur. 23 marca 2006 r.) Sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka w każdorazowym miejscu zamieszkania matki, sankcjonując istniejący stan faktyczny – w czerwcu 2013 r. Wnioskodawczyni wyprowadziła się wraz z córką z mieszkania męża. Jak zauważył Sąd w uzasadnieniu wyroku: „matka jest tym rodzicem, który sprawuje codzienną, bezpośrednią pieczę nad małoletnią i w większym stopniu angażuje się w wychowanie dziecka.” Sąd nie orzekł o kontaktach dziecka z ojcem. Uwzględnił Wnioskodawczyni i Jej męża – pisemne Porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, zawarte dnia 6 stycznia 2012 r. Jak napisano w uzasadnieniu: „Sąd nie ustalił kontaktów ojca z małoletnią córką, co oznacza, że kontakty pozwanego z dzieckiem mają charakter swobodny, a strony regulują tę kwestię w zależności od sytuacji.” W ww. Porozumieniu, w punkcie 3, Wnioskodawczyni i Jej mąż wyrazili wolę zapewnienia kontaktów na następujących warunkach: „Co do zasady, ojciec ma prawo i obowiązek:

1. spędzać z córką dwa weekendy w miesiącu, w każdorazowym miejscu zamieszkania ojca,
2. spędzać z córką dwa popołudnia w tygodniu, po zakończeniu zajęć szkolnych lub pozalekcyjnych; w ramach spędzanych z córką dni ojciec zobowiązuje się do pomocy w odrobieniu lekcji i dopilnowania realizacji przez córkę obowiązków szkolnych.Jednakże, uwzględniając specyficzny charakter pracy ojca, m.in. pracę w systemie zmianowym i różne godziny rozpoczynania i kończenia dyżurów, rodzice zobowiązują się do uzgadniania konkretnych dni spotkań, o których mowa w podpunktach a) i b) z kilkudniowym wyprzedzeniem,
   
3. (...)
4. spędzać z córką jeden miesiąc wakacji letnich i jeden tydzień ferii zimowych.”
   
   

Zgodnie z ww. Porozumieniem, ojciec ma prawo do kontaktu mailowego, telefonicznego i listownego z córką. Wnioskodawczyni i Jej mąż postanowili także, że „ważne decyzje w sprawach córki będziemy podejmowali wspólnie, po wysłuchaniu i rozważeniu argumentów każdego z rodziców, a także w miarę możliwości, z uwzględnieniem rozsądnych życzeń dziecka (punkt 17).”

Tak sformułowany zakres praw i obowiązków ojca w kwestii kontaktów z dzieckiem teoretycznie stwarza możliwość wspólnego wychowywania dziecka po rozwodzie. W praktyce, ww. Porozumienie nie jest realizowane. Nie wypełniając normalnego i naturalnego obowiązku kontaktowania się z dzieckiem, ojciec de facto zrezygnował z czynnego uczestnictwa w procesie wychowania własnego dziecka.

Od stycznia 2014 r. do chwili obecnej córka jest pod opieką psychologa dziecięcego. Psycholog, w zaświadczeniu wydanym w dniu 13 lutego 2018 r., stwierdził m.in.: „kontakty (dziecka) z ojcem są sporadyczne, pozbawione regularności i przewidywalności, pomiędzy poszczególnymi spotkaniami są bardzo długie przerwy, trwające po kilka miesięcy (...). Ojciec czasem zapowiada zwiększenie częstotliwości spotkań lub podaje terminy, a potem nie wywiązuje się z zobowiązań. Nie przyjeżdża na imieniny, urodziny, święta. Czasem wysyła smsy lub dzwoni. Nie zauważyłam, aby uczestniczył w ważnych chwilach w życiu dziewczynki. (...) W trakcie mojej kilkuletniej pracy z …, dziewczynka była u ojca zaledwie kilka razy, ostatnio prawie dwa lata temu. (...) Wydaje się, że problemem dziewczynki są słabe kontakty z ojcem, a czasem ich brak.”

Spostrzeżenia psychologa sformułowane na początku 2018 r. pozostały aktualne. W pierwszej połowie roku podatkowego 2018 miały miejsce trzy (w sumie kilkugodzinne) spotkania ojca z dzieckiem. W lipcu 2018 r. miał miejsce pierwszy od 2015 r. wakacyjny wyjazd, wspólny pobyt trwał niewiele ponad tydzień, zakończony został przed planowanym terminem. Od tamtego czasu do końca roku ojciec nie widział się z córką, nie rozmawiali przez telefon, a kontakt ograniczył się do kilku grzecznościowych smsów (imieniny i urodziny ojca, imieniny córki). Podsumowując, teoretycznie ojciec mógłby współuczestniczyć w wychowywaniu córki – ma w tym względzie zagwarantowane prawa. Nie ma także przeszkód obiektywnych, np. znaczącej odległości – ojciec mieszka w … (około 35 km od miejsca zamieszkania dziecka), natomiast pracuje w … (12 km od miejsca zamieszkania dziecka). Jednak udział ojca w życiu córki sprowadza się do wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego.

W praktyce, Wnioskodawczyni wychowuje córkę samotnie. Poza dzieckiem w gospodarstwie domowym Wnioskodawczyni nie ma innych osób, w szczególności osoby, którą można by określić mianem Jej życiowego partnera.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 marca 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy roku podatkowego 2018. Orzeczenie rozwodu uprawomocniło się w roku podatkowym 2018; (informacja o stwierdzeniu jego prawomocności przez Sąd Apelacyjny w dniu 2 lutego 2018 r.). Zarówno do Wnioskodawczyni, jak i do Jej córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (poza korzystaniem przez Nią z tej formy opodatkowania wynajmu mieszkania będącego Jej własnością), ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pierwszy kwartał roku podatkowego 2019 (roku bieżącego) nie przyniósł żadnej zmiany w relacjach pomiędzy ojcem dziecka a dzieckiem. Ojciec nadal nie uczestniczy w wychowaniu córki, nie kontaktuje się z nią (wysłał jednego smsa z życzeniami urodzinowymi dla córki w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 23 marca 2019 r.), nie spotyka się z dzieckiem. Wywiązuje się wyłącznie z obowiązku alimentacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle okoliczności przedstawionych w poz. 74 – Wnioskodawczyni jest uprawniona do obliczenia podatku dochodowego za rok 2018 na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jako osoba rozwiedziona i wychowująca samotnie dziecko?

Zdaniem Wnioskodawczyni, po analizie stanowisk wydanych przez rozmaite organy w sprawie rozliczania się z podatku dochodowego przez osoby samotnie wychowujące dziecko uważa, że Jej indywidualna sytuacja przedstawiona w poz. 74 uzasadnia zamiar opodatkowania się na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni jest rodzicem, z którym dziecko faktycznie mieszka. Troszczy się o codzienny byt córki, jej edukację i wszechstronny rozwój (intelektualny, fizyczny i duchowy). Zapewnia udział w zajęciach pozalekcyjnych, pomaga córce w przygotowaniach do konkursów, pokazów i występów. Wnioskodawczyni czynnie uczestniczy w życiu klasy i szkoły, do której córka uczęszcza. Dba o wypoczynek dziecka podczas ferii i wakacji szkolnych, zwracając uwagę, aby był to czas wartościowy, twórczy i rozwijający. Wspiera dziecko we wszelkich aktywnościach społecznych i wolontariackich, w których chce brać udział. Do Wnioskodawczyni należy także codzienna troska o zdrowie dziecka (córka ma rozpoznaną astmę i alergię wziewną). Tak jak Wnioskodawczyni opisała w poz. 74 udział drugiego rodzica w czynnym procesie wychowawczym nie istnieje. W 2018 r., podobnie jak w latach ubiegłych, ojciec nie brał udziału w wychowaniu dziecka, choć z pewnością jego „nieobecność” ma wpływ na rozwój córki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na odpowiedź Ministra Finansów nr DD3.054.18.2018 z dnia 4 kwietnia 2018 r., udzieloną Marszałkowi Sejmu RP w związku z interpelacją poselską nr 20584, podziela Ona przedstawiony w niej pogląd, że: „Wychowanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego utrzymania czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim bądź zapewnienia dziecku rozlicznych atrakcji, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju. (...). W sytuacji zatem, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany jedynie do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend oraz określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. (...) Rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania sporadycznych kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica lub płacenia alimentów.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25. roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

‒podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Warunkiem obliczenia podatku, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, jest zatem posiadanie określonego stanu cywilnego oraz samotne wychowywanie dziecka. Te dwa warunki muszą być spełnione łącznie, co potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym wykształcił się jednolity pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub w stosunku do której orzeczono separację, albo osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), ale musi faktycznie samotnie wychowywać dziecko (wyroki NSA z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 1266/05, z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1474/05, z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 1267/05, z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1452/05, II FSK 644/06, II FSK 1549/05, II FSK 1534/05, II FSK 1548/05, z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt II FSK 617/07 i II FSK 371/07, z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 279/08, z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2474/10).

Ustawa o podatku dochodowym od fizycznych nie definiuje dla potrzeb jej wykładni i stosowania samotnego wychowywania, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji. Dla ustalenia znaczenia „samotnie” oraz „wychowywać” należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do językowych reguł interpretacyjnych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, samotny to: (1) żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół, (2) znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam, (3) spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa, (4) znajdujący się na odludziu. Z kolei, wychować – wychowywać to: (1) zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności, (2) przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie.

W świetle powyższego przez samotne wychowywanie, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, należy rozumieć wychowywanie w pojedynkę, tj. bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym dziecka.

Zauważyć należy, że celem art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych jest wspieranie rodzin niepełnych, w których rodzic lub opiekun dziecka sprawuje nad nim ciągłą opiekę, samotnie. W ten sposób ustawodawca zrównał opodatkowanie dochodów małżonków z opodatkowaniem dochodów rodziców, którzy posiadając dzieci wychowują je w pojedynkę.

Pogląd ten potwierdza również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt SK 62/08, w którym Trybunał zauważył, że wprowadzając omawianą preferencję, ustawodawca nie kierował jej do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego, ale tylko do tych osób spełniających powyższe kryteria, które samotnie i osobiście troszczą się o zaspokajanie codziennych potrzeb dziecka (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt. I SA/Wr 1917/14).

Jednocześnie należy podkreślić, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego utrzymania czy czasowego (doraźnego) z nim przebywania bądź zapewniania dziecku rozlicznych atrakcji, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Przez wychowywanie należy rozumieć zapewnienie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Pojęcie to uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: „Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych”.

W sytuacji zatem, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany jedynie do płacenia alimentów, status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

W tym miejscu należy podnieść, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 kwietnia 2016 r. Sąd orzekł rozwód z winy męża Wnioskodawczyni, który uprawomocnił się w 2018 r. Ustała także wspólność majątkowa pomiędzy Nią a byłym mężem.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich małoletnią córką Sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka w każdorazowym miejscu zamieszkania matki. Sąd nie orzekł o kontaktach dziecka z ojcem. Uwzględnił Wnioskodawczyni i Jej męża – pisemne Porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd nie ustalił kontaktów ojca z małoletnią córką, co oznacza, że kontakty pozwanego z dzieckiem mają charakter swobodny, a strony regulują tę kwestię w zależności od sytuacji. Sformułowany zakres praw i obowiązków ojca w kwestii kontaktów z dzieckiem teoretycznie stwarza możliwość wspólnego wychowywania dziecka po rozwodzie. W praktyce, ww. Porozumienie nie jest realizowane. Nie wypełniając normalnego i naturalnego obowiązku kontaktowania się z dzieckiem, ojciec de facto zrezygnował z czynnego uczestnictwa w procesie wychowania własnego dziecka. W praktyce, Wnioskodawczyni wychowuje ich córkę samotnie. Poza dzieckiem w gospodarstwie domowym Wnioskodawczyni nie ma innych osób, w szczególności osoby, którą można by określić mianem Jej życiowego partnera. Do Wnioskodawczyni, jak i do Jej córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (poza korzystaniem przez Nią z tej formy opodatkowania wynajmu mieszkania będącego Jej własnością), ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania sporadycznych kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica lub płacenia alimentów. W konsekwencji, wykonywanie władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie również wychowywanie dziecka, należy zawsze odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych dotyczących zachowań rodziców wobec dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w 2018 r. jako osoba rozwiedziona, która sama wychowywała małoletnią córkę, sprawowała nad nią wyłączną opiekę, zapewniała jej byt, zaspakajała codzienne potrzeby oraz spełniała pozostałe kryteria określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu podatkowym za 2018 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.