Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-3/4510-681/15-1/MO
z 21 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 383/16 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 października 2018 r., sygn. akt II FSK 3037/16, wniosku z 25 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku zmiany umowy pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. ze spółką D, polegającej na zmianie oprocentowania oraz terminu spłaty pożyczki, Spółka zobowiązana będzie w odniesieniu do odsetek od tej pożyczki stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 2 października 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku zmiany umowy pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. ze spółką D, polegającej na zmianie oprocentowania oraz terminu spłaty pożyczki, Spółka zobowiązana będzie w odniesieniu do odsetek od tej pożyczki stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.

W dniu 31 grudnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-3/4510-681/15/IZ, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 31 grudnia 2015 r. została skutecznie doręczona 7 stycznia 2016 r. Pismem z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 17 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-1-6/16/IZ odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 23 lutego 2016 r. Pismem z 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 21 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-3/46-14/16/IZ udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 7 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 383/16 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 października 2018 r. sygn. akt. II FSK 3037/16 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 383/16 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 21 lutego 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka”) należy do Grupy A w Polsce, a ta do międzynarodowej Grupy B. Większościowym właścicielem Spółki jest spółka C - spółka matka (dalej: spółka C). Do Grupy A należy również francuska spółka D (dalej: spółka D), która zajmuje się udzielaniem pożyczek dla spółek z Grupy A, w tym Spółki. Zarówno spółka C, jak i spółka D są dla Spółki podmiotami powiązanymi kapitałowo w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., jednakże tylko spółka C jest dla Spółki podmiotem powiązanym kapitałowo w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r.

Spóła przyjęła, że rokiem podatkowym dla Spółki pozostaje rok kalendarzowy.

Przed 31 grudnia 2014 r. Spółka zaciągnęła pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b CIT od obydwu wskazanych powyżej podmiotów tj. spółki C i spółki D. Pożyczki te zostały przekazane na rachunek Spółki do 31 grudnia 2014 r.

W styczniu 2015 r. Spółka złożyła pisemne zawiadomienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze metody zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek w oparciu o zasady wynikające z art. 15c CIT (dalej: „Metoda alternatywna”).

W czerwcu 2015 r. Spółka zaciągnęła od spółki D kolejną pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b CIT. Do dnia otrzymania przedmiotowej pożyczki Spółka nie stosowała w roku podatkowym ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT.

Mając na uwadze fakt, że Spółka nie miała pewności, czy zawiadomienie przedłożone w styczniu 2015 r. właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze Metody alternatywnej było prawnie skuteczne, Spółka w lipcu 2015 r. złożyła zawiadomienie o wyborze Metody alternatywnej ponownie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 15c ust. 12 CIT, tj. w terminie 30 dni od zawarcia wskazanej powyżej umowy pożyczki od spółki D.

Ponadto, w ramach programu optymalizującego finansowanie wewnątrzgrupowe, Spółka dopuszcza możliwość dokonania zmian w dotychczas zawartych umowach pożyczek. Zmiany te byłyby przeprowadzone według dwóch niżej wskazanych sposobów:

1. Dokonaniu cesji umowy pożyczki, w wyniku której dotychczasowego wierzyciela Spółki, tj. spółkę C zastąpiłaby spółka D. W tym przypadku, poza zmianą wierzyciela żaden z aspektów umowy nie uległby zmianie.
2. Zmianie umowy pożyczki w zakresie oprocentowania, terminu spłaty odsetek i rat kapitałowych, czy też terminu całkowitej spłaty pożyczki. W tym przypadku nie nastąpiłaby zmiana dotychczasowego wierzyciela.
   
   

Spółka podkreśla, że żaden z wyżej opisanych sposobów optymalizacji finansowania nie wiązałby się z przekazaniem jakichkolwiek dodatkowych środków na rachunek bankowy Spółki.

W związku z powyższym, mając na uwadze wejście w życie od 1 stycznia 2015 r. zmian w CIT, w zakresie niedostatecznej kapitalizacji i zaliczania odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów, Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na przedstawione we wniosku pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zmiany umowy pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. ze spółką D, polegającej na zmianie oprocentowania oraz terminu spłaty pożyczki, Spółka zobowiązana będzie w odniesieniu do odsetek od tej pożyczki stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany umowy pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. ze spółką D, polegającej na zmianie oprocentowania oraz terminu spłaty pożyczki, Spółka zobowiązana będzie, w odniesieniu do odsetek od tej pożyczki, stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.

Zdaniem Spółki, skutkiem dokonania wyboru Metody alternatywnej jest konieczność stosowania zasad wynikających z tej metody do odsetek od pożyczek udzielonych Spółce przed 1 stycznia 2015 r. przez spółkę C. Natomiast, do odsetek od pożyczek otrzymanych od spółki D zasady Metody alternatywnej nie znajdą zastosowania.

Tym samym rozstrzygnięcia wątpliwości Spółki należy dokonać w oparciu o treść art. 7 ust. 1 Ustawy zmieniającej. Przepis ten w sposób precyzyjny określa do jakich pożyczek mają zastosowanie regulacje dotyczące niedostatecznej kapitalizacji w brzmieniu obowiązującym przed i po nowelizacji CIT.

I tak, w stosunku do odsetek od pożyczek faktycznie przekazanych podatnikowi do 31 grudnia 2014 r. należy stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., natomiast do odsetek od pożyczek faktycznie przekazanych podatnikowi po 31 grudnia 2014 r. stosować należy przepisy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Treść omawianej normy prawnej jednoznacznie wskazuje, że jedyną przesłanką decydującą o stosowaniu określonego porządku prawnego w odniesieniu do odsetek od danej pożyczki jest moment faktycznego przekazania kwoty tej pożyczki. Mając na uwadze przyjętą w prawie podatkowym zasadę zakazującą stosowania wykładni rozszerzającej, zdaniem Spółki, przyjąć należy, że wszelkie inne aspekty związane z pożyczką nie mają znaczenia dla omawianej regulacji. W szczególności, bez znaczenia pozostaje fakt dokonania zmian w umowie pożyczki polegających na zmianie wysokości oprocentowania, terminu płatności odsetek i rat kapitałowych, czy też terminu całkowitej spłaty pożyczki. Gdyby bowiem ustawodawca chciał uzależnić stosowanie danych przepisów od wymienionych powyżej elementów umowy wyraźnie by to w przepisie wskazał.

Reasumując, w odniesieniu do odsetek od pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. ze spółką D, pomimo zmiany umowy pożyczki w zakresie wysokości jej oprocentowania oraz terminu spłaty pożyczki, Spółka zobowiązana będzie do stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 i 4 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.