Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.91.2019.2.ENB
z 29 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia poniesionych wydatków w zeznaniu rocznym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia poniesionych wydatków w zeznaniu rocznym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie § 9 pkt 5 Aktu Notarialnego z dnia 28 kwietnia 2017 r. dotyczącego zakupu nieruchomości położonej w G., zawartego z deweloperem J. dnia 13 sierpnia 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z drugim nabywcą otrzymała Uznaniową Notę Odsetkową o wysokości 8.875,98 zł (na wspólne konto bankowe). Uznaniowa Nota Odsetkowa została przyznana z tytułu opóźnienia w odbiorze lokalu za okres od 1 kwietnia 2018 r. do 31 lipca 2018 r. (4 miesiące). Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie, które Wnioskodawczyni otrzymała jest opodatkowane wg skali. Deweloper sporządził PIT-11 i Wnioskodawczyni jest zobowiązana ująć przychody w zeznaniu rocznym. Na skutek powstałego opóźnienia w odbiorze lokalu, w trakcie okresu objętego przez uznaniową notę odsetkową Wnioskodawczyni wraz z drugim nabywcą lokalu wspólnie poniosła koszty:

• najmu innego lokum (na podstawie zawartej umowy o wynajem lokalu oraz historii przelewów) w wysokości 7480,14 zł,
• prowizji za podwyższone ryzyko w banku (na podstawie umowy kredytowej na zakup nieruchomości objętej powyższym aktem notarialnym oraz historii obciążeń) w wysokości 1284 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powyższe koszty poniesione wskutek otrzymania uznaniowej noty odsetkowej (czyli powstałego opóźnienia w odbiorze lokalu) można uwzględnić w zeznaniu rocznym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22-23 pkt 1?

Zdaniem Wnioskodawczyni, definicja podatkowych kosztów uzyskania przychodów wskazuje, że są to wydatki „poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”. Powyższe koszty były wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodu/odszkodowania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów/odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie natomiast do treści art. 9 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z treści wniosku wynika, iż na podstawie § 9 pkt 5 Aktu Notarialnego z dnia 28 kwietnia 2017 r. dotyczącego zakupu nieruchomości położonej w G., zawartego z deweloperem J. dnia 13 sierpnia 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z drugim nabywcą otrzymała Uznaniową Notę Odsetkową o wysokości 8.875,98 zł (na wspólne konto bankowe). Uznaniowa Nota Odsetkowa została przyznana z tytułu opóźnienia w odbiorze lokalu za okres od 1 kwietnia 2018 r. do 31 lipca 2018 r. (4 miesiące). Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie, które Wnioskodawczyni otrzymała jest opodatkowane wg skali. Deweloper sporządził PIT-11 i Wnioskodawczyni jest zobowiązana ująć przychody w zeznaniu rocznym. Na skutek powstałego opóźnienia w odbiorze lokalu, w trakcie okresu objętego przez uznaniową notę odsetkową Wnioskodawczyni wraz z drugim nabywcą lokalu wspólnie poniosła koszty:

• najmu innego lokum (na podstawie zawartej umowy o wynajem lokalu oraz historii przelewów) w wysokości 7480,14 zł,
• prowizji za podwyższone ryzyko w banku (na podstawie umowy kredytowej na zakup nieruchomości objętej powyższym aktem notarialnym oraz historii obciążeń) w wysokości 1284 zł.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że kwota 8.875,98 zł została wypłacona na podstawie noty odsetkowej wystawionej Wnioskodawczyni w związku z opóźnieniem w odbiorze lokalu, a nie w związku z poniesionymi przez Wnioskodawczynię wydatkami na wynajem innego lokalu jak również uiszczoną przez Wnioskodawczynię prowizją za podwyższone ryzyko. Nie sposób zatem przyjąć, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki pozostawały w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i były poniesione w celu osiągnięcia tego przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Jeśli zawarty przez strony akt notarialny przewidywał wystawienie noty odsetkowej i wypłatę odsetek w przypadku opóźnienia w odbiorze lokalu, to racjonalnym jest uznanie, że nota ta zostałaby wystawiona niezależnie od tego czy Wnioskodawczyni poniosła jakiekolwiek koszty związane z tym opóźnieniem. W konsekwencji przyjąć należy, iż poniesione wydatki obiektywnie nie mogły się przyczynić do osiągnięcia przychodu z tytułu kwoty uzyskanej na podstawie noty odsetkowej.

Nie sposób zatem zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż wydatki na wynajem innego lokalu jak również uiszczona przez Wnioskodawczynię prowizja za podwyższone ryzyko, zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Wobec powyższego, ponieważ wskazane we wniosku wydatki poniesione na wynajem innego lokalu jak również na prowizję za podwyższone ryzyko nie stanowią kosztów uzyskania przychodu związanych z kwotą wypłaconą na podstawie uznaniowej noty odsetkowej wystawionej w związku z opóźnieniem w odbiorze lokalu, wydatki te nie mogą zostać uwzględnione w zeznaniu rocznym składanym za 2018 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.