Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.157.2019.2.PG
z 30 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2019 r. (data wpływu 11 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w związku z planowanym przywozem do kraju mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w związku z planowanym przywozem do kraju mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 maja 2019 r. (data wpływu 11 maja 2019 r.) o sprecyzowanie przedmiotu wniosku oraz pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabywać z innych krajów Unii Europejskiej mineralny płyn hydrauliczny do samolotów o nazwie handlowej F. (karta charakterystyki w załączeniu). Wyrób ten jest mineralnym olejem hydraulicznym o wysokiej klasie czystości stosowanym, m.in. w nowoczesnym sprzęcie lotniczym. Wyrób zawiera dodatki zapewniające płynność w niskich temperaturach, wyjątkowe właściwości przeciwzużyciowe, przeciwzatarciowe i hamujące korozje. Mineralny płyn hydrauliczny będący mieszaniną oleju napędowego i dodatków jest klasyfikowany do kodu CN 2710 19 47.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) Wnioskodawca poinformował, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest również podatnikiem akcyzowym.

Nabycie mineralnego płynu hydraulicznego o kodzie CN 2710 19 47 nastąpi z innego kraju Unii Europejskiej.

Ww. wyrób może być nabyty wewnątrzwspólnotowo zarówno w procedurze z zapłaconą akcyzą, jak i w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W tym drugim wypadku odbiorcą byłby skład podatkowy.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wytwarzanie i obrót ww. wyrobem nie wymaga wcześniejszego uzyskania odpowiedniej koncesji dla paliw ciekłych wydawanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Na marginesie, właśnie się kończą prace rządowe nad projektem ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw i w perspektywie kilku miesięcy, m.in. przepisy prawa energetycznego w zakresie katalogu paliw ciekłych podlegających obowiązkowi koncesjonowania mogą ulec zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym przywozem do kraju mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów o nazwie handlowej F. w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego Wnioskodawca jest zobowiązany do dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przywóz w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów o nazwie handlowej F. klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 47 nie skutkuje koniecznością dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że ww. wyrób choć niewątpliwie jest wyrobem energetycznym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, nie może zostać uznany za paliwo silnikowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (kluczem do tej oceny jest przeznaczenie wyrobu).

Po drugie wyrób ten, stosownie do obowiązującego brzmienia przepisów ustawy Prawo energetyczne, nie tylko nie wymaga posiadania jakiejkolwiek koncesji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (nie tylko na wytwarzanie paliw ciekłych i obrót z zagranicą), ale również wpisu do rejestru podmiotów przywożących.

Odnosząc się do sprawy definicji paliw silnikowych nie ulega wątpliwości, że w świetle braku odpowiednich regulacji prawnych w ustawie o podatku od towarów i usług, właściwa do oceny zakresu tego pojęcia będzie ustawa o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

W tym miejscu warto zatem przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 357/18 z dnia 15 listopada 2018 r. Choć wyrok dotyczył innego aspektu związanego z tzw. „szybkim VAT-em” sąd odniósł się w nim również do definicji paliw silnikowych. Sąd zatem stwierdził, m.in., że „ustawodawca w definicji paliw silnikowych odwołał się do przeznaczenia danego wyrobu akcyzowego (który jest także wyrobem energetycznym), a nie konkretnej pozycji w załącznikach do ustawy o podatku akcyzowym. Zatem, aby dany wyrób uznać za paliwo silnikowe należy przeanalizować jego charakter w kontekście przydatności. Przez przeznaczenie rozumie się praktyczny cel, do którego coś jest przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy. Z definicji tej, w ocenie sądu, wynika, iż przez przeznaczenie nie należy rozumieć hipotetycznej czy też potencjalnej możliwości wykorzystania danego wyrobu do celu, do którego zasadniczo przeznaczony jest inny wyrób. Innymi słowy, przeznaczenie należy rozumieć jako zamiar wykorzystania wyrobów do określonych celów, a nie jako samą możliwość ich wykorzystania do tych celów.”.

Gdyby nawet Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tezą, że definicji paliw silnikowych należy szukać w ustawie o podatku akcyzowym (art. 86 ust. 2 ustawy), to przytaczając najnowszą interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL1-2.4012.796.2018.2.TK z dnia 20 lutego 2019 r. niewątpliwie punktem odniesienia do oceny sytuacji, czy dany wyrób energetyczny podlega szybkiemu podatkowi VAT są również dodatkowo przepisy ustawy Prawo energetyczne, w tym rozporządzenia Ministra Energii w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących. Warto jednak pamiętać, że samo ww. rozporządzenie z kodami CN paliw ciekłych to za mało, gdyż definicja paliw ciekłych w ustawie Prawo energetyczne (art. 3 pkt 3b ustawy) nie została określona.

Ustawa nie definiuje pojęcia paliw ciekłych, w tym „lekkich olejów opałowych i pozostałych olejów napędowych”. W tym zakresie ustawa odsyła do definicji określonych w załączniku B rozdział 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14 listopada 2008 r., str. 1, z późn. zm.). Obecnie, w związku ze zmianą ww. unijnego rozporządzenia faktycznie definicje produktów ropopochodnych zostały ujęte w załączniku A do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że stosownie do ww. załącznika do unijnego rozporządzenia olej napędowy to głównie pośredni produkt destylacji, która przebiega w temperaturze 180-380oC. Pozycja ta obejmuje domieszki. Obejmuje kilka gatunków o różnych przeznaczeniach; olej napędowy obejmuje olej napędowy wykorzystywany w wysokoprężnych silnikach pojazdów drogowych, takich jak samochody osobowe i ciężarowe. Olej napędowy obejmuje lekki olej opałowy wykorzystywany w przemyśle i gospodarstwach domowych; olej napędowy wykorzystywany w transporcie morskim i szynowym; inne oleje napędowe, w tym ciężkie oleje napędowe, których temperatura destylacji mieści się w granicach 380-540oC, wykorzystywane jako wsad w przemyśle petrochemicznym. Olej napędowy stanowi zbiór produktów, do których należą mieszanka biodiesli (biodiesle w oleju napędowym) i benzyna inna niż biodiesle. Zatem przytoczona wyżej definicja oleju napędowego, obejmująca również inne oleje napędowe, która odnosi się wprost do przeznaczenia wyrobu, stanowi niezbity dowód na to, że przy ocenie, czy konkretny wyrób podlega obowiązkowi koncesyjnemu, nie można poprzestać na samej klasyfikacji wyrobu w ramach Nomenklatury Scalonej.

Zresztą, co warto podkreślić, sam załącznik do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008, w którym definiuje się produkty naftowe kodami CN nie operuje.

W świetle ww. definicji oleju napędowego wyrób będący przedmiotem interpretacji na pewno:

• nie jest wykorzystywany w wysokoprężnych silnikach pojazdów drogowych,
• nie jest lekkim olejem opałowym wykorzystywanym w przemyśle i gospodarstwach domowych,
• nie jest wykorzystywany w transporcie morskim i szynowym,
• nie jest również olejem napędowym, którego temperatura destylacji mieści się w granicach 380-540oC, wykorzystywanym jako wsad w przemyśle petrochemicznym.
  
  

Warto tutaj dodać, że w chwili obecnej produkt jak w zapytaniu, stosownie do przepisów ustawy Prawo energetyczne nie tylko nie wymaga wcześniejszego uzyskania koncesji, ale również wpisu do rejestru podmiotów przywożących.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, już przez sam fakt, że wyrób, który zamierza nabyć, nie wymaga wcześniejszego uzyskania jakiejkolwiek koncesji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki sprawia, że jego nabycie wewnątrzwspólnotowe nie będzie się wiązało z koniecznością dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług. Okoliczność ta wynika z faktu, że wyrób energetyczny nie tylko nie może zostać uznany za paliwo silnikowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, ale również paliwo ciekłe w rozumieniu Prawa energetycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052).

Stosownie do art. 2 pkt 35 ustawy, przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1114, z późn. zm.).

Skład podatkowy – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym – to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym).

Z kolei przez zarejestrowanego odbiorcę – zgodnie z art. 2 pkt 36 ustawy – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Natomiast przez wyroby akcyzowe – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym – rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym, procedura zawieszenia poboru akcyzy jest procedurą stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Na mocy art. 103 ust. 5b ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

W myśl art. 103 ust. 5c ustawy, przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Stosownie do art. 103 ust. 5d ustawy, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Na mocy art. 99 ust. 11a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik.

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE. L 1992 Nr 76, str. 1) pod pozycją 20 ujęto wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 – oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać z innych krajów Unii Europejskiej mineralny płyn hydrauliczny do samolotów o nazwie handlowej F. Wyrób ten jest mineralnym olejem hydraulicznym o wysokiej klasie czystości stosowanym, m.in. w nowoczesnym sprzęcie lotniczym. Wyrób zawiera dodatki zapewniające płynność w niskich temperaturach, wyjątkowe właściwości przeciwzużyciowe, przeciwzatarciowe i hamujące korozje. Mineralny płyn hydrauliczny będący mieszaniną oleju napędowego i dodatków jest klasyfikowany do kodu CN 2710 19 47.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest również podatnikiem akcyzowym. Nabycie mineralnego płynu hydraulicznego o kodzie CN 2710 19 47 nastąpi z innego kraju Unii Europejskiej. Wyrób ten może być nabyty wewnątrzwspólnotowo zarówno w procedurze z zapłaconą akcyzą, jak i w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W tym drugim wypadku odbiorcą byłby skład podatkowy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wytwarzanie i obrót ww. wyrobem nie wymaga wcześniejszego uzyskania odpowiedniej koncesji dla paliw ciekłych wydawanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy w związku z planowanym przywozem do kraju mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów o nazwie handlowej F. w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego Wnioskodawca jest zobowiązany do dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy.

W celu udzielenia odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytanie w pierwszej kolejności należy przeanalizować kwestię dotyczącą uznania ww. towaru za paliwo silnikowe.

Na wstępie należy podkreślić, że przepisy ustawy nie odsyłają – w kwestii pojęcia „paliwo silnikowe” – do definicji zawartej w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Zatem w celu ustalenia czy dany wyrób jest paliwem silnikowym należy mieć na uwadze inne przepisy prawa.

W tym celu zauważyć należy, że Minister Energii korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 32 ust. 6 ustawy Prawo energetyczne, w rozporządzeniu z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2039) w § 1 pkt 9 wskazał, że uzyskania koncesji wymaga wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, paliwami ciekłymi oznaczonymi następującymi kodami CN lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe: 2710 19 46, 2710 19 47, 2710 19 48, 2710 20 15, 2710 20 17, 2710 20 19.

Wpisu do rejestru podmiotów przywożących wymaga przywóz paliw ciekłych oznaczonych następującymi kodami CN lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe: 2710 19 46, 2710 19 47, 2710 19 48, 2710 20 15, 2710 20 17, 2710 20 19 (§ 2 pkt 10 ww. rozporządzenia).

Rejestr podmiotów przywożących prowadzi Prezes URE (art. 32a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne).

Zatem, kwalifikacji dotyczącej uznania, że dany wyrób jest paliwem silnikowym należy dokonać w oparciu o ww. rozporządzenie, w którym został wymieniony – jako paliwo silnikowe – wyrób oznaczony wskazanym przez Wnioskodawcę kodem CN 2710 19 47 jako lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe.

Ponadto tut. Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:

1. paliw stałych lub paliw gazowych,
2. energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
3. energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
4. energii elektrycznej:
   • z biogazu rolniczego,
   • wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
   • wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,
5. ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW.
   
   

W myśl art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:

1. obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2017 r. poz. 2302), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
2. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
3. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.
   
   

Przez paliwa – w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne – rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej.

Zgodnie z art. 3 pkt 3b ustawy Prawo energetyczne, paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:

1. półprodukty rafineryjne,
2. gaz płynny LPG,
3. benzyny pirolityczne,
4. benzyny silnikowe,
5. benzyny lotnicze,
6. paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,
7. paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
8. inne nafty,
9. oleje napędowe,
10. lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,
11. ciężkie oleje opałowe,
12. benzyny lakowe i przemysłowe,
13. biopaliwa płynne (ciekłe),
14. smary

– określone w załączniku В rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług oraz przepisów odrębnych należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy będą spoczywać obowiązki podatkowe wprowadzone ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052), która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2016 r. W tych obowiązkach mieści się również obowiązek obliczania i wpłacania – bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego – kwot VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego w zakresie wpłat podatku akcyzowego w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez prowadzącego skład podatkowy z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W odniesieniu do nabywanego wewnątrzwspólnotowo przez Wnioskodawcę mineralnego płynu hydraulicznego będącego mieszaniną oleju napędowego i dodatków, w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz w procedurze z zapłaconą akcyzą, sklasyfikowanego przez Zainteresowanego według kodu Nomenklatury Scalonej CN 2710 19 47 należy wskazać, że – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – ww. mineralny płyn hydrauliczny jest paliwem silnikowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym i z tytułu tego nabycia Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy.

Podkreślić bowiem należy, że powstanie obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy, uzależnione jest od samego faktu dokonania, przez podmiot prowadzący skład podatkowy, wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne. Zatem decydująca jest w tym przypadku kwalifikacja towarów, które są przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego w momencie powstania obowiązku zapłaty podatku (wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do miejsca odbioru wyrobów akcyzowych), a nie faktyczne przeznaczenie mineralnego płynu hydraulicznego o kodzie CN 2710 19 47 nabywanego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia przez podmiot prowadzący skład podatkowy.

Zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na okoliczność, że nabywany mineralny płyn (olej) hydrauliczny jest stosowany m.in. w nowoczesnym sprzęcie lotniczym – nie może stanowić przesłanki do wyłączenia stosowania art. 17a ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że w niniejszych okolicznościach z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia mineralnego płynu (oleju) hydraulicznego o kodzie CN 2710 19 47 z przeznaczeniem do nowoczesnego sprzętu lotniczego, podmiot prowadzący skład podatkowy występuje w roli podatnika oraz płatnika podatku od towarów i usług od nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych w myśl art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług oraz zobowiązany jest do zapłaty podatku stosownie do art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych (w rozumieniu rozporządzenia Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących – Dz. U. z 2016 r., poz. 2039) mineralnego płynu (oleju) hydraulicznego sklasyfikowanego jako CN 2710 19 47 na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że w związku z planowanym przywozem do kraju mineralnego płynu hydraulicznego do samolotów o nazwie handlowej F. w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego Wnioskodawca będzie zobowiązany do dopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.