Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.141.2019.2.AM
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 17 kwietnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 kwietnia 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.141.2019.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 8 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej budynkiem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej budynkiem.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 17 kwietnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 kwietnia 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.141.2019.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 8 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W toku postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, komornik dokonał zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem użytkowym. Do oszacowania ww. nieruchomości został powołany biegły, który dokonał wyceny w wartości netto.

Prezes zarządu dłużnej spółki złożył oświadczenie, zgodnie z którym „sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT” a także, że „dłużnik nie odliczył podatku VAT przy nabyciu nieruchomości oraz właśnie nie czynił nakładów na nieruchomość, od których odliczył podatek VAT.” Prezes dłużnej spółki wskazał, iż sprzedaż rzeczonej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto wyjaśnił, że nie zachodzą ustawowe przesłanki umożliwiające naliczenie podatku VAT od sprzedaży nieruchomości, gdyż po pierwsze przedmiotowa nieruchomość od daty jej oddania do użytkowania jest wykorzystywana do czynności opodatkowanej - wynajmu, tj. oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu użytkownikom budowli lub ich części. Poza tym, Dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie rzeczonej nieruchomości w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Dłużnik nie poniósł również wydatków na ulepszenie budynku użytkowego w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Poza tym, w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki opisane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż Dłużnik nie odliczył podatku VAT przy nabyciu rzeczonej nieruchomości.

Jak wynika z aktu notarialnego rzeczona nieruchomość została nabyta przez dłużną spółkę na podstawie umowy przeniesienia w celu zwolnienia z długu (datio in solutum) z dnia 4 listopada 2014 r.

Ponadto w piśmie z dnia 15 kwietnia 2019 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że:

1. Na pytanie Organu: „Proszę o wskazanie daty rozpoczęcia użytkowania budynku użytkowego przeznaczonego do sprzedaży po jego wybudowaniu.”
   Wnioskodawca odpowiedział: „Dnia 28 kwietnia 2006 r. została wydana decyzja - dopuszczenie do użytkowania budynku biurowego”.
   
   
2. Na pytanie Organu: „Czy czynność przeniesienia własności nieruchomości będącej przedmiotem wniosku na Dłużnika na podstawie umowy przeniesienia w celu zwolnienia z długu była opodatkowana podatkiem VAT?”
   Wnioskodawca odpowiedział: ”Nie”.
   
   
3. Na pytania Organu: „Czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego dotyczącego tej transakcji?”
   Wnioskodawca odpowiedział: „Nie, gdyż czynność przeniesienia w celu zwolnienia z długu nie była opodatkowana podatkiem VAT.”
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do wartości netto zajętej nieruchomości, w przypadku jej sprzedaży w drodze licytacji publicznej w toku postępowania egzekucyjnego, należy doliczyć podatek od towarów i usług?
2. Jeśli tak, to według jakiej stawki?
3. Czy sprzedaż ww. nieruchomości podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
   
   

Ponadto, od podatku zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług).
   
   

Wobec złożenia przez prezesa zarządu dłużnej spółki wyjaśnień w zakresie opodatkowania przedmiotowej nieruchomości oraz oświadczenia, iż „sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT” a także, że „dłużnik nie odliczył podatku VAT przy nabyciu nieruchomości oraz właśnie nie czynił nakładów na nieruchomość, od których odliczył podatek VAT” Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma więc charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec Dłużnika będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, komornik dokonał zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem użytkowym. Do oszacowania ww. nieruchomości został powołany biegły, który dokonał wyceny w wartości netto.

Prezes zarządu dłużnej spółki złożył oświadczenie, zgodnie z którym „sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT” a także, że „dłużnik nie odliczył podatku VAT przy nabyciu nieruchomości oraz właśnie nie czynił nakładów na nieruchomość, od których odliczył podatek VAT.” Prezes dłużnej spółki wskazał, iż sprzedaż rzeczonej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto wyjaśnił, że nie zachodzą ustawowe przesłanki umożliwiające naliczenie podatku VAT od sprzedaży nieruchomości, gdyż po pierwsze przedmiotowa nieruchomość od daty jej oddania do użytkowania jest wykorzystywana do czynności opodatkowanej - wynajmu, tj. oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu jej użytkownikom. Dłużnik nie poniósł również wydatków na ulepszenie budynku użytkowego w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej budynku w rozumieniu przepisowo o podatku dochodowym.

W dniu 28 kwietnia 2006 r. została wydana decyzja dopuszczająca do użytkowania budynek biurowy (użytkowy).

Jak wynika z aktu notarialnego przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużną spółkę na podstawie umowy przeniesienia w celu zwolnienia z długu (datio in solutum) z dnia 4 listopada 2014 r. Transakcja nabycia tej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do wartości netto nieruchomości, w przypadku jej sprzedaży w drodze licytacji publicznej w toku postępowania egzekucyjnego, należy doliczyć podatek od towarów i usług, według jakiej stawki oraz czy sprzedaż ww. nieruchomości podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą oraz wynajmował budynek użytkowy to dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej mieści się w zakresie opodatkowania podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem uwzględniając, że w związku z opisaną transakcją Dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, w analizowanej sprawie Wnioskodawca - komornik z tytułu transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej, w trybie postępowania egzekucyjnego, zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, nabędzie status płatnika podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zgodnie art. 146aa ust. 2, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika zatem, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz powołane orzecznictwo i odnosząc je do okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w zakresie budynku użytkowego będącego przedmiotem zapytania Wnioskodawcy doszło już do pierwszego zasiedlenia i od daty tego zasiedlenia minęły już dwa lata.

Jak bowiem wynika z opisu sprawy w dniu 28 kwietnia 2006 r. została wydana decyzja dopuszczająca do użytkowania budynek. Przedmiotowa nieruchomość od daty jej oddania do użytkowania jest wykorzystywana do czynności

opodatkowanych tj. wynajmu.

Ponadto, Dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie ww. budynku w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej budynku w rozumieniu przepisowo o podatku dochodowym.

Zatem, skoro jak wskazano powyżej przez pierwsze zasiedlenie uznaje się oddanie do użytkowaniu budynku po jego wybudowaniu, niewątpliwie dostawa budynku użytkowego w ramach transakcji sprzedaży zostanie dokona po pierwszym zasiedleniu i od daty tego zasiedlenia do daty dostawy minie okres przekraczający ponad dwa lata.

Tym samym, do dostawy budynku użytkowego zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający ponad dwa lata.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało więc zastosowanie również dla dostawy gruntu, na którym budynek użytkowy będący przedmiotem wniosku został posadowiony, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, do wartości netto zajętej nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest ww. budynek w przypadku jej sprzedaży w drodze licytacji publicznej w toku postępowania egzekucyjnego nie wystąpi konieczność doliczenia podatku VAT należnego, ponieważ jak wykazano powyżej dostawa tej nieruchomości spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.