Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.144.2019.1.KK
z 29 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przekazania do majątku osobistego zabudowanych nieruchomości gruntowych nr 1 i nr 2 oraz korekty odliczonego podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przekazania do majątku osobistego zabudowanych nieruchomości gruntowych nr 1 i nr 2 oraz korekty odliczonego podatku naliczonego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Podatnik VAT czynny w niedalekiej przyszłości planuje przekazać do majątku osobistego 2 nieruchomości (grunty wraz z budynkami), od zakupu i wytworzenia których odliczył podatek od towarów i usług. Od nieruchomości nr 1 podatek został odliczony w 2002 r., od nieruchomości nr 2 podatek został odliczony w 2011 r. Do dnia dzisiejszego budynki nie były ulepszane ani modernizowane. Dla obu nieruchomości minął 2-letni okres od pierwszego zasiedlenia: nieruchomość nr 1 została oddana do użytkowania w 2002 r., a nieruchomość nr 2 w 2011 r. Wartość każdej z nieruchomości przewyższa kwotę 15.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomość nr 1 znajduje się na działce nr 643, na której wybudowano budynek nr 1.
2. Nieruchomość nr 2 znajduje się na działce nr 23/47, na której znajduje się budynek nr 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie nieruchomości, w tym budynków nr 1 i nr 2 do majątku osobistego podatnika będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług , oraz
2. Czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku VAT naliczonego od zakupu i wytworzenia nieruchomości, w tym budynków nr 1 i nr 2?

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie nieruchomości nr 1 i nr 2, w tym budynków do majątku osobistego podatnika nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, bowiem będzie korzystało ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Ad. 2.

Przekazanie nieruchomości nr 1 nie będzie skutkowało obowiązkiem dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT. Natomiast dla nieruchomości nr 2, wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem i wytworzeniem nieruchomości, w tym budynków na podstawie art. 91 ustawy o VAT.

Ad. 1.

Ustawodawca w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazał, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, a w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika (...). Czynności te podlegają opodatkowaniu, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Przekazanie nieruchomości w tym budynków do majątku osobistego podatnika należy traktować jak nieodpłatne przekazanie, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia nieruchomości. Pod pojęciem wytworzenia nieruchomości rozumie się nie tylko wybudowanie budynku, budowli lub ich części, ale również ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (art. 2 pkt 14a ustawy o VAT).

Oznacza to, że jeżeli przy wybudowaniu lub ulepszeniu nieruchomości podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nieodpłatne przekazanie takiej nieruchomości pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT. Natomiast jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem czy wytworzeniem danej nieruchomości, to nieodpłatne jej przekazanie podlega opodatkowaniu właściwą stawką VAT (23% lub 8% dla obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym) lub może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT. Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że podatnik dokonał odliczenia podatku VAT od nabycia i wytworzenia nieruchomości, w tym budynków, a zatem przekazanie tych nieruchomości, w tym budynków do majątku osobistego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednakże na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, dostawa tych nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania VAT, ponieważ nie jest ona dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych nieruchomości upłynęły 2 lata. Ponadto od dnia odliczenia podatku naliczonego podatnik nie dokonywał modernizacji i ulepszeń budynków ( „ art. 43 ust. 1 pkt 10a b”). Trzeba również pamiętać o tym, że przy dostawie nieruchomości zabudowanej, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT).

Stanowisko Wnioskodawcy popiera ugruntowana linia interpretacyjna dotycząca zwolnienia z opodatkowania przekazania nieruchomości, w tym budynków na cele prywatne podatnika. Przykładem może być tutaj interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 czerwca 2014 r., nr IPTPP2/443-185/14-8/IR, w której DIS wprost wskazuje, że: „stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu. Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b. nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.”

Takie stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 13 października 2018 r. w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT1-2.4012.610.2018.3.JS Dlatego w przedstawionym powyżej stanie faktycznym należy uznać, że Wnioskodawca spełnia wszelkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a.

Ad. 2.

Odnośnie pytania drugiego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stosunku do nieruchomości nr 1 Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego, natomiast dla nieruchomości nr 2 Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, w przypadku transakcji krajowych, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonania usługi. Jak zaś stanowi ust. 10 cytowanego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. „W ustępie 2 czytamy”, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uznaje, że dla nieruchomości nr 1 - nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego dotyczącego nabycia i wytworzenia nieruchomości, w tym budynków, bowiem regulacje zawarte w art. 91 ustawy o VAT dotyczą takich środków trwałych, które zostały nabyte po 30 kwietnia 2004 r, a pierwsza nieruchomość została oddana do użytku w 2002 r. Natomiast dla nieruchomości nr 2 wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia i wytworzenia nieruchomości, w tym budynku, bowiem został on oddany do użytkowania w 2012 r.

Stanowisko to zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 czerwca 2014 r., nr IPTPP2/443-185/14-8/IR, w której DIS wskazał, że art. 91 nie ma jednak zastosowania w odniesieniu do przypadków określonych w art. 163 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że w stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175 (tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Dz. U., Nr 11, poz. 50, z późn. zm.).

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnik dokonujący sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną. Podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną - art. 20 ust. 2 cyt. ustawy. Na podstawie art. 20 ust. 3 tej ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może także zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem. Przy ustalaniu wartości sprzedaży nie uwzględnia się kwot podatku. W myśl art. 20 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku nabycia towarów, o których mowa w art. 21 ust. 3, procentowy udział wartości sprzedaży towarów opodatkowanych w wartości sprzedaży ogółem oblicza się na podstawie sprzedaży z ostatnich sześciu miesięcy. Przepis ust. 3 zdanie drugie, stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 20 ust. 5 cyt. ustawy, podatnicy dokonujący czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, w okresie krótszym niż sześć miesięcy obliczają procentowy udział zgodnie z ust. 3, przy czym po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia działalności wyliczają ten udział zgodnie z ust. 4 i dokonują korekty podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. wynika, że ww. unormowania nie przewidywały korekty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji po okresie dłuższym niż 6 miesięcy.

Nie zachodzi zatem obowiązek dokonywania korekt, w przypadku gdy towary i usługi nabyte zostały przed dniem 1 maja 2004 r., bowiem w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, nie przewidywały konieczności dokonywania tego typu korekt.

Korekta podatku naliczonego w oparciu o art. 91 ustawy dotyczy jedynie składników majątku nabytych lub modernizowanych od dnia 1 maja 2004 r. W związku z powyższym, w przedstawionym stanie taktycznym Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego związanego wyłącznie z nabyciem i wytworzeniem nieruchomości nr 2.

Stanowisko takie podziela także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w interpretacji indywidulnej z dnia 28 listopada 2017 r. 0112-KDIL2-2.4012.455.2017.1.Mł oraz w interpretacji z dnia 15 listopada 2017 r. nr: 0115-KDIT1-2.4012.672 2017.1.AGW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.