Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.120.2019.1.MT
z 16 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania wraz z odsetkami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była zatrudniona w firmie X. na umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 lipca 2004 r. W dniu 1 lutego 2017 r. wróciła do pracy po zwolnieniu lekarskim i otrzymała 3-miesięczne wypowiedzenie z powodu redukcji etatu – koniec okresu wypowiedzenia z dniem 31 maja 2017 r. Dowiedziała się jednak, że na jej miejsce została zatrudniona inna osoba, która przejęła jej obowiązki, także redukcji etatu nie było.

Wnioskodawczyni złożyła pozew do sądu rejonowego – wydziału pracy i ubezpieczeń społecznych o wypłatę odszkodowania w wysokości 3 miesięcznych pensji z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę. Sprawę w sądzie pracy wygrała. Dnia 20 czerwca 2018 r. zapadł wyrok. Sąd uznał za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem i zasądził od pozwanych na rzecz Wnioskodawczyni wypłatę odszkodowania w wysokości 3 miesięcznych pensji, tj. 8740 zł 71 gr brutto, zwrot kosztów procesu (180 zł) i ustawowe odsetki za opóźnienie.

Były pracodawca nie odwołał się od wyroku i wypłacił Wnioskodawczyni odszkodowanie. Dnia 20 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała przelew w wysokości 9396 zł 71 gr tytułem: odszkodowania (8470 zł 71 gr) wraz z ustawowymi odsetkami (656 zł) i zwrotem kosztów procesu (180 zł).

Były pracodawca nie pobrał od odszkodowania zaliczki na podatek dochodowy. Wnioskodawczyni otrzymała zasądzona kwotę brutto, bez potrącenia. Nie otrzymała również informacji PIT-11 dotyczącej powyższej kwoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy odszkodowanie które Wnioskodawczyni otrzymała w kwocie 8740 zł 71 gr podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy opodatkowaniu podlegają jedynie odsetki w kwocie 656 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odszkodowanie, które otrzymała jest wolne od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tego przepisu, otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia są wolne od podatku, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyłączeniem przypadków opisanych w podpunktach od lit. a do lit. g tego przepisu.

Do kategorii wolnej od podatku należy zaliczyć odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę, o którym mówi art. 45 Kodeksu pracy. Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres 3 miesięcy zgodnie z art. 471 Kodeksu pracy. Wnioskodawczyni uważa, że powinna zapłacić podatek dochodowy jedynie od otrzymanych (w wysokości 656 zł) odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą m.in. dochodów, które zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku.

I tak, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 60 i 962), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Jak słusznie wskazała Wnioskodawczyni, do kategorii „odszkodowań, których wysokość wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw”, o których mowa w powołanym przepisie należy m.in. odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o prace zawartej na czas nieokreślony, o którym mowa w art. 45 Kodeksu pracy. Wysokość tego odszkodowania wynika wprost z art. 471 Kodeksu pracy: „Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.”. Jednocześnie, odszkodowanie to nie miesi się w żadnej z kategorii należności wymienionych w lit. a)-g) przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, wypłacone Wnioskodawczyni w 2018 r. odszkodowanie z tytułu niezgodnego z przepisami wypowiedzenia umowy o pracę – zasądzone wyrokiem sądu, na podstawie art. 45 w zw. z art. 471 Kodeksu pracy – jest wolne od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazania kwoty otrzymanego odszkodowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2018.

Omawiane zwolnienie nie ma natomiast zastosowania do zasądzonych w wyroku odsetek za opóźnienie, ponieważ nie są one „odszkodowaniem”. Omawiana ustawa podatkowa nie zawiera również innych przepisów, które zwalniały by rodzaj odsetek opisanych w stanie faktycznym od podatku dochodowego od osób fizycznych (w szczególności, odsetki te nie są objęte zakresem zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy).

Wobec tego – jak słusznie wskazała Wnioskodawczyni – otrzymane odsetki stanowią jej przychód podlegający opodatkowaniu. Należy zakwalifikować je do kategorii przychodów z „innych źródeł” (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy).

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni ma obowiązek wykazania przychodu z odsetek w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2018, składanym zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.