Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.177.2019.2.MG
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 13 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów zasądzonych wyrokiem sądu, otrzymanych w wyniku postępowania egzekucyjnego oraz odsetek od zaległych alimentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów zasądzonych wyrokiem sądu, otrzymanych w wyniku postępowania egzekucyjnego oraz odsetek od zaległych alimentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 17 marca 2008 r. od W S zasądzono alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie na rzecz jego syna J S (Wnioskodawcy). Z uwagi na niepłacenie alimentów przez zobowiązanego, w dniu 2 kwietnia 2013 r. powyższy wyrok został opatrzony klauzulą wykonalności, a następnie J S wystąpił z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko swojemu ojcu. Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (Kancelaria Komornicza).

W dniu 1 października 2018 r. Komornik Sądowy przekazał na rachunek bankowy matki J S - J S wyegzekwowaną kwotę 70.123,02 zł. W dniu 9 października 2018 r. J S przekazała powyższą sumę na rachunek bankowy J S. Następnie Komornik co miesiąc egzekwował od dłużnika bieżące alimenty.

Zgodnie z zestawieniem przekazanym przez Komornika Sądowego w 2018 r. wyegzekwował on i przekazał w 2018 r. łączną kwotę 74.418,34 zł, na którą składają się:

1. 72.276,56 zł (w tym 7.778,30 zł odsetek) z czego Komornik przekazał na rachunek pełnomocnika wierzyciela kwotę 2.105,30 zł oraz rachunek Prezesa Sądu Rejonowego kwotę 48,24 zł, zatem na konto wierzyciela przekazano kwotę 70.123,02 zł - kwota pochodzi z wpłaty z dnia 30 września 2018 r.;
2. 776,90 zł (w tym 1,92 zł odsetek) - kwota pochodzi z wpłaty z dnia 31 października 2018 r.;
3. 702,01 zł (w tym 2,01 zł odsetek) - kwota pochodzi z wpłaty z dnia 30 listopada 2018 r.;
4. 737,85 zł (w tym 2,01 zł odsetek) - kwota pochodzi z wpłaty z dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Informacja o dokonanych wpłatach sporządzona przez Komornika Sądowego została załączona do niniejszego wniosku. W momencie otrzymania wyegzekwowanych od dłużnika alimentów Wnioskodawca miał ukończone 26 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę wyegzekwowanych alimentów po ukończeniu przez niego 26 roku życia jest on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę odsetek od zaległych alimentów po ukończeniu przez niego 26 roku życia jest on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od otrzymanych (po ukończeniu 26 roku życia) w wyniku egzekucji zaległych alimentów, ale jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od otrzymanych odsetek.

Zgodnie z art. 21 ust. 127 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są alimenty na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek pielęgnacyjny) lub rentę socjalną. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są alimenty na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a) otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że oceniając czy do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 21 ust. 127 lit a) ustawy należy zbadać jego wiek w momencie otrzymania alimentów. J S otrzymał wyegzekwowane alimenty po ukończeniu 26 roku życia. Wnioskodawca nie może zatem skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2013 r. (sygn. akt: III SA/Wa 90/13). Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a u.p.d.o.f. istotne znaczenie ma termin otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy (wartości pieniężnych) z tytułu alimentów, nie zaś termin wydania orzeczenia zasądzającego alimenty na rzecz podatnika. Zatem w sytuacji, gdy w chwili otrzymania lub postawienia do dyspozycji dziecka (podatnika) alimentów ukończyło ono 25 rok życia, to przy założeniu że nie otrzymuje zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej zgodnie z odrębnymi przepisami, przychód taki nie jest wolny od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie tego przepisu. Natomiast przychód ten może być wolny od opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) u.p.d.o.f, to jest do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

W tej sytuacji należy zbadać, czy może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca miał zasądzone od dłużnika alimenty w wysokości 700 zł miesięcznie. Z uwagi na fakt, że alimenty zostały zasądzone na rzecz Wnioskodawcy wyrokiem Sądu, a ich kwota miesięcznie nie przekraczała 700 zł zasadne jest stanowisko, iż kwota alimentów otrzymana przez Wnioskodawcę w wyniku egzekucji będzie wolna od podatku na podstawie art. 21 ust. 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Znajduje ono potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej w sprawie sygn.: IPPB2/415-312/10-2/AS, zgodnie z którą: Należy podkreślić, iż dla zastosowania powyższego zwolnienia nie jest istotna kwota wypłacona w danym miesiącu ale miesięczna kwota zasądzonych alimentów. W konsekwencji, gdy podatnik otrzymuje w jednym miesiącu kwoty należne za kilka miesięcy bądź lat, a w orzeczeniu sądu przyznano alimenty w wysokości przekraczającej 700 zł miesięcznie, to przychodem z tytułu alimentów - podlegającym opodatkowaniu - jest nadwyżka pomiędzy kwotą 700 zł miesięcznie, tj. kwotą alimentów zwolnioną z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kwotą alimentów miesięcznych zasądzonych przez Sąd. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania dochodu z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł. Zatem, ustalając kwotę objętą zwolnieniem należy zatem stwierdzić, czy wysokość alimentów nie przekracza miesięcznie 700 zł. Nie jest więc istotna kwota wypłacana w danym miesiącu ale miesięczna kwota zasądzonych alimentów. W konsekwencji, gdy podatnik otrzymuje w jednym miesiącu kwoty należne za kilka miesięcy bądź lat, a w orzeczeniu sądu przyznano alimenty w wysokości nie przekraczającej 700 zł miesięcznie, to przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania dochodu z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł.

W wyniku egzekucji od dłużnika wyegzekwowano również odsetki od zaległych alimentów, które przekazano Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy nie będą one zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 127 lit. b). Jak bowiem stwierdził NSA w wyroku z dnia 8 maja 2018 r. (sygn. akt: II FSK 1007/16) 1: Skoro ustawodawca podatkowy wyraźnie wskazuje przypadki, w których zwolnieniem podatkowym objęte są odsetki od należności głównej, to - ze względu na wyjątkowy charakter zwolnień podatkowych - nie można ich rozciągać na przypadki, w których zwolnieniem jest objęta tylko należność główna, a odsetki od niej jako zwolnione od opodatkowania wymienione już nie są. 2. Skoro - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 u.p.d.o.f. - wolne od podatku dochodowego są alimenty, brak jest podstaw do przyjęcia, że zwolnieniem tym są także objęte odsetki od alimentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych, które ustawodawca enumeratywnie wymienił w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których został zaniechany pobór podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są tzw. inne źródła.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu z dnia 17 marca 2008 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawcy alimenty od ojca Wnioskodawcy w kwocie 700 zł miesięcznie. W dniu 2 kwietnia 2013 r. powyższy wyrok został opatrzony klauzulą wykonalności, ponieważ ojciec nie płacił zasądzonych alimentów. Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez Komornika Sądowego. W dniu 1 października 2018 r. Komornik przekazał na rachunek bankowy matki Wnioskodawcy wyegzekwowaną kwotę 70.123,02 zł, a następnie 9 października 2018 r. matka przekazała powyższą kwotę na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Komornik co miesiąc egzekwował od dłużnika bieżące alimenty. Wyegzekwowane i przekazane przez Komornika na rzecz Wnioskodawcy w 2018 r. kwoty obejmowały alimenty oraz odsetki od zaległych alimentów. W momencie otrzymania wyegzekwowanych od dłużnika alimentów Wnioskodawca miał ukończone 26 lat.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zwolnienia z opodatkowania otrzymanych alimentów oraz opodatkowania odsetek od zaległych alimentów.

Jak wynika z postanowień art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z innych źródeł są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem przychód z tytułu alimentów, co do zasady, jako przychód z innych źródeł powstaje w dacie ich otrzymania lub postawienie do dyspozycji podatnika.

Podkreślić należy, że w przypadku alimentów na rzecz dzieci ustawodawca nie zastrzegł dodatkowych - poza ograniczeniem wiekowym oraz szczególnym uregulowaniem dotyczącym dzieci otrzymujących zasiłek pielęgnacyjny - warunków, które muszą być spełnione aby otrzymane kwoty alimentów były zwolnione od opodatkowania (art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ww. ustawy, warunkiem zwolnienia z podatkowania alimentów jest otrzymywanie ich na podstawie wyroku lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Użyty w zacytowanym przepisie zwrot „alimenty” nie podlega dalszemu doprecyzowaniu w treści wskazanego przepisu. Oznacza to, że pojęcie to powinno być rozumiane przez pryzmat świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 128 i następnych ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.), jako ustawy mającej zasadnicze znaczenie dla relacji prawnorodzinnych.

W myśl art. 128 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Stosownie do art. 133 ww. Kodeksu - na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, jeżeli nie jest ono w stanie utrzymać się samodzielnie, a dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania lub dziecko znajduje się w niedostatku.

Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ww. ustawy, istotne jest ustalenie, czy wysokość alimentów nie przekracza miesięcznie 700 zł. Nie jest istotna kwota wypłacana w danym miesiącu, ale miesięczna kwota zasądzonych wyrokiem sądu alimentów. W konsekwencji, gdy podatnik otrzymuje w jednym miesiącu kwoty należne za kilka miesięcy, bądź lat, a w orzeczeniu sądu przyznano alimenty w wysokości nieprzekraczającej 700 zł miesięcznie, to przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca, który ukończył 26 rok życia, otrzymał w 2018 r. zaległe alimenty, wyegzekwowane przez Komornika Sądowego. Zasądzone wyrokiem alimenty od ojca sąd ustalił na kwotę 700 zł miesięcznie.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że należność główna (alimenty) otrzymana w wyniku postępowania egzekucyjnego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od wyegzekwowanych alimentów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej normy.

Odsetki za zwłokę (opóźnienie) stanowią zatem świadczenie uboczne, niezależnie od tego, czy i w jakiej wysokości podatnik poniósł szkodę. Nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Z tych względów zwolnienie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń, tj. przykładowo alimentów – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Jednocześnie należy wskazać, że powyższe twierdzenie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie. Zgodnie z wyrażanym poglądem, „roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 Kodeksu cywilnego) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe” (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r., III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). „Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnym sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej” (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Ponadto w wyroku NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1007/16 Sąd zauważył, że cyt. „(…) gdyby odsetki zawsze dzieliły status podatkowy należności głównej, jak argumentuje skarżący, to zwolnienie od opodatkowania tej należności rozciągałoby się również na przypisane do niej odsetki, bez konieczności odrębnego regulowania tej kwestii. Skoro jednak również w tym przypadku o objęciu zwolnieniem podatkowym odsetek rozstrzyga wprost i odrębnie przepis ustawy podatkowej, leżące u podstaw twierdzenia skarżącego założenie, że odsetki winny być traktowane także pod względem podatkowym jako przychody akcesoryjne wobec przychodów z należności głównej i dzielące status podatkowy tej należności, uznać należy za chybione. Prowadzi to do wniosku, że skoro - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 u.p.d.o.f. - wolne od podatku dochodowego są alimenty, brak jest podstaw do przyjęcia, że zwolnieniem tym są także objęte odsetki od alimentów, jako że takiego zakresu zwolnienia przepis ten nie przewiduje. Ponadto w wyroku tym Sąd wskazał, że cyt. „zasadność wyłączenia odsetek od świadczenia głównego (w tym przypadku od alimentów), ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.f. uznać należy za zgodną z intencją ustawodawcy, który nie wprowadził w stosunku do konstrukcji podatku dochodowego od osób fizycznych szerokiego, tj. uniwersalnego, rozumienia pojęcia odszkodowania, zadośćuczynienia, czy też alimentów, lecz nadał im wąskie i konkretne ich rozumienie. Wskazaną intencję ustawodawcy potwierdza także posłużenie się w art. 21 ust. 1 pkt 127 u.p.d.o.f. jedynie terminem „alimenty”, bez użycia słowa „odsetki”, co powoduje, że jedynie te pierwsze (tj. alimenty, podobnie jak i odszkodowanie, czy też zadośćuczynienie), a nie te ostatnie (odsetki), mogą być uznane za zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.”

Orzecznictwo w omawianej kwestii nie było jednolite, jednakże wątpliwości co do podatkowej kwalifikacji odsetek zostały ostatecznie rozstrzygnięte przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. akt II FPS 2/16. Zapadła ona na tle stanu faktycznego dotyczącego odsetek od nieterminowej zapłaty ceny za zbyte akcje, jednakże ma ona zastosowanie do wszystkich sytuacji związanych z zapłatą odsetek od należności głównej, których skutków podatkowych nie przewidziano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istota uchwały sprowadza się do twierdzenia, że czym innym jest świadczenie główne, a czym innym odsetki za opóźnienie w jego zapłacie, w związku z tym należy je rozliczać oddzielnie i zaliczyć do przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty alimentów. Stąd odsetki wypłacone Wnioskodawcy z powyższego tytułu stanowią dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, u Wnioskodawcy, jako osoby, której Komornik Sądowy wypłacił odsetki od zaległych alimentów, opodatkowaniu podlega kwota tych odsetek. Wypłacone odsetki winny zostać przez Wnioskodawcę wykazane jako przychód z innych źródeł w stosownym zeznaniu rocznym składanym za 2018 rok. Tym samym Wnioskodawca jest z tego tytułu zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.