Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.237.2019.1.MN
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 10 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zapłaty podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży przez Wnioskodawcę rozliczającego się metodą kasową w przypadku otrzymania zapłaty otrzymanej po zakończeniu działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zapłaty podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży przez Wnioskodawcę rozliczającego się metodą kasową w przypadku otrzymania zapłaty otrzymanej po zakończeniu działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - produkcja odzieży skórzanej (PKD 14.11.Z), której wykonywanie zostało zawieszone od dnia 1 lutego 2018 r. i trwa do chwili obecnej.

Wnioskodawca jest małym podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwaną dalej ustawą lub ustawą o VAT), bowiem wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, tj. dokonał we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego na formularzu VAT-R, wpisując w nim metodę kasową rozliczania podatku VAT. Konsekwencją zaś wyboru kasowej metody jest to, że Wnioskodawca dokonuje rozliczenia podatku VAT w kwartalnych deklaracjach (VAT-7K).

Wnioskodawca dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wyłącznie na rzecz podatników, o których mowa w art. 15 ustawy, tj. na rzecz podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT czynny.

W związku z czym u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstaje, w odniesieniu do dokonanych przez niego dostaw towarów lub świadczenia usług, z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę zawierają w swej treści wyrazy „metoda kasowa”.

Wnioskodawca zamierza zlikwidować - zakończyć działalność gospodarczą na koniec trzeciego kwartału 2019 r. (co będzie się wiązało z wyrejestrowaniem z CEIDG oraz złożeniem wniosku VAT-Z w terminie 7 dni od likwidacji działalności).

W chwili obecnej Wnioskodawca posiada nieuregulowane przez odbiorców należności z tytułu zapłaty za dostarczony towar lub świadczone usługi, w związku z czym Wnioskodawca przewiduje, że ich zapłata może nastąpić już po dniu likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na dzień likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca musi odprowadzić VAT należny od niezapłaconych faktur sprzedażowych (tj. przez odbiorców będących podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy)?
2. Czy w przypadku otrzymania zapłaty (od odbiorców będących podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy) już po dacie likwidacji działalności, Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia (rozliczenia) podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień likwidacji działalności gospodarczej nie musi on odprowadzać podatku VAT należnego od niezapłaconych faktur sprzedażowych przez odbiorców, o których mowa w art. 15 ustawy. Art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi bowiem, że w przypadku małych podatników rozliczających ten podatek metodą kasową, obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych dostaw towarów i świadczenia usług powstaje z dniem otrzymania całości lub części zapłaty - jeżeli czynności te są wykonywane na rzecz czynnych podatników VAT. Tak więc okoliczność likwidacji działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę nie spowoduje powstania po jego stronie obowiązku odprowadzenia podatku VAT należnego od niezapłaconych faktur sprzedażowych.

W sytuacji zaś otrzymania zapłaty po dacie likwidacji działalności gospodarczej, od odbiorców będących podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek odprowadzenia (rozliczenia) podatku należnego VAT, bez obowiązku składania deklaracji VAT-7K. Należy bowiem przyjąć, że podatek należny VAT dotyczyć będzie czynności wykonywanych w okresie prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstanie już po dacie jej likwidacji (tj. z dniem zapłaty należności).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 25 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o małym podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro,
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, zarządzającego alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro

• przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

1. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty - w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
2. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1

• po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej „metodą kasową”; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Odnosząc się do przedstawionych we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego u małego podatnika z tytułu sprzedaży dokonanej na rzecz podatnika VAT czynnego, uwzględniając powołane przepisy należy wskazać, że metoda kasowa stanowi szczególny sposób ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, w którym powstanie obowiązku podatkowego zostało powiązane z uregulowaniem należności, tj. z momentem otrzymania przez małego podatnika całości lub części zapłaty.

W świetle art. 99 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 103 ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 33.

Mając na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że w przypadku dostawy towarów oraz świadczenia usług przez Wnioskodawcę posiadającego status małego podatnika rozliczającego się metodą kasową na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania całości lub części zapłaty. Jednocześnie rozliczenie podatku należnego z urzędem skarbowym winno zostać dokonane za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzyma zapłatę za ww. sprzedaż.

Wnioskodawca wprawdzie – jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego – w momencie otrzymania zapłaty nie będzie już podatnikiem (Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność, co będzie się wiązało z wyrejestrowaniem z CEIDG oraz złożeniem wniosku VAT-Z w terminie 7 dni od likwidacji działalności), to jednak był nim w momencie dokonania sprzedaży, zatem będzie miał obowiązek ją opodatkować (rozliczyć). Na gruncie podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega bowiem dostawa towarów i świadczenie usług, a nie samo wynagrodzenie za te czynności. Ustawodawca m.in. w przypadku podatnika mającego status małego podatnika, który wybrał metodę kasową, dokonującego sprzedaży na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, przesunął w czasie obowiązek rozliczenia podatku należnego.

Stosownie do art. 96 ust. 6 ww. ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Skutkiem złożenia takiego zgłoszenia jest wykreślenie podatnika z rejestru podatników VAT. Wykreślenie następuje z dniem wskazanym w zgłoszeniu VAT-Z. Tak więc z dniem określonym w zgłoszeniu VAT-Z podatnik nie jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT. Tym samym zaprzestanie przez podatnika wykonywania działalności gospodarczej w drodze jej likwidacji oraz złożenie stosownego zgłoszenia, celem wykreślenia przez naczelnika urzędu skarbowego podatnika z rejestru podatników VAT skutkuje brakiem obowiązku złożenia deklaracji VAT-7K, za okres rozliczeniowy, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej zapłaty, zgodnie z art. 99 ust. 2 ustawy.

Reasumując uznać należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzyma zapłatę z tytułu sprzedaży dokonanej na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, obowiązek podatkowy z tytułu tej sprzedaży powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, w związku z czym na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku należnego z tego tytułu. Natomiast – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – w opisanej sytuacji nie będzie podstaw do odprowadzenia podatku należnego z tego tytułu w momencie likwidacji działalności, jak również do złożenia stosownej deklaracji VAT-7K.

Tym samym stanowisko wyrażone we wniosku uznać należy za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wyłącznie na rzecz podatników, o których mowa w art. 15 ustawy, tj. na rzecz podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT czynny, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.