Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.189.2019.1.RR
z 10 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w okresie od 2008 r. do 2016 r. był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę na stanowisku członka zarządu, następnie wiceprezesa zarządu i kolejno prezesa zarządu (…) S.A. (dalej: „Spółka”). Wraz z nawiązaniem stosunku pracy została zawarta w dniu 1 sierpnia 2008 r. umowa o zakazie konkurencji, która obowiązywała do momentu wypowiedzenia z Wnioskodawcą stosunku pracy.

Umowa o zakazie konkurencji została zawarta w oparciu o przepisu ustawy Kodeks pracy oraz swobody umów wyrażonej przepisami ustawy Kodeks cywilny. W myśl art. 101¹ § 1 ustawy Kodeks pracy, w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Zgodnie z zapisami § 5 umowy o zakazie konkurencji, po rozwiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca ma powstrzymać się od prowadzenia działalności konkurencyjnej po ustaniu stosunku pracy. Z tego tytułu otrzymał On od Spółki odszkodowanie w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia brutto. Odszkodowanie było wypłacane w ratach miesięcznych wynoszących 1/12 kwoty całkowitej. Płatność ostatniej z rat przypadła na listopad 2017 r. Zakład pracy (płatnik) przy wypłacie odszkodowania zastosował zasady opodatkowania zgodnie z zapisem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobrał podatek zryczałtowany w wysokości 70% od wypłaconego odszkodowania za okres od czerwca 2017 r. do listopada 2017 r. Od wypłaconej kwoty odszkodowania w wysokości 390 000 zł w 2017 r. pobrał zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 273 000 zł.

W okresie wypłaty odszkodowania bezpośredni udział w kapitale (…) S.A. miały następujące podmioty:

• (…) z siedzibą w (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 95,97%,
  

• pozostali akcjonariusze – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 4,03%.
  
  

Struktura akcjonariatu (…) z siedzibą w (…) w 2017 r. była następująca:

• Skarb Państwa – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 33,00%,
  

• (…) – udział w kapitałę i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,96%,
  

• (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 0,07%,
  

• (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,90%,
  

• (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,51%,
  

• (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 8,60%,
  

• (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 2,87%,
  

• pozostali akcjonariusze – łączny udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 26,09%.
  
  

(…) jest spółką dominującą względem (…) oraz (…). W rezultacie (…) posiada pośredni udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w Spółce w wysokości 19,81%.

Informacje o strukturze akcjonariatu pochodzą z danych prezentowanych przez poszczególne spółki na ich stronach internetowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i okolicznościach sprawy zasadnym jest opodatkowanie otrzymanego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji na zasadzie określonej w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy Skarb Państwa:

• nie posiada bezpośrednio udziału w kapitale i nie posiada bezpośrednio głosów na walnym zgromadzeniu w (…) S.A.,
  

• na skutek posiadania 30% (powinno być: 33%), akcji w (…) z siedzibą w (…) posiada pośrednio głosy na walnym zgromadzeniu w (…) S.A.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone Mu przez (…) S.A. w okresie od czerwca 2017 r. do listopada 2017 r. z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji nie powinno zostać objęte zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., zwana dalej: „u.p.d.o.f.”), gdyż Skarb Państwa nie posiada bezpośrednio ani pośrednio większości głosów na walnym zgromadzeniu w (…) S.A.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Podkreślenia wymaga, że ustawodawca nie zawarł definicji pojęcia „dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza przepisu w kontekście zwrotu „dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” wskazuje, że ustawodawca przez ten zwrot odniósł się w sposób bezpośredni do problematyki unormowanej przez ustawę z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., zwany dalej: „k.s.h.”). Stąd wniosek, że przy wykładni tego zwrotu należy posłużyć się przepisami k.s.h., gdyż jest on bezpośrednio zaczerpnięty ze wskazanej regulacji. Świadczy o tym treść art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) k.s.h., który wskazuje, że jedną z zależności pomiędzy spółkami handlowymi skutkującą uznaniem stosunku dominacji jednej z nich w stosunku do drugiej jest sytuacja, gdy spółka „dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu (...) także na podstawie porozumień z innymi osobami”.

Mając na uwadze, że brzmienie warunku wskazanego w przepisie ustawy podatkowej będącego przedmiotem wykładni, jest identyczne jak w przepisach k.s.h., sformułowanie „dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” – użyte w art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. – należy interpretować w taki sam sposób jak w przepisach k.s.h.

Zgodnie z dyrektywami wykładni systemowej zewnętrznej, pojęcia niezdefiniowane w przepisach prawa podatkowego powinny być interpretowane w oparciu o inne normy, zaliczane do odrębnych od prawa podatkowego gałęzi prawa, regulujące te pojęcia. Dyrektywa ta na gruncie prawa podatkowego zyskała status odrębnej zasady prawa podatkowego, tj. zasady respektowania pojęć przejętych z innych dziedzin prawa. Taki sposób interpretacji norm prawa podatkowego służy realizacji zasady spójności i zupełności systemu prawa.

Powszechnie przyjmowana interpretacja wskazanej regulacji przepisów k.s.h. wskazuje, że przez większość głosów należy rozumieć dysponowanie ponad 50% wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę (na moment nabycia tych akcji lub udziałów).

Tym samym, podmioty publiczne będą dysponowały bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na walnym zgromadzeniu, jeżeli podmiotom tym będzie przysługiwała przewaga głosów obliczana w stosunku do ogólnej liczby głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych, tj. gdy będą dysponować ponad 50% głosów w stosunku do wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „zgromadzenie”, o którym mowa w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. należy rozumieć jako organ spółki kapitałowej, a nie dane (konkretne) zgromadzenie, na którym w określonej dacie reprezentacja kapitałowa może odbiegać od tej, która co do zasady jest właściwa dla spółki. Podmiot „dysponujący bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” jest to taki podmiot, który dysponuje przewagą głosów obliczonych w stosunku do całkowitej liczby głosów przysługujących z wszystkich praw, ustalaną w oparciu o sformalizowane kryteria – dokumenty statuujące ustrój spółki.

Podsumowując, dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. jest równoznaczne z posiadaniem bezwzględnej większości głosów (50% + 1 głos) w ogólnej liczbie głosów istniejących w danym podmiocie. Tylko takie rozumienie tego pojęcia jest weryfikowalne i zapewnia realizację konstytucyjnej „zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa” wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP, w której chodzi o zagwarantowanie adresatom unormowań maksymalnej przewidywalności rozstrzygnięć podejmowanych przez organy stosujące prawo (wymóg jasności i określoności przepisów prawa podatkowego).

Z kolei wykładnia art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. w zakresie pojęcia „dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” poprzez przyjęcie, że w pewnych sytuacjach dla dysponowania większością głosów wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych przez możliwość wystąpienia w Spółce okoliczności takich jak: stopień rozproszenia akcjonariatu i frekwencja na zgromadzeniach, mogąca skutkować, że Spółka jest kontrolowana przez podmioty publiczne, jest błędna w zakresie powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest trudno weryfikowalna i godzi w konstytucyjną zasadę jasności i określoności przepisów prawa podatkowego.

Takie stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/GI 978/17.

Wnioskodawca wskazuje, że następujące podmioty wyraziły pogląd, że przez większość głosów w posiadaniu podmiotu publicznego należy rozumieć dysponowanie ponad 50% (tj. 50% + 1 głos) wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej i Minister Finansów w interpretacji podatkowej z dnia 7 listopada 2016 r., nr 1462-IPPB4.4511.1094.2016.1.JK,
  

• organy podatkowe przy sprawach rozpatrywanych przez sądy – Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (sprawa przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Poznaniu o sygn. akt I SA/Po 532/18),
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/GI 978/17,
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2753/17,
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 827/17,
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 26 października 2017 r., sygn. akt I SA/Ke 535/17.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten wyraża zatem podstawową zasadę podatku dochodowego – powszechności opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź dochodów, od których Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, zaniechał poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawą z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992 i 2299) wprowadzone zostały zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegające na rozszerzeniu katalogu przychodów (dochodów) opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o nowe tytuły (pkt 15 i 16).

Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. i mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od tego dnia.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Zatem do ustalenia czy powyższa regulacja ma zastosowanie w konkretnym przypadku niezbędne jest m.in. ustalenie, czy mamy do czynienia ze spółką, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Zauważyć należy, że zastosowane w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, dalej: „KSH”) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH (a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2017 r., poz. 2342, dla zdefiniowania pojęcia „jednostki dominującej”). Zgodnie z tym przepisem spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.

Nie budzi wątpliwości, że na potrzeby ustalenia czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

Należy jednak zauważyć, że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak – zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) – gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w okresie od 2008 r. do 2016 r. był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę na stanowisku członka zarządu, następnie wiceprezesa zarządu i kolejno prezesa zarządu (…) S.A. (dalej: „Spółka”). Wraz z nawiązaniem stosunku pracy została zawarta w dniu 1 sierpnia 2008 r. umowa o zakazie konkurencji, która obowiązywała do momentu wypowiedzenia z Wnioskodawcą stosunku pracy. Zgodnie z zapisami § 5 umowy o zakazie konkurencji, po rozwiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca ma powstrzymać się od prowadzenia działalności konkurencyjnej po ustaniu stosunku pracy. Z tego tytułu otrzymał On od Spółki odszkodowanie w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia brutto. Odszkodowanie było wypłacane w ratach miesięcznych wynoszących 1/12 kwoty całkowitej. Płatność ostatniej z rat przypadła na listopad 2017 r. Zakład pracy (płatnik) przy wypłacie odszkodowania zastosował zasady opodatkowania zgodnie z zapisem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobrał podatek zryczałtowany w wysokości 70% od wypłaconego odszkodowania za okres od czerwca 2017 r. do listopada 2017 r. W okresie wypłaty odszkodowania bezpośredni udział w kapitale Spółki miały następujące podmioty: (…). z siedzibą w (…) – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 95,97% oraz pozostali akcjonariusze – udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 4,03%. W (…) z siedzibą w (…) w 2017 r. Skarb Państwa posiadał udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 33,00%.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że sam fakt dysponowania pośrednio przez Skarb Państwa na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy Spółki, na dzień rozwiązania z Wnioskodawcą umowy o pracę, 33,00% głosów nie przesądza, że Skarb Państwa – nie dysponuje faktycznie bezwzględną większością głosów na kolejnych walnych zgromadzeniach akcjonariuszy.

W konsekwencji, odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy przez Spółkę z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji podlegało opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i są wiążące tylko w tych sprawach, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną. Ponadto zauważyć należy, że wskazane przez Wnioskodawcę wyroki są nieprawomocne.

Odnosząc się natomiast do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Nadmienić jednakże należy, że ww. interpretacja indywidualna potwierdza stanowisko tutejszego Organu podatkowego przedstawione w przedmiotowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.