Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.190.2019.2.SK
z 23 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 kwietnia 2019 r., uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 7 maja 2019 r., nr 0113 KDIPT3.4011.190.2019.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 7 maja 2019 r. (data doręczenia 9 maja 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 14 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2018 r. Wnioskodawczyni odebrała wnuki od ich rodziców, którzy zamiast sprawować opiekę nad dziećmi, pili alkohol nie zwracając uwagi na dzieci. Dzieci były zaniedbane, niedopilnowane w szkole i przedszkolu. W domu był brud i smród. Córka i zięć nie pozwalali wchodzić do mieszkania (zamykali drzwi). Przy pomocy pracownika MOPS Wnioskodawczyni udało się dostać do ich mieszkania i wtedy zobaczyła co tam się dzieje, dlaczego wnuczka opuszcza szkołę, a wnuczek nie chodzi do przedszkola. Pewnego dnia zobaczyła, że wnuczka zamiast w szkole, bawi się na podwórku i poprosiła żeby otworzyła bramę. Gdy Wnioskodawczyni weszła do mieszkania zobaczyła, że zięć i córka leżą na podłodze i nie są w stanie się podnieść. Wnioskodawczyni wezwała odpowiednie służby i zabrała dzieci. Z Wnioskodawczynią skontaktował się kurator, który pomógł Jej z załatwieniem przedszkola, w szkole i sądzie.

Od czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni przejęła opiekę na swoimi wnukami, które od tego czasu zamieszkują razem z Nią. W czerwcu Wnioskodawczyni złożyła dokumenty niezbędne do sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi. Pierwsza sprawa odbyła się w listopadzie 2018 r., gdzie Sąd Rodzinny przyznał Jej opiekę tymczasową do stycznia 2019 r. W styczniu 2019 r. odbyła się druga sprawa, na której Sąd Rodzinny przyznał Wnioskodawczyni opiekę na stałe.

W piśmie z dnia 14 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni dodała, że od 21 lat jest wdową i osobą samotną. W 2018 r. pracowała i od dnia 20 października 2018 r. przeszła na emeryturę. Dochód Wnioskodawczyni jaki uzyskała za 2018 r. wynosił 59 754 zł 73 gr ze stosunku pracy/emerytury. Wnuki Wnioskodawczyni nie otrzymywały zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej, nie uzyskały żadnych dochodów w 2018 r. Wnuczka uczęszczała do 4 klasy szkoły podstawowej, a wnuczek do przedszkola. Od dnia 7 czerwca 2018 r. wnuki Wnioskodawczyni zamieszkały razem z Nią, sprawowała Ona opiekę nad nimi, dopóki Sąd nie przyznał Jej funkcji rodziny zastępczej, po pozbawieniu praw rodzicielskich rodziców dzieci nieletnich. Wyrok Sądu uprawomocnił się w dniu 29 stycznia 2019 r. Obecnie Wnioskodawczyni przebywa na emeryturze i nigdzie nie pracuje, zajmuje się dziećmi, które się uczą i chodzą do przedszkola. Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym dla swoich wnuków i pełni funkcję rodziny zastępczej bezterminowo. Rodzice Jej wnuków zostali pozbawieni praw rodzicielskich i do dnia dzisiejszego nie mają z nimi kontaktu (nie interesuje ich los dzieci).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć ulgę na dzieci za 2018 r., od lipca 2018 r. składając korektę za 2018 r., ponieważ była opiekunem dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, na podstawie podatku dochodowego od osób fizycznych mogłaby zastosować ulgę na dzieci (ulgę prorodzinną) od momentu zamieszkania dzieci z Nią, bo sprawowała nad nimi opiekę, nie była jeszcze prawnym opiekunem, ale zajmowała się dziećmi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2018 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Stosowanie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3 tej ustawy, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 powołanej ustawy). Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że jak wynika z art. 27f ust. 1 cyt. ustawy, podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą – (art. 27f ust. 1 pkt 3).

W myśl art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Ponadto, warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

• art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,
  

• ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.
  
  

Instytucja rodziny zastępczej oraz opiekuna prawnego dziecka, określona została w przepisach ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 94 § 3 ww. ustawy, jeżeli żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani, ustanawia się dla dziecka opiekę.

W myśl art. 145 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, opiekę ustanawia się dla małoletniego w wypadkach przewidzianych w tytule II kodeksu. Natomiast § 2 cyt. artykułu stanowi, że opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód.

Natomiast instytucję rodziny zastępczej reguluje przepis art. 1121 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który stanowi, że obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad dzieckiem umieszczonym w pieczy zastępczej, jego wychowania i reprezentowania w tych sprawach, a w szczególności w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb, należą do rodziny zastępczej, prowadzącego rodzinny dom dziecka albo kierującego placówką opiekuńczo-wychowawczą, regionalną placówką opiekuńczo-terapeutyczną lub interwencyjnym ośrodkiem preadopcyjnym. Pozostałe obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców dziecka. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli sąd opiekuńczy postanowił inaczej art. 1121 § 2 ww. ustawy.

Uregulowania prawne w zakresie funkcjonowania rodziny zastępczej zostały zawarte również w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 998, z późn. zm.). Zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia dziecku opieki i wychowania przez rodziców.

W myśl art. 35 ust. 1 cyt. ustawy, umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 35a, art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3 i art. 103 ust. 2 pkt 2 i 3.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 tej ustawy, rodzinę zastępczą lub rodzinny dom dziecka tworzą małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, u których umieszczono dziecko w celu sprawowania nad nim pieczy zastępczej, z zastrzeżeniem art. 55 i 58.

Zgodnie z art. 49 powołanej ustawy, obowiązek sprawowania pieczy nad dzieckiem i jego wychowania rodzina zastępcza lub prowadzący rodzinny dom dziecka podejmuje z dniem faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka na mocy orzeczenia sądu, umowy, o której mowa w art. 35 ust. 2, oraz w sytuacjach określonych w art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3.

Funkcja rodziny zastępczej nie jest więc tożsama z funkcją opiekuna prawnego. Opiekuna prawnego ustanawia się do sprawowania opieki nad małoletnim dzieckiem, w związku z brakiem rodziców lub całkowitym pozbawieniem ich władzy rodzicielskiej. Natomiast umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej występuje w sytuacji, gdy rodzice dziecka nie zapewniają dziecku właściwej opieki rodzicielskiej. Rodzina zastępcza wykonuje jedynie funkcje zapewniające dziecku warunki rozwoju i wychowania odpowiednie do jego stanu zdrowia i poziomu rozwoju.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 21 lat jest wdową i osobą samotną. W 2018 r. pracowała i od dnia 20 października 2018 r. przeszła na emeryturę. Dochód Wnioskodawczyni jaki uzyskała za 2018 r. wynosi 59 754 zł 73 gr ze stosunku pracy/emerytury. W czerwcu 2018 r. Wnioskodawczyni odebrała wnuki od ich rodziców, którzy zamiast sprawować opiekę nad dziećmi, pili alkohol nie zwracając uwagi na dzieci. Dzieci były zaniedbane, niedopilnowane w szkole i przedszkolu. Wnioskodawczyni wezwała odpowiednie służby i zabrała dzieci. Z Wnioskodawczynią skontaktował się kurator, który pomógł Jej z załatwieniem przedszkola, w szkole i sądzie. Od czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni przejęła opiekę na swoimi wnukami, które od tego czasu zamieszkują razem z Nią. W czerwcu Wnioskodawczyni złożyła dokumenty niezbędne do sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi. Pierwsza sprawa odbyła się w listopadzie 2018 r., gdzie Sąd Rodzinny przyznał Jej opiekę tymczasową do stycznia 2019 r. W styczniu 2019 r. odbyła się druga sprawa, na której Sąd Rodzinny przyznał Wnioskodawczyni opiekę na stałe. Wnuki Wnioskodawczyni nie otrzymywały zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej, nie uzyskały żadnych dochodów w 2018 r. Wnuczka uczęszczała do 4 klasy szkoły podstawowej, a wnuczek do przedszkola. Od dnia 7 czerwca 2018 r. wnuki Wnioskodawczyni zamieszkały razem z Nią, sprawowała Ona opiekę nad nimi, dopóki Sąd nie przyznał Jej funkcji rodziny zastępczej, po pozbawieniu praw rodzicielskich rodziców dzieci nieletnich. Wyrok Sądu uprawomocnił się w dniu 29 stycznia 2019 r. Obecnie Wnioskodawczyni przebywa na emeryturze i nigdzie nie pracuje, zajmuje się dziećmi, które się uczą i chodzą do przedszkola. Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym dla swoich wnuków i pełni funkcję rodziny zastępczej bezterminowo. Rodzice Jej wnuków zostali pozbawieni praw rodzicielskich i do dnia dzisiejszego nie mają z nimi kontaktu (nie interesuje ich los dzieci).

W związku z zaistniałą sytuacją, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy może dokonać odliczenia ulgi prorodzinnej na dzieci (wnuki) za okres od lipca 2018 r. do grudnia 2018 r., ponieważ była opiekunem dzieci.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni konieczne jest ustalenie momentu przyznania Jej statusu opiekuna prawnego pełniącego funkcję rodziny zstępczej bezterminowo, a tym samym przysposobienia pełnego dzieci (wnuków).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni od czerwca 2018 r. do listopada 2018 r. opiekowała się wnukami, które mieszkały razem z Nią. W listopadzie 2018 r. Sąd Rodzinny przyznał Jej opiekę tymczasową do stycznia 2019 r. Natomiast, w dniu 29 stycznia 2019 r. uprawomocnił się wyrok Sądu Rodzinnego, na podstawie którego Wnioskodawczyni stała się opiekunem prawnym wnuków i przyznano Jej funkcję rodziny zastępczej bezterminowo.

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że jednym z warunków określonych przez ustawodawcę stanowiącej podstawę do skorzystania z odliczenia od podatku dochodowego w przypadku wychowywania dzieci jest sprawowanie opieki poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Zaznaczyć należy, że w świetle art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy faktyczne sprawowanie opieki nad dziećmi (wnukami), ale musi być spełniony wymóg formalnoprawny ustanowienia rodziny zastępczej przez sąd. Zatem, warunkiem uzyskania ulgi jest posiadanie statusu opiekuna rodziny zastępczej.

Podkreślić należy, że status opiekuna prawnego pełniącego funkcję rodziny zastępczej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o przyznaniu funkcji rodziny zastępczej na stałe. W związku z tym, uzyskanie w danym roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o przyznaniu opieki tymczasowej nad dziećmi, nie pozwala na uznanie danej osoby za opiekuna prawnego pełniącego funkcję rodziny zastępczej, a więc przysposobienia pełnego dzieci (wnuków).

Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na wnuki za okres od lipca 2018 r. do grudnia 2018 r., bowiem w tym okresie nie posiadała prawomocnego orzeczenia sądu o przyznaniu Jej statusu opiekuna prawnego i pełnienia funkcji rodziny zastępczej nad wnukami. Powyższe orzeczenie uprawomocniło się dopiero w dniu 29 stycznia 2019 r. i to od tej daty Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na wnuki, przy spełnieniu ustawowych warunków określonych w art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto dodać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.