Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.117.2019.2.DJ
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.), uzupełnionym pismami z dni: 28 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) oraz 9 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.117.2019.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 kwietnia 2019 r., skutecznie doręczono w dniu 9 kwietnia 2019 r. i również w dniu 9 kwietnia 2019 r wniosek uzupełniono (poprzez platformę ePUAP).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W październiku 2017 r. mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się (…), a między małżonkami ustała więź gospodarcza – każde z małżonków zaczęło prowadzić gospodarstwo domowe samodzielnie. Mimo wielokrotnych zapewnień męża, że nie chce z Zainteresowaną być, z których pierwsza rozmowa miała miejsce w listopadzie 2017 roku, Wnioskodawczyni starała się reaktywować relacje, stąd wniosek o rozwód złożyła dopiero 20 września 2018 r. Do dnia dzisiejszego nie został wyznaczony termin rozprawy, formalnie więc Zainteresowana jest mężatką. Nie zmienia to faktu, że od października 2017 roku Wnioskodawczyni opiekuje się małoletnim synem urodzonym 12 maja 2017 roku samodzielnie, a udział ojca dziecka w jego życiu jest sporadyczny ze względu na fakt mieszkania za granicą i ma charakter głównie towarzyszenia Wnioskodawczyni i dziecku, z powodu niskich kompetencji rodzicielskich.

Dowód: pozew o rozwód przyjęty 20 września 2018 roku przez Sąd Okręgowy.

Za rok 2018 deklarację Wnioskodawczyni składa nie jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, ponieważ Wnioskodawczyni nie dysponuje jeszcze pewną podstawą do takiego rozliczenia.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że w złożonym wniosku ORD-IN z dnia 22 marca 2019 r., uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2019 r., nr sprawy 0112-KDIL3-2.4011.117.2019.DJ, Wnioskodawczyni podała błędne dane. W polu nr 69 w części E. Przedmiot wniosku wskazała przepis art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże wolą Wnioskodawczyni jest uzyskanie rozstrzygnięcia w przedmiocie skorzystania z możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (o którym mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy) za część roku 2017 (od października) i za rok 2018.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy biorąc pod uwagę: stan faktyczny, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2009 r. (II FSK 279/08), wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2009 r. (III SA/Wa 2498/08), Wnioskodawczyni może rozliczać się z podatków jako osoba samotnie wychowująca dziecko?
2. Jeżeli tak, to od którego miesiąca, którego roku i jakie są w tym momencie możliwości zwrotu nadpłaconego podatku o nierozliczoną ulgę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia ona definicję osoby samotnie wychowującej dziecko w myśl powyżej wskazanych wyroków NSA i WSA w Warszawie od października 2017 i od tego miesiąca powinna rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

− podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Jak wynika z powyższego, ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Jednocześnie, przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dziecko/dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dziecko/dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Jednakże nadmienić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Przystępując do oceny możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych – za wskazany w uzupełnieniu wniosku okres – według zasad określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie należy dokonać rozstrzygnięcia, czy w okresie od października 2017 roku (tj. od kiedy mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się (…)) do końca 2018 roku Wnioskodawczyni spełniała warunki do uznania jej za osobę samotnie wychowującą dziecko. Zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. Z przywołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli spełnia wymogi definicji osoby samotnie wychowującej dziecko, a także jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko/dzieci.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w październiku 2017 r. mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się (…), a między małżonkami ustała więź gospodarcza - każde z małżonków zaczęło prowadzić gospodarstwo domowe samodzielnie. Wnioskodawczyni starała się reaktywować relacje, stąd wniosek o rozwód złożyła dopiero 20 września 2018. Do dnia złożenia wniosku nie został wyznaczony termin rozprawy, formalnie więc Wnioskodawczyni jest mężatką, jednakże od października 2017 roku, tj. od miesiąca, w którym mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się (…)Wnioskodawczyni opiekuje się małoletnim synem urodzonym 12 maja 2017 roku samodzielnie, a udział ojca dziecka w jego życiu jest sporadyczny ze względu na fakt jego mieszkania za granicą.

W tym miejscu należy wskazać, że aby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4, należy mieć ściśle określony stan cywilny oraz wychowywać samotnie dziecko.

W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można zatem przyjąć, że Wnioskodawczynię w okresie od października 2017 roku do końca 2018 roku można uznać za „osobę samotnie wychowującą dziecko” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji – biorąc pod uwagę wskazany przez Wnioskodawczynię w uzupełnieniu wniosku okres od października 2017 roku do końca 2018 roku - nie można zatem przyjąć, że za lata: 2017 i 2018 przysługuje Zainteresowanej prawo do preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem – jak już wcześniej wyjaśniono – również od stanu cywilnego rodzica, starającego się o status osoby samotnie wychowującej dziecko. W tym miejscu należy wskazać, że – jak można wywieść z treści wniosku – od października 2017 roku (bowiem w podaniu Wnioskodawczyni wskazała, że wtedy jej mąż wyjechał (…)) przez cały 2018 rok była mężatką (do dnia złożenia wniosku nie było jeszcze rozprawy rozwodowej). Nadmienić w tym miejscu należy, że samo złożenie w danym roku podatkowym pozwu o rozwód (w tym przypadku w 2018 roku) nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko w tym roku podatkowym, ponieważ status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa.

Wnioskodawczyni – nie będąc w okresie od października 2017 roku do końca 2018 roku panną, wdową, rozwódką, ani osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, ani też osobą pozostającą w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności – nie można przypisać statusu „osoby samotnie wychowującej dziecko”, ponieważ nie należy do jednej z kategorii osób wymienionych w zamkniętym katalogu ustanowionym przez ustawodawcę w przywołanym wyżej przepisie.

Zatem, okoliczność, że Wnioskodawczyni we wskazanym wyżej okresie formalnie była mężatką, a więc nie spełniała warunków określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza możliwość uznania, że Wnioskodawczyni za ten okres przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoby samotnie wychowującej dziecko.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawczyni w okresie od października 2017 roku do końca 2018 roku nie posiadała statusu „osoby samotnie wychowującej dziecko”, bowiem – jak wynika z treści podania – Zainteresowana przez cały ten okres pozostawała w związku małżeńskim (do dnia złożenia wniosku nie został wyznaczony termin rozprawy rozwodowej). W konsekwencji, analizując wskazany we wniosku – będący przedmiotem zainteresowania Wnioskodawczyni okres od października 2017 roku do końca 2018 roku – Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata: 2017 i 2018 według zasad określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Jednocześnie wskazać należy, że zadane we wniosku pytanie nr 2 zostało sformułowane warunkowo w zależności od odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1, tj. Wnioskodawczyni oczekuje odpowiedzi w tej kwestii wyłącznie w sytuacji uznania przez organ za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1, co w rozpatrywanej sprawie nie ma miejsca. Zatem, w związku z tym, że stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1 uznane zostało za nieprawidłowe, tym samym rozpatrywanie kwestii, dotyczącej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2 nie jest zasadne.

W tym miejscu należy również wyraźnie zaznaczyć, że specyfika postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego polega między innymi na tym, że właściwy organ interpretujący „porusza się” niejako tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz wyrażonej przez Zainteresowaną oceny prawnej (stanowiska), co wynika z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ interpretujący ogranicza się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawczynię. W konsekwencji, organ interpretujący dokonuje oceny zgodności stanowiska Zainteresowanej z przepisami prawa w odniesieniu do stanu faktycznego zawartego tylko i wyłącznie we wniosku, względnie w pismach go doprecyzowujących przed wydaniem interpretacji. Zatem, w przedmiotowej sprawie organ interpretacyjny zobowiązany był do zbadania sprawy pod kątem możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata: 2017 i 2018 według zasad określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci dokonując analizy okresu od października 2017 roku do końca 2018 roku, bowiem jak wskazała Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wolą Wnioskodawczyni było uzyskanie rozstrzygnięcia w przedmiocie skorzystania z możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (o którym mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy) za część roku 2017 (od października) i za rok 2018. Wobec powyższego organ interpretacyjny nie był zobligowany do rozstrzygania, czy Wnioskodawczyni posiadała status „osoby samotnie wychowującej dziecko” w okresie od daty urodzenia dziecka, tj. od dnia 12 maja 2017 r. do października 2017 roku, tj. do momentu, w którym mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się (…).

Końcowo, wskazać również należy, że skoro – jak już wyżej wyjaśniono – specyfika postępowania interpretacyjnego polega na tym, że upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej organ podatkowy orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię, to oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej. Zatem, dokument dołączony przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.