Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.170.2019.1.AG
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu 10 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania stawki 15% podatku dochodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania stawki 15% podatku dochodowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca powstał w dniu 14 grudnia 2018 r. na skutek rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. W statucie Wnioskodawcy przyjęto, że rok obrotowy Wnioskodawcy trwa od 1 grudnia do 30 listopada kolejnego roku. Wnioskodawca zawiadomił niezwłocznie po swojej rejestracji właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy. Pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od dnia rejestracji Wnioskodawcy w Krajowym Rejestrze Sądowym do dnia 30 listopada 2019 r. Kapitał zakładowy Wnioskodawcy zgodnie ze statutem wynosi 50.000 zł i dzieli się na 50.000 akcji o wartości nominalnej 1,00 zł każda akcja. Kapitał zakładowy Wnioskodawcy został zebrany w drodze emisji prywatnej spośród założycieli spółki. Akcje zostały opłacone przez akcjonariuszy przed zarejestrowaniem Wnioskodawcy w Rejestrze Przedsiębiorców KRS w 1/4 ich wartości tj. w kwocie 12.500 zł. W pozostałej kwocie 37.500 zł akcje zostaną opłacone najpóźniej przed kolejnym podwyższeniem kapitału zakładowego. W trakcie obecnie trwającego roku podatkowego do Wnioskodawcy, na poczet kapitału Wnioskodawcy zostaną wniesione środki pieniężne innego przedsiębiorstwa wspólników Wnioskodawcy o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r. („Dodatkowy Wkład”). Przeniesienie tych składników majątku przy rejestracji Wnioskodawcy było bowiem nieomal niemożliwe w związku z brakiem posiadania zdolności prawnej przez Wnioskodawcę, brakiem posiadania numeru NIP, KRS, REGON oraz związanym z tym brakiem posiadania rachunku bankowego. Spółka komandytowo-akcyjna nie posiada do dnia jej rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym zdolności prawnej. W przeciwieństwie do spółek osobowych, spółki kapitałowe w organizacji do dnia rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym są tzw. „ułomnymi osobami prawnymi”, posiadają zdolność prawną, zatem mogą być podmiotem stosunków cywilnoprawnych. Możliwość założenia rachunku bankowego a przez to wniesienia dodatkowych wkładów gotówkowych była uzależniona od dokonania skutecznego wpisu Wnioskodawcy do Krajowego Rejestru Sądowego, które jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym. Wnioskodawca w roku rozpoczynającym się 1 grudnia 2019 r. będzie posiadał status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy CIT, tj. wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczy w roku podatkowym kończącym się 30 listopada 2019 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln euro; przeliczonej według średniego kursu NBP na 1 października 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca powinien w roku podatkowym trwającym od grudnia 2018 r. do końca listopada 2019 r. do dochodów uzyskiwanych przed wniesieniem przez Wspólników dodatkowego wkładu opisanego w stanie faktycznym stosować stawkę 9% czy 15% CIT?
2. Czy Wnioskodawca powinien w roku podatkowym trwającym od grudnia 2018 r. do końca listopada 2019 r. do dochodów uzyskiwanych po wniesieniu przez Wspólników dodatkowego wkładu opisanego w stanie faktycznym stosować stawkę 9% czy 15% CIT?
3. Czy Wnioskodawca powinien w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 grudnia 2019 r. stosować stawkę 9% czy 15% CIT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

W ocenie podatnika, powinien on do uzyskiwanych w tym czasie dochodów stosować stawkę 15% podatku CIT.

Wnioskodawca jest spółką, która powstała w dniu wskazanym w stanie faktycznym. Rok podatkowy Wnioskodawcy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W konsekwencji, zgodnie z treścią art. 13 Ustawy Nowelizującej, jest podatnikiem, którego „rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r, a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym”. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma prawa do stosowania 9% stawki podatku CIT, jako że nie obowiązywała ona w 2018 r.

Ad. 2

W ocenie podatnika powinien on do uzyskiwanych w tym czasie dochodów stosować stawkę 15% podatku CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie tego pytania jest kontynuacją uzasadnienia przedstawionego w pkt 1) powyżej. Przepisy art. 19 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. nie zabraniają podmiotom, do których wniesiono wkład już po ich powstaniu, stosowania stawki 15% podatku CIT. Skoro tak, Wnioskodawca stosując te przepisy w brzmieniu obowiązującym w 2019 r., ma prawo do stosowania 15% stawki CIT w okresie od grudnia 2018 r. do listopada 2019 r. także po dniu w którym wspólnicy wniosą do Wnioskodawcy dodatkowy wkład.

Ad. 3

W ocenie podatnika, powinien on do uzyskiwanych w tym czasie dochodów stosować stawkę 15% podatku CIT.

Wnioskodawca jest spółką, która powstała w dniu wskazanym w stanie faktycznym. W konsekwencji Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 11 Ustawy Nowelizującej a więc powstałym w okresie pomiędzy dniem wejścia w życie art. 11 Ustawy Nowelizującej a dniem wejścia w życie całej Ustawy Nowelizującej. W konsekwencji powyższego znajdują do niego zastosowanie przepisy art. 11 Ustawy Nowelizującej, które stanowią swego rodzaju wyraz karania przez ustawodawcę podmiotów przeprowadzających określone działania restrukturyzacyjne w celu sztucznego objęcia ich stawką 9% podatku CIT. Podmioty takie, na skutek zastosowania wskazanego przepisu, nie mają prawa do stosowania 9% stawki CIT, nawet w sytuacji, w której nominalnie powinny mieć do niej prawo. Skoro tak, do Wnioskodawcy po dokonaniu Dodatkowego wkładu przez wspólników znajdzie zastosowanie zdanie ostatnie powołanego art. 11 Ustawy Nowelizującej, tj. jest on zobowiązany do stosowania w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r. przepisu art. 19 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Na podstawie art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 15% podstawy opodatkowania – w przypadku:
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   

Jednocześnie, jak stanowi art. 19 ust. 1a updop, w brzmieniu do końca 2018 r., podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
   
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
   
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
   
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
   

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

W myśl natomiast art. 19 ust. 1 updop, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa nowelizująca”), podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych

- w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Na mocy art. 11 ustawy nowelizującej, podatnicy utworzeni w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu, a przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
   
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
   
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r., w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2, albo
   
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
   
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r., w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2
   

- stosują w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r. przepis art. 19 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Powyższy przepis wprowadza ograniczenie w stosowaniu regulacji dotyczącej obniżonej, 9%, stawki podatku, w stosunku do podatników powstałych (utworzonych) w wyniku, wskazanych w tym przepisie, działań restrukturyzacyjnych, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu (dzień następujący po dniu ogłoszenia – art. 15) a przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej (1 stycznia 2019 r.). Podatnicy utworzeni we wskazanym okresie na skutek działań określonych w pkt 1–5 tego przepisu nie będą zatem mogli stosować 9% stawki podatku CIT także w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r., tj. w ich drugim roku podatkowym, nawet gdy posiadaliby w tymże roku status małego podatnika. W takim przypadku stosowanie przez tych podatników niższej stawki podatku CIT (nowych regulacji) będzie możliwe dopiero – przy spełnieniu warunku bycia „małym podatnikiem” – począwszy od ich trzeciego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 13 ustawy nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Przepis ten dedykowany jest podatnikom o innym roku podatkowym niż rok kalendarzowy. Podatnicy ci zasadniczo będą stosować nowe regulacje od początku ich roku podatkowego rozpoczętego po 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca powstał w dniu 14 grudnia 2018 r. na skutek rejestracji w KRS. Rok obrotowy Wnioskodawcy trwa od 1 grudnia do 30 listopada kolejnego roku. W trakcie obecnie trwającego roku podatkowego, na poczet kapitału Wnioskodawcy, do Wnioskodawcy zostaną wniesione środki pieniężne innego przedsiębiorstwa wspólników Wnioskodawcy o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r. („Dodatkowy Wkład”). Przeniesienie tych składników majątku przy rejestracji Wnioskodawcy było bowiem niemożliwe w związku z brakiem posiadania zdolności prawnej przez Wnioskodawcę, brakiem posiadania numeru NIP, KRS, REGON oraz związanym z tym brakiem posiadania rachunku bankowego.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, w roku podatkowym trwającym od grudnia 2018 r., zarówno przed wniesieniem, jak i po wniesieniu przez wspólników Dodatkowego Wkładu, powinien stosować stawkę 15% podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca powstał w dniu 14 grudnia 2018 r. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest inny niż kalendarzowy i trwa od 1 grudnia do 30 listopada kolejnego roku. W konsekwencji, Wnioskodawca, na podstawie art. 13 ustawy nowelizującej, powinien w roku podatkowym trwającym od 1 grudnia 2018 r. do 30 listopada 2019 r. stosować stawkę 15% podatku dochodowego, w związku z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, obowiązującym do końca 2018 r.

Dodać jednocześnie należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przywołany wcześniej przepis art. 19 ust. 1a pkt 3 updop, w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r., zgodnie z którym podatnik, który został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 – nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym. Powyższy przepis wyłącza w określonych przypadkach możliwość stosowania obniżonej stawki 15% podatku. Wnioskodawca został utworzony w grudniu 2018 r., natomiast wniesienie przez wspólników Dodatkowego Wkładu jest zdarzeniem przyszłym, które dopiero nastąpi. Zatem wniesienie składników przedsiębiorstwa nastąpi już w momencie, w którym Wnioskodawca będzie podmiotem utworzonym, prowadzącym działalność. Okoliczność wniesienia Dodatkowego Wkładu wynikać będzie z chęci jego wniesienia do już istniejącego podmiotu i wiązać się będzie m.in. z dotychczasowym brakiem posiadania przez Wnioskodawcę rachunku bankowego. Powyższy przepis art. 19 ust. 1a pkt 3 updop dotyczy natomiast sytuacji, w których określony majątek jest wnoszony w momencie powstania danego podmiotu, a nie już w trakcie jego funkcjonowania.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1 i 2, należało uznać za prawidłowe.

W zakresie natomiast wątpliwości dotyczących stosowania prawidłowej stawki podatku w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 grudnia 2019 r. należy stwierdzić, że w tym roku podatkowym Wnioskodawca również zobowiązany jest stosować stawkę 15% podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca powstał w dniu 14 grudnia 2018 r., a więc jest podmiotem, który powstał po dniu wejścia w życie art. 11 ustawy nowelizującej (20 listopada 2018 r.), a przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej (1 stycznia 2019 r.). Ze względu zatem na powyższą okoliczność, a także mając na uwadze przedstawione we wniosku działania polegające na wniesieniu przez wspólników na kapitał Wnioskodawcy w pierwszym roku podatkowym środków pieniężnych innego przedsiębiorstwa, o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu ogłaszanego przez NBP na dzień 1 października 2018 r., należało stwierdzić, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 11 ustawy nowelizującej. Podatnicy, o których mowa w tym przepisie są natomiast zobowiązani stosować w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r., przepis art. 19 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r.

Dodać przy tym należy, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w roku rozpoczynającym się 1 grudnia 2019 r. będzie posiadał status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop. W związku z powyższym, w roku rozpoczętym w dniu 1 grudnia 2019 r., Wnioskodawca powinien stosować stawkę 15% podatku dochodowego, na podstawie treści art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, obowiązującej do końca 2018 r. Wnioskodawca nie będzie miał więc możliwości stosowania w tym roku podatkowym obniżonej stawki w wysokości 9% ww. podatku.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując, należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca powinien w roku podatkowym trwającym od grudnia 2018 r. do końca listopada 2019 r. (zarówno przed wniesieniem jak i po wniesieniu przez wspólników Dodatkowego Wkładu) oraz w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 grudnia 2019 r., stosować stawkę 15% podatku dochodowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stosowania stawki 15% podatku dochodowego, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.