Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.74.2019.1.AK
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu nabycia nowego środka transportu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu nabycia nowego środka transportu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła nowy samochód osobowy jako osoba fizyczna w salonie samochodowym. Wnioskodawczyni zapłaciła za samochód w dniu zakupu samochodu. Samochód Wnioskodawczyni zarejestrowała w Urzędzie Miasta jako właściciel w dniu 13 sierpnia 2018 r. w Polsce. Jednak sytuacja życiowa Wnioskodawczyni spowodowała, że musiała wyjechać do X., gdzie obecnie pracuje i przebywa. Wnioskodawczyni musiała przerejestrować samochód i z racji tego, że nie minęło 6 miesięcy na terenie Unii Europejskiej samochód został potraktowany jako nowy. Wnioskodawczyni zapłaciła ponownie podatek VAT w urzędzie. W momencie zakupu samochodu nie miała ona świadomości, że wyjedzie za granicę, a co za tym idzie, nie zgłosiła sprzedawcy, że wyjedzie i będzie rejestrowała samochód w X. Wnioskodawczyni nie wiedziała, że zapłaci ponownie podatek VAT w X. Wnioskodawczyni prosi o analizę jej przypadku i interpretację, ponieważ zapłaciła dwukrotnie podatek VAT przy rejestracji samochodu. Wnioskodawczyni nie znała procedur związanych z wywozem samochodu za granicę Polski na teren innego kraju Unii Europejskiej, ani procedur z rejestracją nowego samochodu na terenie innego kraju Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jest możliwość, żeby sprzedawca skorygował fakturę Wnioskodawczyni, aby była ona z zerową stawką VAT, aby mogła starać się o zwrot zapłaconego podatku VAT w Polsce? Czy Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot podatku VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakupując samochód w Polsce zapłaciła ona podatek VAT, z racji zmiany zamieszkania oraz ponownie przy rejestracji samochodu w X zapłaciła VAT. Jej zdaniem, zmieniając miejsce pobytu z jednego kraju Unii Europejskiej na drugi, nie powinna ona płacić dwukrotnie podatku VAT, a ponieważ nie ma możliwości uniknięcia zapłaty podatku VAT z X, podatek VAT z Polski powinien być zwrócony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 10 lit. a ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż nowego środka transportu – wywiezionego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – stanowi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, m.in. pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy – w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy – w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek (art. 42 ust. 9 ustawy).

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkiem m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).

Niewypełnienie tego warunku (brak wywozu w ww. terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy) powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji wg podstawowej stawki.

Zatem tylko w takim przypadku przysługuje nabywcy zwrot zapłaconego przez niego podatku (na podstawie zasad wynikających z ww. przepisu art. 42 ust. 9 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że taka sytuacja nie wystąpiła.

W dniu 31 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła nowy samochód osobowy jako osoba fizyczna w salonie samochodowym. Wnioskodawczyni zapłaciła za samochód w dniu zakupu samochodu. Samochód Wnioskodawczyni zarejestrowała w Urzędzie Miasta jako właściciel w dniu 13 sierpnia 2018 r. w Polsce. Jednak sytuacja życiowa Wnioskodawczyni spowodowała, że musiała wyjechać do X, gdzie obecnie pracuje i przebywa. Wnioskodawczyni musiała przerejestrować samochód i z racji tego, że nie minęło 6 miesięcy na terytorium Unii Europejskiej samochód został potraktowany jako nowy. Wnioskodawczyni zapłaciła ponownie podatek VAT w urzędzie austriackim.

Odnosząc cytowane przepisy do sytuacji przedstawionej we wniosku należy zauważyć, że dostawa opisanego nowego środka transportu zasadnie została opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca nie mógł bowiem zastosować 0% stawki z uwagi na fakt, że nie posiadał informacji, że środek ten został lub będzie wywieziony poza terytorium kraju, nie było zatem podstaw m.in. do wystawienia przez niego dokumentu wywozu, o którym mowa w cytowanym art. 42 ust. 5 ustawy.

Była to zatem dostawa krajowa, opodatkowana zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ust. 1 pkt 1 ustawy, 23% stawką podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw żeby sprzedawca samochodu osobowego skorygował fakturę wystawioną dla Wnioskodawczyni, aby była ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 0%.

Ponieważ podatek od towarów i usług nie został zapłacony (przez nabywcę) zgodnie z art. 42 ust. 8 ustawy, a na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy (przez dokonującego dostawy), nie przysługuje jego zwrot w myśl uregulowań art. 42 ust. 9 ustawy oraz na podstawie innych przepisów.

Zatem, jak wynika z powołanych przepisów ustawy, Wnioskodawczyni nie może ubiegać się o zwrot zapłaconego z tytułu nabycia samochodu osobowego podatku VAT w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Dodatkowo tutejszy organ wyjaśnia, że o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia na terytorium X przesądzają przepisy tam obowiązujące.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.