Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.209.2019.1.AZ
z 23 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nadpłaty powstałej w wyniku zbyt wysokiej wpłaty za obiady uczniowskie oraz okresu za jaki powinna zostać wykazana w deklaracji VAT-7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nadpłaty powstałej w wyniku zbyt wysokiej wpłaty za obiady uczniowskie oraz okresu za jaki powinna zostać wykazana w deklaracji VAT-7.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi prowadzi działalność gospodarczą w tym m.in. działalność stołówek szkolnych prowadzonych w publicznych szkołach podstawowych, dla których Gmina jest organem prowadzącym.

Sprzedaż obiadów dla uczniów szkoły prowadzona jest jako działalność podlegająca VAT – z tym, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a zwolniona z VAT. W ramach działalności stołówek szkolnych dzieciom – uczniom szkoły wydawane są obiady, za które odpłatność ponoszą rodzice dzieci uczniów korzystających z obiadów. Obiady wydawane są we wszystkie dni, w których szkoła prowadzi zajęcia edukacyjne. Po zakończeniu miesiąca rodzice dzieci otrzymują informację o wysokości kwoty do zapłaty za obiady, które zostały wydane ich dzieciom – uczniom szkoły. Informacja o wysokości kwoty do zapłaty podawana jest rodzicom w formie pisemnej, lub na żądanie rodziców w formie faktury VAT. Na podstawie tych informacji rodzice dokonują zapłaty na rachunek dochodów budżetowych jednostki.

Zdarzają się przypadki, że rodzice dokonując płatności za obiady płacą kwotę wyższą od tej, która wynika z faktury. Przykładowo – faktura za obiady uczniowskie wynosi np. 67,50 PLN, a rodzic w przelewie bankowym płaci na rachunek bankowy kwotę 70 PLN. Z tej płatności służby finansowe zaliczają kwotę 67,50 na zapłatę faktury za obiady, natomiast pozostała kwota 2,50 PLN stanowiąca nadpłatę ponad faktyczne zobowiązanie rodziców pozostaje do rozliczenia na przyszłe okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należy uznać, że nadpłata powstała w wyniku zbyt wysokiej wpłaty za obiady uczniowskie nie spełnia przesłanki zaliczki na przyszłe dostawy towarów i usług określonej w art. 19a ust. 8 i nie należy jej wykazywać w deklaracji VAT za miesiąc wpłaty?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy, nadpłacona kwota nie stanowi zaliczki na poczet przyszłych dostaw towarów ani świadczonych usług. Wobec powyższego, w dacie wpłaty nie powstaje obowiązek podatkowy i nadpłacona kwota nie powinna być wykazywana w deklaracji VAT-7 w pozycji C.1. Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju zwolnione od podatku – poz. 10 za miesiąc, w którym wpłynęła na konto dochodów budżetowych jednostki organizacyjnej.

Uzasadnienie

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 w sytuacji jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w „Małym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Dla uzasadnienia poglądu prezentowanego przez wnioskodawcę posiłkowano się stanowiskiem przedstawionym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zajął bowiem stanowisko, że „obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej”.

Należy zauważyć, że co prawda wskazany wyrok rozstrzyga w innym stanie prawnym niż występuje w przedmiotowej sprawie, to jednak z uwagi na fakt, że przepisy art. 19 ust. 11 ustawy o VAT obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. i art. 19a ust. 8 tej ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. rozstrzygają w tym samym zakresie to tezy ww. wyroku NSA można odnieść do aktualnie obowiązujących przepisów.

Skoro więc w sytuacji opisanej przez wnioskującego nie ma pewności co do ilości posiłków, z których uczeń skorzysta w kolejnych okresach rozliczeniowych, co więcej nie ma pewności czy uczeń będzie nadal korzystał z posiłków w stołówce szkolnej, to nie może być mowy o tym, że nadpłacona kwota mogłaby być uznana jako zaliczka za świadczenie usług lub dostawę towarów.

Istotne zatem dla uznania wpłaty jako zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jest ustalenie, czy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłego świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym. W omawianym przypadku takiej pewności nie ma, dlatego wnioskujący uważa, że kwota nadpłaty nie stanowi zaliczki za świadczone usługi i nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w dacie wpływu na rachunek bankowy jednostki organizacyjnej. Kwota nadpłaty może zostać zwrócona na rachunek kontrahenta lub też zaliczona na poczet zapłaty przyszłych zobowiązań kontrahenta wobec jednostki organizacyjnej, ale już po ustaleniu wartości wyświadczonej usługi lub dostarczonych towarów. W tym przypadku jednak obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie realizacji kolejnego zdarzenia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach działalności stołówek szkolnych dzieciom – uczniom szkoły wydawane są obiady, za które odpłatność ponoszą rodzice dzieci – uczniów korzystających z obiadów. Obiady wydawane są we wszystkie dni, w których szkoła prowadzi zajęcia edukacyjne. Po zakończeniu miesiąca rodzice dzieci otrzymują informację o wysokości kwoty do zapłaty za obiady, które zostały wydane ich dzieciom – uczniom szkoły. Informacja o wysokości kwoty do zapłaty podawana jest rodzicom w formie pisemnej, lub na żądanie rodziców w formie faktury VAT. Na podstawie tych informacji rodzice dokonują zapłaty na rachunek dochodów budżetowych jednostki. Zdarzają się przypadki, że rodzice dokonując płatności za obiady płacą kwotę wyższą od tej, która wynika z faktury. Przykładowo – faktura za obiady uczniowskie wynosi np. 67,50 PLN, a rodzic w przelewie bankowym płaci na rachunek bankowy kwotę 70 PLN. Z tej płatności służby finansowe zaliczają kwotę 67,50 na zapłatę faktury za obiady, natomiast pozostała kwota 2,50 PLN stanowiąca nadpłatę ponad faktyczne zobowiązanie rodziców pozostaje do rozliczenia na przyszłe okresy rozliczeniowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy nadpłata powstała w wyniku zbyt wysokiej wpłaty za obiady uczniowskie nie spełnia przesłanki zaliczki na przyszłe dostawy towarów i usług określonej w art. 19a ust. 8 i nie należy jej wykazywać w deklaracji VAT za miesiąc wpłaty.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. W tym zakresie pomocniczo posiłkować się można definicją słownikową. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego PWN” (www.sjp.pwn.pl) zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Natomiast przedpłata to określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru lub usługi, wypłacona z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough development Ltd. przeciwko Commisioners Of Customs & Excise, na który powołuje się także Wnioskodawca, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości wykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje, przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 932/08. Sąd uznał, że „dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości”.

Na podstawie powyższych orzeczeń można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę/przedpłatę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
2. konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
3. w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
   
   

Ponadto należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powstanie obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania należności jest rozwiązaniem opartym na podstawie przepisu art. 65 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty. Przepis ten nie odnosi się więc jedynie do części należności, przyjmując, że otrzymanie zapłaty (zarówno w całości, jak i w części) powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Należy jednak zauważyć, że przepisy odnoszące się do zaliczek nie tworzą nowego przedmiotu opodatkowania, jakim jest dokonanie płatności. Otrzymanie zaliczki przyspiesza jedynie powstanie obowiązku podatkowego związanego z mającą nastąpić dostawą towarów lub świadczeniem usług. Stąd regulacji dotyczących zaliczek nie można rozpatrywać w oderwaniu od czynności opodatkowanej, na poczet której zaliczka jest dokonywana.

Odnosząc powołane przepisy prawa podatkowego do przedstawionego opisu sprawy, biorąc pod uwagę charakter relacji zachodzących pomiędzy szkołą (Gminą), a uczniami należy stwierdzić, że w przypadku dzieci korzystających z obiadów w stołówce szkolnej, otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty powinny być traktowane jako mieszczące się w dyspozycji art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że w chwili dokonywania wpłaty przez rodzica możliwe jest określenie przedmiotu transakcji, bowiem w przypadku dzieci korzystających z obiadów wpłata wnoszona przez rodzica dotyczy wyłącznie obiadów. Należy zauważyć, że kwoty stanowiącej nadpłatę ponad faktyczne zobowiązanie rodziców, która pozostaje do rozliczenia w przyszłych okresach rozliczeniowych nie można rozpatrywać w oderwaniu od całokształtu sprawy. W przedstawionych okolicznościach możliwe jest jednoznaczne określenie przedmiotu transakcji, tj. usługi jaką nabywca zamierza zakupić od Wnioskodawcy, jak również stawki podatku obowiązującej na daną usługę, a także miejsca świadczenia. Przyszłe świadczenie jest określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny. Jednocześnie w momencie dokonania wpłaty strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości, bo chociaż w sporadycznych przypadkach, uczeń może zrezygnować z obiadów w następnym miesiącu (przyszłym okresie rozliczeniowym), ale co do zasady wpłaty dotyczą dzieci korzystających z obiadów w danym roku szkolnym. W konsekwencji Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować otrzymaną wpłatę do konkretnej usługi.

Brak jest zatem podstaw do uznania, że w momencie otrzymania kwota wpłacona przez rodzica nie podlega opodatkowaniu. Fakt, że nie ma pewności co do ilości posiłków, z których uczeń skorzysta w kolejnych okresach rozliczeniowych, a także nie ma pewności, czy uczeń będzie nadal korzystał z posiłków w stołówce szkolnej – w przedstawionych okolicznościach nie powoduje braku możliwości przyporządkowania „nadpłaty” do przyszłego świadczenia jednoznacznie określonego co do rodzaju, stawki, miejsca świadczenia. Skoro, jak wskazuje Wnioskodawca, kwota stanowiąca nadpłatę ponad faktyczne zobowiązanie rodziców pozostaje „do rozliczenia na przyszłe okresy rozliczeniowe”, to znaczy że zostaje przyjęta przez Wnioskodawcę jako wpłata na poczet przyszłych usług wydawania obiadów. Tym samym kwota ta od momentu jej wpłaty jest związana z konkretna usługą.

W konsekwencji, otrzymana od rodzica nadpłata powstała w wyniku zbyt wysokiej wpłaty za obiady uczniowskie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako zaliczka na poczet przyszłej usługi, która powoduje, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, powstanie obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy z chwilą jej otrzymania.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856 ze zm.) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, natomiast w załączniku nr 3 do tego rozporządzenia, zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K).

Z ww. objaśnień wynika, że w części C. „Rozliczenie podatku należnego” w poz. 10 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że nadpłacona kwota stanowi zaliczkę na poczet przyszłych świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wobec powyższego, w dacie wpłaty powstaje obowiązek podatkowy i nadpłacona kwota powinna być wykazywana w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym wpłynęła na konto dochodów budżetowych jednostki organizacyjnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Ponadto wyjaśnić należy, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09, bowiem orzeczenia sądów administracyjnych zapadają w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.