2019.06.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.220.2019.1.MP
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania emisji praw uczestnictwa w Spółce w zamian za wnoszone przez Inwestorów wkłady pieniężne oraz
opodatkowania opłaty manipulacyjnej wnoszonej w związku z przekazaniem wkładu – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania emisji praw uczestnictwa w Spółce w zamian za wnoszone przez Inwestorów wkłady pieniężne oraz opodatkowania opłaty manipulacyjnej wnoszonej w związku z przekazaniem wkładu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. S.K.A. (zwana dalej Wnioskodawcą lub Spółką) została 22 sierpnia 2018 r. zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność jako alternatywna spółka inwestycyjna, tj. alternatywny fundusz inwestycyjny inny niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (zwanej dalej ustawą o FIZAFI). Wyłącznym przedmiotem działalności Spółki jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, tj. działalność objęta podklasą 64.30.Z PKD - Działalność trustów, funduszów i podobnych instytucji finansowych.

Wnioskodawca lokować ma swoje aktywa zgodnie z polityką inwestycyjną i strategią inwestycyjną określoną w statucie Spółki, a także w dokumentach, w tym regulaminach, przyjętych przez komplementariusza, dotyczących działalności prowadzonej przez Spółkę, jako alternatywną spółkę inwestycyjną. Spółka działać ma w imieniu własnym i na własną rzecz, a decyzje o sposobie lokowania zgromadzonych aktywów podejmowane mają być przez komplementariusza, tak aby osiągnąć maksymalną wartość zgromadzonych aktywów przy zachowaniu najwyższego, typowego dla tych aktywów stopnia ich bezpieczeństwa, w oparciu o określony poziom ryzyka inwestycyjnego.

Zgodnie z polityką inwestycyjną, Spółka będzie dokonywać inwestycji w następujące rodzaje papierów wartościowych i innych typów praw majątkowych:

udziały i akcje spółek krajowych i zagranicznych;
prawa i obowiązki wynikające ze statusu bycia wspólnikiem w krajowych i zagranicznych spółkach osobowych;
dłużne instrumenty finansowe;
wierzytelności;
depozyty w bankach krajowych, bankach zagranicznych oraz instytucjach kredytowych;
waluty obce.

Wnioskodawca dokonywać ma inwestycji w szczególności w spółki osobowe i kapitałowe posiadające siedzibę w Polsce oraz na obszarze Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), w tym w spółki podejmujące działalność w szeroko rozumianej branży nieruchomości, uwzględniając w szczególności aktywa spółek prowadzących działalność deweloperską, które realizują strategię wzrostu wartości poprzez prowadzenie na nabytych nieruchomościach prac remontowych i deweloperskich w kategoriach budownictwa mieszkaniowego, nieruchomości komercyjnych i biurowych, oraz aktywa spółek prowadzących działalność w zakresie najmu nieruchomości komercyjnych oraz mieszkalnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 10a ustawy o FIZAFI, przez alternatywny fundusz inwestycyjny rozumie się instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe. W myśl art. 8a ust. 1 ustawy o FIZAFI, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy. Jak stanowi natomiast art. 8 ust. 3 ustawy o FIZAFI, wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną.

W celu zbierania aktywów od podmiotów zainteresowanych inwestowaniem (zwanych dalej Inwestorami lub Uczestnikami), Spółka zawiera z nimi umowy inwestycyjne. Przedmiotem umów inwestycyjnych jest wniesienie wkładu inwestycyjnego do Wnioskodawcy w zamian za prawa uczestnictwa. Prawa uczestnictwa to akcje Spółki. Inwestorzy stają się więc akcjonariuszami Spółki. Na podstawie umowy inwestycyjnej dany Inwestor zobowiązuje się do wniesienia wkładu Inwestora. Wnoszenie wkładu Inwestora następuje w związku z objęciem przez niego emitowanych przez Spółkę praw uczestnictwa (akcji). Umowa z danym Inwestorem określa ile praw uczestnictwa przysługuje mu w zamian za wniesiony wkład.

Dany Inwestor zobowiązuje się do przystąpienia do Spółki w charakterze Uczestnika, poprzez zawarcie ze Spółką umowy objęcia praw uczestnictwa. Inwestor uzyskuje status Uczestnika z chwilą rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego Spółki na podstawie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego.

W umowie inwestorskiej, niezależnie od zobowiązania do wniesienia wkładu, Inwestor zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Spółki opłaty manipulacyjnej. Wysokość opłaty manipulacyjnej wnoszona przez danego Inwestora jest określona w umowie zawieranej z tym Inwestorem. Ostateczna wysokość opłaty manipulacyjnej jest negocjowana z potencjalnym Inwestorem. Wysokość opłaty może być więc różna w odniesieniu do różnych Inwestorów. Inwestor może wynegocjować również brak tego rodzaju opłaty. Na moment złożenia wniosku niektórzy Inwestorzy wnieśli już tego rodzaju opłatę.

Wniesiona opłata manipulacyjna nie podlega zwrotowi - również w przypadku, gdy Spółka odstąpi od umowy o objęcie praw uczestnictwa z winy Inwestora (może to mieć miejsce, gdy Inwestor uchyla się od zawarcia umowy o objęcie praw uczestnictwa albo gdy Inwestor uchyla się od obowiązku wniesienia wkładu). Inwestor wnosi opłatę manipulacyjną (w wynegocjowanej wysokości) w związku z przekazaniem środków (wkładu), które mają być przez Spółkę inwestowane w określone instrumenty finansowe. W zamian za tę opłatę umożliwiane jest więc uzyskanie praw uczestnictwa w Spółce (tj. nabycie akcji Wnioskodawcy). Zysk wypracowany przez Spółkę podlega wypłacie na rzecz Inwestorów w formie dywidendy. Zysk ten jest dzielony pomiędzy Inwestorów proporcjonalnie do posiadanej przez nich liczby praw uczestnictwa (akcji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy emitowanie przez Spółkę akcji (praw uczestnictwa w Spółce) w zamian za wnoszone przez Inwestorów wkłady jest zdarzeniem neutralnym z punktu widzenia podatku od towarów i usług (nie wywołuje skutków w tym podatku)?
Czy usługa, w zamian za którą pobierana jest opłata manipulacyjna podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Emisja praw uczestnictwa w Spółce (akcji Spółki) w zamian za wnoszone przez Inwestorów wkłady jest zdarzeniem neutralnym z punktu widzenia podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest alternatywną spółką inwestycyjną. Przedmiotem jego działalności jest więc zbieranie aktywów od wielu Inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych Inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną (z art. 2 pkt 10a ustawy o FIZAFI). Należy uznać, że podmioty, takie jak Spółka, zasadniczo prowadzą działalność gospodarczą wchodzącą w zakres regulacji VAT. Wniosek taki wynika jednoznacznie z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 21 października 2004., sygn. C-8/03, w którym wskazano, iż: „działalność polegająca na zbiorowym inwestowaniu w papiery wartościowe kapitału pochodzącego od obywateli za wynagrodzeniem, która wykracza poza ramy samego nabywania i sprzedaży papierów wartościowych i zmierza w sposób ciągły do uzyskiwania zysku, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych”. Tezy z przytoczonego orzeczenia znajdują odpowiednie zastosowania do sytuacji Wnioskodawcy. W związku z tym, czynności Spółki mogą być objęte zakresem regulacji podatku VAT.

Należy jednak zauważyć, że czynnością opodatkowaną, w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jest odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

W przedstawionej sytuacji, następuje m.in. obejmowanie przez Inwestorów akcji (praw uczestnictwa) w Spółce w zmian za wkłady. W odniesieniu do tej kwestii, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że sama emisja akcji w zamian za wkłady pozostaje poza regulacjami podatku VAT. Po pierwsze bowiem akcje nie stanowią towaru. Towarami są jedynie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Ponadto samo wydanie akcji za wkłady nie może być uznane za świadczenie usług. Wydanie akcji w spółce komandytowo - akcyjnej (takiej jak Wnioskodawca) sprawia, że dany podmiot (w analizowanym przypadku: Inwestor) staje się akcjonariuszem. Akcjonariusz (Inwestor) posiada następnie udział w Spółce (w szczególności udział w zysku) proporcjonalnie do wielkości wkładu, który wniósł za te akcje. Ze strony Spółki jest to sposób na zebranie kapitału, a nie świadczenie usługi. Natomiast dla Inwestora (akcjonariusza) jest to inwestycja lub lokata kapitału, a nie nabycie świadczenia. Stanowisko to potwierdza jednoznacznie wyrok TSUE z 26 maja 2005 r., sygn. C-465/03, w którym wskazano, że: „Emisja nowych akcji nie stanowi czynności należącej do zakresu przedmiotowego art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/ EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r.”. Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 11 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Kr 359/16: „emisja akcji nie jest objęta odpłatnym świadczeniem usług i tym samym nie jest objęta VAT (nie jest to transakcja zwolniona z VAT)”. Bez skutków w podatku VAT jest więc także wniesienie wkładu pieniężnego w celu nabycia emitowanych akcji. Tak więc pobieranie wkładów przez Wnioskodawcę w zamian za emitowane akcje powinno być uznane za czynność neutralną z punktu widzenia podatku VAT.

Ad. 2

Usługa, za którą pobierana jest opłata manipulacyjna podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

A. może pobierać od Inwestorów opłatę manipulacyjną. Co szczególnie ważne, opłata manipulacyjna pobierana przez Spółkę nie stanowi wkładu Inwestora. Tym samym wniesienie opłaty nie jest warunkiem skutecznego objęcia samych akcji (która jak wskazano wyżej jest czynnością neutralną z punktu widzenia VAT). Powyższe potwierdza m.in. okoliczność, iż wysokość opłaty manipulacyjnej może być negocjowana - a więc nie jest ściśle powiązana z wysokością wkładu. Dodatkowo może zdarzyć się również, że taka opłata w ogóle nie zostanie pobrana.

Innymi słowy, świadczeniem ze strony Wnioskodawcy jest możliwość uzyskania w niej praw uczestnictwa - akcji. Przy czym opłata ta nie wiąże się z uzyskaniem dodatkowych usług przez Inwestora, jest de facto związana jedynie z objęciem ww. akcji.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, opłatę manipulacyjną należy traktować jako wynagrodzenie za usługę wykonywaną na rzecz danego Inwestora. Opłata ta związana jest z działalnością Wnioskodawcy jako podatnika - polegającą na zbieraniu aktywów od wielu Inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych Inwestorów. O ile więc sam wkład jest nieopodatkowany, to opłata już wchodzi w zakres regulacji ustawy o VAT jako wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usługi.

Skoro akcje stanowią instrumenty finansowe (papiery wartościowe) zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, to w konsekwencji do świadczenia wykonywanego przez Spółkę znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, który stanowi, że zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Reasumując, pobieraną przez Wnioskodawcę opłatę manipulacyjną należy uznać za należność za usługę zwolnioną z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej
dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub
sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7.

Zatem, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność jako alternatywna spółka inwestycyjna, tj. alternatywny fundusz inwestycyjny inny niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (zwanej dalej ustawą o FIZAFI). Wyłącznym przedmiotem działalności Spółki jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, tj. działalność objęta podklasą 64.30.Z PKD - Działalność trustów, funduszów i podobnych instytucji finansowych.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Spółka będzie dokonywać inwestycji w następujące rodzaje papierów wartościowych i innych typów praw majątkowych:

udziały i akcje spółek krajowych i zagranicznych;
prawa i obowiązki wynikające ze statusu bycia wspólnikiem w krajowych i zagranicznych spółkach osobowych;
dłużne instrumenty finansowe;
wierzytelności;
depozyty w bankach krajowych, bankach zagranicznych oraz instytucjach kredytowych;
waluty obce.

W przedmiocie wątpliwości Wnioskodawcy, czy emisja przez Spółkę akcji (praw uczestnictwa w Spółce) może być traktowana jako działalność gospodarcza wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT czynnością podlegającą opodatkowaniu jest odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Dostawa towaru wymaga przeniesienia prawa do rozporządzania dobrem materialnym jak właściciel. Akcje (prawa udziału) nie stanowią towaru, zatem emisja akcji nie może być traktowana jako dokonywana odpłatnie dostawa towarów.

Opisana czynność nie stanowi również odpłatnego świadczenia usług. Spółka emitując akcje zmierza do powiększenia majątku poprzez zapewnienie dodatkowego kapitału w zamian za zapewnienie nowym akcjonariuszom prawa własności części w ten sposób powiększonego kapitału. Z punktu widzenia Wnioskodawcy (emitenta akcji) celem jest gromadzenie kapitału a nie świadczenie usług. Z pozycji akcjonariusza zapłata określonych kwot pieniężnych (wkładów) nie stanowi spełnienia świadczenia wzajemnego, ale inwestycję lub lokatę kapitału.

W konsekwencji, emisja akcji nie stanowi ani dostawy towarów ani świadczenia usług dokonywanych odpłatnie. Tym samym czynność samej emisji nowych akcji dokonana przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako czynność nie objęta zakresem przepisów ustawy o VAT.

We wniosku wskazano ponadto, że w umowie inwestorskiej, niezależnie od zobowiązania do wniesienia wkładu, Inwestor zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Spółki opłaty manipulacyjnej w związku z przekazaniem środków (wkładu), które mają być przez Spółkę inwestowane w określone instrumenty finansowe. Wysokość opłaty manipulacyjnej wnoszona przez danego Inwestora jest określona w umowie zawieranej z tym Inwestorem. Ostateczna wysokość opłaty manipulacyjnej jest negocjowana z potencjalnym Inwestorem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania opisanej opłaty manipulacyjnej.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na bardzo szerokie pojęcie świadczenia usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W konsekwencji, z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów to – co do zasady - dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów/świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W ramach odpowiedzi na wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W przedstawionych okolicznościach sprawy pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorami istnieje związek prawny w związku z zawartą umową i jednocześnie w ramach tego stosunku prawnego dochodzi do wymiany świadczeń. Pobierane przez Wnioskodawcę opłaty manipulacyjne mają charakter ekwiwalentny, ponieważ wiążą się z otrzymaniem przez uprawnione podmioty (Inwestorów) świadczenia wzajemnego w postaci usługi Wnioskodawcy. W zamian za tę opłatę umożliwiane jest uzyskanie praw uczestnictwa w Spółce (tj. nabycie akcji Wnioskodawcy). W konsekwencji, pobieranie ww. opłat mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust.1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Art. 2. 1. Instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi są:

papiery wartościowe;
niebędące papierami wartościowymi:
1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,
6. niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
10. uprawnienia do emisji.

W myśl art. 43 ust. 16 ustawy o VAT , zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

tytuł prawny do towarów;
tytuł własności nieruchomości;
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, w celu zbierania aktywów od podmiotów zainteresowanych inwestowaniem (zwanych dalej Inwestorami lub Uczestnikami), Spółka zawiera z nimi umowy inwestycyjne. Przedmiotem umów inwestycyjnych jest wniesienie wkładu inwestycyjnego do Wnioskodawcy w zamian za prawa uczestnictwa w Spółce. Prawa uczestnictwa to akcje Spółki. Inwestorzy stają się więc akcjonariuszami Spółki.

Ponieważ akcje stanowią instrumenty finansowe zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, tym samym, świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. W konsekwencji, ze zwolnienia korzystać będzie również opłata manipulacyjna, pobierana na poczet świadczenia ze strony Wnioskodawcy w postaci umożliwienia uzyskania praw uczestnictwa w Spółce (nabycia akcji Wnioskodawcy).

Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin