Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.180.2019.2.BK
z 23 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 8 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniu 8 maja 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana….,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Panią…,

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką (drugim Wnioskodawcą) są współwłaścicielami nieruchomości niezabudowanej o nr…– księga wieczysta KW nr ….położonej w miejscowości …,gmina…, powiat …., województwo …. o obszarze 1,55 ha. Nieruchomość zakupiono od Skarbu Państwa w dniu 22 sierpnia 1982 r. Przedmiotowa działka niezabudowana od momentu nabycia była i jest użytkowana rolniczo. Obecnie od 1 grudnia 2011 r. działka jest przedmiotem najmu dla sąsiadującego rolnika pod zasiewy rolne. Nieruchomość nie jest objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego. Odnośnie planowanej w przyszłości sprzedaży nie podejmował Pan wraz z żoną żadnych działań typu : umieszczanie ogłoszeń o planowanej sprzedaży w prasie, Internecie czy innych mediach. Po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomość nie będzie nieruchomością rolną. Kupujący zamierza zrealizować inwestycję polegającą na wybudowaniu zespołu budynków magazynowo-logistyczno-produkcyjnych z częścią biurową. W miesiącu styczniu 2019 r. zgłosiła się do Pana oraz żony firma pn. …..z siedzibą w…., NIP: ….z propozycją zakupu ww. nieruchomości. W dniu 24 lutego 2019 r. zawarł Pan wraz z żoną z ww. spółką przedwstępną umowę sprzedaży, która to sprzedaż ma nastąpić do dnia 26 lipca 2021 r. w dacie wskazanej przez kupującego. Jednocześnie w przedmiotowej umowie przedwstępnej udzielił Pan wraz żoną przyszłemu kupującemu pełnomocnictwa do działania tak w Państwa imieniu oraz Jego imieniu w celu przygotowania planowanej przez kupującego na nieruchomości inwestycji, z tym zastrzeżeniem, że wszelkie koszty tych działań pokrywa kupujący. Pełnomocnictwo to obejmuje jak niżej: sprzedający wyrażają zgodę i zezwalają kupującemu - od dnia zawarcia umowy niniejszym aktem notarialnym do dnia zawarcia umowy sprzedaży - na dysponowanie przez kupującego nieruchomością dla celów budowlanych w rozumieniu przepisów ustawy „Prawo budowlane” tj. wszelkie decyzje, uzgodnienia, opinie, warunki techniczne i konieczne w celu ich uzyskania działania faktyczne (w tym projekty, pozwolenia, koncepcje, analizy, badania gruntów) zostaną wykonane i uzyskane przez kupującego i na jego wyłączny koszt i ryzyko, do składania wniosków oraz uzyskiwania pozwoleń badań odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, iż nieruchomość jest wolna od zanieczyszczeń, a warunki gruntowe umożliwiają realizację na nim inwestycji.

Pan wraz z żoną ustanowiliście swoim pełnomocnikiem przedstawiciela wskazanego przez kupującego i upoważniliście Go do:

1. Uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej w szczególności do przyłączenia sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzanie wód opadowych oraz włączenia do dróg.
2. Uzyskania decyzji o wyłączeniu produkcji rolniczej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskania decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie.
3. Uzyskania decyzji o wycińce drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych.
4. Uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu z nieruchomości oraz zgody wydanej przez zarządcę drogi na włączenie do ruchu aut, przy czym wszystkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi i decyzjami będą obciążały kupującego.

Nie występował Pan z wnioskiem o uznanie ww. działki jako przeznaczonej na cele zabudowy magazynowo-przemysłowej. Obecnie jest w planie dokonanie sprzedaży działki nr … o obszarze 1,81 ha dla ww. spółki …zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży z dnia 8 czerwca 2016 r., która to sprzedaż zgodnie z aneksem z dnia 18 września 2018 r. ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2019 r.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu wniosek uzupełniono o następujące informacje:

W momencie dostawy działki nieruchomość będzie miała obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zgodny z uwarunkowaniem miejscowego studium – tj. strefa usług wielkopowierzchniowych – a konkretnie będzie tam zlokalizowany magazyn wysokiego –składu (teren zabudowy usługowo-produkcyjnej, magazynowej i składowej). Jeżeli w trakcie procesu uchwalania przez gminę planu miejscowego dla tego obszaru uda się inwestorowi uzyskać warunki zabudowy zgodne ze studium i projektem planu miejscowego to istnieje możliwość, że zakup nastąpi na bazie warunków zabudowy i uzyskania pozwolenia na budowę. Jednak na terenie działek sąsiadujących z przedmiotową działką ….jest kilka skrawków ziemi rolnej klasy III „to raczej nastąpi wymiana planu miejscowego dla całego terenu”.

W przeszłości wraz z żoną zakupił Pan nieruchomości od Skarbu Państwa:

• 22 stycznia 1982 r. działkę nr … o pow. 0,91 ha,
• 22 stycznia 1982 r. działkę nr …o pow. 1,55 ha,
• 24 listopada 1989 r. działkę nr …o pow. 0,04 ha.

Sprzedał Pan wraz z żoną następujące działki:

• 29 lipca 1994 r. działkę nr … o pow. 0,91 ha,
• 29 listopada 1994 r. działkę nr ..o pow. 3,04 ha,
• 31 października 1997 r. działki nr ..o pow. 1,00 ha,
• 5 października 2004 r. działkę nr ..i …o pow. 1 ha.

Pan oraz żona nie byliście zarejestrowani jako podatnicy VAT-czynni. Obecnie prowadzi Pan działalność gospodarczą od 25 stycznia 2018 r. polegającą na wynajmie pokoi z wyborem zwolnienia od podatku VAT, ze względu na mały przychód niemieszczący się w limicie.

Inwestor-klient prowadzi inwestycje po przeciwnej stronie drogi i stąd zainteresowanie ww. działką. Ponieważ przedmiotowa działka …usytuowana jest między innymi działkami to inwestor zwrócił się z propozycją zakupu.

W odpowiedzi na pytanie, czy poza opisaną we wniosku sprzedażą planuje Pan wraz z małżonką dokonywać kolejnych tego typu transakcji wskazano, że: Inwestor kupi działkę nr … o pow. 1,81 ha (umowa przedwstępna z dnia 8 czerwca 2016 r., która to sprzedaż zgodnie z aneksem z dnia 18 września 2018 r. ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2019 r.

Innych transakcji poza opisanymi nie planuje Pan wraz żoną dokonywać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zgodnie z zawartą umową przedwstępną sprzedaży, kupujący zobowiązał sprzedających do wystąpienia o interpretację do Ministra Finansów, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka podstawowa), a w przypadku uzyskania odpowiedzi pozytywnej, to czy podatek ten będzie należny?

Zdaniem Wnioskodawców, w nawiązaniu do wcześniej wydanych interpretacji indywidualnych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dot. planowanej sprzedaży nieruchomości nr ... – transakcja zbycia gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec powyższego planowana sprzedaż działki …na cele budowlane również będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług. Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,
• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, iż NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i -zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy terenów, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane są zwolnione od podatku. Ponadto zwolniona od podatku jest dostawa gruntów które wykorzystywane były wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia tych gruntów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja sprzedaży ww. działki nr …będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści wniosku wynika bowiem, że niezabudowana nieruchomość od chwili nabycia była użytkowana rolniczo, a od grudnia 2011 r. jest przedmiotem najmu, a więc jest ona wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto Zainteresowani dokonali w przeszłości sprzedaży kilku działek. Zatem w transakcji sprzedaży Zainteresowani wystąpią w charakterze podatników podatku od towarów i usług.

Należy również podkreślić, że Zainteresowani przed dokonaniem transakcji zbycia przedmiotowej działki upoważnili nabywcę do podjęcia w jego imieniu działań zmierzających do przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży w takim zakresie, w jakim podejmują je handlowcy w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj.: składania wniosków oraz uzyskiwania pozwoleń, uzgodnień, sprawozdań, opinii, warunków technicznych przyłączy, prowadzenia badań, odwiertów, uzyskiwanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów, uzyskiwanie decyzji o wycince drzew i krzewów, itp. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że nie podejmowano działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Zauważenia wymaga także fakt, że przedmiotowa działka gruntu w momencie sprzedaży ma być objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującym jej przeznaczenie pod zabudowę. Zatem w momencie dokonania dostawy będzie to teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, który nie jest objęty zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nieruchomość została nabyta przez Zainteresowanych w 1982 r., a zatem przy nabyciu nieruchomości nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu (nie jest zatem spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia).

W konsekwencji transakcja zbycia ww. gruntu podlegać będzie – stosownie do treści art. 41 ust. 1, w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawców należało uznać za prawidłowe.

Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.