Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.179.2019.3.MJ
z 17 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 06 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 24 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.179.2019.2.MJ, 0111-KDIB3-1.4012.139.2019.3.RSZ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu udzielonej pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu udzielonej pożyczki.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data nadania 24 kwietnia 2019 r., data doręczenia 29 kwietnia 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.179.2019.2.MJ, 0111-KDIB3-1.4012.139.2019.3.RSZ tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data nadania 30 kwietnia 2019 r., data wpływu 06 maja 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni we wrześniu 2017 r. zawarła umowę oprocentowanej pożyczki z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej („Pożyczkodawca”). Z umowy pożyczki wynika że Pożyczkodawca udziela pożyczki w kwocie 600.000,00 zł, z tym że na podstawie umowy Wnioskodawczyni była uprawniona do dwukrotnego odnowienia zadłużenia na kwotę 200.000,00 zł w sierpniu 2018 r. oraz na kwotę 100.000,00 zł w listopadzie 2018 r. Kwota zadłużenia nie mogła jednak przekraczać w żadnym momencie 600.000,00 zł. Pożyczkodawca po zawarciu umowy przekazał Wnioskodawczyni kwotę 600.000,00 zł, a w trakcie spłacania kwoty pożyczki Wnioskodawczyni odnowiła zadłużenie w kwotach przewidzianych w umowie. Spłacając wcześniej kwotę pożyczki i odnawiając zadłużenie Wnioskodawczyni zaoszczędziła na oprocentowaniu pożyczki. Wnioskodawczyni zawarła przedmiotową umowę pożyczki w celu udzielenia pożyczki spółce prawa handlowego („Pożyczkobiorca”), w której udziałowcem jest mąż Wnioskodawczyni (z którym jest w trakcie rozwodu).

Umowa pożyczki z Pożyczkobiorcą została również zawarta we wrześniu 2017 r. i zawierała wyższe oprocentowanie niż otrzymana pożyczka od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Umowa zawarta z Pożyczkobiorcą zawierała również postanowienia dotyczące odnawialności kwoty pożyczki, tak jak w przypadku umowy z Pożyczkodawcą.

Pożyczkobiorca spłacał kwotę pożyczki w miesięcznych ratach, podobnie jak Wnioskodawczyni. Raty obejmowały wyłącznie kapitał. Odsetki były płatne na koniec umowy.

W listopadzie 2018 r. doszło do całkowitej spłaty kwoty pożyczki wraz z odsetkami na rzecz Wnioskodawczyni, a Wnioskodawczyni spłaciła kwotę pożyczki wraz z odsetkami na rzecz Pożyczkodawcy.

Wnioskodawczyni nie wyklucza że w przyszłości zawrze kolejne umowy pożyczek. Wnioskodawczyni zawarła przedmiotowe umowy pożyczek w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni ma wątpliwości w jaki sposób rozliczyć przedmiotowy przychód.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r. Nr (data nadania 24 kwietnia 2019 r.) 0114-KDIP3-1.4011.179.2019.2.MJ, 0111-KDIB3-1.4012.139.2019.3.RSZ tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego o wskazanie:

• czy udzielanie pożyczek przez Wnioskodawczynię będzie odbywało się we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń, czy też okazjonalnie, incydentalnie w sposób przypadkowy, nieregularny?
  
  

Wyjaśniono przy tym dodatkowo, że przesłanki (warunku) wykonywania działalności w sposób ciągły nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności w sposób cykliczny celem osiągnięcia dochodu.

Natomiast prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają istotny wpływ na racjonalność gospodarowania.

Ponadto tut. Organ wezwał o wskazanie przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 06 maja 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. Wskazała w nim, że udzielanie pożyczek przez Wnioskodawczynię odbywało się we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacja poszczególnych zamierzeń. Przy czym Wnioskodawczyni definicję przesłanek ciągłości i zorganizowania przyjęła zgodnie z treścią wskazana w wezwaniu.

Wnioskodawczyni w ww. uzupełnieniu wskazała także przepisy prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy przychód z odsetek od pożyczki, o której mowa w stanie faktycznym, stanowi przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku od towarów i usług?
2. Jaka jest podstawa opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągniętej przez Wnioskodawczynię pożyczki, o której mowa w stanie faktycznym?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpowiedzi w zakresie pozostałych podatków udzielone zostały odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1991r.. sygn. akt III CZP 117/91 wskazano, że działalność gospodarczą wyróżniają następujące cechy charakterystyczne: 1) zawodowy (a więc stały) charakter. 2) związana z nim powtarzalność podejmowania działań (element ciągłości), 3) podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz 4) uczestnictwo w obrocie gospodarczym (element zorganizowania). Przy kwalifikowaniu konkretnej działalności do pozarolniczej działalności gospodarczej należy również uwzględniać zamiar podmiotu wykonującego czynności (por. wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2000r. sygn. akt I SA/Lu 1232/98). Jak wynika ze stanu faktycznego. Wnioskodawczyni w celu udzielania pożyczki Pożyczkobiorcy wyszukała podmiot finansujący (Pożyczkodawcę), co wskazuje na zawodowy charakter, a zawierając już umowę pożyczki z Pożyczkodawcą miała zamiar zarobkowy albowiem zamierzała ją przekazać dalej do Pożyczkobiorcy Dodatkowo kwoty pożyczki były spłacane miesięcznie, co pokazuje że umowa pożyczki nie różniła się od pożyczek zawieranych na rynku, ale i przekłada się na aspekt ciągłości działalności gospodarczej.

Tak więc, w ocenie Strony przychód z odsetek stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  
  

W art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono źródło przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej celem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby z jej tytułu było możliwe faktyczne osiąganie zysków. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny (Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000), organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza ono jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z udzieleniem pożyczki, o której mowa we wniosku.

W art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono źródło przychodów jakimi są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Z powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek dla celów podatkowych mogą być traktowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, tj. przychód z kapitałów pieniężnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że kwestią istotną dla zakwalifikowania przychodów z odsetek do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy udzielenie pożyczki miało omówione uprzednio znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni we wrześniu 2017 r. zawarła umowę oprocentowanej pożyczki z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej („Pożyczkodawca”). Wnioskodawczyni zawarła przedmiotową umowę pożyczki w celu udzielenia pożyczki spółce prawa handlowego („Pożyczkobiorca”), w której udziałowcem jest mąż Wnioskodawczyni (z którym jest w trakcie rozwodu). Umowa pożyczki z Pożyczkobiorcą została również zawarta we wrześniu 2017 r. i zawierała wyższe oprocentowanie niż otrzymana pożyczka od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie wyklucza że w przyszłości zawrze kolejne umowy pożyczek. Wnioskodawczyni zawarła przedmiotowe umowy pożyczek w celu osiągnięcia zysku.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że udzielanie przez Nią pożyczek odbywało się we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacja poszczególnych zamierzeń.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z treści wniosku – udzielanie przez Wnioskodawczynię pożyczek odbywało się we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń, a ponadto Wnioskodawczyni nie wyklucza że w przyszłości zawrze kolejne umowy pożyczek, to przychód z tytułu uzyskanych odsetek od pożyczki, o której mowa w stanie faktycznym, należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.