Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.98.2019.2.MKA
z 12 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 27 marca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.98.2019.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 27 marca 2019 r., skutecznie doręczono 1 kwietnia 2019 r., natomiast 4 kwietnia 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 3 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2012 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego, który orzekł o rozwiązaniu małżeństwa Wnioskodawczyni oraz o sposobie wychowywania małoletniego dziecka w ten sposób, że rodzice wspólnie mają je wychowywać z prawem zamieszkiwania dziecka przy matce. Zainteresowana zamieszkuje wspólnie z małoletnią córką, nad którą sprawuje opiekę. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni ma przyznane alimenty w wysokości 500 zł (ugoda w sprawie alimentów z dnia 14 marca 2017 r.). Kontakty małoletniego dziecka z ojcem dziecka uregulował Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r. Zgodnie z tym postanowieniem dziecko miało przebywać z ojcem: dwie soboty i dwie niedziele każdego miesiąca w godzinach od 9:00 do 17:00; każdy drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w godzinach od 9:00 do 17:00 poza miejscem zamieszkania dziecka. W 2018 r., pomimo że ojciec dziecka nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, ani nie jest ich pozbawiony nie realizował swoich kontaktów z dzieckiem zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego, tj.: jeden dzień w weekend (sobota lub niedziela), 1 dzień w święta Bożego Narodzenia i jeden dzień w święta wielkanocne. Dziecko widziało się z ojcem 4 razy w 2018 r. w dniach: 2 kwietnia, 30 czerwca, 11 sierpnia i 26 grudnia.

Od 2015 r. nie mogąc dojść do porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni odliczała w zeznaniach 1/2 ulgi na dziecko przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2018 r. ojciec dziecka oprócz tego, że nie sprawował i w dalszym ciągu nie sprawuje opieki nad dzieckiem w żaden sposób, to zaczął uchylać się również od płacenia alimentów i Zainteresowana była zmuszona ponownie zwrócić się do komornika o ich ściągnięcie (zaległość na koniec roku wynosiła 1 595,22 zł).

Wnioskodawczyni w różnych publikacjach natknęła się między innymi na odpowiedź na interpelację nr 25045, gdzie resort finansów zwrócił uwagę, że posiadanie władzy rodzicielskiej bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, nie wystarcza do zastosowania odliczenia ulgi na dziecko na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o pit. Aby skorzystać z odliczenia, nie wystarczy także ograniczyć się jedynie do płacenia alimentów. Również Naczelny Sąd Administracyjny uważa, że: „o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem (...). Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka” (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r. w sprawie II FSK 2360/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/e588f0f6c8).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, że w 2018 r. osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej.

Ulga prorodzinna będąca przedmiotem wniosku jest związana z wychowywaniem jednego dziecka, którego Wnioskodawczyni jest rodzicem. Zainteresowana przez cały 2018 r. nie pozostawała w związku małżeńskim, posiada status osoby samotnie wychowującej dziecko. W 2018 r. Wnioskodawczyni osiągnęła przychód z tytułu wynagrodzenia za pracę w wysokości 54 623,78 zł, po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu (1 668,72 zł) i zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne (6 890,98 zł) - dochód za 2018 r. wynosi 46 064,08 zł. Zainteresowana w 2018 r. nie osiągnęła dochodów z kapitałów pieniężnych opodatkowanych 19% stawką podatku, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanych 19% stawką podatku.

W 2018 r. w stosunku do Wnioskodawczyni i do małoletniej córki nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego stanu faktycznego Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości jako matce samotnie wychowującej dziecko i samotnie wykonującej władzę rodzicielską w zeznaniu rocznym za 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z zaistniałą sytuacją (brak sprawowania faktycznej pieczy nad małoletnią córką przez jej ojca) przysługuje Zainteresowanej prawo do odliczenia ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za 2018 r. w pełnej wysokości tj. 1 112,04 zł. Otrzymanie powyższej interpretacji podatkowej jest niezbędne do ujęcia prawidłowej kwoty w zeznaniu rocznym za 2018 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z treści wniosku wynika, że w 2012 r. wyrokiem sądu rozwiązane zostało małżeństwo Wnioskodawczyni. Sąd orzekł o sposobie wychowywania małoletniego dziecka małżonków w ten sposób, że rodzice wspólnie mają je wychowywać z prawem zamieszkiwania dziecka przy matce. Przez cały 2018 r. Zainteresowana nie pozostawała w związku małżeńskim, posiada status osoby samotnie wychowującej dziecko.

Wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie z małoletnią córką, nad którą sprawuje opiekę. Kontakty małoletniego dziecka z ojcem zostały uregulowane przez Sąd. Zgodnie z postanowieniem sądu dziecko miało przebywać z ojcem: dwie soboty i dwie niedziele każdego miesiąca w godzinach od 9:00 do 17:00; każdy drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w godzinach od 9:00 do 17:00, poza miejscem zamieszkania dziecka. W 2018 r., pomimo że ojciec dziecka nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, ani nie jest ich pozbawiony nie realizował swoich kontaktów z dzieckiem w sposób określony przez sąd, tj.: jeden dzień w weekend (sobota lub niedziela), 1 dzień w święta Bożego Narodzenia i jeden dzień w święta wielkanocne. Dziecko w 2018 r. widziało się z ojcem 4 razy w dniach: 2 kwietnia, 30 czerwca, 11 sierpnia i 26 grudnia.

Ponadto na podstawie postanowieniem sądu Wnioskodawczyni przyznano alimenty w wysokości 500 zł. Ojciec dziecka w 2018 r nie sprawował i w dalszym ciągu nie sprawuje opieki nad dzieckiem w żaden sposób, również zaczął uchylać się od płacenia alimentów. Zainteresowana była zmuszona zwrócić się do komornika o ich ściągnięcie (zaległość na koniec roku wynosiła 1 595,22 zł).

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy w zeznaniu rocznym z 2018 r. może skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości jako matka samotnie wychowująca dziecko i samotnie wykonująca władzę rodzicielską.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

W sytuacji gdy w stosunku do danego dziecka ulga przysługuje obojgu rodzicom zastosowanie znajdzie przywołany art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), zgodnie z którym ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że Wnioskodawczyni pełni całkowitą opiekę nad małoletnim dzieckiem natomiast, ojciec dziecka sporadycznie widywał się z nim, nie realizował ustalonego przez sąd harmonogramu spotkań z dzieckiem, nie sposób uznać, że zachodzą wystarczające przesłanki dla uznania, że ojciec dziecka wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać zatem należy, że skoro w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawczyni wykonywała w 2018 r. władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.