INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.), uzupełniony w dniu 22 grudnia 2011 r. oraz w dniu 28 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów szkoleń i kursów pracownikom – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia oraz w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów szkoleń i kursów pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury prowadzącą działalność w oparciu o ustawę z dnia 25 października 2001 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie ze statutem, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie spektakli i upowszechnianie dorobku polskiej i światowej kultury teatralnej oraz dyscyplin artystycznych tworzących teatr: sztuki aktorskiej, reżyserii, scenografii i choreografii, zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa oraz reprezentowanie kultury polskiej w kraju i zagranicą.

Teatr zatrudnia w oparciu o umowy o dzieło i umowy zlecenia twórców spektakli teatralnych nie będących pracownikami teatru – reżyserów, scenografów, kompozytorów, choreografów oraz aktorów.

W wymienionych umowach osobom zamiejscowym oprócz wynagrodzenia za realizację przedmiotu umowy Teatr zapewnia zwrot kosztów podróży (dojazd do siedziby teatru w celu realizacji umowy oraz powrót do miejsca zamieszkania) na podstawie przedłożonych biletów lub wystawionego rachunku, jak również zakwaterowanie (hotele) w okresie obowiązywania umowy, które opłaca Teatr.

Wnioskodawca finansuje szkolenia i kursy pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe i uprawnienia do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Teatr kieruje i finansuje kursy oraz szkolenia pracownikom w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i uprawnień do wykonywania zawodu. Dotyczy to kursów i szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne w zakresie m.in. przepisów prawa podatkowego, rachunkowości, BHP, zatrudnienia i wynagrodzeń, marketingu, zamówień publicznych i innych tematów dotyczących działalności instytucji kultury. Ponadto, Teatr kieruje pracowników na szkolenia w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów szkoleń i kursów pracownikom.

Czy szkolenia i kursy pracowników finansowane przez Wnioskodawcę podlegają podatkowi od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje prawidłowo naliczając i odprowadzając podatek dochodowy od osób fizycznych od szkoleń i kursów pracowników finansowanych przez Wnioskodawcę traktując je jako świadczenia rzeczowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie „odrębne przepisy” obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych.

W niniejszym przypadku do odrębnych przepisów (z uwagi na brak uregulowań w tym zakresie w przepisach szczególnych), należy zaliczyć ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 1031 § 1 Kodeksu pracy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Regulacje zawarte w art. 1031-1036 Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

• podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź
• zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.
  
  

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 1033 Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca finansuje szkolenia i kursy pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe i uprawnienia do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze). Dotyczy to kursów i szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne w zakresie m.in. przepisów prawa podatkowego, rachunkowości, BHP, zatrudnienia i wynagrodzeń, marketingu, zamówień publicznych i innych tematów dotyczących działalności instytucji kultury. Teatr kieruje i finansuje ww. kursy oraz szkolenia pracownikom w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i uprawnień do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia z opodatkowania wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę zgodnie z odrębnymi przepisami na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zatem, sfinansowanie przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, kosztów szkoleń i kursów pracownikom, będzie dla nich przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże z uwagi na zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 90 Teatr nie jest obowiązany do naliczania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Reasumując, szkolenia i kursy pracowników finansowane przez Wnioskodawcę podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy. Zatem Teatr postępuje nieprawidłowo naliczając i odprowadzając podatek dochodowy od osób fizycznych od szkoleń i kursów, na które kieruje pracowników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. skutków podatkowych sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 5 stycznia 2012 r. nr ILPB1/415-1168/11-4/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.