Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.166.2019.2.AB
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 9 maja 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanych Budynkami nr 1, nr 2 i nr 3 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanych Budynkami nr 1, nr 2 i nr 3.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 maja 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.166.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem prowadzącym indywidualne gospodarstwo rolne. Jako rolnik od 2008 roku jest czynnym podatnikiem VAT w związku z rezygnacją ze zwolnienia dla rolników ryczałtowych. Wnioskodawca w 1991 r. nabył od swoich rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego nieruchomości rolne, w tym działki zabudowane budynkami inwentarskimi, domem jednorodzinnym (dalej: Budynek nr 1) oraz rozpoczętą budową kolejnego domu jednorodzinnego (dalej: Budynek nr 2). W 2005 r. wnioskodawca wybudował na działce oznaczonej w ewidencji gruntów nr 80 o pow.

0,59ha budynek inwentarski - oborę (dalej: Budynek nr 3). Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na fakt, że w tym czasie korzystał ze zwolnienia podmiotowego w podatku dla rolników ryczałtowych. Budynek był użytkowany od roku 2006 do roku 2008.

W 2015 r. Wnioskodawca zakończył budowę domu jednorodzinnego (Budynek nr 2) na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym 81/3 o pow. 8,20 ha, w którym zamieszkał razem z rodziną W 2015 r. nastąpiło oddanie budynku do użytkowania zgłoszone w organie nadzoru budowlanego. Budowa budynku trwała wiele lat. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów i usług do budowy domu z uwagi na fakt, że budowa trwała również w okresie, kiedy wnioskodawca korzystał ze zwolnienia jak również z faktu, że budynek był stawiany wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe wnioskodawcy i nie był wykorzystywany do celów opodatkowanych.

Budynek nr 1 został wzniesiony na działce nr 80 o pow. 0,59 ha przez rodziców wnioskodawcy w latach 30-tych XX wieku. W 2014 roku budynek został przez Wnioskodawcę wyremontowany na potrzeby mieszkaniowe. Nakłady na budynek wynosiły 100 000 zł i przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca w trakcie remontu budynku nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że budynek był wykorzystywany na cele osobiste wnioskodawcy nie był wykorzystywany w działalności rolniczej jak również do wykonywania czynności opodatkowanych. Budynek został wynajęty przez wnioskodawcę od dnia 01.04.2015 firmie budowlanej na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomości opisane powyżej w 2019 r w postaci Budynku nr 1 Budynku nr 2 oraz Budynku nr 3 wraz z gruntami.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

W odniesieniu do budynku nr 2.

1. Budynek nr 2 nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.
2. Budynek nr 2 został wybudowany przez wnioskodawcę od podstaw. Wnioskodawca nie dokonywał w budynku ulepszeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Wydatki jakie zostały poniesione na budowę domu jednorodzinnego nie uprawniały wnioskodawcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i takie odliczenia w podatku nie nastąpiły.
3. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.
4. Nie dotyczy.
5. Nie dotyczy.
6. Budynek po oddaniu do użytkowania (od dnia 28 maja 2014 r. - w tym miejscu Wnioskodawca sprostował dane z pierwotnego wniosku, gdyż błędnie wpisano datę zasiedlenia budynku w 2015 r., budynek był oddany do użytku już w 2014 r. i zamieszkały był wyłącznie przez wnioskodawcę i jego rodzinę) nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych.
7. Budynek nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie (i w ogóle) na cele działalności zwolnionej od podatku.
8. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że budynek ten został wybudowany jako dom rodzinny dla wnioskodawcy i jego rodziny. Dom był budowany przez wiele lat i wnioskodawca wykorzystywał go jedynie do zamieszkania wraz ze swoja rodziną.
   
   

W odniesieniu do budynku nr 3.

1. Budynek nr 3 nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca wynajął od lipca 2017 r. do chwili obecnej wiatę dostawioną do budynku nr 3 podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Z tytułu najmu wystawiane są faktury vat.
2. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek został wybudowany od podstaw, a jego budowa zakończyła się w 2005 r. Od 2005 r. był użytkowany na cele rolnicze.
3. Wnioskodawca nie poniósł takich wydatków.
4. Wnioskodawca nie podniósł takich wydatków. Wnioskodawca poniósł koszty budowy obiektu Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
5. Wnioskodawca użytkował budynek na cele rolnicze od 2005 r.
6. Budynek był wykorzystywany dla celów działalności rolniczej od 2005 r. i nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych.
7. Budynek nie był wykorzystywany przez wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.
8. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że w okresie od 2000 do 2005 r. prowadził równocześnie działalność rolniczą (w ramach której korzystał ze zwolnienia w podatku vat jako rolnik ryczałtowy) oraz działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży płodów rolnych (w której miał status podatnika czynnego vat). Budowany przez niego budynek inwentarski - budynek nr 3 - był związany z działalnością rolniczą, gdyż była to obora i w stosunku do tych wydatków nie miałem prawa jako rolnik ryczałtowy do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, takiego obniżenia więc nie stosował. W 2005 r. zamknął działalność gospodarczą. Następnie w 2008 r. zrezygnował ze zwolnienia w podatku vat dla rolników ryczałtowych. Od tamtej pory jest podatnikiem czynnym w podatku vat.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie nieruchomości oznaczonej we wniosku jako Budynek nr 1, Budynek nr 2, Budynek nr 3 korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości wraz z budynkami będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do Budynku nr 1 - tj. domu jednorodzinnego wybudowanego przez rodziców wnioskodawcy - będzie przysługiwało zwolnienie czynności zbycia budynku z podatku od towarów i usług. Budynek ten został przez wnioskodawcę wyremontowany w 2014 r. Remont budynku był generalny i poczynione przez wnioskodawcę nakłady przekraczały kwotę 30% wartości początkowej budynku. Jednakże wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu materiałów budowlanych lub usług niezbędnych do przeprowadzenia remontu, gdyż budynek nie był wykorzystywany do celów opodatkowanych. Nadto remont budynku nie był związany z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością rolniczą, w związku z którą Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym w podatku vat. Od 2015 roku budynek był wynajmowany firmie budowlanej na potrzeby mieszkaniowe jej pracowników, w związku z czym nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów ustawy, a od pierwszego zasiedlenia do daty sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W odniesieniu do Budynku nr 2 - tj. domu jednorodzinnego, którego budowa została rozpoczęta przez rodziców wnioskodawcy a zakończona przez niego w 2015 r. wnioskodawca również będzie korzystał ze zwolnienia czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wnioskodawca wraz z rodziną mieszkał w domu co najmniej od 2015 r., a więc zbycie budynku następuje po jego pierwszym zasiedleniu. W takiej sytuacji zbycie budynku w 2019 r. będzie korzystało ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Nadto w związku z tym, że budynek służył osobistym potrzebom podatnika - wnioskodawca nie miał praw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W odniesieniu do Budynku nr 3 - tj. budynku inwentarskiego, który został wybudowany w 2005 r. w czasie kiedy wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego w podatku jako rolnik ryczałtowy. W takiej sytuacji nie miał on prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu materiałów lub usług niezbędnych do budowy budynku. W związku z tym zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10a sprzedaż budynku będzie zwolniona z podatku z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Natomiast zgodnie z ust. 10a zwolnieniu od podatku podlegają dostawy budynków nieobjęte zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowe tych obiektów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na powyższe zapisy należy wskazać, że aby Wnioskodawca mógł skorzystać z możliwości pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dokonywane przez niego inwestycje powinny odbywać się w okresie kiedy wnioskodawca miał status czynnego podatnika VAT oraz inwestycje te powinny być wykorzystywane do czynności opodatkowanych Tymczasem w zakresie budowy budynku nr 3 w okresie budowy Wnioskodawca nie posiadał statusu podatnika czynnego VAT, a więc nie mógł dokonywać odliczeń pomimo że inwestycje były wykorzystywane do działalności rolniczej.

Natomiast w odniesieniu do budynków nr 1 i 2 - są to inwestycje, które w całości były dokonywane w celach osobistych, gdyż są to dwa domy jednorodzinne, które nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawcę działalności rolniczej. W związku z powyższym wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżania podatku należnego o wartość podatku naliczonego na fakturach z tytułu zakupu materiałów i usług związanych z budową i remontem domów Dodatkowo fakt, że budynek nr 1 został przez Wnioskodawcę wynajęty na potrzeby mieszkaniowe w 2015 r. oznacza, że jego sprzedaż nastąpiła już po pierwszy zasiedleniu i upłynął wymagany przepisami okres uprawniający do sprzedaży budynku bez konieczności obciążania transakcji sprzedaży podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił w szczególności, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE, art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w ślad za TSUE należałoby uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać budynki nr 1, nr 2 i nr 3 wraz z gruntami.

Budynek nr 1 został wzniesiony na działce nr 80 o pow. 0,59 ha przez rodziców Wnioskodawcy w latach 30-tych XX wieku. W 2014 roku budynek został przez Wnioskodawcę wyremontowany na potrzeby mieszkaniowe. Nakłady na budynek wynosiły 100 000 zł i przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca w trakcie remontu budynku nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że budynek był wykorzystywany na cele osobiste Wnioskodawcy nie był wykorzystywany w działalności rolniczej jak również do wykonywania czynności opodatkowanych. Budynek został wynajęty przez Wnioskodawcę od dnia 1 kwietnia 2015 firmie budowlanej na cele mieszkaniowe.

Mając zatem na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia, należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie dostawa opisanego we wniosku Budynku nr 1, nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy budynku upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Na przedmiotowy budynek Wnioskodawca ponosił w 2014 r. nakłady, które przekraczały 30% jego wartości początkowej, jednak przedmiotowy budynek został wynajęty 1 kwietnia 2015 r. na cele mieszkaniowe.

Zatem po dokonaniu ww. nakładów przekraczających 30% jego wartości początkowej oraz oddaniu ww. budynku do użytkowania doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia w związku z jego użytkowaniem do prowadzonej działalności gospodarczej tj. najmu. Ponadto od daty tego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym, mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że spełnione zostaną obydwa warunki umożliwiające zwolnienie Budynku nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

W konsekwencji do dostawy ww. Budynku nr 1 znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odnosząc się do Budynku nr 2, należy zauważyć, że jak wskazał Wnioskodawca, po wybudowaniu został on oddany do użytkowania dnia 28 maja 2014 r. i zamieszkały był wyłącznie przez wnioskodawcę i jego rodzinę. Budynek nr 2 nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Budynek nr 2 nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie dokonywał w budynku ulepszeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa Budynku nr 2, nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca pierwsze zasiedlenie ww. Budynku nr 2 nastąpiło w dniu 28 maja 2014. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku. Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie Budynku nr 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a zamierzoną dostawą Budynku nr 2 minie okres dłuższy niż 2 lata.

Wobec powyższego dostawa ww. Budynku nr 2 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast odnoście Budynku nr 3, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w 2005 r. Wnioskodawca wybudował na działce oznaczonej w ewidencji gruntów nr 80, budynek został wybudowany od podstaw, a jego budowa zakończyła się w 2005 r. Od 2005 r. był użytkowany na cele rolnicze. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na fakt, że w tym czasie korzystał ze zwolnienia podmiotowego w podatku dla rolników ryczałtowych. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa Budynku nr 3 nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca pierwsze zasiedlenie ww. Budynku nr 3 nastąpiło w 2005 r. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku. Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie Budynku nr 3 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą Budynku nr 3 minie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym dostawa Budynku nr 3 będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, jednakże prawidłowość stanowiska wynika z innej podstawy prawnej aniżeli wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku.

Podsumowując powyższe, dostawa nieruchomości zabudowanych Budynkami nr 1, nr 2 i nr 3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odpowiednio zwolnieniem tym objęta będzie także dostawa gruntu na którym Budynki nr 1, nr 2 i nr 3 są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia czy Wnioskodawca z tytułu przedmiotowej transakcji sprzedaży Budynków nr 1, nr 2 i nr 3 jest podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż nie było to przedmiotem wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.