Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.39.2019.3.ANK
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.), uzupełnionym 8 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot nadpłaty rozliczonego funduszu remontowego na indywidualne konta właścicieli lokali powstałej wspólnoty mieszkaniowej będących równocześnie współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Spółdzielni – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot nadpłaty rozliczonego funduszu remontowego na indywidualne konta właścicieli lokali powstałej wspólnoty mieszkaniowej będących równocześnie współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Spółdzielni.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.39.2018.2.PH 0112-KDIL3-1.4011.47.2019.3.AG wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 8 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej także: „Spółdzielnia”), prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi oraz lokalami użytkowymi. Z mocy ustawy, to jest na podstawie art. 241 i art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zostały wyodrębnione wspólnoty mieszkaniowe od dnia 30 października 2018 r. oraz 9 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia ma obowiązek utworzenia funduszu remontowego w swoich zasobach, a zobowiązanymi do dokonywania wpłat na konto funduszu są członkowie spółdzielni, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni.

Dla każdej nieruchomości Spółdzielnia prowadzi odrębną ewidencję wpływów i wydatków funduszu remontowego, która uwzględnia wszystkie wpływy i wydatki danej nieruchomości. Fundusz remontowy powstaje zatem z wpłat dokonywanych w celu realizacji ustawowego i statutowego obowiązku członków i właścicieli, którzy nie są członkami spółdzielni.

W myśl art. 241 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, z chwilą ustania członkostwa z tytułu powstania wspólnoty mieszkaniowej właściciele lokali stają się współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu remontowym, o którym mowa w art. 6 ust. 3 w wysokości odpowiadającej przypadającemu na ten lokal udziałowi we współwłasności nieruchomości wspólnej.

Wysokość ta ustalana jest na podstawie prowadzonej przez spółdzielnię ewidencji wpływów i wydatków funduszu remontowego według stanu na dzień ustania członkostwa. Z chwilą powstania wspólnoty mieszkaniowej spółdzielnia niezwłocznie rozlicza z właścicielami lokali zaewidencjonowane wpływy i wydatki funduszu remontowego.

W związku z powyższym, w przypadku powstania na funduszu remontowym nadpłaty rozumianej jako różnica między kwotą wniesioną przez właściciela lokalu a kwotą stanowiącą sumę nakładów poniesionych przez spółdzielnię, spółdzielnia zobowiązana będzie do jej zwrotu. Spółdzielnia dokona zwrotu wyżej wymienionej nadpłaty na podane przez właściciela indywidualne konto zgodnie z postanowieniem ustawy i statutu spółdzielni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrot nadpłaty rozliczonego funduszu remontowego na indywidualne konta właścicieli lokali powstałej wspólnoty mieszkaniowej będących równocześnie współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Spółdzielni?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot środków niewykorzystanego funduszu remontowego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Spółdzielni, bowiem z chwilą powstania wspólnoty właściciele stają się współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu remontowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (tj. skutków podatkowych dla Spółdzielni). Natomiast w pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zasady funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych określa ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm., dalej: „uosm”). W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej „spółdzielnią”, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 2 uosm, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;
2. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;
3. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;
4. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;
5. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
   
   

Stosownie do treści art. 1 ust. 3 uosm, spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

Art. 1 ust. 4 uosm stanowi, że statut spółdzielni określa, którą działalność spośród wymienionych w ust. 2 i 3, prowadzi spółdzielnia.

Zgodnie z art. 1 ust. 6 uosm, spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1 (czyli zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin).

W myśl art. 6 ust. 3 uosm, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Zgodnie z brzmieniem art. 241 ust. 3 uosm, nadanym ustawą z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo spółdzielcze (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1596, dalej: „ustawa zmieniająca”), z chwilą ustania członkostwa właściciel lokalu staje się współwłaścicielem środków zgromadzonych na funduszu remontowym, o którym mowa w art. 6 ust. 3, w wysokości odpowiadającej przypadającemu na ten lokal udziałowi we współwłasności nieruchomości wspólnej. Wysokość tego udziału ustala się na podstawie ewidencji i rozliczenia wpływów i wydatków funduszu remontowego, o których mowa w art. 4 ust. 41 pkt 2, według stanu na dzień ustania członkostwa.

Powyższy przepis jest skutkiem implementacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 lutego 2015 r. (sygn. akt K 60/13), w którym stwierdził on, że „brak możliwości ich rozliczenia i ewentualnego zwrotu przez spółdzielnię występującym członkom stanowi nieproporcjonalne naruszenie prawa własności, nieuzasadnione innymi wartościami konstytucyjnymi. W szczególności dotyka ono tych członków spółdzielni, którzy występują z niej w celu utworzenia wspólnoty mieszkaniowej, a nieruchomość przez nich zamieszkana nie była remontowana, mimo zgromadzenia przez nich znacznych środków w funduszu remontowym.

Zatem zgodnie z art. 241 ust. 3 uosm, właściciel lokalu, który przestał być członkiem spółdzielni, staje się współwłaścicielem środków zgromadzonych na funduszu remontowym w wysokości odpowiadającej udziałowi we współwłasności nieruchomości wspólnej, obliczanego na podstawie ewidencji i rozliczenia wpływów i wydatków funduszu remontowego.

Stosowanie natomiast do art. 26 ust 1 uosm, jeżeli w określonym budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości została wyodrębniona własność wszystkich lokali, po wyodrębnieniu własności ostatniego lokalu stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Spółdzielnia w terminie 14 dni od dnia wyodrębnienia własności ostatniego lokalu w określonym budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości zawiadamia o tym na piśmie właścicieli lokali w tej nieruchomości.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ustawowym obowiązkiem spółdzielni mieszkaniowych jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków oraz właścicieli lokali niebędących członkami. W tym celu tworzony jest m.in. fundusz remontowy. Dysponowanie przez spółdzielnię całym zasobem funduszu, nie wyłącza możliwości rozliczenia wpłat posiadaczy lokali w danej nieruchomości z nakładami spółdzielni poniesionymi na daną nieruchomość. Takie rozliczenie ma miejsce w przypadku powstania w danej nieruchomości wspólnoty mieszkaniowej.

W kwestiach podatku dochodowego spółdzielnia mieszkaniowa, jako podmiot posiadający osobowość prawną, podlega ogólnym regułom przewidzianym w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”). Jednocześnie, spółdzielnie nie zostały wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 updop, jako podmioty zwolnione z opodatkowania.

W myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przy czym, w myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Powyższe oznacza, że dochodem spółdzielni mieszkaniowej, zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 updop stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Bez znaczenia przy tym pozostaje źródło pochodzenia tych środków. Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na konto spółdzielni mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu updop.

Stwierdzić należy ponadto, że przychodem podatkowym jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny, trwały i bezzwrotny charakter, którą podatnik może rozporządzać jak własną. Potwierdza to utrwalona linia orzecznicza, m.in. Wojewódzki Sad Administracyjny w Gliwicach w orzeczeniu z 22 listopada 2010 r., sygn. I SA/Gl 642/10, stwierdził: nie ulega wątpliwości, że podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem bezpośrednim, który co do zasady ciąży na podatnikach uzyskujących przychód w postaci przysporzenia majątkowego powodującego przyrost ich aktywów lub zmniejszenie ich zobowiązań. Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby (albo zmniejsza pasywa). [...] Przychodem są więc wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymywanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez spółdzielnię mieszkaniową, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi oraz lokalami użytkowymi. Z mocy ustawy zmieniającej, na podstawie art. 241 uosm określającego zasady powołania wspólnoty mieszkaniowej i rozliczania środków zgromadzonych na funduszu remontowym oraz art. 26 ust. 1 uosm wskazującym przejście na reżim ustawy o własności lokali po wyodrębnieniu własności wszystkich lokali - ze Spółdzielni zostały wyodrębnione wspólnoty mieszkaniowe od dnia 30 października 2018 r. oraz 9 stycznia 2019 r. Zgodnie z ustawowym obowiązkiem, Spółdzielnia tworzy fundusz remontowy w swoich zasobach, a zobowiązanymi do dokonywania wpłat na konto funduszu są członkowie Spółdzielni, właściciele lokali niebędący członkami Spółdzielni. Fundusz remontowy powstaje zatem z wpłat dokonywanych w celu realizacji ustawowego i statutowego obowiązku członków i właścicieli, którzy nie są członkami Spółdzielni. Z chwilą ustania członkostwa w związku z powstaniem wspólnoty mieszkaniowej właściciele lokali stają się współwłaścicielami środków zgromadzonych na funduszu remontowym, w wysokości odpowiadającej przypadającemu na ten lokal udziałowi we współwłasności nieruchomości wspólnej. Wysokość ta ustalana jest na podstawie prowadzonej przez Spółdzielnię ewidencji wpływów i wydatków funduszu remontowego według stanu na dzień ustania członkostwa. Z chwilą powstania wspólnoty mieszkaniowej Spółdzielnia niezwłocznie rozlicza z właścicielami lokali zaewidencjonowane wpływy i wydatki funduszu remontowego. W związku z powyższym, w przypadku powstania na funduszu remontowym nadpłaty rozumianej jako różnica między kwotą wniesioną przez właściciela lokalu a kwotą stanowiącą sumę nakładów poniesionych przez Spółdzielnię, Spółdzielnia dokona zwrotu wyżej wymienionej nadpłaty na podane przez właściciela indywidualne konto zgodnie z postanowieniem ustawy i statutu Spółdzielni.

Biorąc pod uwagę przytoczony powyżej stan prawny na podstawie którego ustanie członkostwa w Spółdzielni Mieszkaniowej powoduje z mocy prawa, że właściciel lokalu staje się współwłaścicielem środków zgromadzonych na funduszu remontowym to zwrot wkładów wniesionych przez niego na ten fundusz remontowy powinien korygować przychód podatkowy Spółdzielni. Skoro bowiem lokator stał się współwłaścicielem środków wpłaconych na fundusz remontowy przysporzenie to utraciło dla Spółdzielni walor definitywności a więc przestało być przychodem podatkowym. Odnosząc powyższe rozwiązania do kwestii przedłożonej Organowi do rozstrzygnięcia w zadanym pytaniu należy stwierdzić, że - stosownie do art. 4 Ordynacji podatkowej, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych jest wystąpienie dochodu (art. 7 ust. 1 updop) rozumianego jako dodatnia różnica pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2 updop). Skoro zatem w przedmiotowej stawie mamy do czynienia z korektą przychodu, dochód Wnioskodawcy nie ulegnie podwyższeniu a tylko w takim przypadku po stronie Spółdzielni w przedstawionym stanie faktycznym mógłby wystąpić obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.