Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.104.2019.2.AM
z 8 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 21 marca 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.104.2019.1.AM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych przeznaczonych pod zabudowę z majątku prywatnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych przeznaczonych pod zabudowę z majątku prywatnego.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 21 marca 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.104.2019.1.AM.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wspólnie z żoną posiada gospodarstwo rolne, z którego rozlicza się na zasadach ogólnych. W 2005 roku małżonkowie zakupili działkę nr 38/7, która posiada obszar 5,0232 ha, która w części 2,5 ha stanowi las. W 2008 roku małżonkowie zakupili działkę rolną nr 38/5 o łącznym obszarze 4,6167 ha, która jest gruntem rolnym. Grunt ten był przez małżonków uprawiany oraz włączany do dopłat bezpośrednich.

Dnia 18 grudnia 2009 roku Uchwałą Rady Miejskiej uchwalono studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Studium to zostało zmienione 27 lutego 2014 roku, 29 czerwca 2015 roku oraz 30 lipca 2015 roku.

Do części gruntów, które małżonkowie użytkowali rolniczo utworzony został Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 22 lutego 2017 roku. Zgodnie z tym planem tereny te zostały przeznaczone m.in. pod budowę domków jednorodzinnych, mieszkaniowo-usługowych, drogi publiczne dojazdowe oraz drogi wewnętrzne.

W związku z powyższym małżonkowie wydzielili działki powyżej 1000 m², które chcą sprzedawać jako działki rolne pod zabudowę.

Ponadto w piśmie z dnia 1 kwietnia 2019 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że:

1. Grunty, zakupione w 2005 oraz w 2008 roku nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie przysługiwało małżonkom prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
2. Działka nr 38/5 zakupiona była przez małżonków do wykorzystania rolniczego i w taki sposób była wykorzystywana (również włączana do dopłat bezpośrednich), natomiast działka nr 38/7 stanowi las. Działki nie były przedmiotem dzierżawy ani żadnej innej umowy, małżonkowie nie uzyskiwali żadnych innych dochodów z tego tytułu.
3. Grunty były przez małżonków użytkowane rolniczo, nie były wykorzystywane do działalności opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej opodatkowaniu VAT.
4. Grunty te zostały kupione przez małżonków w celu użytkowania rolniczego, nie zamierzali ich sprzedawać.
5. W grudniu 2009 roku uchwalono studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, natomiast Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego został utworzony dnia 22 lutego 2017 r. Zgodnie z tym planem, wydzielone przez małżonków zostały działki pod budowę mieszkaniową jednorodzinną, mieszkaniowo-usługową, pod drogi publiczne klasy D-dojazdowe (które z mocy prawa przeszły na własność Gminy) oraz pod drogi wewnętrzne dojazdowe do kilku działek. Na dzień dzisiejszy działki te nie są uzbrojone, nie posiadają żadnych mediów. Małżonkowie nie podjęli również żadnej formy marketingu.
6. Małżonkowie planują sprzedać 19 wydzielonych działek.
7. Na dzień dzisiejszy wydzielone jest 19 działek. Pozostały teren wyżej wymienionych działek nr 38/7 oraz nr 38/5 będzie podzielony w późniejszym czasie.
8. Środki, które małżonkowie uzyskają ze sprzedaży działek chcą przeznaczyć na zakup gruntów rolnych i budynków gospodarczych niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działek rolnych z przeznaczeniem pod zabudowę małżonkowie będą zobligowani zapłacić podatek w wysokości 23 % od każdej sprzedanej działki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek nie powinna być objęta podatkiem VAT w wysokości 23%. Grunt, który zakupiono w 2005 i 2008 roku, został zakupiony z myślą włączenia go do gospodarstwa rolnego małżonków i uprawiania. Tak też małżonkowie postępowali do 2018 roku. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zostało uchwalone w roku 2009, natomiast miejscowy plan w roku 2017, więc długi czas po dokonanych zakupach.

Zamiarem małżonków nie było kupowanie gruntu do dalszej sprzedaży, ale zgodnie z miejscowym planem został on przeznaczony pod budowę domków, więc jego przeznaczenie się zmieniło.

Do sprzedaży przeznaczone zostaną działki rolne z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność) (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny).

Zgodnie zaś z art. 199 ustawy Kodeks cywilny, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli, na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przy sprzedaży działek rolnych z przeznaczeniem pod zabudowę będzie zobowiązany do opodatkowania tej transakcji stawką podatku VAT w wysokości 23 % od każdej sprzedanej działki.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo i odnosząc je do opisu sprawy, należy stwierdzić, że dostawa przez Wnioskodawcę 19 działek gruntowych rolnych z przeznaczeniem pod zabudowę, które stanowią jego majątek własny nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz Sprzedającego nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że w 2005 roku małżonkowie zakupili działkę nr 38/7, która w części stanowi las. W 2008 roku małżonkowie zakupili działkę rolną nr 38/5, która jest gruntem rolnym. Grunt ten był przez małżonków uprawiany rolniczo.

Działki nie były przedmiotem dzierżawy ani żadnej innej umowy, małżonkowie nie uzyskiwali żadnych innych dochodów z tego tytułu. Grunty były przez małżonków użytkowane rolniczo, nie były wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Grunty te zostały zakupione w celu użytkowania rolniczego nie zakupiono ich w celu sprzedaży.

Do części gruntów, które małżonkowie użytkowali rolniczo utworzony został Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzony dnia 22 lutego 2017 r. Zgodnie z tym planem tereny te zostały przeznaczone m.in. pod budowę domków jednorodzinnych, mieszkaniowo-usługowych, drogi publiczne dojazdowe oraz drogi wewnętrzne.

W związku z powyższym małżonkowie wydzielili działki powyżej 1000 m², które chcą sprzedawać jako działki rolne pod zabudowę. Zgodnie z ww. planem, wydzielone przez małżonków zostały działki pod budowę mieszkaniową jednorodzinną, mieszkaniowo usługową, pod drogi publiczne klasy D-dojazdowe (które z mocy prawa przeszły na własność Gminy) oraz pod drogi wewnętrzne dojazdowe do kilku działek. Na dzień dzisiejszy działki te nie są uzbrojone, nie posiadają żadnych mediów. Małżonkowie nie podjęli również żadnej formy marketingu. Małżonkowie planują sprzedać 19 wydzielonych działek. Środki, które małżonkowie uzyskają ze sprzedaży działek chcą przeznaczyć na zakup gruntów rolnych i budynków gospodarczych niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność Wnioskodawcy zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, nie prowadzi również działań o charakterze marketingowym lub innych działań prowadzących do podniesienia atrakcyjności nieruchomości dla potencjalnych nabywców.

Grunty te nie były wykorzystywane przez Sprzedającego do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z treści wniosku dokonano podziału gruntu na mniejsze działki. Jednak sam podział nieruchomości przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, nie inwestowała własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości oraz nie prowadziła działań marketingowych związanych z nieruchomością nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto jak wskazano środki uzyskane ze sprzedaży działek także nie zostaną przeznaczone na działalność związaną z obrotem nieruchomościami ale na zakup gruntów rolnych i budynków gospodarczych niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca w zakresie przedmiotowych działek nie prowadził działań, które mogą powodować konieczność opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży wydzielonych 19 działek rolnych z przeznaczeniem pod zabudowę z majątku prywatnego, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowych działek gruntowych z majątku prywatnego nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą tych nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych 19 działek korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, planowana sprzedaż 19 działek rolnych z przeznaczeniem pod zabudowę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%, ponieważ jak wykazano powyżej sprzedaż ta będzie czynnością, dla której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez małżonkę Wnioskodawcy, powinna Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.