Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP1/4512-965/15-2/KO
z 6 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 7 lutego 2019 r.) oraz z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 1842/16 (data wpływu 19 listopada 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2015 r. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności udokumentowania otrzymanej kwoty zaliczki na poczet czynszu najmu fakturą zaliczkową i momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w związku z wpłatą ww. zaliczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności udokumentowania otrzymanej kwoty zaliczki na poczet czynszu najmu fakturą zaliczkową i momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w związku z wpłatą ww. zaliczki.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 15 lutego 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/4512-965/15/AL, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 15 lutego 2016 r. znak: IBPP1/4512-965/15/AL wniósł pismem z 1 marca 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę interpretacji w ten sposób aby uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji za prawidłowe.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 29 marca 2016 r. znak: IBPP1/4512-1-12/16/AL stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 15 lutego 2016 r. znak: IBPP1/4512-965/15/AL w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 23 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 15 lutego 2016 r. znak: IBPP1/4512-965/15/AL.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 1842/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 w sprawie ze skargi Sp. z o.o. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 15 lutego 2016 r. nr IBPP1/4512-965/15/AL oddalił skargę kasacyjną.

Za pismem z 1 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 (data wpływu 7 lutego 2019 r.) nastąpił zwrot akt z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie do tut. Organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem nieruchomości (grunty i budynku) „…” w K, w których wynajmuje lokale na potrzeby działalności handlowo-usługowo –biurowej dla spółek i osób fizycznych. W dniu 10 listopada 2015 roku Spółka podpisała z najemcą na okres 5 lat umowę na wynajem budynku o powierzchni 1460 m², który zostanie wybudowany na koszt Spółki i oddany najemcy do użytkowania do dnia 30 czerwca 2016 roku. Zgodnie z umową przyszły najemca ma płacić czynsz w wysokości 44 895 zł brutto, od dnia protokolarnego odebrania budynku – miesięcznie z góry, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca przelewem na konto Spółki. W dniu 20 listopada 2015 r. przyszły najemca wpłacił na konto Spółki kwotę w wysokości 1 207 000 zł zgodnie z podpisaną umową. Zgodnie z zapisami par. 1 pkt 7 umowy jest to „… zaliczka na poczet czynszu płatnego z góry, którą najemca wpłaci najpóźniej w dniu podpisania umowy. Kwota zaliczki zostanie rozliczona w 50% na początku trwania umowy, a w 50% w ostatnich miesiącach trwania umowy, tak aby po zakończeniu umowy została całkowicie wykorzystana. Najemca w tym czasie będzie zwolniony z uiszczania miesięcznego czynszu najmu …” Otrzymana, przez Spółkę, kwota na poczet czynszu najmu nie jest 100% wartością czynszu, jaki najemca będzie miał obowiązek uiścić.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wypłata zaliczki na poczet czynszu najmu powoduje powstanie obowiązku podatkowego oraz obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej?

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT w prezentowanej sytuacji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, z analizy art. 19a ust. 5, ust. 7, ust. 8 oraz art. 106i ust. 3 wynika, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi najmu powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast jeśli podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, to obowiązek podatkowy powstaje nie później niż z chwilą upływu terminu płatności. O tym kiedy ma być rozliczony podatek należny z tytułu świadczenia przez Spółkę umów najmu decyduje moment wystawienia faktury, przy czym nieprzekraczalnym terminem jest ustalony między stronami termin płatności. Określenie w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki oraz dokonanie jej zapłaty nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT a także obowiązku wystawienia faktury. W zaistniałym stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstanie każdorazowo co miesiąc w dniu sporządzenia faktury wystawionej nie później niż z upływem terminu płatności tj. 10 każdego miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz wyroku WSA z 23 czerwca 2016 znak I SA/Kr 528/16 i NSA z 3 sierpnia 2018 r. znak I FSK 1842/16 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu 15 lutego 2016 r., tj. w dniu wydania interpretacji indywidualnej znak: IBPP1/4512-965/15/AL, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 czerwca 2016r. znak I SA/Kr 528/16 i Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 3 sierpnia 2018 r. znak I FSK 1842/16.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować dana czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W art. 19a ust. 5 ustawy, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla niektórych usług.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług:

• telekomunikacyjnych,
• wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
• najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
• ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
• stałej obsługi prawnej i biurowej,
• dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

-z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 10 listopada 2015 r. Spółka podpisała z najemcą na okres 5 lat umowę na wynajem budynku, który zostanie wybudowany na koszt Spółki i oddany najemcy do użytkowania do dnia 30 czerwca 2016 r. Zgodnie z umową przyszły najemca ma płacić czynsz w wysokości 44 895 zł brutto, od dnia protokolarnego odebrania budynku – miesięcznie z góry, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca przelewem na konto Spółki. W dniu 20 listopada 2015 r. przyszły najemca wpłacił na konto Spółki kwotę w wysokości 1 207 000 zł zgodnie z podpisana umową. Zgodnie z zapisami par. 1 pkt 7 umowy jest to „… zaliczka na poczet czynszu płatnego z góry, którą najemca wpłaci najpóźniej w dniu podpisania umowy. Kwota zaliczki zostanie rozliczona w 50% na początku trwania umowy, a w 50% w ostatnich miesiącach trwania umowy, tak aby po zakończeniu umowy została całkowicie wykorzystana. Najemca w tym czasie będzie zwolniony z uiszczania miesięcznego czynszu najmu …” Otrzymana, przez Spółkę, kwota na poczet czynszu najmu nie jest 100% wartością czynszu, jaki najemca będzie miał obowiązek uiścić.

Wątpliwości dotyczą kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego oraz obowiązku wystawienia faktury.

Przechodząc do oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, należy przed wszystkim zauważyć, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie z 23 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 528/16 stwierdził, że „ … organ dokonał błędnej wykładni art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b w związku z ust. 8 i art. 106i ust. 3 pkt 4 u.p.t.u. uznając, że określone w umowie najmu terminy zapłaty zaliczki i dokonanie zapłaty spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, a także obowiązek wystawienia faktury.

(…) jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 19a ust. 8 u.p.t.u., jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek (...), to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 powołanego artykułu.

Analiza treści powyższego przepisu nakazuje przyjąć, że otrzymanie zaliczki na poczet świadczenia usług najmu, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 u.p.t.u., nie rodzi powstania obowiązku podatkowego. Z kolei w świetle przepisu art. 106b ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. nie ma obowiązku dokumentowania fakturą otrzymania części zapłaty przed wykonaniem usługi najmu, czyli nie ma obowiązku wystawiania faktury zaliczkowej. (…)

W kontrolowanej interpretacji Minister Finansów analizując stan faktyczny na bazie przytoczonych przepisów wywiódł, że w umowie najmu zawartej w dniu 10 listopada 2015r. ustalono dwa terminy płatności należności z tytułu usługi wynajmu, mianowicie jeden termin płatności to dzień podpisania umowy, a drugi termin to do 10 dnia każdego miesiąca.

Oceniając powyższa sytuację organ skonstatował, że „wprawdzie kwota ta została wpłacona przed wykonaniem usługi i określona jest przez Wnioskodawcę mianem zaliczki, jednakże z opisu sprawy wynika, że „dzień podpisania umowy, tj. 10 listopada 2015r, to również termin płatności określony przez strony w umowie dla tej części należności”. Powyższe doprowadziło organ do ostatecznej konkluzji, że skoro strony ustaliły termin płatności części czynszu z tytułu usługi najmu, to skarżąca winna wystawić nie później niż do tego terminu (10 listopada 2015 r.) wystawić fakturę jako, że z upływem terminu płatności tego terminu powstał obowiązek podatkowy.

Powyższe stanowisko jest sprzeczne z treścią art. 19a ust. 8 u.p.t.u. Jakkolwiek w zaprezentowanym stanowisku nie zostało to wprost wyartykułowane, Minister Finansów zdaje się uznał, że przeszkodą dla zastosowania w sprawie art. 19a ust. 8 u.p.t.u. i przyjęcia, że kwota 1.207.000,00 zł jest kwotą wpłaconą przed wykonaniem usługi (zaliczką) jest określenie w umowie najmu terminu wpłaty (10 listopad 2015 r.) przedmiotowej kwoty. Dla takiego rozumienia powyższego przepisu w kontekście przedstawionego stanu faktycznego brak jest jakiejkolwiek argumentacji prawnej. (…)

W ocenie Sądu, kwestionując stanowisko skarżącej i przedstawiając odmienny pogląd (wpłacona kwota nie może być uznana za zaliczkę) organ interpretacyjny dokonał błędnej wykładni art. 19a ust. 8 u.p.t.u., albowiem niewątpliwie wpłacona kwota wyczerpuje potoczne i słownikowe rozumienie zaliczki jako „świadczenie części należności wpłaconej z góry na poczet tej należności”.

Ponieważ w przedstawionym stanowisku, dla Ministra Finansów istotną, a może i nawet zasadniczą okolicznością jest data 10 listopada 2015 r. określona w umowie najmu jako termin ostateczny zapłaty zaliczki, można założyć, że Minister Finansów uznanie stanowiska skarżącej spółki (określenie w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki oraz dokonanie jej wpłaty nie powoduje obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, a także obowiązku wystawienia faktury oraz, że obowiązek podatkowy powstanie każdorazowo w dacie wystawienia faktury do 10 dnia każdego miesiąca), za nieprawidłowe wiąże z określeniem w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki. Jednakże należy wskazać, że ani z przepisu art. 19a ust. 8 jak i z innych powoływanych przez organ przepisów ustawy podatkowej nie wynika, że w związku z określeniem w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki w taki sposób jak to zostało określone w umowie najmu powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu wpłaty tej zaliczki, a także zachodzi obowiązek wystawienia faktury.

W opinii Sądu analiza sporządzonego uzasadnienia i zawartej w nim argumentacji prowadzi do wniosku, że organ dokonał błędnej wykładni art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b w związku z ust. 8 i art. 106i ust. 3 pkt 4 u.p.t.u. uznając, że określenie w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki i dokonanie zapłaty spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, a także obowiązek wystawienia faktury.”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 1842/16, który zapadł w niniejszej sprawie, stwierdził, że „ (…) Sąd wskazał, że zasadą na gruncie podatku od towarów jest powstanie obowiązku podatkowego z chwilą dokonania dostawy lub wykonania usługi (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). Stwierdził następnie, że jeden z wyjątków od tej zasady dotyczy świadczenia usług najmu, bo w tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 19a ust 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT). Ponieważ, jak dalej wynika z uzasadnienia wyroku, wniosek o interpretację dotyczy sytuacji, w której skarżąca otrzymała zaliczkę na poczet czynszu najmu, to rozważenia wymagał art. 19a ust. 8 tej ustawy, jako że odnosi się do momentu powstania obowiązku podatkowego związanego z otrzymaniem zaliczki. Słusznie Sąd uznał, że związanie momentu powstania obowiązku podatkowego z otrzymaniem zaliczki, w odniesieniu do otrzymanej kwoty, co wynika z tego przepisu, nie dotyczy zaliczki na poczet należności z tytułu umowy najmu. Wynika to wprost z końcowej części przepisu, słów „... z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.” Ust. 5 pkt 4 do art. 19a dotyczy, między innymi, świadczenia usług najmu. Zacytowany tu zwrot „...z zastrzeżeniem...” oznacza, że poprzedzająca go część przepisu nie ma zastosowania do zaliczki na poczet świadczenia z tytułu najmu. Wobec tego otrzymanie zaliczki na poczet należności z tytułu usługi najmu nie rodzi obowiązku podatkowego. (…)

Słusznie też Sąd uznał, że otrzymanie tej zaliczki nie rodzi obowiązku wystawienia faktury. Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 4 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, ale z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy, między innymi, czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4, a zatem również świadczenia usługi najmu. (…)

Zgodnie ze stanem fatycznym przedstawionym we wniosku, kwota otrzymana przez skarżącą jest zaliczką otrzymaną przed wykonaniem usługi. Inaczej nie można jej określić, bo jesteśmy w reżimie postępowania o udzielenie interpretacji indywidualnej i przyjmujemy stan faktyczny przedstawiony przez podatnika we wniosku. Skoro tak, to zastosowanie znajduje art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jako przepis odnoszący się do tego rodzaju zapłaty. Dotyczy on bowiem otrzymania całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi. Art. 19a ust. 7 dotyczy natomiast zapłaty z tytułu świadczenia usługi najmu, a więc sytuacji, kiedy usługa została wykonana lub jest wykonywana, jak w przypadku usługi o charakterze ciągłym, jak najem. To, że strony umowy określiły termin uiszczenia zaliczki nadal nie pozwala na stosowanie w sprawie art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, ponieważ fakt ten nie zmienia charakteru zapłaty, nadal jest to zaliczka i nadal mamy do czynienia z otrzymaniem zapłaty przed wykonaniem usługi. Rozumowanie organu, zgodnie z którym określenie terminu uiszczenia zaliczki powoduje konieczność zastosowania art. 19a ust. 7, prowadzi do zniwelowania różnic między tymi przepisami i wzajemnego przenikania się ich zakresów przedmiotowych. Ponadto art. 19a ust. 8 byłby przepisem martwym, bo naturalną rzeczą jest, że przyjmując konieczność zapłaty zaliczki, strony umowy określają termin jej zapłaty.

Analogicznie, przepis art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT dotyczy obowiązku wystawiania faktury z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4. Dotyczy zatem płatności realizowanych z tytułu wykonania (wykonywania) umowy najmu, bo do zaliczek otrzymanych na poczet tych należności zastosowanie znajduje przepis art. 106b ust. 1 pkt 4. Dotyczy on bowiem obowiązku wystawienia faktury dokumentującej otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności rodzących obowiązek wystawienia faktury. Nakłada na podatnika taki obowiązek, ale z wyjątkiem, między innymi, czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT. W tym przypadku podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury.”

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy a także stanowisko przedstawione w wyroku WSA z 23 czerwca 2016 znak I SA/Kr 528/16 i NSA z 3 sierpnia 2018 r. znak I FSK 1842/16, należy stwierdzić, że określenie w umowie najmu zawartej w dniu 10 listopada 2015 r. terminu zapłaty zaliczki oraz dokonanie jej zapłaty w dniu 20 listopada 2015 r. nie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy oraz obowiązku wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, gdyż otrzymanie zaliczki na poczet należności z tytułu usługi najmu (tj. otrzymaniem zapłaty przed wykonaniem usługi) nie rodzi obowiązku podatkowego. Zatem w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstanie każdorazowo w dacie wystawienia faktury do 10 dnia każdego miesiąca, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu zaistniałego faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.