Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.83.2019.2.MST
z 29 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 17 kwietnia 2019 r. oraz w dniu 18 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania dobrowolnych datków za pośrednictwem platformy crowdfundingowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania dobrowolnych datków za pośrednictwem platformy crowdfundingowej, który został uzupełniony w dniu 17 kwietnia 2019 r. oraz w dniu 18 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nagrywa (produkuje) krótkie filmy zatytułowane „X” w formie wywiadów ulicznych służące do nauki języka polskiego przez obcokrajowców, które publikowane są na kanale „Y” na platformie … należącym do organizacji Y z siedzibą w Niemczech. Filmy tworzone są na podstawie umowy licencyjnej zawartej przez Wnioskodawczynię w 2016 roku. Na mocy umowy, Y udostępnia twórcy filmów potrzebne znaki towarowe oraz uzyskuje wyłączne prawo do publikacji tworzonych materiałów, przy zachowaniu przez Wnioskodawczynię pełnych praw autorskich do udostępnianych filmów. Y nie ogranicza natomiast w żaden sposób dodatkowej działalności Wnioskodawczyni pozwalającej na czerpanie korzyści finansowej z tworzonych materiałów i nie uzyskuje prawa do żadnej części tych dochodów.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni – na podstawie stosownego regulaminu z Q z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej – utworzyła konto na platformie Q pozwalającej osobom z dowolnego kraju na świecie zainteresowanym projektem w postaci filmów zatytułowanych „X”, przekazywać datki finansowe na zasadach crowdfundingu (czyli finansowania przez osoby zainteresowane i wspierające dany projekt) w dobrowolnej wysokości na rzecz twórców projektu w zamian za dostęp do niepublikowanych nigdzie indziej materiałów dodatkowych (część materiałów publikowanych przez Wnioskodawczynię udostępniana jest bezpłatnie).

Osoby uzyskują dostęp do materiałów dodatkowych w postaci plików tekstowych, audio oraz wideo. Osoby te mogą z nich korzystać na własny niekomercyjny użytek w celach edukacyjnych tak długo, jak długo dokonują wpłat. Od każdego datku przekazanego przez wspierającego, firma Q odprowadza podatek od towarów i usług w wysokości właściwej dla kraju zamieszkania deklarowanego przez każdego wspierającego, jak również pobierane są opłaty transakcyjne związane z przesyłem środków pieniężnych. Ponadto, Q, od każdego datku przekazanego przez wspierającego pobiera kwotę 5% zgodnie z regulaminem. Kwota pomniejszona o podatek od towarów i usług, opłatę transakcyjną oraz o wynikającą z regulaminu pobieraną przez Q kwotę 5% datku przekazana zostaje następnie na konto Wnioskodawczyni utworzone na Q i pozostaje do dyspozycji twórcy prowadzącego kampanię crowdfundingową za pomocą tej platformy. Środki finansowe pochodzące z opisanych wyżej datków są stawiane do pełnej dyspozycji Wnioskodawczyni na koniec każdego miesiąca, co oznacza pełne prawo do dysponowania tymi środkami, a więc również do ich przelewu na rachunek bankowy. Końcowa kwota należna Wnioskodawczyni zależna jest zatem od ilości osób, które w danym miesiącu zdecydowały się wesprzeć projekt, od wysokości datków, jakie zdecydowały się przekazać oraz ilości płatnych postów opublikowanych w danym miesiącu.

Zebrane środki mogą zostać wypłacone przez Wnioskodawczynię w dowolnym momencie po ich postawieniu do dyspozycji. Kwoty wpłacane przez osoby wspierające projekt ulegają ciągłym zmianom, ponieważ mogą być w dowolnym momencie zmniejszane bądź zwiększane przez wspierających, mogą oni również w dowolnym momencie zaprzestać wspierania projektu, przy czym wówczas tracą prawo do korzystania z materiałów dodatkowych. Wysokość uzyskiwanego przychodu nie jest możliwa do przewidzenia przez Wnioskodawczynię, a opisana działalność ma charakter nieregularny i nienastawiony na zysk. Przychód pochodzi bezpośrednio od osób wpłacających datki, a nie od Q, a zawarta z tym podmiotem umowa pozostaje bez wpływu na wysokość kwot przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię (nie reguluje i nie ogranicza wartości przychodów). Uzyskiwany przychód w większości przeznaczany jest przez Wnioskodawczynię na wydatki związane z prowadzeniem projektu, niemniej jednak sposób wykorzystania otrzymanych środków finansowych uzależniony jest wyłącznie od woli Wnioskodawczyni. Od ww. przychodów żaden podmiot, w tym Q nie pobiera podatku dochodowego bądź zaliczek na podatek dochodowy.

Twórcą opisanych wyżej filmów (w tym stanowiących materiały dodatkowe, udostępnianych odpłatnie) stanowiących utwór audiowizualny jest Wnioskodawczyni, gdyż jest Ona zarówno ich reżyserem, jak i scenarzystą. Ponadto Wnioskodawczyni jest producentem przedmiotowych utworów audiowizualnych, które są utrwalone na trwałych nośnikach danych. Utwory audiowizualne wymienione są jako przedmiot prawa autorskiego w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że opisane filmy nie są tworzone przez Wnioskodawczynię w celach zarobkowych. Przedmiotowe filmy tworzone są i umieszczane na odpowiedniej platformie okazjonalnie. Doprecyzowano ponadto, że przez użyte w wniosku stwierdzenie: na mocy umowy, Y udostępnia twórcy filmów potrzebne znaki towarowe oraz uzyskuje wyłączne prawo do publikacji tworzonych materiałów (...) nie należy rozumieć, iż Wnioskodawczyni rozporządza prawami autorskimi na rzecz ww. organizacji. Wnioskodawczyni udostępnia tworzone filmy organizacji Y i przez czas trwania umowy, którą Wnioskodawczyni podpisała, organizacja ta ma wyłączne prawo do ich publikacji na swoim kanale. Prawo do publikacji na czas trwania danej umowy nie oznacza rozporządzenia prawami autorskimi na czyjąś rzecz. Prawa autorskie do przedmiotowych filmów cały czas należą Wnioskodawczyni, a w sytuacji skrajnej ma Ona również prawo w każdej chwili wspomnianą umowę zakończyć i zażądać usunięcia wszystkich opublikowanych filmów swojego autorstwa z ww. kanału.

Zasadniczo Wnioskodawczyni nie ponosiła inwestycji w urządzenia służące rejestrowaniu dźwięku i obrazu, nagrywaniu materiałów video, czy umieszczaniu gotowych filmów na kanale …, korzystając z posiadanych wcześniej urządzeń prywatnych. Niemniej jednak, z uzyskiwanych datków Wnioskodawczyni zakupiła aparat fotograficzny z funkcją nagrywania, który służy na potrzeby tworzenia ww. filmów. Uzyskane do tej pory przez Wnioskodawczynię przychody z przedmiotowych datków były niewysokie i wystarczyły jedynie na nabycie wskazanego wyżej urządzenia. Wnioskodawczyni, realizując filmy w formie wywiadów ulicznych nie umieszczała w nich treści ściśle związanych z określoną marką, przekazem lub produktem osoby trzeciej w zamian za wynagrodzenie. Wnioskodawczyni jeden raz otrzymała środki finansowe z tytułu należnych producentowi filmów dochodów z reklam wyświetlanych na kanale … wraz z filmami produkowanymi przez Wnioskodawczynię. Ww. środki finansowe zostały wypłacone Wnioskodawczyni przez Y w oparciu o umowę, o której mowa we wniosku. Przychody te nie zostały dotychczas rozliczone przez Wnioskodawczynię, gdyż nie upłynął jeszcze termin rozliczenia podatkowego za okres, w którym nastąpiło ich uzyskanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy środki finansowe uzyskiwane przez Wnioskodawczynię za pośrednictwem platformy Q pochodzące od osób wpłacających datki w zamian za uzyskanie dostępu do filmów, których autorką jest Wnioskodawczyni stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.)?
2. Czy – w przypadku uznania, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię środki finansowe, o których mowa w pytaniu nr 1 stanowią przychody z praw majątkowych –Wnioskodawczyni jest uprawniona przy ustalaniu dochodu do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad. 1.

W opinii Wnioskodawczyni, środki finansowe uzyskiwane przez Nią za pośrednictwem platformy Q pochodzące od osób wpłacających datki w zamian za uzyskanie dostępu do filmów, których autorką jest Wnioskodawczyni stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co prawda, osoby uiszczające na rzecz Wnioskodawczyni datki wpłacają je w dowolnej kwocie, ale otrzymują w zamian za wpłacone środki ekwiwalent w postaci dostępu do utworów wytworzonych i wyprodukowanych przez Wnioskodawczynię. Wpłaty mają więc charakter ekwiwalentny, gdyż wpłacający otrzymują ściśle określone świadczenie, co powoduje, iż przedmiotowe wpłaty nie mogą zostać uznane za darowiznę. Tym samym, stanowią przychód Wnioskodawczyni. Skoro przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne, w tym filmowe zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim, to przychody z tytułu udostępnienia utworów audiowizualnych spełniają przesłanki wskazane w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawczyni, przy założeniu, że środki finansowe, o których mowa w pytaniu nr 1 stanowią przychody z praw majątkowych, jest Ona uprawniona przy ustalaniu dochodu do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym przepisem, z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b. Zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy stosuje się m.in. do przychodów z tytułu działalności twórczej w zakresie twórczości audiowizualnej oraz do przychodów z tytułu produkcji audiowizualnej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni jest twórcą i producentem filmów, które stanowią utwory audiowizualne wymienione jako przedmiot prawa autorskiego w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim. Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody wynikają w sposób bezpośredni z faktu udostępnienia wytworzonych/wyprodukowanych przez Wnioskodawczynię filmów, a związek ten w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego jest niezaprzeczalny. Są to więc przychody należne twórcy i producentowi z tytułu posiadania praw autorskich do utworów audiowizualnych (filmów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono źródła przychodów, wyszczególniając m.in.: pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3), prawa majątkowe (pkt 7) oraz inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powołanego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w tejże ustawie opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Z okoliczności rozpatrywanej sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a opisane we wniosku filmy nie są przez Nią tworzone w celach zarobkowych – filmy te tworzy i umieszcza na platformie okazjonalnie. Jak ponadto wskazano, opisana działalność ma charakter nieregularny i nienastawiony na zysk. Z tego względu nie sposób uznać, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni – za pośrednictwem platformy crowdfundingowej – uzyskuje środki finansowe w dobrowolnej wysokości przez osoby zainteresowane projektem w postaci nagrywanych przez Nią filmów. W zamian za datki, wpłacający otrzymują dostęp do nieopublikowanych nigdzie indziej materiałów dodatkowych Wnioskodawczyni w postaci plików tekstowych, audio oraz wideo, z których mogą korzystać tak długo, jak długo dokonują ww. wpłat. Wobec tego, że wpłacane kwoty nie stanowią wynagrodzenia autorskiego Wnioskodawczyni, lecz – jaka sama wskazuje – są przychodami z tytułu udostępnienia utworów audiowizualnych, nie sposób zakwalifikować ich do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 wskazanego przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co pozwala, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec tego, że uzyskiwanie przez Wnioskodawczynię przychodu w związku z czynnościami opisanymi we wniosku nie wypełnia przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby je do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-2 oraz 4-8 ww. ustawy, przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

W odniesieniu natomiast do wątpliwości Wnioskodawczyni sformułowanej w pytaniu nr 2 należy stwierdzić, że z uwagi na kwalifikację przychodu, o którym mowa we wniosku do ww. źródła, tj. do przychodów z innych źródeł, Wnioskodawczyni nie ma możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie 50% kosztów uzyskania przychodu wynikających z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.