2019.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.44.2019.3.MG
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) na wezwanie organu z dnia 5 lutego 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.44.2019.1.MG oraz pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) na wezwanie organu z dnia 11 marca 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.44.2019.2.MG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacanego wynagrodzenia za sprzedane prawo poboru i związanych z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacanego wynagrodzenia za sprzedane prawo poboru i związanych z tym obowiązków informacyjnych ciążących na Spółce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (Dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność maklerską na podstawie zezwolenia udzielonego przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd oraz podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. Podstawowym zakresem działalności Spółki są usługi maklerskie w zakresie prowadzenia rachunków papierów wartościowych (z wyjątkiem rachunków zbiorczych) i dokonywania rozliczeń transakcji na papierach wartościowych. Swoje usługi Spółka świadczy zarówno na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jak i nie prowadzących działalności gospodarczej a także osób prawnych - posiadających w Polsce miejsce zamieszkania i siedzibę (tzw. rezydentów) albo nie posiadających w Polsce miejsca zamieszkania / siedziby (tzw. nierezydentów). Spółka oferuje klientom zakup papierów wartościowych notowanych na Polskiej Giełdzie Papierów Wartościowych oraz na giełdach zagranicznych. W przypadku kupna i sprzedaży papierów wartościowych notowanych na giełdach zagranicznych Spółka korzysta z pośrednictwa belgijskiego domu maklerskiego, który prowadzi dla Spółki zbiorczy rachunek papierów wartościowych. Emitentami papierów wartościowych są podmioty z siedzibą w Polsce oraz w krajach innych niż Polska (w krajach członkowskich Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii Europejskiej). Zagraniczne papiery wartościowe emitowane przez emitentów zagranicznych oferowane są na rynku polskim zgodnie z wymogami m.in. ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1639).

Nabywane papiery wartościowe generują dla klientów przychód w postaci odsetek, dywidend lub dochodów będących różnicą pomiędzy wartością papieru wartościowego z dnia zakupu oraz dnia sprzedaży.

Przy czym, papiery wartościowe emitowane przez emitentów zagranicznych notowane są wyłącznie na rynkach zagranicznych, co oznacza, że nie będą wprowadzane do obrotu na rynku polskim.

Spółka wykonuje szereg czynności w procesie oferowania i nabywania przez klientów papierów wartościowych oraz obsłudze posprzedażowej. Spółka przechowuje papiery wartościowe na rachunkach maklerskich klientów, dokonuje zakupu/sprzedaży papierów wartościowych, pośredniczy w zakupie/sprzedaży papierów wartościowych notowanych na zagranicznych giełdach oraz dokonuje bezpośrednio lub pośrednio wypłaty ewentualnych pożytków od tych papierów wartościowych. Przy czym, w pewnych przypadkach Spółka pełnić będzie jedynie rolę pomocniczo- techniczną, nie będzie mieć żadnego wpływu na świadczenia związane z papierami wartościowymi notowanymi na giełdach zagranicznych. W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości w jakim zakresie i w odniesieniu do jakich sytuacji pełni funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów/dochodów uzyskiwanych z zysków kapitałowych.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 5 lutego 2019 r. wezwał Spółkę do ich uzupełnienia m.in. poprzez:

Wyjaśnienie, czy złożony wniosek dotyczący stanu faktycznego dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., czy też dotyczy przepisów ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.
Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wskazanie:
1. Podanie szczegółowych informacji na temat prawa poboru, o którym mowa w sformułowanym pytaniu. W opisie stanu faktycznego brak jest jakichkolwiek informacji na temat przedmiotowego prawa.
2. Podanie szczegółowych informacji na temat wypłacanego przez Spółkę Klientowi Spółki ekwiwalentu pieniężnego za przyznane prawo poboru, ponieważ w opisie stanu faktycznego brak jest jakichkolwiek informacji na temat przedmiotowego ekwiwalentu.
3. Czy Klient jest rezydentem, czy nierezydentem podatkowym w Polsce?
4. Jaka jest podstawa prawna wypłacanego ekwiwalentu?
5. Czy Spółka wypłaca ten ekwiwalent w imieniu własnym, w imieniu emitenta jako pośrednik, czy też w imieniu innego podmiotu (organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie)?
6. Czy emitentem w niniejszej sprawie jest emitent zagraniczny, czy też polski emitent?
7. W jaki sposób Klient nabył przedmiotowe prawo poboru?

Wnioskodawca w piśmie z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) wyjaśnił, że:

Złożony wniosek dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku.
Odnośnie doprecyzowania stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że:
1. Emitenci akcji notowanych na rynkach regulowanych mogą emitować prawa poboru dystrybuowane do akcjonariuszy. Prawo poboru upoważnia akcjonariusza do nabycia akcji nowej emisji po preferencyjnej cenie. Emitent podnosząc kapitał zwiększa liczbę akcji w obrocie, tym samym następuje rozwodnienie kapitału. Dzięki prawom poboru obecni akcjonariusze spółki nabywają pierwszeństwo do nabycia akcji nowej emisji, przez co możliwe jest zachowanie % udziału w kapitale spółki. Prawa poboru są instrumentami finansowymi notowanymi na rynkach regulowanych, mają jednak charakter tymczasowy, tzn. wygasają jeśli nie zostaną wykonane w określonym terminie. Akcjonariusze, którym przydzielono prawa poboru nie muszą wykonywać tego prawa, mogą również zbyć je w ramach obrotu giełdowego. W przypadku klientów Spółki prawa poboru przydzielone posiadaczom akcji zapisywane są na rachunku zbiorczym prowadzonym dla Spółki przez brokera zagranicznego.
2. Regulamin Świadczenia Usług Maklerskich Spółki wskazuje, że Spółka może zbyć w imieniu klienta prawa poboru w przypadku braku odmiennej dyspozycji klienta w tym zakresie. Tym samym Spółka w imieniu klienta zbywa prawa poboru zapisane na rachunku zbiorczym. Na rachunku klienta Spółki księgowana jest kwota odpowiadająca kwocie uzyskanej ze sprzedaży tych praw poboru (ilość sprzedanych praw poboru * średnia cena sprzedaży ważona wolumenem).
3. Upoważnienie do sprzedaży praw poboru przez Spółę w imieniu klienta wskazane we wniosku o wydanie interpretacji dotyczy klientów będących rezydentami Polski.
4. Podstawą prawną wypłacanego ekwiwalentu praw poboru jest Regulamin Świadczenia Usług Maklerskich Spółki będący częścią umowy klienta ze Spółką.
5. Prawo poboru jest własnością klienta. Klient upoważnia Spółkę do sprzedaży przysługujących mu praw poboru. Tym samym Spółka nie działa w imieniu własnym, ani jako pośrednim w imieniu emitenta.
6. Chodzi o emitentów polskich i zagranicznych.
7. Prawo poboru można zdefiniować jako prawo pierwszeństwa objęcia przez dotychczasowych akcjonariuszy nowych akcji w stosunku do liczby akcji już posiadanych. Jest uprawnieniem akcjonariuszy, które polega na pierwszeństwie objęcia akcji nowej emisji w trybie subskrypcji zamkniętej. Prawo poboru przysługuje akcjonariuszom z samego tytułu posiadania akcji. Prawo to mogą wykonać poprzez objecie akcji nowej emisji lub zbycie tego prawa, gdyż jako zbywalne prawo majątkowe może być ono przedmiotem obrotu.

Pismem z dnia 11 marca 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.44.2019.2.MG organ podatkowy ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie:
1. Czy przez pojęcie „ekwiwalentu pieniężnego” za przyznane akcjonariuszowi prawo poboru Wnioskodawca rozumie wynagrodzenie za sprzedane przez Wnioskodawcę w imieniu akcjonariusza prawo poboru, jeżeli nie to organ prosi o szczegółowe informacje odnośnie tego ekwiwalentu, tak aby na podstawie udzielonych wyjaśnień organ podatkowy mógł dokonać jednoznacznej kwalifikacji prawnej przedmiotowego ekwiwalentu?
  Należy zauważyć, że w stanowisku do zadanego pytania Wnioskodawca m.in. wskazał, że „(…) W ocenie Wnioskodawcy otrzymanie ekwiwalentu za przysługujące prawo poboru należy traktować na równi ze zbyciem tego prawa”. Zatem w niniejszej sprawie wymaga jednoznacznego określenia znaczenia pojęcia ekwiwalentu pieniężnego za przyznane akcjonariuszowi prawo poboru.
2. W jaki sposób Klient nabył przedmiotowe prawo poboru - czy nabył je odpłatnie, czy też wniosek dotyczy sytuacji gdzie Klient wszedł w posiadanie tego prawa z samego tytułu posiadania akcji?
Organ podatkowy ponownie prosi o jednoznaczne przedstawienie stanowiska Spółki odnośnie sformułowanego pytania, ponieważ stanowisko Spółki nie niejednoznaczne, tj. w stanowisku Wnioskodawca wskazał, że: „Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione przez klientów na objęcie prawa poboru”, natomiast w dalszej części stanowiska stwierdził, że „(…) W przypadku prawa poboru koszt podatkowy należy rozpoznać w wysokości wydatków poniesionych na jego objęcie. Oznacza to, że w sytuacji kiedy prawo poboru wynika wyłącznie z posiadanych akcji, Wnioskodawca nie rozpozna kosztu podatkowego”.

Pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca m.in. wyjaśnił, że przez pojęcie „ekwiwalentu pieniężnego” za przyznane akcjonariuszowi prawo poboru Wnioskodawca rozumie wynagrodzenie za sprzedane przez Wnioskodawcę w imieniu akcjonariusza prawo poboru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W sytuacji, gdy klient otrzymuje ekwiwalent pieniężny za przyznane mu prawo poboru w związku z akcjami spółki, które posiada, jaką wartość Spółka, jako płatnik, powinna rozpoznać u klienta jako podatkowy koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione przez klientów na objęcie prawa poboru.

Definicja papierów wartościowych znajduje się w słowniczku ustawowym zawartym w art. 5a ust. 11. Przez papiery wartościowe rozumie się papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn. zm.), a zatem będą to między innymi akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

W związku z powyższym prawo poboru na gruncie ustawy o podatku PIT należy traktować jak papier wartościowy.

Stosownie zaś do art. 433 § 1 ustawy kodeks spółek handlowych, akcjonariusze mają prawo pierwszeństwa objęcia nowych akcji w stosunku do liczby posiadanych akcji (prawo poboru). Prawo poboru można określić jako prawo pierwszeństwa dotychczasowych akcjonariuszy do obejmowania akcji nowych emisji w stosunku do akcji już posiadanych. Prawo poboru jest więc uprawnieniem, które zapewnia akcjonariuszom pierwszeństwo przy obejmowaniu nowych akcji, emitowanych w związku z podwyższeniem kapitało zakładowego. Akcje nowych emisji przysługują akcjonariuszom w stosunku do liczby akcji już posiadanych. Prawo poboru jest prawem zbywalnym. Akcjonariusz, któremu przysługuje może je zbyć, ale tylko wtedy, jeśli uprawnienie to obejmuje nowe akcje konkretnej, uchwalonej już emisji. Po dniu prawa poboru, prawo to może być przedmiotem samodzielnego obrotu.

W ocenie Wnioskodawcy otrzymanie ekwiwalentu za przysługujące prawo poboru należy traktować na równi ze zbyciem tego prawa. Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 7 wprost wskazuje, że przychód z odpłatnego zbycia prawa poboru będzie zaliczany do przychodów z kapitałów pieniężnych.

W przypadku, gdy zbycie prawa poboru akcji nowej emisji następuje przez pracowniczy fundusz emerytalny w imieniu członka funduszu, przychód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem w wysokości 19% (art. 30a ust. 1 pkt 8). W pozostałym zakresie, podobnie jak w przypadku akcji i innych papierów wartościowych opodatkowaniu podlegać będzie dochód (art. 30b ust. 1).

W pozostałym zakresie, podobnie jak w przypadku akcji i innych papierów wartościowych opodatkowaniu podlegać będzie dochód (art. 30b ust. 1). Art. 30b ust. 2 wskazuje w jaki sposób należy obliczyć dochód będący podstawą opodatkowania wskazując jakie wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W punkcie pierwszym tego przepisu zawarto dyspozycję, że dochodem ze zbycia papierów wartościowych będzie różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. lf lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanych okolicznościach koszty uzyskania przychodów należy rozpoznać zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38, a więc z wysokości wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych. W przypadku prawa poboru koszt podatkowy należy rozpoznać w wysokości wydatków poniesionych na jego objęcie. Oznacza to, że w sytuacji kiedy prawo poboru wynika wyłącznie z posiadanych akcji, Wnioskodawca nie rozpozna kosztu podatkowego.

W piśmie z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca doprecyzował własne stanowisko wyjaśniając, że stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest spójne. Wnioskodawca w pierwszej kolejności bowiem wskazuje co na temat kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów mówią przepisy ustawy o PIT, a następnie konfrontuje przepisy ustawy z przedstawionym stanem faktycznym. Artykuł 23 ust. 1 pkt 38 ustawy wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów będą wydatki na objecie lub nabycie prawa poboru. Jednakże z uwagi na fakt, że klienci nie ponoszą żadnych wydatków na ich objęcie koszt podatkowy będzie równy zero - nie będzie kosztu podatkowego do rozpoznania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność maklerską na podstawie zezwolenia udzielonego przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd oraz podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. Podstawowym zakresem działalności Spółki są usługi maklerskie w zakresie prowadzenia rachunków papierów wartościowych (z wyjątkiem rachunków zbiorczych) i dokonywania rozliczeń transakcji na papierach wartościowych. Klientami wnioskodawcy są m.in. osoby fizyczne będące polskimi rezydentami i nierezydentami. Wnioskodawca oferuje klientom zakup papierów wartościowych notowanych na polskiej Giełdzie Papierów Wartościowych oraz na giełdach zagranicznych. W przypadku kupna i sprzedaży papierów wartościowych notowanych na giełdach zagranicznych Spółka korzysta z pośrednictwa belgijskiego domu maklerskiego, który prowadzi dla Spółki zbiorczy rachunek papierów wartościowych. Emitentami papierów wartościowych są podmioty z siedzibą w Polsce oraz w krajach członkowskich Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii Europejskiej. Zagraniczne papiery wartościowe emitowane przez emitentów zagranicznych oferowane są na rynku polskim, zgodnie z wymogami m.in. ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych. Emitenci akcji notowanych na rynkach regulowanych mogą emitować prawa poboru dystrybuowane do akcjonariuszy. Prawo poboru upoważnia akcjonariusza do nabycia akcji nowej emisji po preferencyjnej cenie. Prawa poboru są instrumentami finansowymi notowanymi na rynkach regulowanych, mają jednak charakter tymczasowy, tj. wygasają jeśli nie zostaną wykonane w określonym terminie. Akcjonariusze, którym przydzielono prawa poboru nie muszą wykonywać tego prawa, mogą również zbyć je w ramach obrotu giełdowego. Prawa poboru przydzielone posiadaczom akcji zapisywane są na rachunku zbiorczym prowadzonym dla Wnioskodawcy przez brokera zagranicznego. Regulamin Świadczenia Usług wskazuje, że Wnioskodawca może zbyć w imieniu klienta prawa poboru w przypadku braku odmiennej dyspozycji klienta w tym zakresie. Wnioskodawca w imieniu klienta zbywa prawa poboru zapisane na rachunku zbiorczym. Na rachunku klienta księgowana jest kwota odpowiadająca kwocie uzyskanej ze sprzedaży tych praw poboru. Pojęcie ekwiwalentu pieniężnego za przyznane akcjonariuszowi prawo poboru Wnioskodawca rozumie jako wynagrodzenie za sprzedane przez Wnioskodawcę w imieniu akcjonariusza prawo poboru. Prawo poboru przysługuje akcjonariuszom z samego tytułu posiadania akcji. Prawo to mogą wykonać poprzez objecie akcji nowej emisji lub zbycie tego prawa, gdyż jako zbywalne prawo majątkowe może być ono przedmiotem obrotu. Upoważnienie do sprzedaży praw poboru przez Wnioskodawcę w imieniu klienta dotyczy klientów będących polskimi rezydentami. Prawo poboru jest własnością klienta. Klient upoważnia Wnioskodawcę do sprzedaży przysługujących mu praw poboru. Prawo poboru jest uprawnieniem akcjonariuszy, które polega na pierwszeństwie objęcia akcji nowej emisji w trybie subskrypcji zamkniętej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia określenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za sprzedane prawo poboru, w kontekście ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnik.

Zgodnie z art. 5a pkt 11 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768).

W myśl art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. z 2018 r., poz. 2286 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 oraz z 2018 r. poz. 398, 650 i 1544), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Tak więc ustawa o obrocie instrumentami finansowymi wyraźnie rozróżnia pojęcie „akcji” od pojęcia „prawo poboru”. Zgodnie z art. 433 § 1 Kodeksu spółek handlowych, prawo poboru nowych akcji jest prawem akcjonariusza ucieleśnionym w akcji. Jest to przywilej pierwszeństwa przy zakupie nowych akcji spółki przez jej dotychczasowych akcjonariuszy proporcjonalnie do liczby akcji już posiadanych. W zależności od wielkości nowej emisji w stosunku do już zarejestrowanej liczby akcji, ustalany jest parytet, informujący ile nowych akcji można nabyć będąc posiadaczem jednej akcji starej emisji. Korzystając z prawa poboru dotychczasowi akcjonariusze mają możliwość zachowania dotychczasowego stanu posiadania w spółce akcyjnej. Ważną cechą prawa poboru jest to, że może ono być przedmiotem obrotu na giełdzie jako samodzielny papier wartościowy. Oznacza to, że dotychczasowi posiadacze starych akcji mogą też zrezygnować z prawa objęcia nowych akcji sprzedając to prawo na giełdzie.

Prawo poboru jest prawem zbywalnym, gdy chodzi o konkretne prawo będące następstwem uchwalonej już emisji. Nie jest natomiast zbywalne ogólne, nieskonkretyzowane jeszcze prawo poboru. W konsekwencji powyższego, prawo poboru przybiera postać papieru wartościowego dopiero z dniem konkretyzacji, a więc w dniu prawa poboru - wskazanym zgodnie z zasadami określonymi w art. 432 § 2 Kodeksu spółek handlowych. Zatem, na gruncie prawa podatkowego, za datę „nabycia” papieru wartościowego w postaci prawa poboru powinien zostać przyjęty dzień prawa poboru.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia prawa poboru, w tym również ze zbycia prawa poboru akcji nowej emisji przez pracowniczy fundusz emerytalny w imieniu członka funduszu.

W myśl art. 17 ust. 2 cytowanej ustawy, przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast przepis art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Z treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

W myśl art. 39 ust. 3 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

W omawianej sprawie zastosowanie znajdzie cytowany powyżej art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Użyte przez ustawodawcę określenie „wydatków na nabycie” oznacza wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie m.in. papierów wartościowych, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie papierów wartościowych nie byłoby możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, ale dopiero z chwilą odpłatnego zbycia papierów wartościowych. W praktyce istotną przesłanką zaliczenia poniesionego przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem.

Należy zauważyć, że do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych można zaliczyć poniesione wydatki pod warunkiem, że:

istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami (wydatki poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),

nie jest to wydatek wskazany w zamkniętym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztów z przychodami koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca prawo poboru przysługuje akcjonariuszom z samego tytułu posiadania akcji. Zatem z uwagi na to, że klienci nie ponoszą żadnych wydatków na ich objęcie - koszt podatkowy będzie zerowy, tj. Wnioskodawca nie wykaże w sporządzonej informacji PIT-8C kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie pełni roli płatnika, w związku ze sprzedażą przez klienta za pośrednictwem Wnioskodawcy praw poboru. Dochód z tego tytułu, a więc przychód i stosowne koszty uzyskania przychodów (o ile wystąpią koszty pośrednie) podatnik opodatkuje samodzielnie w zeznaniu rocznym, składanym za rok, w których osiągnie przychód ze zbycia praw poboru, w oparciu o informację PIT-8C uzyskaną od Wnioskodawcy. Na Wnioskodawcy spoczywa bowiem obowiązek sporządzenia i przesłania klientowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu imiennej informacji o wysokości dochodu osiągniętego przez podatnika z tytułu sprzedaży przedmiotowego prawa poboru (przychód i stosowne koszty uzyskania przychodów), tj. informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin