Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.84.2019.2.AK
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data nadania 3 kwietnia 2019 r., data wpływu 3 kwietnia 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.84.2019.1.AK z dnia 26 marca 2019 r. (data wysłania 26 marca 2019 r., data doręczenia 3 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 26 marca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.84.2019.1.AK (data wysłania 26 marca 2019 r., data doręczenia 3 kwietnia 2019 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data nadania 3 kwietnia 2019 r., data wpływu 3 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 2003 r. jest osobą niepełnosprawną ruchowo, po amputacji kończyny dolnej lewej na wysokości uda (symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R), w związku z tym Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym oraz porusza się na protezie kończyny dolnej i kulach łokciowych. Zdrowie Wnioskodawczyni po 16 latach chodzenia na protezie z roku na rok słabnie, chodzenie sprawia dolegliwości bólowe stawów biodrowych i kolanowego kończyny dolnej prawej oraz powoduje otarcia. Wnioskodawczyni posiada dwoje dzieci w wieku szkolnym.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

Komputer, który planuje zakupić Wnioskodawczyni nie będzie wyróżniał się indywidualnymi cechami, ale będzie używany tylko przez Wnioskodawczynię i w związku z Jej niepełnosprawnością ruchową ułatwiał Jej będzie w dużym stopniu rehabilitację i funkcjonowanie w życiu codziennym. Przy czym, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r., Nr 14, poz. 92, z późn. zm.), rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Natomiast art. 9 ust. 2 tej ustawy mówi, że rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

• wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej,
• wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych,
• likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji,
• kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Gdyby Wnioskodawczyni zakupiła komputer w roku podatkowym we własnym zakresie, bez refundacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to czy Wnioskodawczyni mogłaby ten zakup odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym w przyszłym roku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, w myśl zapisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy, uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w art. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą, w jakiejkolwiek formie. W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w art. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
• orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
  
  

Wnioskodawczyni uważa, że wydatek na zakup komputera w przyszłości może odliczyć w ramach ulgi, gdyż zakup ten według wyżej wymienionych, można zaliczyć do wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych takich jak: zakupy, opłacanie rachunków, komunikacja z otoczeniem, umawianie wizyt lekarskich zarówno swoich jak i dzieci. Nabyty w przyszłości sprzęt ma ścisły związek z niepełnosprawnością Wnioskodawczyni, ponieważ porusza się Ona na protezie kończyny dolnej oraz na kulach, co utrudnia Jej wykonywanie wymienionych codziennych czynności życiowych, chodzenie sprawia Jej ból, powoduje otarcia i odciski. Dzięki zakupionemu w przyszłości sprzętowi Wnioskodawczyni ułatwi sobie codzienne funkcjonowanie. Poza tym wydatek ten zgodnie z ww. ustawą można zaliczyć także do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, ze względu na to, że ułatwiałby Wnioskodawczyni integrację społeczną z ludźmi niepełnosprawnymi nawet na całym świecie, z którymi Wnioskodawczyni mogłaby rozmawiać, wymieniać doświadczenia. Zakupiony w przyszłości sprzęt może również posłużyć Wnioskodawczyni dla własnego rozwoju, np. nauka języków obcych. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności (05-R) – dysfunkcja narządu ruchu, więc spełnia warunek odliczenia tegoż wydatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Rozpatrując czy wydatek poniesiony na zakup komputera podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, że w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od 2003 r. jest osobą niepełnosprawną ruchowo, po amputacji kończyny dolnej lewej na wysokości uda, w związku z tym Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym oraz porusza się na protezie kończyny dolnej i kulach łokciowych. Zdrowie Wnioskodawczyni po 16 latach chodzenia na protezie z roku na rok słabnie, chodzenie sprawia dolegliwości bólowe stawów biodrowych i kolanowego kończyny dolnej prawej oraz powoduje otarcia. Wnioskodawczyni chciałaby odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakup komputera. Komputer, który planuje zakupić Wnioskodawczyni nie będzie wyróżniał się indywidualnymi cechami, ale będzie używany tylko przez Wnioskodawczynię i w związku z Jej niepełnosprawnością ruchową ułatwiał Jej będzie w dużym stopniu rehabilitację i funkcjonowanie w życiu codziennym.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że z uregulowań zawartych w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem nie wystarczy tylko, aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nieposiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisach wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  
  

Tutejszy organ nie kwestionuje faktu, że komputer mógłby ułatwić Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych, należy jednakże stwierdzić, że komputer jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od ewentualnej niepełnosprawności.

Z wniosku i uzupełnienia nie wynika, aby sprzęt (komputer), który Wnioskodawczyni zamierza kupić wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami, przystosowaniami (np. specjalnym oprogramowaniem) związanymi z rodzajem niepełnosprawności podatnika, do jakich można przykładowo zaliczyć klawiaturę z alfabetem Braillea, czy oprogramowanie umożliwiające sterowanie komputera głosem.

W uzupełnieniu w sposób jednoznaczny Wnioskodawczyni wskazała, że komputer, który planuje zakupić nie będzie wyróżniać się indywidualnymi cechami.

Dlatego też komputer ten nie będzie spełniał kryteriów "indywidualnego sprzętu" niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy i tym samym wydatek na jego zakup nie będzie uprawniał do skorzystania z omawianej ulgi.

Pogląd ten znajduje poparcie m.in. w wyroku WSA w Olsztynie dnia 6 lutego 2008 r., sygn. akt ISA/Ol 711/07, w którym Sąd ten stwierdził „Zatem każdy wydatek musi być rozpatrzony indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika korzystającego z odliczenia. Podkreślić przy tym należy, że określenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności (wyrok NSA z dnia 22 lutego 2001 r., SA/Sz 1985/99). Aby skorzystać z odliczenia od dochodu z tytułu ulgi na cele rehabilitacyjne, zakupiony sprzęt powinien cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwiać osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych (wyrok NSA z dnia 26 lutego 1999r., III S.A. 2393/98). Zatem jak wynika z powyższego, nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.”

Biorąc powyższe po uwagę – w sytuacji, gdy komputer nie będzie wyróżniał się indywidualnymi cechami i nie będzie w sposób szczególny przystosowany do niepełnosprawności Wnioskodawczyni – nie będzie spełniał kryteriów „indywidualnego sprzętu” niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy i tym samym wydatki na jego zakup nie będą uprawniały do skorzystania z omawianej ulgi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że planowany wydatek na zakup komputera, nie będzie mieścił się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten nie będzie mógł być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni w zeznaniu rocznym w przyszłym roku, jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.