Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.18.2019.2.AD
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), pismem z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku:

• w części wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2) oraz na spłatę kredytów zaciągniętych i przeznaczonych na remont lokalu mieszkalnego nr 1 - jest prawidłowe,
• w części wydatkowanej na pokrycie składek ubezpieczeniowych na życie oraz na ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), pismem z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.).

We wniosku oraz w jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną, z którą łączy go wspólnota majątkowa był w posiadaniu lokalu mieszkalnego (lokal nr 1).

W dniu 11 kwietnia 2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę kredytu hipotecznego.

Zgodnie z umową kredytową kredyt został udzielony w wysokości 124 743 zł 91 gr na:

• pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2) w wysokości 82 547 zł,
• spłatę kredytu w banku A na rachunek wierzyciela kredytobiorcy w wysokości 26 000 zł,
• spłatę kredytu w banku B na rachunek wierzyciela kredytobiorcy w wysokości 13 600 zł,
• uiszczenie składki z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty wartości nieruchomości w wysokości 1 247 zł 44 gr,
• pokrycie składek ubezpieczeniowych na życie oraz na ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych w wysokości 1 349 zł 47 gr.

Z umowy kredytu wynika, że solidarną odpowiedzialność ponosi kredytobiorca (kredytobiorcą zgodnie z umową jest Wnioskodawca oraz jego żona).

Zgodnie z treścią zawartych umów w banku A oraz B, kredyty były przeznaczone na remont mieszkania, tj. lokalu nr 1 i w takim celu zostały wydatkowane w całości. Stroną (kredytobiorcą) w obu przypadkach był Wnioskodawca wraz z małżonką. Zgodnie z treścią umów odpowiedzialny za zobowiązania z nich wynikające był kredytobiorca – co w tym przypadku oznacza Wnioskodawcę i jego żonę po równo.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka kaucyjna na rzecz banku na nieruchomości (lokal nr 1).

Lokal nr 2 został zakupiony w celu zamieszkania w nim wraz z małżonką oraz z myślą o podarowaniu go dorastającej córce w późniejszym czasie.

W zależności od planów życiowych Wnioskodawca wraz z małżonką mieszkał zarówno w lokalu nr 1 jak i w lokalu nr 2.

Następnie w dniu 27 kwietnia 2012 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego związek małżeński został rozwiązany przez rozwód.

W dniu 2 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł ugodę z byłą żoną, zgodnie z którą przypadł mu na wyłączną własność lokal mieszkalny nr 1 (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego), na którym nadal ciążyła hipoteka. Natomiast mieszkanie (lokal nr 2) przypadło żonie.

Zgodnie z postanowieniem zawartym w ugodzie tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić na rzecz żony kwotę 25 000 zł w terminie dwóch miesięcy. Ww. zobowiązanie zostało uregulowane terminowo i w pełnej wysokości. Dodatkowo niezależnie od ww. spłaty Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty kredytu hipotecznego wynikającego z umowy kredytu (zobowiązanie spłaty obciążyło wyłącznie uczestnika, tj. Wnioskodawcę jako wyłącznego właściciela lokalu mieszkalnego nr 1). W świetle powyższego kwota spłaconego kredytu nie mieściła się w kwocie ustalonej spłaty (tj. 25 0000 zł), a istniała ona jako osobne zobowiązanie nałożone na Wnioskodawcę.

W dniu 4 lipcu 2018 r. Wnioskodawca otrzymał kolejne mieszkanie w drodze spadku po zmarłym w dniu 1 czerwca 2018 r. bracie, które następnie w dniu 8 sierpnia 2018 r. sprzedał. Otrzymany przychód przeznaczył na spłatę kredytu hipotecznego.

W dniu 10 sierpnia 2018 r. bank stwierdził, że kredyt hipoteczny udzielony kredytobiorcy całkowicie został spłacony w związku ze spłatą hipoteki kaucyjnej ustanowionej na lokalu mieszkalnym nr 1.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy spłata kredytu ze środków pieniężnych pochodzących ze zbycia nieruchomości nabytej po zmarłym bracie podlega zwolnieniu od opodatkowania?

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. własnym stanowisku Wnioskodawca podaje, że jego zdaniem, środki pozyskane ze sprzedaży nieruchomości nie podlegają opodatkowaniu ze względu na fakt, że przeznaczone są na własne cele mieszkaniowe. Zatem korzysta ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu po zmarłym bracie na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez niego i żonę (a po ugodzie zobowiązanie w całości przepisane na jego rzecz) mieści się w pojęciu realizacji własnych celów mieszkaniowych. W konsekwencji uprawnia go do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku:

• w części wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2) oraz na spłatę kredytów zaciągniętych i przeznaczonych na remont lokalu mieszkalnego nr 1 jest prawidłowe, natomiast
• w części wydatkowanej na pokrycie składek ubezpieczeniowych na życie oraz na ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do wydatków tych zalicza się m. in. określone w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) i lit. b) ww. ustawy wydatki poniesione na:

• spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1
• spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a), tj. kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wyraźnie wynika, że w przypadku spłaty kredytu istotne jest aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży, aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży, a także aby zaciągnięty został on na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przepis ten nie łączy prawa do zwolnienia jedynie z „przeznaczeniem kredytu”, lecz również z faktem „jego zaciągnięcia” na cel mieszkaniowy. Tym samym jeśli kredyt refinansowy jest którymś z kolei kredytem, ale ostatecznie przeznaczony jest na spłatę kredytu na cele mieszkaniowe – podatnik zachowuje prawo do zwolnienia.

Przy czym należy odróżniać spłatę kwoty kredytu i odsetek od kredytu od zapłaty opłat, składek na ubezpieczenie lub prowizji naliczanych przez bank, w tym związanych z wcześniejszą spłatą kredytu. Opłaty i prowizje bankowe nie są wydatkiem na cel mieszkaniowy w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy. Są to dodatkowe zobowiązania związane z udzieleniem kredytu.

Tym samym powyższe zwolnienie w sposób literalny dotyczy więc spłaty kredytów, z których wynika, że zostały zaciągnięte na cel mieszkaniowy.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy celami tymi są budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 21 ust. 26 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek - raz jako poniesiony np. na budowę budynku, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby tą właśnie budowę. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną, z którą łączyła go wspólnota majątkowa był w posiadaniu lokalu mieszkalnego (lokal nr 1). Następnie wspólnie z żoną zawarł umowę kredytu hipotecznego, który był przeznaczony na pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2), na spłatę kredytów zaciągniętych i przeznaczonych na remont lokalu mieszkalnego nr 1, na uiszczenie składki z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty wartości nieruchomości, na pokrycie składek ubezpieczeniowych na życie oraz na ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych. Z każdej umowy kredytu wynika, że solidarną odpowiedzialność za zaciągnięte z nich zobowiązania ponosi kredytobiorca (kredytobiorcą zgodnie z umową jest Wnioskodawca oraz jego żona). Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka kaucyjna na rzecz banku na nieruchomości (lokal nr 1). Na mocy wyroku sądu związek małżeński Wnioskodawcy został rozwiązany przez rozwód. Wnioskodawca zawarł ugodę z byłą żoną, zgodnie z którą otrzymał na wyłączną własność lokal mieszkalny nr 1 (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego), na którym nadal ciążyła hipoteka. Natomiast mieszkanie (lokal nr 2) otrzymała żona. Ponadto zgodnie z postanowieniem zawartym w ugodzie tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić na rzecz żony kwotę 25 000 zł w terminie dwóch miesięcy. Ww. zobowiązanie zostało uregulowane terminowo i w pełnej wysokości. Dodatkowo niezależnie od ww. spłaty Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty kredytu hipotecznego wynikającego z umowy kredytu (zobowiązanie spłaty obciążyło wyłącznie uczestnika, tj. Wnioskodawcę jako wyłącznego właściciela lokalu mieszkalnego nr 1). W świetle powyższego kwota spłaconego kredytu nie mieściła się w kwocie ustalonej spłaty (tj. 25 0000 zł), a istniała ona jako osobne zobowiązanie nałożone na Wnioskodawcę.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan faktyczny na grunt wyżej powołanych przepisów prawa podatkowego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, w którym wywodzi on, że zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęta będzie cała kwota spłaconego przez niego kredytu.

Jak wskazano bowiem powyżej z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że w przypadku spłaty danych kredytów istotne jest aby były one zaciągnięte przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży, aby były zaciągnięte przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży, a także aby zaciągnięte zostały na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na inne potrzeby niż mieszkaniowe nie mieści się w zamkniętym katalogu celów wymienionych przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które skutkują zastosowaniem zwolnienia od podatku. W takiej sytuacji dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w tej części nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Oznacza to, że w sytuacji przedstawionej we wniosku cel mieszkaniowy został spełniony wyłącznie w odniesieniu do kwoty spłaty kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2) oraz na spłatę kredytów zaciągniętych i przeznaczonych na remont lokalu mieszkalnego nr 1.

Zwolnieniem natomiast nie będzie objęta ta część kredytu, która dotyczy składki z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty wartości nieruchomości oraz składek ubezpieczeniowych na życie i ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych. Dodatkowe obowiązkowe ubezpieczenia związane z udzielanym kredytem wynikają wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a bankiem. Każdy bank udzielając kredytu obciąża stronę kupującą obowiązkiem ubezpieczenia. Wydatek ten związany jest wyłącznie z uzyskaniem kredytu i jest wydatkiem dodatkowym a nie kwotą kredytu. Wysokość kapitału kredytu to wysokość kwoty kredytu na pokrycie kosztów budowy lokalu mieszkalnego (lokal nr 2) oraz na spłatę kredytów zaciągniętych i przeznaczonych na remont lokalu mieszkalnego nr 1. W żadnym więc wypadku wydatek związany z dodatkowymi ubezpieczeniami nie stanowi wydatku na własne cele mieszkaniowe. Wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy wymieniają wyłącznie spłatę kredytu i odsetki od kredytu a nie jego ubezpieczenia.

Mając powyższe na uwadze, stanowiska Wnioskodawcy nie można było uznać w całości za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.