Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.204.2019.1.AW
z 16 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania kompleksowej usługi logistycznej wykonywanej na rzecz kontrahenta niemieckiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania kompleksowej usługi logistycznej wykonywanej na rzecz kontrahenta niemieckiego.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne/zdarzenia przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Polsce, czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług logistycznych, magazynowych i transportowych.

Spółka zawarła kompleksową umowę usług logistycznych (ang. brzmienie tytułu umowy: „comprehensive logistics service agreement”) z kontrahentem z siedzibą na terenie Niemiec (dalej: „Kontrahent”). Według wiedzy Spółki, na moment składania wniosku Kontrahent nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce, jednak jest w trakcie procedury rejestracyjnej i prawdopodobnie w przyszłości pozyska numer VAT UE. Kontrahent, według wiedzy posiadanej przez Spółkę, nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią umowy, Spółka jako usługodawca zobowiązuje się świadczyć na rzecz Kontrahenta kompleksową usługę logistyczną, która polega na przyjmowaniu towarów Kontrahenta do magazynów Spółki (towary są przywożone przez podmioty trzecie, dostawców Kontrahenta, Spółka nie współpracuje z Kontrahentem w tym zakresie), ich magazynowaniu oraz późniejszej dystrybucji do odbiorców Kontrahenta, zgodnie z jego wytycznymi. Umowa łącząca Spółkę i Kontrahenta obejmuje następujące czynności:

1. Przyjęcie towarów uzupełniających zapasy w magazynach, rozładunek i kontrola ilościowa odebranych towarów, sprawdzenie integralności opakowania, umieszczenie towarów na regałach w magazynie i potwierdzenie dostawy w systemie informatycznym;
2. Przechowywanie towarów w magazynach Spółki, obliczanie zajętej przestrzeni dokonywane jest w oparciu o zajęte palety i dokonywane jest codziennie;
3. Przetwarzanie danych poprzez przetwarzanie pojedynczego zamówienia i rozliczanie transakcji;
4. Pobieranie produktów z magazynu, zgodnie z zamówieniem;
5. Przygotowanie dostaw towarów z magazynów Spółki, w tym m.in.: przygotowywanie dokumentów przewozowych, dokumentacji CVED i notatek wysyłkowych, ilościowa kontrola wysyłanych towarów, załadunek towarów oraz potwierdzenie dostawy w systemie informatycznym;
6. Dystrybucja, czyli transport towarów z magazynów Spółki do odbiorców (umowa precyzuje listę odbiorców i ich lokalizacje) wskazanych przez Kontrahenta;
7. Obsługa zwrotów towarów nieprzyjętych przez odbiorców.

Umowa przewiduje możliwość wykonywania przez Spółkę także dodatkowych czynności na rzecz Kontrahenta w odniesieniu do magazynowanych towarów, w tym np.: pakowanie, rozpakowywanie czy czynności związane z postępowaniem celnym czy weterynaryjnym.

Z uwagi na fakt, że towary będące przedmiotem umowy z Kontrahentem to produkty spożywcze, umowa nakłada na Spółkę obowiązek sprawdzenia nie tylko ilości odebranych towarów czy dokumentacji z nimi związanej, ale także weryfikację warunków cieplnych, w jakich były przewożone towary czy sprawdzenie możliwego okresu przechowywania. Wszelkie zidentyfikowane odstępstwa od norm określonych przez Kontrahenta mają być raportowane do Kontrahenta.

Ponadto Spółka zobowiązana jest do przeprowadzania okresowych inwentaryzacji towarów Kontrahenta znajdujących się w jej magazynach.

Spółka zezwoliła pracownikom Kontrahenta oraz innym upoważnionym przez niego osobom na dostęp do miejsc, gdzie przechowywane są towary Kontrahenta.

Z uwagi na fakt, że Kontrahent Spółki dokonuje dostaw towarów na rzecz Rządu Stanów Zjednoczonych oraz na rzecz wojsk amerykańskich, dla dostaw tych spełnione muszą być dodatkowe wymogi dokumentacyjne. Spółka zobowiązana jest do obsługi, zgodnie z wytycznymi Kontrahenta, tych dodatkowych dokumentów (chodzi o dokument DD250 oraz dokument AE301, wymagane przez administrację wojsk amerykańskich), tj. dołączania ich do dostaw, pozyskiwania podpisów odpowiednich osób czy organów.

Umowa określa również procedurę postępowania z towarami przeterminowanymi, z kończącym się terminem przydatności do spożycia, czy też uznanymi za niezdatne do spożycia. W przypadku tych ostatnich Spółka ma obowiązek niezwłocznego ich umieszczenia osobno od pozostałych produktów, w wybranym przez nią miejscu.

Wynagrodzenie Spółki nie jest stałą wartością miesięczną - na wynagrodzenie składa się szereg składowych, ponieważ strony określiły ceny poszczególnych czynności realizowanych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta. Usługa wykonywana przez Spółkę będzie fakturowana w okresach miesięcznych.

Towary Kontrahenta są przechowywane w dwóch magazynach Spółki (w zależności od rodzaju przechowywanego produktu).

Ze względu na fakt, że Kontrahent przechowuje w magazynach Spółki towary pochodzenia zwierzęcego, nieunijnego oraz w zw. z art. 24 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. z 2019 r., poz. 260), towary nabywane przez Kontrahenta muszą być przechowywane w składzie celnym. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli przysyłane produkty nie spełniają wymagań przewozowych, to graniczny lekarz weterynarii wystawia weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy jako załącznik do dokumentów celnych. W takim przypadku graniczny lekarz weterynarii oraz właściwy organ celny mogą, w drodze decyzji, udzielić zgody na wprowadzenie tej przesyłki wyłącznie do składu celnego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, jeżeli:

1. przesyłka nie pochodzi z państwa trzeciego, z którego przywóz jest zabroniony;
2. składy celne i magazyny znajdujące się w wolnych obszarach celnych są zatwierdzone do przechowywania tego rodzaju produktów.

Skład celny prowadzony przez Spółkę spełnia wszystkie warunki, aby mogły być w nim składowane tego rodzaju towary. Przed rozpoczęciem współpracy z Kontrahentem Spółka uzyskała pozwolenie na prowadzenie składu ... (nr pozwolenia: ...), jak również dopełniła innych formalności niezbędnych w celu rozpoczęcia współpracy z Kontrahentem (m.in. uzyskała decyzję powiatowego lekarza weterynarii zatwierdzającą skład celny).

Pozwolenie na prowadzenie składu celnego określa miejsce składowania celnego towaru jako wydzieloną część hali/mroźni o wymiarach 451 m2, pozwalające na przechowywanie towarów dla określonej liczby miejsc paletowych. Przestrzeń ta jest ogrodzona metalową siatką. W siatce umiejscowione są drzwi zamykane na klucz oraz kłódkę. Pozwolenie określa sposób składowania przechowywanych towarów (jego umiejscowienie, temperaturę przechowywania). Pozwolenie wskazuje, że dostęp do pomieszczeń składu celnego mają jedynie pracownicy do tego upoważnieni. Określony w pozwoleniu publiczny ... umożliwia wyłącznie składowanie celne towarów, zwolnionych z należności przywozowych na podstawie art. 42 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2018 r., poz. 167) w postaci żywności przeznaczonej dla sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO). Spółka, jako posiadacz pozwolenia, odpowiada za zapewnienie, aby towary objęte procedurą składowania celnego nie zostały usunięte spod dozoru celnego oraz za wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą składowania celnego.

Na mocy pozwolenia, Spółka jest również zobowiązana do:

• prowadzenia działalności składu celnego zgodnie z udzielonym pozwoleniem oraz przepisami prawa regulującymi jego stosowanie;
• przedłożenia decyzji właściwego organu Inspekcji Weterynaryjnej w sprawie zatwierdzenia składu celnego do przechowywania produktów niespełniających wymagań weterynaryjnych UE;
• prowadzenia w miejscu lokalizacji składu celnego ewidencji towarowej wszystkich składowanych towarów w poszczególnych lokalizacjach, w sposób ciągły i wskazujący aktualny stan towarów znajdujących się w poszczególnych składach celnych;
• informowania naczelnika urzędu celno-skarbowego o wszystkich zmianach mających wpływ na treść pozwolenia, w szczególności w razie zawieszenia albo wycofania przez organ Inspekcji Weterynaryjnej zatwierdzenia składu celnego do przechowywania produktów niespełniających wymagań przywozowych, a także zmianach w dokumentach załączonych do wniosku o wydanie pozwolenia;
• przechowywania dokumentów niezbędnych do celów kontroli celnej przez okres pięciu lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczone przez Spółkę czynności powinny zostać uznane za składające się na kompleksową usługę logistyczną?
2. Czy usługa wykonywana przez Spółkę podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Świadczone czynności składają się na jedną kompleksową usługę logistyczną.

Ad 2.

Usługa realizowana przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, jako usługa logistyczna, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 28b ustawy VAT - w kraju siedziby usługobiorcy.

Uzasadnienie stanowiska.

Usługa kompleksowa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa VAT wskazuje, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT. Co do zasady, każde świadczenie dla celów podatku VAT powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę (usługa kompleksowa), usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Przepisy nie precyzują przy tym czym jest świadczenie kompleksowe, jednak praktyka doktryny, w tym także orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), polskich sądów administracyjnych, czy organów podatkowych wskazuje, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku VAT. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej (por. orzeczenie w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise).

Mając na uwadze powyższe, o świadczeniu kompleksowym można mówić wówczas, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną całość.

Dla oceny kompleksowości świadczenia bardzo istotny jest ekonomiczny punkt widzenia oraz jego ocena z perspektywy nabywcy. Jeżeli z perspektywy nabywcy oraz z ekonomicznego punktu widzenia wynika, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem, wówczas wszystkie czynności wchodzące w zakres tego świadczenia, są częścią jednej, niepodzielnej transakcji. W takiej sytuacji podział takiej transakcji na jej części składowe i opodatkowanie VAT każdej z tych części składowych osobno, jest podziałem sztucznym.

W omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedmiotem świadczenia jest usługa, która ma charakter kompleksowy i obejmuje wszelkie czynności związane z profesjonalnym przechowywaniem produktów w połączeniu z ich logistyką, takie jak: pakowanie i ładowanie produktów, przygotowywanie produktów do wysyłki, transport produktów z magazynu do odbiorcy wyznaczonego przez Kontrahenta, przygotowanie wszystkich dokumentów związanych z dostawą i wymaganych przez Kontrahenta i przepisy prawa, okresowe inwentaryzacje, obsługa zwrotów towarów i in.

Sam termin „logistyka”, według słownika języka polskiego, oznacza „planowanie i organizację skomplikowanego przedsięwzięcia, zwłaszcza związanego z transportem i składowaniem surowców i produktów”. Z powyższej definicji jednoznacznie wynika, że na samą usługę logistyczną składają się usługi związane z transportem i składowaniem towarów, których może być wiele i mogą być różnorodne. Przez usługę logistyczną należy zatem rozumieć świadczenie obejmujące transportowanie i magazynowanie produktów wraz z pełną obsługą formalno- prawną, w tym celną. Usługa logistyczna obejmuje zarobkowo wykonywane usługi spedycji, transportu, magazynowania, a także usługi pokrewne i wspomagające proces przepływu dóbr między ogniwami łańcucha dostaw.

W oparciu o umowę z Kontrahentem, Spółka zobowiązuje się do wykonania wielu czynności, składających się na jedną usługę logistyczną, która ma na celu szeroko rozumiane zarządzaniae towarami Kontrahenta. Co istotne, z treści umowy nie wynika, że Kontrahent jest zainteresowany nabyciem poszczególnych składowych, a wyłącznie całości kompleksowej usługi logistycznej. Opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym specyfika świadczenia, ustalenia umowne, cel umowy i oczekiwania Kontrahenta pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie, że usługa wykonywana przez Spółkę powinna być uznana za usługę kompleksową.

W związku z powyższym należy uznać, że poszczególne czynności wykonywane przez Spółkę w ramach umowy nie stanowią odrębnych usług, ale są elementami kompleksowej usługi logistycznej. Sama nazwa umowy zawartej pomiędzy Spółką oraz Kontrahentem wskazuje, co było celem współpracy - Kontrahent był i jest zainteresowany nabyciem kompleksowego świadczenia w postaci usługi logistycznej, która obejmuje możliwość przechowywania w magazynach Spółki własnych towarów, jak również przyjęcia towarów na magazyn i późniejszej ich wysyłki do odbiorców, kwestii dokumentacyjnych i związanych ze zwrotami towarów itp. Zdaniem Spółki, ww. czynności stanowią świadczenie kompleksowe z punktu widzenia Kontrahenta nabywa on jedną usługę, a nie poszczególne czynności, nie jest zainteresowany nabyciem wyłącznie usługi magazynowania, czy wyłącznie usługi dystrybucji, ale pełnego świadczenia, dzięki któremu ma zagwarantowaną pełną obsługę towarów w zakresie ich przyjęcia na magazyn, magazynowania, dystrybucji i innych czynności, które wiążą się z wykonaniem usługi logistycznej. Podsumowując: czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta w oparciu o zawartą umowę stanowią kompleksową usługę logistyczną, która nie powinna być dzielona na poszczególne świadczenia.

Miejsce świadczenia.

Zasady określania miejsca świadczenia przy świadczeniu usług zostały sprecyzowane w rozdziale 3 ustawy VAT. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy VAT. Wskazana powyżej zasada określania miejsca świadczenia usługi jest zasadą nadrzędną, od której ustawa VAT przewiduje szereg wyjątków. W ocenie Spółki, świadczona przez nią usługa logistyczna jest usługą, dla której miejsce świadczenia powinno być określane zgodnie z art. 28b ustawy VAT - usługa logistyczna podlega opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy (w analizowanym przypadku - w Niemczech).

W odniesieniu do usługi logistycznej nie znajdzie zastosowanie żaden z wyjątków wskazanych w art. 28c i nast. ustawy VAT.

Jednym z najważniejszych wyjątków od powołanej powyżej zasady ogólnej jest opodatkowanie usług związanych z nieruchomością. Zgodnie bowiem z art. 28e ustawy VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W podsekcji 6a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (dalej: Rozporządzenie) wskazano, jakie usługi należy uznawać za usługi związane z nieruchomością. Zgodnie z art. 31a ust. 1 Rozporządzenia usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Art. 31a ust. 2 Rozporządzenia precyzuje, jakie (w szczególności) usługi uważa się za związane z nieruchomością i są to (zgodnie z lit. h) m. in. wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości, inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Z kolei zgodnie z ust. 3 lit. b analizowanego przepisu, nie uznaje się za usługi związane z nieruchomością usług w zakresie przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Niewątpliwie, w celu uznania usługi za usługę związaną z nieruchomością konieczne jest, aby nieruchomość była kluczowym elementem w świadczeniu danej usługi, aby bez istnienia nieruchomości nie było możliwe wykonanie danej usługi, nieruchomość ma być elementem centralnym usługi związanej z nieruchomością. Rozporządzenie wskazuje przy tym otwarty i przykładowy katalog czynności, które należy kwalifikować jako związane z nieruchomością - z założeniem, iż spełniają one kluczową cechę, że nieruchomość jest centralnym elementem świadczenia.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE, przykładowo w wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 Minister Finansów przeciwko RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland Sp. z o.o. We wskazanym wyroku TSUE podniósł, że świadczenie usług może być objęte zakresem zastosowania art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE (którego odpowiednikiem jest art. 28e ustawy VAT), jeśli istnieje związek tego świadczenia z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże mając na uwadze okoliczność, że wiele usług wykazuje mniejszy bądź większy związek z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia danej usługi była sama nieruchomość, która powinna stanowić centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

TSUE stwierdził, że artykuł 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

Uwzględniając powyższe rozważania należy uznać, że w przypadku świadczenia usług logistycznych istotą świadczenia jest przechowywanie towarów oraz zarządzanie towarami i ich dystrybucja, nie zaś udzielenie Kontrahentowi uprawnień do użytkowania nieruchomości w jakimkolwiek zakresie. Na podstawie umowy, Kontrahent nie uzyskuje prawa do użytkowania części magazynu Spółki, co wyklucza uznanie usługi świadczonej przez Wnioskującą za usługę związaną z nieruchomością. Umowa w żadnym punkcie nie wskazuje, że jej przedmiotem jest najem, ponadto wynagrodzenie należne Spółce nie jest czynszem należnym za najem określonej powierzchni. Wszystko to łącznie wskazuje zatem, że przedmiotem usług świadczonych przez Spółkę jest usługa logistyczna, której związek z nieruchomością nie jest na tyle silny i istotny, aby twierdzić, że to nieruchomość jest głównym elementem świadczenia. Powyższego nie zmienia również fakt, że towary Kontrahenta są składowane w składzie celnym prowadzonym przez Spółkę i formalnie wydzielonym z powierzchni magazynowej Spółki. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, konieczność wprowadzenia towarów Kontrahenta do składu celnego wynika z odrębnych przepisów weterynaryjnych, jest wymogiem formalnym i warunkiem koniecznym realizacji nabyć przez Kontrahenta. Konieczność wyodrębnienia składu celnego z powierzchni magazynowej Spółki jest warunkiem prawidłowego prowadzenia takiego składu w tych konkretnych okolicznościach, jednak nie jest tak, że to strony umówiły się na wykonanie przez Spółkę świadczenia polegającego na oddaniu Kontrahentowi do dyspozycji określonego fragmentu powierzchni magazynu Spółki. Powyższe jest wynikiem wymogów prawa i nie powinno wpływać na kwalifikację usługi realizowanej przez Spółkę jako usługi logistycznej. Fakt, że przedmiotem nabyć realizowanych przez Kontrahenta jest żywność, która musi być przechowywana w określonych warunkach, nie może wpływać na zmianę kwalifikacji podatkowej usługi (usługi logistycznej) świadczonej przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, że realizowana przez nią na rzecz Kontrahenta kompleksowa usługa logistyczna nie może zostać uznana za usługę związaną z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy VAT. W efekcie usługa logistyczna świadczona przez Spółkę powinna zostać uznana za usługę, której miejscem świadczenia - zgodnie z art. 28b ustawy VAT - jest kraj siedziby Kontrahenta. Usługa świadczona przez Spółkę powinna zatem zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu VAT w Niemczech.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w interpretacji wydanej w dniu 29 sierpnia 2018 r., nr: 0112-KDIL1-3.4012.394.2018.2.JN, w której czytamy: „(...) świadczone przez Wnioskodawcę usługi logistyczne, na które składać się będą czynności takie jak: pomoc w rozładunku produktów na terenie magazynu oraz ich załadunek na środki transportu po ich wydaniu z magazynu, procesy związane z obsługą składowanych produktów podczas ich magazynowania, składowanie produktów w magazynie, organizacja wysyłki i transportu towarów, przygotowanie zamówienia do wysyłki oraz przyjęcie towarów do magazynu, nie będą miały bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. (...) Podsumowując, świadczonych przez Wnioskodawcę usług logistycznych na rzecz kontrahentów mających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Francji nie będzie można uznać za usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy. Przedmiotowe usługi będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 28b ust. 1 ustawy”.

Podobne stanowisko w zakresie opodatkowania usług logistycznych zostało wyrażone również w interpretacjach indywidualnych: z dnia 21 września 2018 r., nr: 0114-KDIP1-2.4012.474.2018.2.RM, z dnia 3 marca 2015 r., nr: IBPP4/4512-9/15/EK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydana interpretacja indywidualna dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Spółki, a inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone. W szczególności, interpretacja nie zawiera oceny prawnej zagadnienia posiadania lub nie przez Kontrahenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że – jak podano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń, a w przypadku zdarzeń przyszłych - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.