Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.129.2019.2.WB
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania dostawy działek o nr 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 oraz udziału w działce 316/7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania dostawy działek o nr 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 oraz udziału w działce 316/7. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 17 maja 2019 r.).

W kwietniu 2016 r. Wnioskodawca kupił na potrzeby własne nieruchomość rolną niezabudowaną na której zamierzał wybudować swój dom z rozległym ogrodem i w przyszłości mieszkać tam ze swoją rodziną co było jego wieloletnim marzeniem. Zakupiona nieruchomość to grunty orne stanowiły one gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, dla której w momencie zakupu gmina nie posiadała aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyżej opisany grunt jeszcze przed zamiarem sprzedaży przez poprzednich właścicieli uległ podziałowi fizycznemu, w wyniku którego powstało 5 działek: 316/6, 316/7, 316/8, 316/9, 316/10. Sprzedający od których Wnioskodawca kupił nieruchomość oświadczyli przed notariuszem, że nie dokonali sprzedaży jako podatnicy podatku od towarów i usług. Sprzedający zapewnili również przed notariuszem Wnioskodawcę, że uzyskali informację, że dla działki oznaczonej numerem 316/6 zostały spełnione warunki niezbędne dla uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. W lipcu 2016 r. została wydana przez Wójta Gminy decyzja dla działki gruntu 316/6 o warunkach zabudowy ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, dwukondygnacyjnych w bryle budynku wraz z urządzeniami budowlanymi. Działka gruntu 316/6 uległa podziałowi geodezyjnemu na działki gruntu nr: 316/11, 316/12, 316/13, 316/14, 316/15, 316/16, 316/17.

Niestety w wyniku niepomyślnych zdarzeń losowych, oraz nieplanowanych zmian w życiu osobistym Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o sprzedaży nieruchomości, mimo, że nigdy wcześniej nie miał tego w zamiarze.

W lipcu 2018 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 316/15, we wrześniu 2018 r. działkę nr 316/14, w styczniu 2019 r. działkę gruntu nr 316/11 oraz udziały w części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 316/7, która przez kształt oraz położenie nie może być wykorzystywana na cele rolne i stanowi drogę wewnętrzną stanowiącą dojazd do drogi publicznej dla działek 316/15, 316/14.

Wszystkie sprzedane działki położone są na obszarze, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie ustalono dla nich warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca w zakresie umowy objętej aktem notarialnym dotyczącym sprzedaży ww. nieruchomości nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku os towarów i usług.

W listopadzie 2018 r. Wnioskodawca podarował swojej siostrze niezabudowaną nieruchomość gruntową działkę nr 316/16 oraz udział w części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 316/7.

Nieruchomości położone są na terenie nieobjętym aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego.

1. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
   
2. Z tytułu nabycia przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
3. Przedmiotowe działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej.
   
4. Przedmiotowe działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 nie były udostępniane osobom trzecim. Udziały w działce gruntu 316/7 zostały sprzedane wraz ze sprzedażą działek 316/11, 316/14, 316/15 oraz darowane siostrze wraz z darowizną działki nr 316/16.
   
5. Wnioskodawca oprócz podziału działek nie poniósł żadnych nakładów (ani uzbrojenia, ani ogrodzenia) w celu przygotowania do sprzedaży działek nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16.
   
6. Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych, informacja o zamiarze sprzedaży działek nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15. Informacja rozniosła się „pocztą pantoflową”.
   
7. Podziału działki nr 316/6 dokonano na wniosek Wnioskodawcy. Ostateczna decyzja Wójta Gminy w sprawie podziału działki przypada na 19 września 2017 r.
   
8. Dla działki nr:
   • 316/7 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
   • 316/11 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
   • 316/14 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
   • 316/15 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
   • 316/16 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
   Po podziale działki 316/6 wydana dla tej działki decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (decyzja nr 33/2016 Urząd Gminy) nie obowiązuje dla działek powstałych w wyniku jej podziału, tj. 316/11, 316/12, 316/13, 316/14, 316/15, 316/16, 316/17. Po podziale nowo powstałe działki są oznaczone jako grunty orne. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczyła tylko działki 316/6.
   
9. Na moment zbycia, działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 będące przedmiotem zapytania stanowiły nieruchomości niezabudowane.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 maja 2019 r.):

1. Czy sprzedaż udziału w działce położonej na obszarze, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie ustalono dla niej warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jest zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT (działka nr 316/7)?
2. Czy sprzedaż działek 316/11, 316/14, 316/15, powstałych po podziale geodezyjnym działki gruntu 316/6 jest zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT?
3. Czy podarowana przez Wnioskodawcę w listopadzie 2018 r. swojej siostrze niezabudowana nieruchomość gruntowa działka nr 316/16, powstała po podziale geodezyjnym działki gruntu 316/6, oraz udział w części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 316/7 jest zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, we wszystkich trzech przypadkach może on skorzystać ze zwolnienia od podatku, które jest określone w art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o VAT oraz w art. 15 ust. 2.

Celem zakupu działek był tylko i wyłącznie cel prywatny. Wnioskodawca nie zamierzał sprzedawać, handlować i prowadzić jakiejkolwiek działalności w tym zakresie. Wnioskodawca sprzedając działki nie miał statusu podatnika podatku od towarów i usług. Nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Nie jest bowiem działalnością handlową a zatem gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy sprzedaż majątku własnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż – nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów odnosi się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego. Zamiarem Wnioskodawcy nie jest stała, zorganizowana sprzedaż działek budowlanych, a jedynie sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty. Dlatego też transakcja o charakterze prywatnym nie stanowi przedmiotu opodatkowania VAT. Wnioskodawca w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywał zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przedmiotowy grunt został nabyty z zamiarem wybudowania prywatnego domu jednorodzinnego, dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, posiadania własnego dużego sadu i ogrodu, lecz zaniechano tego planu z racji zmiany planów życiowych. Sprzedaż tego gruntu stanowi wyłącznie wykonywanie przysługującego Wnioskodawcy prawa własności (sprzedaż majątku osobistego), a zatem nie oznacza ona wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto, w niniejszej sprawie nie występuje okoliczność wskazująca na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca uważa również, że dostawa gruntów podlega zwolnieniu od opodatkowania VAT dlatego, że przedmiotem tej transakcji nie są tereny budowlane. O charakterze nieruchomości na potrzeby VAT rozstrzyga przeznaczenie podstawowe, a nie dopuszczalne, jeżeli te przeznaczenia się różnią, Jeżeli z przeznaczenia podstawowego nie wynikałby charakter budowlany danej nieruchomości, natomiast uwzględnienie przeznaczenia dopuszczalnego pozwalałoby zakwalifikować nieruchomość jako teren budowlany, to w takiej sytuacji, dla kwalifikacji tego terenu decydujące jest wskazane w planie przeznaczenie podstawowe. Jeśli nieruchomość nie jest przeznaczona pod zabudowę, a z ewidencji wynika, że stanowi grunty orne, to jej sprzedaż jest zwolniona z podatku od towarów i usług. O przeznaczeniu danej nieruchomości decydują akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją. Może to być więc wypis z ewidencji gruntów i budynków, który Wnioskodawca posiada. Dlatego w tej sprawie, w związku z tym, że w ewidencji dana nieruchomości jest opisana jako grunty orne klasy IVa jej sprzedaż nie jest opodatkowana VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Pojęcie „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczenia również wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady – „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: „(…) co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym”.

Z opisu sprawy wynika, że w kwietniu 2016 r. Wnioskodawca kupił na potrzeby własne nieruchomość rolną niezabudowaną, na której zamierzał wybudować swój dom z rozległym ogrodem i w przyszłości mieszkać tam ze swoją rodziną co było jego wieloletnim marzeniem. Zakupiona nieruchomość to grunty orne i stanowiły one gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, dla której w momencie zakupu gmina nie posiadała aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyżej opisany grunt jeszcze przed zamiarem sprzedaży przez poprzednich właścicieli uległ podziałowi fizycznemu, w wyniku którego powstało 5 działek: 316/6, 316/7, 316/8, 316/9, 316/10. Sprzedający, od których Wnioskodawca kupił nieruchomość oświadczyli przed notariuszem, że nie dokonali sprzedaży jako podatnicy podatku od towarów i usług. Sprzedający zapewnili również przed notariuszem Wnioskodawcę, że uzyskali informacje, że dla działki oznaczonej numerem 316/6 zostały spełnione warunki niezbędne dla uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. W lipcu 2016 r. została wydana przez Wójta Gminy decyzja dla działki gruntu 316/6 o warunkach zabudowy ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, dwukondygnacyjnych w bryle budynku wraz z urządzeniami budowlanymi. Działka gruntu 316/6 uległa podziałowi geodezyjnemu na działki gruntu nr: 316/11, 316/12, 316/13, 316/14, 316/15, 316/16, 316/17. Niestety w wyniku niepomyślnych zdarzeń losowych, oraz nieplanowanych zmian w życiu osobistym Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o sprzedaży nieruchomości, mimo, że nigdy wcześniej nie miał tego w zamiarze. W lipcu 2018 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 316/15, we wrześniu 2018 r. działkę nr 316/14, w styczniu 2019 r. działkę gruntu nr 316/11 oraz udziały w części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 316/7, która przez kształt oraz położenie nie może być wykorzystywana na cele rolne i stanowi drogę wewnętrzną stanowiącą dojazd do drogi publicznej dla działek 316/15, 316/14. Wnioskodawca w zakresie umowy objętej aktem notarialnym dotyczącym sprzedaży ww. nieruchomości nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W listopadzie 2018 r. Wnioskodawca podarował swojej siostrze niezabudowaną nieruchomość gruntową działkę nr 316/16 oraz udział w części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 316/7. Wszystkie sprzedane działki położone są na obszarze, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie ustalono dla nich warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomości położone są na terenie nieobjętym aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu nabycia przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowe działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 nie były udostępniane osobom trzecim. Udziały w działce gruntu 316/7 zostały sprzedane wraz ze sprzedażą działek 316/11, 316/14, 316/15 oraz darowane siostrze wraz z darowizną działki nr 316/16. Wnioskodawca oprócz podziału działek nie poniósł żadnych nakładów (ani uzbrojenia, ani ogrodzenia) w celu przygotowania do sprzedaży działek nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16. Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych, informacja o zamiarze sprzedaży działek nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15. Informacja rozniosła się „pocztą pantoflową”. Podziału działki nr 316/6 dokonano na wniosek Wnioskodawcy. Ostateczna decyzja Wójta Gminy w sprawie podziału działki przypada na 19 września 2017 r. Dla działek nr: 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Po podziale działki 316/6 wydana dla tej działki decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie obowiązuje dla działek powstałych w wyniku jej podziału, tj. 316/11, 316/12, 316/13, 316/14, 316/15, 316/16, 316/17. Po podziale nowo powstałe działki są oznaczone jako grunty orne. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczyła tylko działki 316/6. Na moment zbycia, działki nr 316/7, 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 będące przedmiotem zapytania stanowiły nieruchomości niezabudowane.

Na tle powyższego, Wnioskodawca ma wątpliwości w kwestii zwolnienia od opodatkowania dostawy działek nr 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 oraz udziału w działce 316/7 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym w analizowanej sprawie aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii zwolnienia od opodatkowania dostawy działek w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany wystąpi w ogóle w charakterze podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z dostawą działek będących przedmiotem wniosku – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym jako przedmiot najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Ponadto z wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np.: uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia czy ogrodzenie działek.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca kupił na potrzeby własne nieruchomość rolną niezabudowaną, na której zamierzał wybudować swój dom z rozległym sadem i ogrodem. Niestety w wyniku niepomyślnych zdarzeń losowych, oraz nieplanowanych zmian w życiu osobistym Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o sprzedaży nieruchomości, mimo, że nigdy wcześniej nie miał tego w zamiarze. Z opisu sprawy wynika co prawda, że podziału działki nr 316/6, w wyniku którego powstały działki będące przedmiotem wniosku, dokonano na wniosek Zainteresowanego, jednakże powyższa czynność nie stanowi takiego działania Wnioskodawcy, które mogłoby wskazywać, że działa on w sposób zbliżony do podmiotów profesjonalnie zajmującego się handlem nieruchomościami.

W okolicznościach omawianej sprawy brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać, że w związku z dostawą działek nr 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 oraz udziału w działce 316/7, Wnioskodawca wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wyżej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie będzie wystarczające stwierdzenie jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, skoro Wnioskodawca w analizowanej sprawie nie wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to dostawa będących przedmiotem wniosku działek o nr 316/11, 316/14, 316/15, 316/16 oraz udziału w działce 316/7 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym skoro ww. dostawa działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to w analizowanej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia od podatku VAT przewidziane w ustawie od podatku od towarów i usług, w tym wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tut. Organ zaznacza, że pomimo identycznego skutku podatkowego, tj. brak konieczności wykazania podatku należnego – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame. W pierwszym przypadku bowiem dana czynność w ogóle nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, w drugim natomiast przepisy ustawy mają zastosowanie i czynność podlega opodatkowaniu VAT, jednak na mocy szczególnego przepis ustawy lub rozporządzenia do niej, korzysta ze zwolnienia od podatku. W rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie podlega opodatkowaniu.

Tym samym, mając na uwadze całościowo przedstawione przez Wnioskodawcę własne stanowisko w kontekście sformułowanych we wniosku pytań należało ocenić je jako nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.