Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.171.2019.2.MP
z 17 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 8 kwietnia 2019 r. na wezwanie Organu z dnia 2 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 2 kwietnia 2019 r. wniosek uzupełniono w dniu 8 kwietnia 2019 r. poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest samorządową, artystyczną instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa, działającą w szczególności na podstawie:

• ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2018 r.; poz. 1983 z późn. zm.),
  

• aktu o utworzeniu …na podstawie zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 2 stycznia 1949 r.,
  

• Statutu zatwierdzonego Uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 25 czerwca 2012 r.
  
  
  

Zgodnie z treścią statutu przedmiotem działania Wnioskodawcy jest profesjonalne artystyczne prezentowanie i popularyzowanie bogactwa kultury narodowej, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego folkloru wiejskiego i miejskiego, widowisk muzycznych, znaczących dzieł kompozytorów polskich i obcych. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest podmiotem, którego działalność nie jest nastawiona na osiąganie zysku.

Wnioskodawca realizuje wskazane zadania, w szczególności przez:

• prowadzenie działalności koncertowej;
  

• prowadzenie programów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży;
  

• opracowywanie i prezentację programów zawierających polskie kolędy, pieśni religijne, historyczne i patriotyczne, widowiska muzyczne oraz dzieła kompozytorów polskich i obcych;
  

• dokonywanie rejestracji audialnej i audiowizualnej działalności artystycznej:
  

• gromadzenie i opracowywanie zabytków folkloru polskiego;
  

• gromadzenie i systematyzowanie materiałów archiwalnych w celu zachowania dorobku Wnioskodawcy;
  

• ochronę zbioru zabytkowych strojów ludowych i stałe jego uzupełnianie.
  
  
  

Wnioskodawca pozyskał środki na projekt dotyczący odrestaurowania Pałacu ….... w O. pt.: „Utworzenie Bazy kulturalno-edukacyjnej dla prezentacji i promocji folkloru poprzez odrestaurowanie Pałacu...... w O.” (dalej: Projekt). Środki na ten cel pozyskane zostały z Programu Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury oś priorytetowa VIII; Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020. Wartość Projektu to ok. 23 mln zł. Projekt umożliwi rozbudowanie oferty kulturalnej o szereg nowych rozwiązań, zajęć i atrakcji uwzględniających:

• nową ekspozycję stałą zwiedzaną odpłatnie;
  

• zajęcia i warsztaty edukacyjne - zasadniczo odpłatne;
  

• mediatekę.
  
  
  

Obecnie część działalności Wnioskodawcy jest opodatkowana VAT (m.in. wstęp na ekspozycję i występy), natomiast część korzysta ze zwolnienia od VAT, a część stanowi działalność niebędącą działalnością gospodarczą dla potrzeb VAT.

Wnioskodawca posiada interpretację indywidualną, niedotyczącą bezpośrednio Pałacu, wskazującą, że:

„Wnioskodawca prowadząc wskazane we wniosku rodzaje działalności tj. działalność statutową nieodpłatną, odpłatną i działalność inną niż gospodarcza oraz jak podaje ponosząc koszty wspólne niejako dla wszystkich swoich aktywności, powinien dokonywać obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. ” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 lutego 2017 r„ nr 1462-IPPP1.4512.957.2016.2.KC; dalej: Interpretacja).

W przypadku Pałacu (dalej: Pałac) przewiduje się, że po przeprowadzeniu Projektu obiekt zasadniczo będzie wykorzystywany w przeważającej mierze do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Nie można jednak wykluczyć wykorzystania Pałacu w celach promocyjnych, zorganizowania na jego terenie imprezy dla pracowników Wnioskodawcy czy instytucji samorządowych, albo dla ich dzieci, czy wspierania różnych akcji charytatywnych i innych podobnych działań. W Pałacu może być też prowadzona działalność zwolniona z VAT np. warsztaty kulturalne.

W odrestaurowanym Pałacu znajdą się pomieszczenia administracyjne, które będą mogły być wykorzystywane do ogólnej działalności Wnioskodawcy. Część pomieszczeń (część piwnicy) ma być wykorzystywana przez pracowników gospodarczych i technicznych Wnioskodawcy. Zaplanowane zostały tam pomieszczenia socjalne, szatnie, łazienki i warsztat. Ponadto, na piętrze jest jedno pomieszczenie biurowe dla tzw. „przewodników” (projektowane dla 2 osób) oraz salka VIP, w której miałyby się odbywać w przyszłości doraźnie spotkania podejmowanych przez Wnioskodawcę oficjalnych gości.

Obecnie, po odrestaurowaniu Pałacu, Wnioskodawca zamierza więc wykorzystywać Pałac zarówno do czynności opodatkowanych VAT (np. odpłatny wstęp do Pałacu oraz na wydarzenia biletowane, odpłatne warsztaty taneczne), co będzie wiązało się z opodatkowywaniem według właściwej stawki VAT czynności Wnioskodawcy, jak również do działań zwolnionych od VAT. Nie wyklucza się również prowadzenia działań nieodpłatnych wskazanych powyżej.

W ramach realizacji Projektu Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił nakłady na towary i usługi związane m.in. z wykonaniem prac projektowych, prac budowlanych (w tym też instalacyjnych/montażowych), nadzorem budowlanym, zakupem wyposażenia. Po realizacji Projektu Wnioskodawca będzie ponosił bieżące wydatki na towary i usługi związane z utrzymaniem i funkcjonowaniem Pałacu, takie jak: usługi konserwacyjne, remontowe, zakup mediów (energia elektryczna, woda itp.), nabycie dodatkowego wyposażenia, towarów służących konserwacji budynku, środków czystości. Świadczenia te będą dokumentowane poprzez wystawienie przez dostawcę lub usługodawcę faktury VAT (dalej łącznie: Nakłady).

W związku z pewną odrębnością wskazanego Projektu od pozostałej działalności Wnioskodawcy, Wnioskodawca pragnie określić zakres prawa do odliczenia VAT do wydatków związanych z rewitalizacją Pałacu przy jego planowanym wykorzystaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dokonując odliczeń VAT od wydatków na Nakłady jest zobowiązany do stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. prewspółczynniku) zawartych w art. 86 ust. 2a-h ustawy o VAT i § 4 Rozporządzenia, czy też Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione Nakłady związane z realizacją Projektu (odrestaurowaniem Pałacu) ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując odliczeń VAT od wydatków na Nakłady jest on zobowiązany do stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. prewspółczynniku) zawartych w art. 86 ust. 2a-h ustawy o VAT i § 4 Rozporządzenia. Wnioskodawcy, w konsekwencji, nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione Nakłady związane z realizacją Projektu (odrestaurowaniem Pałacu).

Uwagi ogólne

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłączne w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Na podstawie delegacji z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, zostało wydane Rozporządzenie. Określa ono w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie, których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia).

W Rozporządzeniu zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to:

• jednostki samorządu terytorialnego,
  

• samorządowe instytucje kultury,
  

• państwowe instytucje kultury,
  

• uczelnie publiczne,
  

• instytuty badawcze.
  
  
  

Stosownie do § 4 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury jako sposób określenia proporcji podaje się sposób ustalony wg wzoru:

X=A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcja określona procentowo, zaokrąglona w górę do najbliższej liczby całkowitej.

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Jednocześnie art. 86 ust. 2h ustawy o VAT stanowi: „W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji”.

Zastosowanie i cel przepisów o prewspółczynniku

Przepisy o prewspółczynniku zawarte w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Jednocześnie jak wskazują przepisy ustawy o VAT sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Głównym celem wprowadzenia do ustawy o VAT wskazanych powyżej przepisów dotyczących metody wyliczenia prewspółczynnika, jest zobowiązanie podatników do dokonywania odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do czynności opodatkowanych - wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Ma to pozwolić na pełniejsze dostosowanie przepisów ustawy o VAT do prawa unijnego i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”). TSUE w wydanych wyrokach, przedstawia konieczność odliczania podatku naliczonego metodą prewspółczynnika, ale przy poszanowaniu prawa unijnego. Tak jak w wyroku w sprawie C-437/06 Securenta Góttinger Immobilienanlagen und Vermó gensmanagement AG przeciwko Finanzamt Góttingen:

(...) przepisy szóstej dyrektywy nie obejmują zasad, których przedmiotem są metody lub kryteria - jakie państwa członkowskie są zobowiązane stosować, gdy przyjmują przepisy pozwalające na podział kwot podatku naliczonego - według których odpowiednie wydatki mają związek z działalnością gospodarczą lub działalnością niemającą charakteru gospodarczego.

(...) W tych okolicznościach, aby podatnicy mogli dokonywać koniecznych obliczeń, do państw członkowskich należy ustalenie metod i kryteriów właściwych dla tego celu, z poszanowaniem zasad, które stanowią podstawę wspólnego systemu podatku VAT.

W tym zakresie Trybunał orzekł, że skoro szósta dyrektywa nie zawiera niezbędnych wskazówek dla takich liczbowych ustaleń, państwa członkowskie są zobowiązane do wykonywania swoich kompetencji z uwzględnieniem celu i struktury tej dyrektywy (zob. podobnie wyrok z dnia 14 września 2006 r. w sprawie C-72/05 Woliny.).

W szczególności, jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 47 swojej opinii, instrumenty, które państwa członkowskie mają przyjąć w tym zakresie, powinny szanować zasadę neutralności podatkowej, na której opiera się wspólny system podatku VAT (...).

(...) ustalenie metod i kryteriów podziału kwot podatku naliczonego pomiędzy działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego w rozumieniu szóstej dyrektywy należy do swobodnego uznania państw członkowskich, które korzystając z tego uprawnienia powinny uwzględniać cel i strukturę tej dyrektywy i na tej podstawie określić sposób obliczania obiektywnie odzwierciedlający część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności ”.

Sytuacja Wnioskodawcy

Przenosząc powyższe, na grunt rozpatrywanej sprawy, zdaniem Wnioskodawcy, aby zapewnić w opisanej sytuacji zachowanie neutralności VAT, a także zgodność z celem wprowadzenia przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, uzasadnione jest stosowanie przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Nakładów odliczenia VAT z uwzględnieniem przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. prewspółczynniku) zawartych w tych przepisach.

Wnioskodawca wskazał bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, że w przypadku Pałacu przewiduje się, iż po przeprowadzeniu Projektu obiekt zasadniczo będzie wykorzystywany do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Przy czym, nie można jednak wykluczyć wykorzystania Pałacu w celach promocyjnych, zorganizowania na jego terenie imprezy dla pracowników Wnioskodawcy czy instytucji samorządowych, albo dla ich dzieci, czy wspierania różnych akcji charytatywnych i innych działań nieobjętych opodatkowaniem VAT. W Pałacu może być też prowadzona działalność zwolniona z VAT np. warsztaty. Te okoliczności wskazują, że Wnioskodawca z wykorzystaniem Pałacu prowadził będzie trzy rodzaje działalności tj. działalność odpłatną, nieodpłatną i działalność inną niż gospodarcza. Wymienione Nakłady będą w tym momencie musiały być potraktowane jako koszty wspólne dla wszystkich tych rodzajów działalności.

W konsekwencji tego, że Wnioskodawca aktualnie przewiduje prowadzenie w Pałacu działalności nieodpłatnej lub zwolnionej od VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione Nakłady na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że w broszurze informacyjnej Ministra Finansów z dnia 17 lutego 2016 r. w sprawie zasad odliczania podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od 1 stycznia 2016 r. (str. 7), Minister Finansów zaznaczył, iż jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury i państwowe instytucje kultury oraz uczelnie publiczne i instytuty badawcze mogą stosować inną metodę określenia prewspółczynnika, aniżeli ta przedstawiona w Rozporządzeniu „pod warunkiem, że metoda ta zapewnia bardziej dokładne niż metoda wskazana w rozporządzeniu przyporządkowanie podatku naliczonego do czynności dających prawo do odliczenia oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą”.

Jeśli więc Wnioskodawca będzie w stanie określić alternatywny sposób obliczania proporcji (np. powierzchniowy), będzie mógł go zastosować, o ile wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy o VAT sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia.

Aktualnie dla swojej ogólnej działalności Wnioskodawca stosuje sposób ustalenia prewspółczynnika dla samorządowej instytucji kultury określony w Rozporządzeniu. Jest to konsekwencją tego, że część działalności Wnioskodawcy jest opodatkowana VAT (m.in. wstęp na ekspozycję i występy), natomiast część korzysta ze zwolnienia od VAT, a część stanowi działalność niebędącą działalnością gospodarczą dla potrzeb VAT. Zespół posiada Interpretację, niedotyczącą bezpośrednio Pałacu, potwierdzającą wskazane wyżej działanie:

„ Wnioskodawca prowadząc wskazane we wniosku rodzaje działalności tj. działalność statutową nieodpłatną, odpłatną i działalność inna niż gospodarcza oraz jak podaje ponosząc koszty wspólne niejako dla wszystkich swoich aktywności, powinien dokonywać obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 lutego 2017 r., nr 1462-IPPP1.4512.957.2016.2.KC).

Mając więc na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności, w opisanej sytuacji, w odniesieniu do Projektu, działaniem prawidłowym będzie posłużenie się przy dokonywaniu odliczeń VAT od wydatków na Nakłady sposobem ustalenia prewspółczynnika dla samorządowej instytucji kultury określonym w § 4 Rozporządzenia. Nie jest przy tym wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca znając dokładnie zakres prowadzonej w Pałacu działalności będzie mógł zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób obliczenia proporcji.

W konsekwencji przyjęcia tego stanowiska, prawo Wnioskodawcy do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione Nakłady związane z realizacją Projektu (odrestaurowaniem Pałacu) będzie ograniczone do części podatku kalkulowanej z zastosowaniem prewspółczynnika określonego w § 4 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w art. 90 ustawy o VAT. Powyższe przepisy nie były analizowane w niniejszej interpretacji, ponieważ nie stanowiło to przedmiotu zapytania Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.