2019.05.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.171.2019.1.PR
z 14 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku wraz z wyposażeniem, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku wraz z wyposażeniem, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT-7. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, służące – zgodnie z art. 7 tej ustawy – zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zadania własne Gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Szczegółowe zasady gospodarowania nieruchomościami przewiduje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: UGN), jej art. 13 ust. 1 stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aport) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Ponadto art. 24 ust. 1 UGN głosi, że do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Stosownie natomiast do dyspozycji art. 25 ust. 1 UGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje burmistrz.

Oprócz tego, zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 9 USG, do zadań własnych gminy należą między innymi sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Ponadto, jak wynika z art. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej są domy kultury. Dodatkowo art. 1 i 2 ww. ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym, które jest realizowane poprzez tworzenie samorządowych instytucji kultury. Wyrazem realizacji tego zadania jest nałożony na organizatora instytucji kultury w art. 12 ustawy o działalności kulturalnej obowiązek zapewnienia jej środków niezbędnych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Co więcej, art. 13 ust. 1 ustawy o działalności kulturalnej stanowi, że instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora, który – co wynika z art. 13 ust. 2 pkt 1 – musi zawierać wskazanie nazwy, terenu działania i siedziby instytucji kultury. Gmina realizuje powyższe zadania poprzez Placówki Kultury (dalej: PK), które zostały powołane 19 marca 1991 r. jako samorządowa instytucja kultury przez samorząd Gminy w celu upowszechniania działalności kulturalnej i artystycznej mieszkańców miasta mając na względzie podtrzymanie i tworzenie poczucia wspólnoty kulturowej miasta i regionu, w skład których wchodzi m.in. Miejski Dom Kultury (dalej: MDK). Na potrzeby PK Gmina zamierza przekazać w bezpłatne użyczenie budynek, w którym obecnie mieści się MDK i w którym realizowana będzie inwestycja „Przebudowa i rozbudowa budynku MDK w (…)”, w zamian PK zobowiąże się do wykorzystania nieruchomości do realizacji swoich celów statutowych.

PK jest samorządową instytucją kultury, której celem jest pozyskiwanie i przygotowanie środowiska do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenie jej wartości, a także upowszechnianie i promocja kultury lokalnej. Obecnie w Miejskim Domu Kultury jako jednostki wchodzącej w skład PK działają grupy: taneczne, muzyczne, wokalne, plastyczne i literackie, warsztaty: szycia, gitarowe, emisji głosu, zajęcia perkusyjne, które biorą aktywny udział w życiu artystycznym miasta, regionu oraz imprezach ogólnopolskich i międzynarodowych. Przy MDK działa również Teatr (…), Zespoły: (…), Klub seniora oraz Dyskusyjny Klub Filmowy (…) dla dorosłych oraz (…) dla dzieci. Dom kultury prowadzi również wolontariat kulturalny dla młodzieży. MDK jest także animatorem wielu form działalności artystycznej, oraz organizatorem większości wydarzeń kulturalnych w mieście. Zadania te realizowane są w oparciu o środki z dotacji podmiotowej oraz dotacji celowych z budżetu Gminy. PK pozyskuje również dofinansowanie ze środków zewnętrznych Unii Europejskiej oraz budżetu państwa, poprzez realizowane projekty, prowadzi również działalność gospodarczą, z której przychody są przeznaczane na działalność statutową placówki.

PK jest czynnym podatnikiem VAT, który prowadzi działalność gospodarczą zarówno opodatkowaną, jak i podlegającą zwolnieniu z VAT oraz działalność niepodlegającą VAT.

Działalność opodatkowana VAT obejmuje m.in. sprzedaż biletów wstępu na koncerty i spektakle, sprzedaż usług reklamowych podczas imprez organizowanych przez placówkę, wynajem pomieszczeń. W ramach działalności zwolnionej z VAT placówka prowadzi warsztaty teatralne i zajęcia z dziećmi, prowadzi sprzedaż wyprodukowanych spektakli i przedstawień jednostkom zewnętrznym. Oprócz działalności opodatkowanej i zwolnionej PK prowadzi działalność niepodlegającą rozliczeniom VAT, gdyż jest skierowana do ogółu mieszkańców i turystów. Jest to w dużej mierze działalność PK, kreowanie kultury nieodpłatnej.

Rozliczenia Placówek Kultury z tytułu podatku VAT, jako samorządowej instytucji kultury nie podlegają centralizacji w świetle ustawy centralizacyjnej.

Gmina zamierza realizować projekt „Przebudowa i rozbudowa budynku MDK w (…)”, na który ubiega się o dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VIII. Infrastruktura dla usług użyteczności publicznej, Działanie 8.5 Rewitalizacja.

Przedmiotowy projekt jest odpowiedzią na problemy zdiagnozowane w Gminnym Programie Rewitalizacji Miasta (…) dotykające podobszaru rewitalizacji Centrum, w szczególności zaś problemy społeczne, przestrzenno-funkcjonalne oraz techniczne.

Gminny Program Rewitalizacji Miasta (…) został przyjęty dnia 10 sierpnia 2017 r. Uchwałą Rady Miejskiej w (…) Nr (…) oraz wpisany do wykazu programów rewitalizacji województwa (…) (data wydania pozytywnej opinii przez (…) – 17 października 2017 r.). Gminny Program Rewitalizacji Miasta (…) został zmieniony uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…) z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie zmiany Gminnego Programu Rewitalizacji Miasta (…) oraz wpisany do wykazu programów rewitalizacji gmin województwa (…) w oparciu o uchwałę nr (…) Zarządu Województwa (…) z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie wyrażenia opinii w zakresie zgodności Gminnego Programu Rewitalizacji Miasta (…) z wytycznymi w zakresie rewitalizacji w programach operacyjnych na lata 2014-2020.

Przedmiotem inwestycji jest przebudowa budynku Miejskiego Domu Kultury (MDK) w (…) wchodzącego w skład Placówek Kultury (PK). Gmina Miasto (…) jest właścicielem budynku, w którym mieści się MDK. Budynek zarządzany jest przez spółkę miejską. Na potrzeby PK, Gmina zamierza przekazać ww. budynek w bezpłatne użyczenie, w zamian PK zobowiąże się do wykorzystywania nieruchomości do realizacji swoich celów statutowych.

W ramach projektu planuje się powstanie klatki schodowej z windą umożliwiającą poruszanie się po wszystkich kondygnacjach budynku osobom niepełnosprawnym (aktualnie obiekt nie jest przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych). Na parterze pozostawiono funkcję galerii. Całość 1 piętra przeznaczono na biura i pracownie, galerię oraz zaplecze sanitarne i socjalne. Na 2 piętrze budynku zaprojektowano wyposażoną salę wielofunkcyjną wraz z foyer oraz zapleczem sanitarnym i pomieszczeniami technicznymi.

Projekt zakłada również przebudowę dachu nad budynkiem istniejącym.

Przedsięwzięcie rewitalizacyjne pod nazwą „Rozbudowa i przebudowa budynku Miejskiego Domu Kultury” ujęte w Gminnym Programie Rewitalizacji obejmuje:

adaptację poddasza,
wyposażenie budynku w dźwig osobowy, który umożliwi korzystanie ze wszystkich kondygnacji wszystkim użytkownikom,
rozbudowę budynku o kolejne pomieszczenia (dobudowę nowego skrzydła),
funkcjonalne urządzenie i zagospodarowanie podwórza, w tym elementy zieleni urządzonej, rabaty, ławki, stoliki.

Mając na uwadze warunki konkursu, które dopuszczają rozbudowę budynków zwiększającą parametry techniczne obiektu, tj. kubatura wyłącznie w przypadku konieczności dostosowania obiektów do osób potrzeb niepełnosprawnych i/lub w przypadku konieczności dostosowania/spełnienia przez obiekty budowlane warunków technicznych określonych odrębnymi przepisami prawa umożliwiających ich użytkowanie, np. wymogów p.poż., sanitarnych itp., Wnioskodawca podzielił przedsięwzięcie na dwa etapy. W ramach przedmiotowego projektu Wnioskodawca zamierza zrealizować wyłącznie pierwszy z nich.

Część 1 etap pierwszy: Budynek istniejący

W piwnicy pozostawiono pomieszczenie węzła cieplnego i pomieszczenie techniczne. Po wyburzeniu zewnętrznych schodów zejście do piwnicy zaplanowano z projektowanej klatki schodowej. Na parterze pozostawiono funkcję galerii. Całość 1 piętra przeznaczono na biura i pracownie, galerię – poczekalnię dla użytkowników organizowanych zajęć, jak również zaplecze sanitarne i socjalne. Na 2 piętrze budynku zaprojektowano salę wielofunkcyjną (piosenka śpiewana, teatr piosenki, teatr, kino DKF) wraz z foyer oraz zapleczem sanitarnym i pomieszczeniami technicznymi. Sala ta przeznaczona jest dla więcej niż 50 osób i na pobyt czasowy.

Przebudowa dachu nad budynkiem istniejącym.

Część 2 etap pierwszy: Klatka schodowa

Obejmuje klatkę schodową o konstrukcji żelbetowej i jest to jedyna klatka schodowa w budynku. Ze względu na wymagania ochrony p.poż. została ona obudowana i oddymiana. Zaplanowano również windę obsługującą wszystkie kondygnacje budynku, spełniającą wymogi do przewożenia osób niepełnosprawnych.

Planuje się wyposażyć obiekt w instalacje multimedialne i elektroakustyczne umożliwiające organizację atrakcyjnych wydarzeń w nowopowstałej sali wielofunkcyjnej oraz na dziedzińcu.

Projektowane wyposażenie instalacyjne budynku w zakresie etapu pierwszego:

instalacja centralnego ogrzewania,
instalacja ciepłej wody,
instalacja wodociągowa,
instalacja wentylacji mechanicznej,
instalacja klimatyzacji w wybranych pomieszczeniach,
instalacja kanalizacji sanitarnej,
instalacja kanalizacji deszczowej,
instalacja elektryczna jedno i trójfazowa,
instalacja telekomunikacyjna,
instalacja sieci komputerowej i wifi,
instalacja monitoringu,
instalacje elektroakustyczne i oświetlenia scenicznego w sali wielofunkcyjnej,
wyposażenie i technologia sceniczna sali wielofunkcyjnej,
podest sceny i widowni sali wielofunkcyjnej.

Właścicielem obiektu, w którym będzie funkcjonować Miejski Dom Kultury przez okres minimum 5 lat po zakończeniu projektu będzie Gmina. Po zakończeniu modernizacji Gmina planuje przekazanie budynku w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury na czas nieoznaczony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku wraz z wyposażeniem, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku wraz z wyposażeniem, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt l, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają co do zasady czynności dokonywane odpłatnie, tj. w zamian za wynagrodzenie. Jedynie w drodze wyjątku, ustawa o VAT przewiduje szczególne przypadki, w których dokonujący dostawy/świadczący usługę ma obowiązek rozpoznać podatek należny z tytułu danej transakcji, nawet jeśli sam nie otrzymuje niczego w zamian.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracodawców, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w części lub całości, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powyższe czynności podlegać mogą opodatkowaniu VAT tylko w sytuacji, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług (tzn. gdy spełniona jest również przesłanka podmiotowa opodatkowania).

Jak wskazuje art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższego wynika, że organ będzie uznany za podatnika od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina realizując inwestycję „Przebudowa i rozbudowa budynku MDK w (…)” nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Powyższe działanie stanowić będzie realizację zadań własnych Gminy, wśród tych zadań znajdują się zarówno gospodarka nieruchomościami gminnymi (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), jak również sprawy kultury, w tym gminnych ośrodków kultury (art. 7 ust. 1 pkt 9 USG). Zgodnie z przywołanym art. 9 ust. 1 ustawy o działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Ponadto ust. 2 art. 9 tejże ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Zawierając umowę nieodpłatnego użyczenia nieruchomości Gmina działać będzie jako organ władzy publicznej wykonujący zadania własne, do realizacji których jest zobowiązana w świetle przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Będąc organizatorem Placówek Kultury, Gmina ma obowiązek zapewnić mu siedzibę celem umożliwienia prowadzenia działalności kulturalnej. Gmina ustanawiając użyczenie nieruchomości na rzecz samorządowej instytucji kultury realizować będzie zadania własne Gminy w zakresie kultury, działa w publicznym charakterze jako organ władzy publicznej. Wyklucza to Gminę z zakresu pojęcia podatnika podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Innymi słowy, w zakresie udostępniania Placówkom Kultury nieruchomości na jego cele statutowe Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, nie stanowi czynności znajdującej się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 9 ustawy o samorządzie gminnym – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zadania własne Gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Oprócz tego, zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządnie gminnym, do zadań własnych Gminy należą między innymi sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Gmina realizuje zadania w zakresie kultury poprzez Placówki Kultury (dalej: PK), które zostały powołane jako samorządowa instytucja kultury przez samorząd Gminy w celu upowszechniania działalności kulturalnej i artystycznej mieszkańców miasta mając na względzie podtrzymanie i tworzenie poczucia wspólnoty kulturowej miasta i regionu, w skład których wchodzi m.in. Miejski Dom Kultury (dalej: MDK). Rozliczenia PK z tytułu podatku VAT, jako samorządowej instytucji kultury nie podlegają centralizacji w świetle ustawy centralizacyjnej.

Przedmiotem inwestycji jest przebudowa budynku MDK wchodzącego w skład PK. Gmina jest właścicielem budynku, w którym mieści się MDK. Na potrzeby PK, Gmina zamierza przekazać ww. budynek w bezpłatne użyczenie, w zamian PK zobowiąże się do wykorzystywania nieruchomości do realizacji swoich celów statutowych.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce brak związku świadczonych usług z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. których świadczenie odbywa się bez związku z potrzebami tej działalności.

Niedopełnienie warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. W świetle tego przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższego przepisu wynika, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Stosownie do art. 710 Kodeksu cywilnego – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Gminy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu budynku MDK, będącego jej własnością, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych w zakresie wynikającym z treści art. 7 ust. 1 pkt 1 i 9 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowić będzie sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne użyczenie przez Gminę budynku MDK, realizowane jest poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tą czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne użyczenie budynku MDK nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponownie należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując przedmiotową inwestycję nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, ponieważ inwestycja będzie dokonywana przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został on powołany – czyli ustawą o samorządzie gminnym, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do działalności o charakterze gospodarczym, generującej opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Zatem Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku wraz z wyposażeniem, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Placówkom Kultury. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin