Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1112/12-4/KG
z 4 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących leasing samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz nabycie paliwa do napędu tego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących leasing samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz nabycie paliwa do napędu tego samochodu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2013 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie działalności handlowej w detalu artykułami spożywczymi, artykułami gospodarstwa domowego, odzieżą i tekstyliami, roślinami, napojami alkoholowymi oraz wyrobami tytoniowymi, prowadzenie działalności reklamowej, wynajem samochodów osobowych (…). Spółka prowadzi działalność handlową w postaci supermarketu sieci sklepów. Chcąc rozszerzyć swoją działalność o wynajem samochodów osobowych, Spółka w dniu 10 maja 2012 r. podpisała umowę leasingu operacyjnego , na nabycie samochodu osobowego (…), do używania na okres 36 miesięcy i przeznaczyła go wyłącznie na wynajem na okres dłuższy niż sześć miesięcy. W związku z powyższym Spółka otrzymała zgodę finansującego na oddanie przez nią do używania osobie trzeciej przedmiotu leasingu, w analizowanym przypadku są to podmioty z grupy X, które są dla Spółki jednostkami powiązanymi. Wynajem samochodu zaplanowano na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Poszczególne umowy najmu są zawarte na okresy kilkudniowe. Do dnia dzisiejszego Spółka zawarła trzy umowy najmu z podmiotami powiązanymi, gdzie głównym udziałowcem i prezesem zarządu w tych spółkach jest pan M. Spółka zawarła następujące umowy:

1. w dniu 24 sierpnia 2012 r. R. Spółka z o.o. na okres jednego dnia;
2. w dniu 17 września 2012 r. R. Spółka z o.o. na okres 17 września 2012 r. - 21 września 2012 r.;
3. w dniu 24 września 2012 r. T. Spółka z o.o. na okres 24 września 2012 r. - 28 września 2012 r.
   
   

Spółka planuje zawarcie umów z innymi podmiotami powiązanymi grupy X, gdzie Spółka nie jest udziałowcem. Od nowego roku Spółka planuje zawarcie umowy najmu na okres trzech lat ze Spółką z o.o. T.

W piśmie z dnia 21 lutego 2013 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. przedmiotowy samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że Spółka nabyła samochód osobowy zawierając umowę leasingu operacyjnego i uzyskała zgodę od finansującego na podnajem osobie trzeciej - dla podmiotów powiązanych z korzystającym i samochód ten przeznaczyła wyłącznie na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy ma prawo odliczyć 100% podatku VAT z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz zakupionego do tego samochodu paliwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że w przedmiocie działalności Spółki jest również wynajem samochodów osobowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, na podstawie umów najmu, dzierżawy, lub umów o podobnym charakterze, i te samochody będą przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a więc zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, Spółka uważa, że ma prawo do obniżenia podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach obciążających za raty leasingowe oraz za paliwo od tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wskazać należy, iż do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

W świetle art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Z kolei, do czasu wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliwa do ich napędu, regulują przepisy art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej.

W art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1. użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
2. w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.
   
   

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz innych pojazdów samochodowych, a także paliwa do ich napędu, określone w art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy).

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Samochody przez okres sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel. Powyższe oznacza, iż po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd, oprócz najmu, również na pozostałe cele prowadzonej działalności, zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

Również brzmienie powołanego uprzednio art. 4 ustawy nowelizującej jednoznacznie wskazuje, iż zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy. Nie ma on zatem zastosowania do samochodów (pojazdów) wykorzystywanych w sposób określony w ust. 2 tego artykułu, w tym m. in. przeznaczonych wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie działalności handlowej w detalu artykułami spożywczymi, artykułami gospodarstwa domowego, odzieżą i tekstyliami, roślinami, napojami alkoholowymi oraz wyrobami tytoniowymi, prowadzenie działalności reklamowej, wynajem samochodów osobowych. Spółka prowadzi działalność handlową w postaci supermarketu jednej z sieci sklepów. Chcąc rozszerzyć swoją działalność o wynajem samochodów osobowych, Spółka w dniu 10 maja 2012 r. podpisała umowę leasingu operacyjnego na nabycie samochodu osobowego, do używania na okres 36 miesięcy i przeznaczyła go wyłącznie na wynajem na okres dłuższy niż sześć miesięcy. W związku z powyższym Spółka otrzymała zgodę finansującego na oddanie przez nią do używania osobie trzeciej przedmiotu leasingu, w analizowanym przypadku są to podmioty z grupy X, które są dla Spółki jednostkami powiązanymi. Wynajem samochodu zaplanowano na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Poszczególne umowy najmu są zawarte na okresy kilkudniowe. Do dnia dzisiejszego Spółka zawarła trzy umowy najmu z podmiotami powiązanymi, gdzie głównym udziałowcem i prezesem zarządu w tych spółkach jest ta sama osoba. Spółka planuje zawarcie umów z innymi podmiotami powiązanymi grupy X, gdzie Spółka nie jest udziałowcem. Od nowego roku Spółka planuje zawarcie umowy najmu na okres trzech lat z jedną ze spółek, której już wynajmowała ww. samochód. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy samochód osobowy będzie wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowy samochód osobowy przeznaczony został wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących leasing operacyjnego tegoż samochodu, pod warunkiem jednak, że nie zaistnieją ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bez znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu operacyjnego przedmiotowego samochodu pozostaje fakt, iż stronami umów najmu będą podmioty (spółki) z grupy X, gdzie głównym udziałowcem i prezesem zarządu tych spółek jest ta sama osoba. Treść art. 32 ustawy wskazuje bowiem, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powiązania tego typu mają znaczenie wyłącznie w kwestiach dotyczących ustalenia wynagrodzenia (ceny) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Dla prawa do odliczenia podatku naliczonego istotne jest to, iż będący przedmiotem umowy leasingu samochód został przez Wnioskodawcę przeznaczony wyłącznie do wynajmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy i w tym okresie nie był przez niego wykorzystywany na żadne inne cele.

W kwestii natomiast prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do napędu przedmiotowego samochodu należy stwierdzić, że z treści powołanego wyżej przepisu art. 4 ustawy nowelizującej wynika, iż zakaz odliczenia nie dotyczy paliw zużywanych m. in. do napędu samochodów osobowych spełniających przesłanki zawarte w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit b ww. ustawy. Jednakże podstawowym warunkiem istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego jest to, aby konkretny samochód faktycznie był przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu przedmiotowego samochodu w okresie, kiedy będzie on przedmiotem najmu pod warunkiem jednak, że spełnione są następujące przesłanki:

• Wnioskodawca jest faktycznym nabywcą paliwa i na niego jest wystawiona faktura dokumentująca zakup paliwa,
• nabyte przez Zainteresowanego paliwo służy do wykonywania czynności opodatkowanej polegającej na wynajmowaniu ww. samochodu.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.