Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.160.2019.1.AR
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina D. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Od 1 stycznia 2017 roku Gmina scentralizowała swoje rozliczenia dotyczące podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi i składa jedną miesięczną deklarację VAT 7.

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Gmina realizuje projekt pod nazwą „…”. Projekt dotyczy układu drogowego, aktualnie nie posiadającego dróg rowerowych oraz posiadającego w ograniczonym zakresie ciągi piesze, stanowi to istotną barierę w komunikacji ze stacją PKP D. Z., której rejon pełnić będzie lokalne centrum przesiadkowe.

Budowa koniecznej infrastruktury transportowej, w tym centrum przesiadkowego oraz dróg rowerowych, jak również zastosowanie ekologicznych środków transportu (rowery) ma istotny wpływ na zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego w Gminie D. oraz pozwoli ograniczyć negatywny wpływ zanieczyszczeń na środowisko, przyczyniając się do ograniczenia emisji CO₂ i innych zanieczyszczeń. Mimo tak ważnej roli jaką pełni transport publiczny, brak koniecznej infrastruktury jest istotną barierą dla użytkowników i nie zaspakaja w pełni potrzeb pasażerów. Brak lub dekapitalizacja istniejącej infrastruktury liniowej i punktowej jest przyczyną niskiego komfortu usług oferowanych podróżnym oraz wpływa ujemnie na środowisko, powodując znaczne zanieczyszczenia w mieście. Wzrastające natężenie ruchu samochodów osobowych na terenie Gminy, negatywnie wpływa na udział transportu publicznego w przemieszczaniu się, a co za tym idzie niesie za sobą wzrost zanieczyszczenia powietrza. Przeciwdziałaniem negatywnym zjawiskom, jest inwestycja wspierająca rozwój przyjaznych środowisku, zbiorowych form przemieszczania oraz inwestycja w wydajną infrastrukturę liniową (w tym drogi rowerowe) i punktową do obsługi transportu publicznego. Rezultatem powyższego, będzie promowanie alternatywnych form przemieszczania się i wzrost zainteresowania mieszkańców korzystaniem z transportu publicznego. W efekcie nastąpi ograniczenie emisji CO₂ i innych zanieczyszczeń, co wpłynie na ochronę środowiska naturalnego.

Celem głównym projektu jest zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego i rowerowego w Gminie D.

Cele szczegółowe:

• ograniczenie indywidualnego ruchu samochodów w mieście na rzecz komunikacji publicznej,
• ograniczenie emisji CO₂ i innych zanieczyszczeń,
• wzrost zainteresowania mieszkańców korzystaniem z transportu publicznego, w tym infrastruktury przesiadkowej,
• wzrost liczby osób korzystających z transportu rowerowego.
  
  

Przedmiotem projektu jest przebudowa układu komunikacyjnego umożliwiającego połączenie centrum przesiadkowego z istniejącym układem komunikacyjnym, w tym:

1. Budowa centrum przesiadkowego w rejonie dworca PKP D. Z. obejmująca:

• budowę parkingu przy ul. D. pojazdów (w tym 2 dla osób niepełnosprawnych, 3 stanowiska typu kiss&ride, peron przystankowy, 2 miejsca postojowe dla taksówek), przebudowę ul. D. (wraz z chodnikami, zjazdami, peronem autobusowym z wiatą, biletomatem i tablicą elektroniczną oraz parkingiem na 21 miejsc), budowę ścieżki rowerowej wzdłuż ulicy D., budowę wiaty rowerowej, ławek i koszy na śmieci, wykonanie przejść dla pieszych, odwodnienie nawierzchni, oświetlenie energooszczędne LED, monitoring, kanał technologiczny w ciągu ul. D., zabezpieczenie infrastruktury telekomunikacyjnej, oznakowanie pionowe i poziome,
• budowę parkingu na 16 miejsc postojowych w rejonie ul. D. i ul. D. dla samochodów osobowych w tym 2 dla osób niepełnosprawnych, budowę ścieżki rowerowej i chodnika łączących wiatę rowerową i przejście podziemne prowadzące do ul. D., budowę wiaty rowerowej, ławek i koszy na śmieci, oświetlenie energooszczędne LED, przebudowę kolizji instalacji.
  
  

Wiaty rowerowe wyposażone zostaną w 24 stojaki i stanowić będą obiekt Bike&Ride.

Parkingi na 57 miejsc w ramach centrum przesiadkowego stanowić będą obiekt Park&Ride.

2. Budowa ścieżek rowerowych na skrzyżowaniu ulic P., K., Z.

3. Budowa drogi rowerowej równoległej do ulicy K. począwszy od skrzyżowania z ulicami P. i W. do skrzyżowania z ulicami P. i Z., wraz z chodnikami, 3 peronami autobusowymi, oświetleniem, oznakowaniem poziomym i pionowym oraz budową przejść dla pieszych w ciągu ul. K. zapewniających dojście pieszych do przystanków tramwajowych i autobusowych.

4. Budowa dróg rowerowych i chodników wzdłuż ulic: J. P., R. P., W., Ż., Św. A., A. K., D., Gen. W. S., A. K., Sz., G. P. do skrzyżowania z ul. C.

Roboty budowlane obejmują wykonanie zabezpieczeń istniejącej infrastruktury, wykonanie pasów zieleni, oznakowanie poziome, pionowe, bariery ochronne oraz dostawę i montaż aktywnego znaku D6 na konstrukcji wsporczej typu wysięgnik wraz z systemem zasilania solarnego, co ma pozytywny wpływ na zwiększenie wykorzystania OZE.

Wzdłuż dróg rowerowych zaprojektowano małą architekturę: ławki, kosze na śmieci oraz 76 szt. stojaków na rowery, w celu umożliwienia pozostawienia roweru i kontynuowania podróży innym środkiem transportu.

Gmina D. posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Infrastruktura (środki trwałe) wytworzona w ramach projektu w całości będzie własnością Gminy D., za której utrzymanie będą odpowiedzialne komórki organizacyjne Urzędu Miejskiego w D. Powstała infrastruktura będzie infrastrukturą publiczną, udostępnianą użytkownikom nieodpłatnie.

Wszelkie czynności w zakresie przedmiotowego projektu będzie realizowała G. – jednostka samorządu terytorialnego. Faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki w ramach opisanego powyżej projektu, wystawione będą na Gminę D.

Dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu, o którym mowa we wniosku, będą wykorzystywane wyłącznie do działalności niepodlegającej VAT (nieodpłatne udostępnienie mieszkańcom). W związku z tym Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach zakupowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizacją projektu „…” Gminie D. przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści powyżej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Przedstawiona zasada wyklucza prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi VAT.
  
  

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1, wspomnianej ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L. Nr 347.1 z 11 grudnia 2006 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w pozostałym zakresie np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1,2, 4, 10 i 12 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, lokalnego transportu zbiorowego, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zieleni gminnej i zadrzewień.

W opisanej powyżej sytuacji Gmina realizując projekt „…” wykonuje zadania własne gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Realizacja projektu przyczyni się do obniżenia emisji zanieczyszczeń generowanych przez transport, poprzez zwiększenie efektywności transportu publicznego, poprawę jakości powietrza oraz obniżenie energochłonności infrastruktury publicznej.

Infrastruktura powstała w ramach projektu m.in. ścieżki rowerowe, drogi, parkingi będzie stanowiła własność Gminy i będzie udostępniana użytkownikom nieodpłatnie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że skoro, nabywane przez Gminę towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Gminy (ścieżki rowerowe, drogi, parkingi itp. będą służyły czynnościom niepodlegającym podatkowi od towarów i usług), to w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług, a mianowicie związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle powyższych ustaleń, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach zakupowych w odniesieniu do zakupionych towarów i usług związanych z realizacją projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powyższych unormowań wynika, że wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

Jak stanowi art. 92 ust. 2 powołanej ustawy – miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, a także lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ww. ustawy).

W tym miejscu należy przywołać również przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2016 ze zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
   
   

Na mocy art. 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, do zadań organizatora należy:

1. planowanie rozwoju transportu,
2. organizowanie publicznego transportu zbiorowego,
3. zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 i pkt 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na:

-zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:

1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,
4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,
5. systemu informacji dla pasażera (pkt 3),

-określeniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnianych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów (pkt 6).

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, którym – w świetle art. 4 ust. 1 pkt 8 tej ustawy – jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa, przebudowa i remont:

1. przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina;
2. wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom, posadowionych na miejscu przeznaczonym do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT realizuje projekt pn. „….”. Celem głównym projektu jest zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego i rowerowego w Gminie. Powstała infrastruktura będzie infrastrukturą publiczną, udostępnianą użytkownikom nieodpłatnie. Infrastruktura (środki trwałe) wytworzona w ramach projektu w całości będzie własnością Gminy, za której utrzymanie będą odpowiedzialne komórki organizacyjne (Urzędu Miejskiego w D.). Dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu, o których mowa we wniosku, będą wykorzystywane wyłącznie do działalności niepodlegającej VAT (nieodpłatne udostępnianie mieszkańcom).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu, o których mowa we wniosku, będą wykorzystywane wyłącznie do działalności niepodlegającej VAT (nieodpłatne udostępnianie mieszkańcom).

Zatem należy wskazać, że Gmina nie będzie prowadziła działalności gospodarczej związanej z opisaną we wniosku inwestycją.

W kontekście powyższego, Wnioskodawca działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności związanych z budową przedmiotowej infrastruktury nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy i wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że skoro towary i usługi nabyte w związku z realizacją inwestycji nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT. Gmina nabywając towary i usługi celem zrealizowania zadania, nie nabywa ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, zatem nie spełnia przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.