Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.155.2019.1.JKU
z 15 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego w przypadku przekazania na podstawie umowy użyczenia, IV piętra zmodernizowanego budynku, będącego przedmiotem projektu „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, Spółce Komunalnej, w ramach którego Spółka będzie prowadzić sprzedaż – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego w przypadku przekazania na podstawie umowy użyczenia, IV piętra zmodernizowanego budynku, będącego przedmiotem projektu „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, Spółce Komunalnej, w ramach którego Spółka będzie prowadzić sprzedaż. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 maja 2019 r. o prawidłowo podpisany dokument.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Realizacja projektu pn. ,,Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, inwestycja dofinansowana ze środków RPO 2014-2020, realizowana przez Gminę. Inwestycja celu publicznego polegająca na wykonaniu prac termomodernizacyjnych w budynku komunalnym, który został zaadoptowany do celów użyteczności publicznej. W obiekcie docelowo mają znajdować się pomieszczenia Urzędu Miejskiego, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Biblioteki Publicznej oraz innych miejskich jednostek budżetowych. W ramach projektu zostały zrealizowane prace zmierzające do wzrostu efektywności energetycznej budynku takie jak: – wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, – modernizacja instalacji co, – roboty dociepleniowe, – modernizacja ct, – instalację klimatyzacji i wentylacji. Wykonana inwestycja przyczynia się do poprawy jakości środowiska i bezpieczeństwa ekologicznego, redukcja emisji zanieczyszczeń powietrza w szczególności z niskich źródeł emisji, co dla Gminy jako beneficjenta projektu realizacja takich przedsięwzięć jest bardzo ważnym celem jako samorządu by dążyć do polepszenia komfortu życia mieszkańców. W projekcie o dofinansowanie Gmina jako Beneficjent nie może i nie mogła odzyskać kosztów poniesionych na podatek VAT. Koszt ten został zakwalifikowany jako koszt kwalifikowalny, gdyż zgodnie z zasadami Gmina nie może odliczyć zgodnie z prawem poniesionego kosztu VAT. Jednocześnie, ze względu na wielkość budynku Gmina planuje użyczyć pomieszczenia Zakładowi Usług Komunalnych w Sp. z.o.o. – pomieszczeń wykorzystywanych w celu statutowym Gminy. Właścicielem wskazanej Spółki jest Gmina, która posiada w niej 100% udziałów. Spółka realizuje zadania własne gminy: – rekultywacja i monitoring składowisk odpadów komunalnych, – utrzymanie zieleni i porządku na terenie komunalnym, – zbiorowe odprowadzenie ścieków, w tym oczyszczanie ścieków, – zbiorowe zaopatrzenie w wodę, w tym pobór i uzdatnianie wody, – zarządzanie cmentarzami komunalnymi. Burmistrz jest jednoosobowym wspólnikiem Spółki i działa poprzez Zgromadzenie wspólników, decydując o kierunkach rozwoju i działalności tego podmiotu. Wskazany podmiot posiada status komunalnej osoby prawnej, a jej przychód jest generowany w ramach powierzonych zadań, Komunalna osoba prawna funkcjonująca jako spółka prawa handlowego, nie wchodzi w skład administracji państwowej i wykonuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym należy uznać tę osobę za podatnika czynnego podatku od towarów i usług. W związku z inwestycją, po wyremontowaniu budynku IV piętro zostanie nieodpłatnie użyczone dla Zakładu Usług Komunalnych Sp. z o.o., który jak zostało wskazane powyżej prowadzi działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przypadku przekazania na podstawie umowy użyczenia, IV piętra zmodernizowanego budynku, będącego przedmiotem projektu „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, Spółce Komunalnej, w ramach którego Spółka będzie prowadzić sprzedaż – Gmina ma prawo do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Mając na uwadze powyższe, Zakład Usług Komunalnych jako spółka prawa handlowego – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, powinna zostać uznana za podatnika na gruncie podatku od towarów i usług, a co za tym idzie wykonywanie zadań własnych gminy przez spółkę komunalną stanowić będzie odpłatne świadczenie usług. Status podatkowy spółki komunalnej jest odmienny od statusu gminnych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych, które wykonując zadania własne gminy nie prowadzą samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, a tym samym nie są odrębnymi od gminy podatnikami VAT. Stanowisko takie wynika z wyroku TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwały NSA z 26 października 2015 r. (sygn. I FPS 4/15). Mimo, że spółka komunalna realizuje zadania własne gminy, to wykonuje te czynności jako odrębny podatnik VAT na rzecz gminy za wynagrodzeniem. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną, jest podatnikiem podatku VAT. W zakresie czynności opodatkowanych Gmina świadczy usługi dzierżawy, użytkowania wieczystego, sprzedaży gruntów i budynków. Na terenie Gminy funkcjonuje Zakład Usług Komunalnych Sp. z o.o., którego jedynym wspólnikiem jest Gmina. Spółka jest podatnikiem podatku VAT. Spółka świadczy teraz na rzecz mieszkańców Gminy usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków, które objęte są podatkiem VAT. Po zakończeniu zadania Gmina chce przekazać do nieodpłatnego użytkowania IV piętro modernizowanego budynku. Powyższe wpłynie na fakt, że Gmina będzie musiała zaangażować środki własne na sfinansowanie VAT-u albo będzie miała podstawy prawne do odliczenia podatku naliczonego w ramach prowadzonej sprzedaży opodatkowanej. Zgodnie bowiem z przepisami unijnymi podatek od towarów i usług, może być wydatkiem kwalifikującym się do zwrotu w ramach dofinansowania unijnego tylko wtedy, gdy został faktycznie poniesiony przez beneficjenta i nie podlega zwrotowi, tzn. beneficjent na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie ma potencjalnej możliwości jego odzyskania. Umowa użyczenia ma charakter nieodpłatny. Biorący w użyczenie ponosi zwykłe koszty eksploatacji przekazanego w użyczenie majątku, nie może nanosić w nim zmian, ale przepisy Kodeksu cywilnego nie zabraniają czerpania z niego przychodów. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towaru rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie mniej odwołanie jest do umów o charakterze odpłatnym. W związku z tym, że czynności nieodpłatne, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu na gruncie podatku od towarów i usług, Gmina nie ma podstaw od odliczenia podatku naliczonego, ponieważ umowa użyczenia nie jest związana ze sprzedażą opodatkowaną tzn. czerpaniem dochodów od biorącego majątek w użyczenie. Dopiero biorący w użyczenie będzie prowadził sprzedaż opodatkowaną. Majątek wybudowany w ramach środków unijnych będzie służył sprzedaży opodatkowanej dopiero biorącemu w użyczenie, czyli Gmina jako inwestor nie ma podstaw do odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ przekazanie majątku Spółce – Zakładowi Usług Komunalnych, reguluje umową użyczenia o charakterze bezpłatnym. W takim wypadku podatek naliczony VAT dla Gminy będzie mógł być wydatkiem kwalifikującym się do sfinansowania środkami unijnymi. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem, o którym mowa w 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W przedmiotowej sytuacji, Gmina, będąca podatnikiem podatku VAT będzie realizowała – projekt „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku przy ul. R.”. W świetle regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Powyższe oznacza, że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi o charakterze nieodpłatnym jako nie mieszczące się w zakresie opodatkowania podatkiem VAT – nie podlegają opodatkowaniu. Jednak tak jak w przypadku dostawy towarów (art. 7 ust. 2 ustawy), również w przypadku świadczenia usług określono wyjątki od tej zasady, zgodnie z którymi opodatkowaniu podatkiem VAT podlega również świadczenie usług niemające charakteru odpłatnego.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

1. brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
2. istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.
   
   

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków kreślonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie do użytkowania majątku wytworzonego w ramach realizacji przedmiotowych projektów, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na nieodpłatność tej czynności oraz fakt, iż nie ma w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy – nieodpłatne przekazanie inwestycji do zarządzania będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez gminę działalnością (wykonywanie zadań publicznych, zwolnionych od podatku VAT).

Zatem nabywane towary i usługi, związane z realizacją przedmiotowych zadań nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Tak więc Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z budową przedmiotowych inwestycji.

Reasumując należy stwierdzić, iż Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia i odzyskania podatku VAT, z tytułu nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przedmiotowych inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; zieleni gminnej i zadrzewień; cmentarzy gminnych (art. 7 ust. 1 pkt 3, 12 i 13 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że realizacja projektu pn. ,,Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, dofinansowanego ze środków RPO 2014-2020, realizowana jest przez Gminę. Inwestycja celu publicznego polegająca na wykonaniu prac termomodernizacyjnych w budynku komunalnym, który został zaadoptowany do celów użyteczności publicznej. W obiekcie docelowo mają znajdować się pomieszczenia Urzędu Miejskiego, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Biblioteki Publicznej oraz innych miejskich jednostek budżetowych. W ramach projektu zostały zrealizowane prace zmierzające do wzrostu efektywności energetycznej budynku takie jak: – wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, – modernizacja instalacji co, – roboty dociepleniowe, – modernizacja ct, – instalację klimatyzacji i wentylacji. Wykonana inwestycja przyczynia się do poprawy jakości środowiska i bezpieczeństwa ekologicznego, redukcja emisji zanieczyszczeń powietrza w szczególności z niskich źródeł emisji, co dla Gminy jako beneficjenta projektu realizacja takich przedsięwzięć jest bardzo ważnym celem jako samorządu by dążyć do polepszenia komfortu życia mieszkańców. W projekcie o dofinansowanie Gmina jako Beneficjent nie może i nie mogła odzyskać kosztów poniesionych na podatek VAT. Koszt ten został zakwalifikowany jako koszt kwalifikowalny, gdyż zgodnie z zasadami Gmina nie może odliczyć zgodnie z prawem poniesionego kosztu VAT. Jednocześnie, ze względu na wielkość budynku Gmina planuje użyczyć pomieszczenia Zakładowi Usług Komunalnych w Sp. z.o.o. – pomieszczeń wykorzystywanych w celu statutowym Gminy. Właścicielem wskazanej Spółki jest Gmina, która posiada w niej 100% udziałów. Spółka realizuje zadania własne gminy: – rekultywacja i monitoring składowisk odpadów komunalnych, – utrzymanie zieleni i porządku na terenie komunalnym, – zbiorowe odprowadzenie ścieków, w tym oczyszczanie ścieków, – zbiorowe zaopatrzenie w wodę, w tym pobór i uzdatnianie wody, – zarządzanie cmentarzami komunalnymi. Burmistrz jest jednoosobowym wspólnikiem Spółki i działa poprzez Zgromadzenie wspólników, decydując o kierunkach rozwoju i działalności tego podmiotu. Wskazany podmiot posiada status komunalnej osoby prawnej, a jej przychód jest generowany w ramach powierzonych zadań, Komunalna osoba prawna funkcjonująca jako spółka prawa handlowego, nie wchodzi w skład administracji państwowej i wykonuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym należy uznać tę osobę za podatnika czynnego podatku od towarów i usług. W związku z inwestycją, po wyremontowaniu budynku IV piętro zostanie nieodpłatnie użyczone dla Zakładu Usług Komunalnych Sp. z o.o., który jak zostało wskazane powyżej prowadzi działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przypadku przekazania na podstawie umowy użyczenia, IV piętra zmodernizowanego budynku, w będącego przedmiotem projektu „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, Spółce Komunalnej, w ramach którego Spółka będzie prowadzić sprzedaż – Gmina ma prawo do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z przedstawionego opisu sprawy wynika bowiem, że towary i usługi zakupione w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina powstałą infrastrukturę w ramach inwestycji będzie wykorzystywała do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (nieodpłatne użyczenie). Gmina bezpłatnie użyczy ww. inwestycję Spółce, która realizuje zadania własne gminy: – rekultywacja i monitoring składowisk odpadów komunalnych, – utrzymanie zieleni i porządku na terenie komunalnym, – zbiorowe odprowadzenie ścieków, w tym oczyszczanie ścieków, – zbiorowe zaopatrzenie w wodę, w tym pobór i uzdatnianie wody, – zarządzanie cmentarzami komunalnymi. Tym samym Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na inwestycję na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy oraz do zwrotu podatku na podstawie art. 87 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. Rozporządzenia.

Podsumowując, przypadku przekazania na podstawie umowy użyczenia, IV piętra zmodernizowanego budynku, w będącego przedmiotem projektu „Ratusz – głęboka modernizacja energetyczna, remont i adaptacja budynku (…)”, Spółce Komunalnej, w ramach którego Spółka będzie prowadzić sprzedaż – Gmina nie ma prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.