Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.175.2019.1.EJ
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwego gestora sieci uzbrojenia terenu po ich przebudowie w ramach projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwego gestora sieci uzbrojenia terenu po ich przebudowie w ramach projektu pn. „…”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018, poz. 2068 ze zm.) Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg jako samorządowa jednostka budżetowa, nieposiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg finansowane są z budżetu Województwa. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Województwo podjęło rozliczenie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych z ustawie z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 poz. 512) – w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania przebudowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Projekt finansowany jest ze środków własnych budżetu województwa oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Decyzja o dofinansowaniu z dnia 4 listopada 2016 r. Beneficjentem środków europejskich jest Województwo, a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg. Wszystkie środki finansowe na realizację projektu są przekazywane jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawionych przez wykonawców za wykonane roboty budowlane i za usługi związane z nadzorem nad realizacją projektu przez konsultanta. Wkład własny pokrywany jest z budżetu beneficjenta (budżetu Województwa). Wysokość dofinansowania ze środków europejskich dla projektu wynosi 84,99% kosztów kwalifikowalnych.

Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokość planowanych wydatków, określony na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej Konkurs co najmniej jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji, jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonywane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego.

We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowalnych i niekwalifikowalnych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

Realizowany projekt zlokalizowany jest na terenie miasta i gminy W. w powiecie L. Inwestycja ma na celu wyprowadzenie ruchu tranzytowego z centrum miast W., zmniejszenie ruchu kołowego na jego obszarze, a także poprawę warunków bezpieczeństwa ruchu drogowego i jego uspokojenie na terenie miasta. Nowoprojektowana droga stanowić będzie ciąg drogi wojewódzkiej i będzie posiadać połączenie z projektowaną autostradą – węzłem W. Zakres inwestycji obejmuje również budowę infrastruktury technicznej dla obsługi projektowanego obiektu (np. kanalizacja deszczowa, oświetlenie, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu), wykonanie elementów odwodnienia pasa drogowego (rowy, drenaże, przepusty), zabezpieczenie i przebudowę wszystkich kolizji z urządzeniami obcymi – sieci uzbrojenia terenu i inne. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o sieci uzbrojenia terenu rozumie się przez to wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia, tj. wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, a także podziemne budowle, jak tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp.

Zakres rzeczowy związany z sieciami uzbrojenia terenu został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie ww. projektu. Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej) w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w ramach projektu pn. „…” w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach wydatków dotyczących sieci uzbrojenia terenu, w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwego gestora sieci po ich przebudowie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie ma możliwości odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu oraz w związku z nieodpłatnym przekazaniem sieci uzbrojenia terenu na rzecz właściwego gestora sieci po ich przebudowie.

Efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg ani przez Zarząd Województwa w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 512), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.
   
   

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

Przepis art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy szczególności:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).
  
  

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101 ze zm.) przez sieci uzbrojenia terenu rozumie się wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia: wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, które w rozumieniu przepisów o statystyce publicznej nie są budynkami.

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o drogach publicznych w przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego – z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 – wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń – art. 32 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik – art. 32 ust. 3-4 ustawy o drogach publicznych.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy o drogach publicznych przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi jest Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg – jednostka budżetowa Województwa. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do jego zadań własnych. Nowoprojektowana droga stanowić będzie ciąg drogi wojewódzkiej i będzie posiadać połączenie z projektowaną autostradą – węzłem W. Zakres inwestycji obejmuje również budowę infrastruktury technicznej dla obsługi projektowanego obiektu, np. kanalizacja deszczowa, oświetlenie, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu, wykonanie elementów odwodnienia pasa drogowego (rowy, drenaże, przepusty) zabezpieczenie i przebudowę wszystkich kolizji z urządzeniami obcymi – sieci uzbrojenia terenu i inne.

Jak wyżej wskazano zakres inwestycji obejmuje m.in. przebudowę wszystkich kolizji z urządzeniami obcymi –¬ sieci uzbrojenia terenu. Utrzymanie wymienionych we wniosku urządzeń tj. sieci uzbrojenia terenu nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gestorów przedmiotowych sieci. Po wykonaniu robót na tych urządzeniach, zostaną one nieodpłatnie przekazane odpowiednim gestorom sieci. Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi) w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące przebudowy sieci uzbrojenia terenu, w związku z ich nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwych gestorów sieci.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców województwa. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że zdaniem Organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia województwa należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których województwo nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku VAT. Są one bowiem realizowane przez województwo poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a województwo realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji przyjąć należy, że Wnioskodawca ponosząc wydatki na przebudowę kolizji z urządzeniami obcymi tj. sieciami uzbrojenia terenu nie działa w charakterze podatnika VAT. Przebudowane urządzenia wchodzące w skład sieci uzbrojenia terenu zostaną przekazane gestorom tych sieci nieodpłatnie. Obowiązek usunięcia kolizji z tymi urządzeniami leży po stronie zarządy drogi, co znajduje oparcie w przepisach ustawy o drogach publicznych. Zakres rzeczowy związany z sieciami uzbrojenia terenu został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analizując kwestie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach wystawionych przez wykonawcę projektu, w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwych gestorów przebudowanych kolizji z sieciami uzbrojenia terenu, wykonanych w ramach realizowanego projektu wskazać należy, że Województwo nie wykorzystuje powstałej infrastruktury do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca w treści wniosku jednoznacznie wskazał, że nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi) w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Wybudowanie obwodnicy, a następnie nieodpłatne przekazanie przebudowanych sieci uzbrojenia terenu innym podmiotom, odpowiedzialnym za ich utrzymanie, nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, tj. w celu komercyjnym, a wynika jedynie z realizacji zadania o charakterze publicznym. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie infrastruktury właściwym gestorom nie spowoduje możliwości odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego od wydatków poniesionych na przebudowanie kolizji z urządzeniami obcymi.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca przebudowując kolizje z sieciami uzbrojenia terenu nie działa w charakterze podatnika VAT, a wydatki związane z przebudową kolizji z sieciami uzbrojenia terenu nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.