Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.161.2019.3.JG1
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.) uzupełnionego pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data nadania 6 maja 2019 r., data wpływu 6 maja 2019 r.) na wezwanie tut. Organu znak: 0114-KDIP3-2.4011.161.2019.2.JG1 z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 30 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości:

• jest prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia udziału nabytego w spadku po zmarłym mężu,
  

• jest nieprawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w stanie surowym otwartym, stanowiącej działkę ewidencyjną nr x, położoną w G., o powierzchni 0,03 ha, w udziale w wielkości 3/8. Wnioskodawczyni nabyła udziały w przedmiotowej nieruchomości w drodze spadku po zmarłym dnia 27 września 2017 r. mężu – H. F. - udział w wielkości 2/8, i zmarłej dnia 2 lipca 2018 r. córce – K. F. - udział w wielkości 1/8. Udziały te Wnioskodawczyni planuje w całości sprzedać.

Zmarły H. F. był właścicielem przedmiotowej nieruchomości – dz. ew. nr x w całości. Przedmiotowa działka powstała z podziału działki ewidencyjnej nr x1 o pow. 0,07 ha, tj. działka ewidencyjna nr x1 podzieliła się na działki ewidencyjne nr x i nr y, o których szczegółowo poniżej.

H. F. na podstawie dziedziczenia po swoim ojcu S. F. nabył udział 3/24 części m.in. w dz. ew. nr x1 na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 stycznia 2003 r. o stwierdzeniu nabycia spadku. Następnie na podstawie umowy zniesienia współwłasności zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 8 stycznia 2007 r., która obejmowała m.in. działkę ew. nr x1 – H. F. stał się współwłaścicielem dz. ew. nr x1, pow. 0,07 ha, wraz ze swoim bratem T. F. w udziałach po 1/2 części. Przedmiotowe zniesienie współwłasności w zakresie H. F. obejmowało nabycie rzeczy (udziału w nieruchomości) ponad jego udziały w dotychczasowej współwłasności.

Następnie umową zniesienia współwłasności zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 14 września 2015 r. T. F. i H. F. znieśli współwłasność co do działki nr x1 w ten sposób, że T. F. przypadła działka nr y o pow. 0,04 ha zabudowana murowanym budynkiem użytkowym o powierzchni około 29 m², wybudowanym w latach 90-tych XX wieku, zaś H. F. przypadła działka nr x, o pow. 0,03 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym, wybudowanym w latach 90-tych XX wieku, o pow. użytkowej około 100 m². Budynek na działce nr x był wówczas nieprzykryty dachem, wybudowany do poziomu suteren (włącznie). Dz. ew. nr y ma bezpośredni dostęp do drogi, dz. ew. nr x dostęp ma poprzez ustanowioną przez dz. ew. nr y służebność gruntową. Podatku od czynności cywilnoprawnych nie pobrano na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z umową zniesienia współwłasności T. F. i H. F. nie dokonali pomiędzy sobą żadnych spłat i dopłat z tytułu przedmiotowej umowy. Działki nr x i nr y przed podziałem tworzyły działkę nr x1.

(H.) F. zmarł dnia 27 września 2017 r. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego dnia 5 kwietnia 2018 r. spadek po nim nabyła Wnioskodawczyni w udziale 1/4 części, oraz jej troje dzieci, w tym K. F., również w udziałach po 1/4.

Następnie K. F. zmarła dnia 2 lipca 2018 r. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego dnia 3 stycznia 2018 r. (powinno być 3 stycznia 2019 r.) spadek po niej nabyła Wnioskodawczyni w udziale 1/2 części (odpowiednio udział 1/8 w nieruchomości), oraz jej dzieci w udziałach po 1/4 (odpowiednio udziały po 1/16 w nieruchomości). Za życia K. F. nie dokonano działu spadku po H. F., jak również nie dokonano żadnych czynności prawnych obejmujących dz. ew. nr x.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawczyni jest obecnie współwłaścicielką w nieruchomości stanowiącej dz. ew. nr x w udziałach w wielkości 3/8 części.

Wnioskodawczyni planuje sprzedać udziały w przedmiotowej nieruchomości w najbliższym czasie (nie później niż do końca 2019 r.).

Na sprzedawaną nieruchomość ponoszono nakłady, tj. doprowadzenie do stanu surowego otwartego, przy czym Wnioskodawczyni nie posiada dokumentacji potwierdzającej te nakłady.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. znak: 0114-KDIP3-2.4011.161.2019.2.JG1 wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez wskazanie:

1. daty śmierci S. F.,
2. czy w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego 14 września 2015 r. pomiędzy T. F. i H. F. wartość nabytych składników mieściła się w udziale, jaki przysługiwał H. F. przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Należy porównać wartość składników nabytych w wyniku zniesienia współwłasności z wartością posiadanego udziału na dzień dokonania tego zniesienia współwłasności.
   
   

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała:

1. Data śmierci S. F. – 6 maja 1996 r.
2. Wartość składników nabytych przez H. F. w wyniku zniesienia współwłasności dokonanej dnia 14 września 2015 r. pomiędzy T. F. i H. F. mieściła się w udziale jaki przysługiwał H. F. przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Wartości składników nabytych przez każdego ze współwłaścicieli były równe - strony określiły wartość przedmiotów umowy w akcie notarialnym łącznie jako 85.900,00 zł, czyli każdy ze składników miał wartość 42.950 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana transakcja spowoduje konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu ze sprzedaży udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku objęcia spadku po mężu H. F.?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest przecząca, to czy planowana transakcja spowoduje konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu ze sprzedaży udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku objęcia spadku po córce K. F.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1

Odpowiedź na to pytanie zdaniem Wnioskodawczyni jest przecząca.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ppkt a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zgodnie z art. 10 ust. 5 w/w ustawy w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, iż zniesienie współwłasności dokonane przez T. F. i H. F. dnia 14 września 2015 r. nastąpiło bez spłat i dopłat, z równoczesnym objęciem we własność przez każdego z dotychczasowych współwłaścicieli po jednej z działek wchodzących w skład pierwotnej dz. ew. nr x1, to przejęcie w wyłączną własność dz. ew. nr x przez H. F. w wyniku tej czynności nie stanowiło nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ppkt a w/w ustawy.

A zatem jako dzień nabycia tej nieruchomości przez H. F. należy przyjąć datę umowy zniesienia współwłasności z 8 stycznia 2007 r.

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 5 w/w ustawy termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Należy zatem przyjąć, że termin ten w stosunku do udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię na podstawie spadku po H. F. już upłynął i nie będzie ona podlegała obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego z tytułu ich sprzedaży.

Ad. 2

Odpowiedź na to pytanie zdaniem Wnioskodawczyni jest przecząca.

K. F. nabyła udział w wielkości 1/4 w nieruchomości po H. F. dnia 27 września 2017 r. (dzień otwarcia spadku), następnie sama zmarła dnia 2 lipca 2018 r. Do czasu jej śmierci nie dokonane zostały żadne czynności prawne związane z działem spadku po H. F., jak też inne czynności prawne dotyczące zbycia lub rozporządzenia przedmiotową nieruchomością.

Należy wskazać, że zmiana ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 10 ust. 5 (która weszła wżycie 1 stycznia 2019 r.) zmierzała do umożliwienia spadkobiercy sukcesji praw spadkodawcy związanych z odziedziczoną nieruchomością, a zatem także możliwości sprzedaży nieruchomości bez obciążenia podatkiem dochodowym z uwagi na upływ okresu 5-letniego od jej nabycia. Tymczasem wprowadzone rozwiązanie zawiera lukę prawną dotyczącą sytuacji, jak w niniejszym wniosku, tj. kiedy w krótkim czasie po śmierci spadkodawcy, umiera jego spadkobierca. Wówczas spadkobiercy ostatniego zmarłego zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym nie mogliby korzystać z sukcesji praw po swoim spadkodawcy. Ma to bardzo realne przełożenie właśnie w zakresie obrotu nieruchomościami. Przyjęcie przedmiotowej wykładni prowadziłoby do uzyskania odwrotnego niż zamierzony przez ustawodawcę skutek wprowadzonej zmiany. Tymczasem przy zastosowanie wykładni funkcjonalnej, a także zasady in dubio pro tributario (art. 2a Ordynacji podatkowej) należy przyjąć, iż data nabycia w takiej sytuacji powinna obejmować nabycie przez pierwotnego spadkodawcę.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży udziałów nabytych w drodze spadku po K. F. wykładnia przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie momentu nabycia własności powinna prowadzić do przyjęcia daty nabycia przez pierwotnego spadkodawcę, tj. H. F. A zatem również w tym przypadku sprzedaż udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po K. F. nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości jest prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia udziału nabytego w spadku po zmarłym mężu, natomiast nieprawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. - w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Przy tym, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzysza mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, stanowiącej działkę ewidencyjną nr x, w udziale w wielkości 3/8. Wnioskodawczyni nabyła udziały w przedmiotowej nieruchomości w drodze spadku po zmarłym dnia 27 września 2017 r. mężu - udział w wielkości 2/8 i zmarłej dnia 2 lipca 2018 r. córce - udział w wielkości 1/8. H. F. na podstawie dziedziczenia po swoim ojcu S. F., zmarłym 6 maja 1996 r., nabył udział 3/24 części m.in. w działce ewidencyjnej nr x1. Na podstawie umowy zniesienia współwłasności zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 8 stycznia 2007 r., która obejmowała m.in. działkę ew. x1 – mąż Wnioskodawczyni stał się współwłaścicielem dz. ew. x1, pow. 0,07 ha, wraz ze swoim bratem w udziałach po 1/2 części. Przedmiotowe zniesienie współwłasności w zakresie męża Wnioskodawczyni obejmowało nabycie rzeczy (udziału w nieruchomości) ponad jego udziały w dotychczasowej współwłasności. Następnie umową zniesienia współwłasności zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 14 września 2015 r. doszło do zniesienia współwłasności co do działki nr x1 w ten sposób, że mężowi Wnioskodawczyni przypadła działka nr x. Zgodnie z umową zniesienia współwłasności mąż Wnioskodawczyni wraz ze swoim bratem nie dokonali pomiędzy sobą żadnych spłat i dopłat z tytułu przedmiotowej umowy. Wartość składników nabytych przez H. F. w wyniku zniesienia współwłasności dokonanej dnia 14 września 2015 r. pomiędzy mężem Wnioskodawczyni i jego bratem mieściła się w udziale jaki przysługiwał mężowi Wnioskodawczyni przed dokonaniem zniesienia współwłasności.

Wobec powyższego uznać należy, że nabycie udziału w nieruchomości przez męża Wnioskodawczyni nastąpiło w dwóch datach, tj. w 1996 r. do wysokości udziału nabytego przez H. F. w spadku po ojcu oraz w 2007 roku – ponad przysługujący mu udział w spadku po ojcu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nabytego w spadku po zmarłym mężu nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie udziału nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni co do braku obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziału nabytego w spadku po mężu należy uznać za prawidłowe. Natomiast błędnie Wnioskodawczyni wskazała, iż tylko rok 2007 był datą nabycia udziału w nieruchomości przez zmarłego małżonka.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi również kwestia, czy planowana transakcja sprzedaży udziałów w powyższej nieruchomości spowoduje konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu ze sprzedaży udziałów nabytych w wyniku objęcia spadku po zmarłej córce.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni nabyła udziały w nieruchomości o nr ew. nr x w drodze spadku po zmarłym dnia 27 września 2017 r. mężu - udział w wielkości 2/8 i zmarłej dnia 2 lipca 2018 r. córce - udział w wielkości 1/8. H. F. zmarł dnia 27 września 2017 r. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spadek po nim nabyła Wnioskodawczyni w udziale 1/4 części, oraz jej troje dzieci, w tym K. F., również w udziałach po 1/4.

Planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nabytego w spadku po zmarłej córce będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nastąpi bowiem przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę, tj. licząc od końca 2017 roku. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że w przedmiotowej sprawie za datę nabycia udziału w nieruchomości należy przyjąć datę nabycia udziału w nieruchomości przez pierwotnego spadkodawcę, tj. w przedmiotowej sprawie przez męża Wnioskodawczyni.

Zaznaczyć należy, że w uzasadnieniu do projektu zmian zawarto, że dodawany ust. 5 pozwoli na uwzględnienie przez spadkobiercę okresu posiadania nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania przez spadkodawcę celem wyliczenia 5-letniego okresu warunkującego możliwość nieopodatkowania dochodów ze zbycia (poza działalnością gospodarczą) nieruchomości (druk sejmowy - 2854).

Należy podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

A zatem przychód jaki Wnioskodawczyni uzyska ze sprzedaży, w części przypadającej na udział nabyty w spadku po zmarłej córce, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2019 r. udziałów w nieruchomości nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku objęcia spadku po zmarłej córce w 2018 roku, będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na fakt, że termin, o którym mowa w tym przepisie jeszcze nie minął.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 uznano za nieprawidłowe.

Co do powołanego przez Wnioskodawczynię art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, należy wyjaśnić, że powyższa zasada wyrażona w tym przepisie nie została naruszona. Przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy Organ nie miał żadnych wątpliwości co do treści oraz zastosowania przepisów prawa podatkowego. Tym samym, nie zachodzą okoliczności wskazane przez Wnioskodawczynię, a także wątpliwości interpretacyjne, które uzasadniałyby zastosowanie art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.