Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.168.2019.2.AR
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części kwoty podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części kwoty podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 marca 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.168.2019.1.AR.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506). Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, składającym do urzędu skarbowego miesięczne deklaracje VAT-7. Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego prowadzi działalność niepodlegającą podatkowi od towarów i usług oraz działalność gospodarczą opodatkowaną i zwolnioną.

Na mocy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454 z późn. zm), w dniu 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Miasta i jego jednostek budżetowych. W strukturze Miasta funkcjonują następujące jednostki budżetowe:

1. Urząd Miasta D.,
   
2. Szkoła Podstawowa Nr 2 w D.,
   
3. Szkoła Podstawowa Nr 3 w D.,
   
4. Szkota Podstawowa Nr 4 w D.,
   
5. Zespół Szkół Ogólnokształcących w D.,
   
6. Miejskie Przedszkole Nr 1 w D.,
   
7. Miejskie Przedszkole Nr 3 w D.,
   
8. Miejskie Przedszkole Nr 4 w D.,
   
9. Miejski Żłobek w D.,
   
10. Ośrodek Pomocy Społecznej w D.,
    
11. Warsztaty Terapii Zajęciowej w D.,
    
12. Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy
    
    
    

Miasto na podstawie zawartej w dniu 10 kwietnia 2018 r. umowy z Województwem nr … przystąpiło w 2018 r. do realizacji projektu pt. „…”. Zadanie jest współfinansowane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Działanie 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność. Środki finansowe projektu są środkami, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U z 2017 r. poz. 2077 z późń. zm.).

W ramach niniejszego projektu Miasto przeprowadza wyłącznie prace wewnątrz budynku, tj. niezbędne roboty rozbiórkowe,

• wymianę wewnętrznej instalacji elektrycznej,
• wymianę wewnętrznej instalacji wodno-kanalizacyjnej,
• wymianę wewnętrznej instalacji centralnego ogrzewania,
• uzupełnienie tynku, gruntowanie i malowanie ścian,
• remont podłóg z zastosowaniem terakoty lub posadzki epoksydowej,
• wymianę stolarki okiennej i drzwiowej.
  
  

Miasto, w ramach realizacji projektu, wypełni swoje ustawowe zadania wynikające z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), który stanowi, że gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych,
• utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
• edukacji publicznej,
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
• targowisk i hal targowych,
• zieleni gminnej i zadrzewień,
• cmentarzy gminnych,
• porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
  
  

Zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym.

Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym Miasta o charakterze obowiązkowym, stąd na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, ze zm.) jednostka samorządu terytorialnego organizuje działalność kulturalną tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie działalności kulturalnej jest podstawowym celem działalności.

Na tej podstawie została utworzona samorządowa instytucja kultury – Miejski Dom Kultury w D.

Zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, organizatorem dla Miejskiego Domu Kultury jest Miasto. Miejski Dom Kultury jako instytucja kultury posiada osobowość prawną, samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową.

Jest jednostką Miasta nieobjętą scentralizowanym VAT-em.

Miasto przekazując dotację podmiotową zapewnia instytucji kultury niezbędne środki na prowadzenie działalności kulturalnej oraz środki niezbędne do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Do zadań Statutowych placówki należy:

Statut Miejskiego Domu Kultury w D. – Rozdział II

§ 7

1. Rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych mieszkańców D.,
2. Edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę,
3. Tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowanie wiedzą i sztuką,
4. Gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury,
5. Tworzenie warunków dla rozwoju folkloru a także rękodzieła ludowego i artystycznego,
6. Tworzenie warunków do korzystania ze sprzętów wodnych jako formy wypoczynku i rekreacji.

§ 8

Zadania o których mowa z § 7 placówka realizuje w szczególności poprzez:

1. Prowadzenie różnorodnych form edukacji kulturalnej,
2. Opiekę i promocję indywidualnej i zespołowej amatorskiej działalności artystycznej,
3. Organizowanie imprez artystycznych, rozrywkowych, regionalnych, krajoznawczo-turystycznych,
4. Umożliwianie korzystania ze sprzętów wodnych poprzez ich wypożyczanie,
5. Współpracę ze stowarzyszeniami, organizacjami społecznymi, zarządami osiedlowymi oraz instytucjami kultury z terenu gminy.

§ 9

1. MDK może prowadzić działalność gospodarczą związaną merytorycznie z realizacją zadań statutowych a w szczególności:
   
   • organizować spektakle, koncerty, wystawy, odczyty, sesje naukowe,
   • organizować imprezy rozrywkowe, rekreacyjne, krajoznawczo- turystyczne,
   • świadczyć usługi plastyczne, fotograficzne, kserograficzne, prowadzić naukę tańca i gry na instrumentach muzycznych.
2. MDK może za zgodą Miasta prowadzić działalność gospodarczą nie związaną merytorycznie z realizacją zadań Statutowych na podstawie zezwoleń wymaganych przepisami prawa.
   
3. Dochody uzyskane z działalności przeznaczane są na finansowanie działalności Statutowej MDK.
   
   

W ramach realizowanego projektu unijnego prace obejmują budynek, który jest własnością Miasta i który Miejski Dom Kultury – jako samorządowa instytucja kultury, użytkuje nieodpłatnie. Miasto jako Zamawiający zlecił w drodze przetargowej wykonanie prac remontowych firmie zewnętrznej i jako Inwestor ponosi koszty z tym związane i jednocześnie na Miasto D. wystawiane są wszystkie faktury za wykonane prace.

Ponieważ Miasto nie wykorzystuje obiektu użytkowanego nieodpłatnie przez Miejski Dom Kultury dla działalności związanej z działalnością opodatkowaną, Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości ani w części.

Natomiast Miejski Dom Kultury, jako instytucja kultury, poza dotacją może uzyskiwać przychody z prowadzonej działalności, przychody z najmu i dzierżawy, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł co wynika z art. 28 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej Miejski Dom Kultury w D. uzyskuje więc poza dotacją również dochody z tytułu za:

• wynajem sal, pomieszczeń;
• organizację Dni D.;
• za zajęcia taneczne, rytmikę, plastyczne, gry na gitarze akrobatykę, zajęcia wikliniarskie, warsztaty cykliczne, itp.
  
  

Jednakże ze względu na ogólną wartość sprzedaży Miejski Dom Kultury nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Miasto ma prawo do odliczenia w całości lub w części kwoty podatku VAT wynikających z faktur dokumentujących wydatki związane z remontem budynku użytkowanego nieodpłatnie przez Miejski Dom Kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Zdaniem Miasta, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przez Miasto towarów i usług dotyczących remontu budynku będącego własnością Miasta, a użytkowanego nieodpłatnie przez Miejski Dom Kultury w D., w całości ani w części.

Budynek jest przekazany w nieodpłatne użytkowanie na rzecz MDK w związku z tym, Miasto nie wykorzystuje obiektu do działalności opodatkowanej.

Natomiast Miejski Dom Kultury nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ korzysta ze zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, towary i usługi zakupione do remontu nie będą więc wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2017 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.57. 2017.1.DC, wskazano, iż: „(...) w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.”.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2017 r., nr 0115-KDIT1-3.4012.7.2017.1, w której uznano, że „Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż towary i usługi nabywane w związku z inwestycją nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi”.

Podobne stanowisko wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2017 r., nr 3063-ILPP2-3 4512.197.2016.2.AG w której stwierdzono, że w związku z realizacją zadania pn. „Centrum Rekreacji Turystyczno-Krajoznawczej (...)” Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Gmina nie będzie mogła odzyskać podatku VAT uiszczonego w związku z realizacją ww. zadania. W konsekwencji, zdaniem Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji.

Identyczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2017 r., nr 0461-ITPP2.4512.160.2017.1.KN. w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony, gdyż na co wskazuje treść wniosku – poniesione wydatki w ramach projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało, po realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia, prawo do odliczenia podatku naliczonego.”

Ponadto w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2017 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012 160.2017 1.MSU, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, odnosząc się do możliwości odzyskania podatku VAT w związku z budową ogólnodostępnej infrastruktury, stwierdził, iż „warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, bowiem – jak wynika z okoliczności sprawy w ramach operacji Gmina realizuje zadanie własne przypisane samorządowi gminnemu – zaspakajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty w zakresie spraw dotyczących kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Nadto wybudowana infrastruktura nie wiąże się z żadną odpłatnością jej użytkowników. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że Gmina nabywając towary i usługi celem zrealizowania przedmiotowej inwestycji, nie będzie nabywała ich jako podatnik podatku VAT w ramach swojej działalności gospodarczej, lecz jako organ władzy publicznej w ramach realizacji zadań własnych. Dlatego też nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania”.

Stanowisko takie zostało również zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2017 r., nr 3063-ILPP2-3.4512.197.2016.2.AG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, odnosząc się do prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych przez jednostkę samorządu terytorialnego na inwestycję w zakresie budowy Centrum Rekreacji Turystyczno-Krajoznawczej wskazał, że „mimo, że Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż towary i usługi nabyte w ramach realizowanego projektu nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca realizując przedmiotowy projekt nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Zatem Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu”.

Według Miasta, realizując projekt i dokonując wydatków związanych z remontem budynku użytkowanego nieodpłatnie przez Miejski Dom Kultury, Miasto nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupionych towarów i usług, w całości ani w części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, a także kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Miasto realizuje projekt pt. „…”. W ramach realizowanego projektu prace obejmują budynek, który jest własnością Miasta i który Miejski Dom Kultury – jako samorządowa instytucja kultury, użytkuje nieodpłatnie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia w całości lub w części kwoty podatku VAT wynikających z faktur dokumentujących wydatki związane z remontem budynku użytkowanego nieodpłatnie przez Miejski Dom Kultury.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z opisu sprawy wynika, że Miasto nie wykorzystuje obiektu do działalności opodatkowanej. Budynek będący własnością Miasta został przekazany w nieodpłatne użytkowanie Miejskiemu Domowi Kultury – jako samorządowej instytucji kultury tj. jednostce, która nie została z Miastem scentralizowana w zakresie rozliczeń podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia w całości ani w części kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „…” co wynika z faktu, że nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem wydatki związane z realizacją ww. projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż fakt, że Miejski Dom Kultury, któremu Miasto przekazało w nieodpłatne użytkowanie remontowaną nieruchomość jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ustawy o VAT, pozostaje bez wpływu dla braku prawa do odliczenia przez Miasto podatku naliczonego z tytułu realizowanego projektu. Z opisu sprawy wynika, że Miejski Dom Kultury jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną i jest jednostką organizacyjną niescentralizowaną z Miastem. Zatem jak wynika z powyższego jest odrębnym od Miasta podatnikiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.