Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.61.2019.2.IR
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa wspólnika do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu wydanej dla spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa wspólnika do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu wydanej dla spółki.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 26 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.61.2019.1.IR (doręczonym w dniu 27 marca 2019 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 5 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki D spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Jest także wspólnikiem spółki C spółka jawna, która jest kolejnym komandytariuszem spółki D spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Wnioskodawca podatek dochodowy od osób fizycznych oblicza na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509; dalej: PDOF). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza rozpocząć budowę nowego zakładu produkcyjnego oraz modernizację już istniejącego zakładu produkcyjnego, co po uzyskaniu decyzji o wsparciu wydanej przez właściwy organ, będzie stanowiło nową inwestycję w rozumieniu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. Podmiotem, dla którego ma zostać udzielone wsparcie jest D spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa.

Nowa inwestycja nie będzie zlokalizowana na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Równocześnie Wnioskodawca będzie osiągał dochody z działalności innej niż określona w decyzji o wsparciu. W odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu (w wysokości odpowiadającej kwocie pomocy publicznej dla przedsiębiorcy), zamierza skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W piśmie z dnia 3 kwietnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej, inwestycja będzie realizowana przez spółkę, której jest wspólnikiem (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową).

Wnioskodawca osiąga dochody, prócz z działalności określonej w decyzji o wsparciu, z tytułu posiedzenia w zarządzie oraz z tytułu najmu poza działalnością gospodarczą.

Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem nie będzie posiadała decyzji o udzieleniu wsparcia na realizację nowej inwestycji w rozumieniu ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162). Spółka jawna, o której mowa we wniosku jest komandytariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej. Ani Wnioskodawca, ani spółki, których jest wspólnikiem, nie prowadzą działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej lub na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obliczając podatek dochodowy na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej, określonej w decyzji o wsparciu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ww. ustawy, zarówno w odniesieniu do dochodów osiągniętych przez Niego jako wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, jak i wspólnika spółki jawnej będącej komandytariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczanie podatku dochodowego na podstawie art. 30c ww. ustawy, nie wyłącza prawa do zwolnienia z podatku dochodowego dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu wydanej przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

W katalogu zwolnień ustawy PDOF, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U., poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami (art. 21 ust. 1 pkt 63b).

Z powyższego wynika wprost, że Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia z podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu – dzięki budowie zakładu produkcyjnego stanowiącego nową inwestycję. Na prawo do zwolnienia nie będzie miała wpływu forma opodatkowania wszystkich osiąganych przez Wnioskodawcę dochodów, tj. podatek w wysokości 19% dochodu (art. 30c PDOF).

Wskazane zwolnienie dotyczy zarówno części dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę jako wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, jak i części dochodów, które uzyskał jako wspólnik spółki jawnej będącej komplementariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, gdyż powołany art. 21 ust. 1 pkt 63b mówi, że wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, a podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest Wnioskodawca prowadzący działalność w formie opisanych wyżej spółek.

Wątpliwości Wnioskodawcy wzbudziła treść art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956), w brzmieniu: podatnikom opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1 nie przysługuje prawo do dokonywania odliczeń i zwolnień od dochodu oraz od podatku obliczonych na zasadach określonych w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 36 i 63a ustawy wymienionej w art. 1.

Art. 21 ust. 1 pkt 63a PDOF, dotyczy jednak dochodów uzyskanych przez podatnika z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca nie będzie realizować nowej inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w dniu złożenia wniosku, nie wyłącza prawa do zwolnienia z podatku dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, kiedy podatnik oblicza podatek na podstawie art. 30c PDOF.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, obliczanie podatku dochodowego na podstawie art. 30c ww. ustawy, nie wyłącza prawa do zwolnienia z podatku dochodowego dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu wydanej przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. Zwolnienie zaś obejmuje dochody uzyskane przez podatnika (Wnioskodawcę) zarówno jako wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, jak i wspólnika spółki jawnej będącej komplementariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 ww. Kodeksu, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 2 tej ustawy stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28 tej ustawy. Za spółkę niebędącą osobą prawną należy zatem uznać także spółkę komandytową.

W myśl art. 5b ust. 2 powołanej wyżej ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego, są one transparentne podatkowo. Podatnikami są wspólnicy, którzy mają udziały w tych spółkach. Przychody i koszty ich uzyskania z udziału w spółce niebędącej osoba prawną są przychodami i kosztami wspólnika, odpowiednio do posiadanego przez niego udziału. Jeżeli spółka taka prowadzi działalność gospodarczą, to przychody z udziału w takiej spółce stanowią przychody wspólnika będącego osoba fizyczną ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Uznać zatem należy, że prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje wspólnikowi spółki osobowej proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 63b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis ten został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dnia 30 czerwca 2018 r. ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162).

W myśl art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 21 ust. 5cc ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 63a i 63b nie stosuje się, jeżeli:

1. osiągnięcie dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu następuje w związku z zawarciem umowy lub dokonaniem innej czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, dokonanych przede wszystkim w celu uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego, lub
2. czynności, o których mowa w pkt 1, nie mają rzeczywistego charakteru, lub
3. podatnik korzystający ze zwolnień podatkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, dokonuje czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, w tym związanych z działalnością nieobjętą tymi zwolnieniami, których głównym lub jednym z głównych celów jest uniknięcie opodatkowania lub uchylenie się od opodatkowania.
   
   

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy obliczając podatek dochodowy na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej, określonej w decyzji o wsparciu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ww. ustawy, zarówno w odniesieniu do dochodów osiągniętych przez Niego jako wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, jak i wspólnika spółki jawnej będącej komandytariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy w pierwszej kolejności odwołać się do przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162). Zgodnie z art. 2 pkt 3 tej ustawy: użyte w ustawie określenia oznaczają: przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646). W myśl art. 4 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Stosownie do treści art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Art. 15 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji stanowi, że decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę w związku z nową inwestycją, przez określony czas, określonej liczby pracowników;
2. poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;
3. terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;
5. kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;
6. terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.
   
   

Natomiast, w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

– z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,
  

• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w ww. decyzji.
  
  

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle. Przedmiotowe zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej fizycznie na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji. Dochód „uzyskany” z działalności to wyłącznie taki dochód, którego źródłem przychodów jest prowadzona działalność gospodarcza. Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie wskazanym w przedmiotowej decyzji, z działalności określonej w decyzji.

Z powyższych przepisów wynika, że decyzja o wsparciu nowych inwestycji, uprawniająca do korzystania z pomocy publicznej jest udzielana przedsiębiorcom. Przedsiębiorcą w świetle cytowanego wyżej art. 4 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Powyższe oznacza, że zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu otrzymuje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa jako przedsiębiorca, a nie poszczególni jej wspólnicy. Z punktu widzenia podatków dochodowych podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka.

Skoro spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, jak również spółka jawna nie jest podatnikiem w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym przychody i koszty związane z działalnością objętą decyzją o wsparciu wydaną na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa uwzględniane będą w rozliczeniach podatkowych wspólników.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał również, że opodatkowuje dochody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 30c ust. 1 tej ustawy, stanowi, że podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei z treści art. 30c ust. 2 ww. ustawy wynika, że podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 23o. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a, wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b oraz o darowiznę, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. d, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, nie wynika brak możliwości zastosowania zwolnienia dochodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy wybranej formie opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego Organ stwierdza, że w przypadku uzyskiwania dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy przysługuje Wnioskodawcy jako wspólnikowi spółki komandytowej – proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej oraz jako wspólnikowi spółki jawnej – proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku w spółce jawnej – przy tym w odniesieniu tylko do tej części dochodu spółki jawnej, jaka wynika z udziału tej spółki w spółce komandytowej – stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy Organ ocenił jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.