Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.222.2019.1.MP
z 10 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 10 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania według stawki 23% i udokumentowania otrzymanego od Gminy przez Spółkę na podstawie zawartej ugody z dnia (…) odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy z dnia (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2019 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania według stawki 23% i udokumentowania otrzymanego od Gminy przez Spółkę na podstawie zawartej ugody z dnia (…) 2019 r. odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Główna działalność Spółki polega na świadczeniu usług projektowania obiektów mostowych, dróg i kolei.

Wnioskodawca w dniu (…) 2014 r. zawarł z Gminą Miasta (…) - Miejskim Zarządem Dróg i Mostów w (…) (dalej: „Gmina”) umowę nr (…), w ramach której Gmina zleciła Spółce wykonanie zadania pn.: „Opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej budowy odwodnienia ulicy (…), ulicy (…) i ulicy (…) w (…) wg wariantu lb koncepcji projektowej wraz z wykonaniem nawierzchni jezdni, ze wszystkimi uzgodnieniami i pozwoleniami”. Strony ustaliły formę wynagrodzenia ryczałtową na kwotę 152.900,00 zł powiększoną o podatek VAT w kwocie 35.167,00 zł. Płatność miała się odbyć na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę najwcześniej 30 stycznia 2015 r.

W dniu 10 lutego 2015 r. Gmina złożyła Spółce oświadczenie w przedmiocie odstąpienia od umowy twierdząc, że Spółka opóźnia się z wykonaniem przedmiotu umowy tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby wykonała ją w zakładanym terminie. Wnioskodawca zakwestionował skuteczność odstąpienia i w dniu 11 marca 2015 r. wezwał Gminę do odebrania dzieła pod rygorem odstąpienia od umowy. Ostatecznie, w dniu 25 marca 2015 r. Spółka złożyła Gminie oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

W dniu 27 lutego 2015 r. Gmina wystawiła Spółce notę księgową, w której naliczyła Spółce karę umowną z tytułu odstąpienia od umowy z przyczyn leżących po stronie Spółki w wysokości 10% wynagrodzenia netto.

Pozwem z dnia 10 maja 2015 r. Gmina wystąpiła przeciwko Spółce o zapłatę kary umownej z tytułu odstąpienia od umowy z przyczyn leżących po stronie Spółki w wysokości 10% wynagrodzenia netto, czyli 15.290,00 zł.

W dniu 13 lipca 2015 r. Spółka złożyła odpowiedź na pozew wraz z pozwem wzajemnym domagając się oddalenia powództwa Gminy w całości i zasądzenia od Gminy kwoty 166.211, zł. Żądanie Spółki obejmowało dwie kwoty tj. kwotę 122.700,00 zł netto powiększoną o należny podatek VAT w wysokości 28.221,00 zł (wartość wykonanych przez Spółkę prac projektowych) oraz kwotę 15.290,00 zł tytułem kary umownej za odstąpienie z przyczyn leżących po stronie Gminy.

W toku postępowania sądowego sprawa została skierowana do mediacji. Ostatecznie w wyniku przeprowadzonych mediacji, w dniu (…) 2019 r. Spółka oraz Gmina zawarły ugodę mediacyjną.

W ramach zawartej ugody Gmina zrzekła się roszczenia o zapłatę kwoty 15.290,00 zł wraz z dalszymi roszczeniami objętymi pozwem w całości na co Spółka wyraziła zgodę. Gmina zrzekła się również wobec Spółki wszelkich innych roszczeń, tak umownych, jak i pozaumownych, wynikających z zawarcia, wykonania i rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. oraz oświadczyła i zagwarantowała, że nie będzie w przyszłości występować przeciwko Spółce z jakimkolwiek roszczeniami wynikającymi z zawarcia, wykonania i rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. Gmina oświadczyła również że zawarta ugoda wyczerpuje wszelkie roszczenia wobec Spółki związane z zawarciem, wykonaniem i rozwiązaniem umowy z dnia (…) 2014 r.

Gmina zobowiązała się również do zapłaty w terminie 30 dni kalendarzowych od dnia uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie umorzenia postępowania na rzecz Spółki kwoty 122.700,00 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy z dnia (…) 2014 r. Dodatkowo strony uzgodniły, że jeżeli zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującymi kwota odszkodowania podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, Gmina zapłacić Spółce również kwotę należnego podatku VAT nie więcej jednak niż 28.221,00 zł.

Wobec powyższego, w ugodzie Spółka zrzekła się swojego roszczenia wobec Gminy o zapłatę odsetek za opóźnienie od kwoty 166.211,00 zł w całości oraz zrzekła się roszczenia o zapłatę kwoty 15.290,00 zł z tytułu kary umownej wraz z odsetkami w całości, na co Gmina wyraziła zgodę oraz pozostałych roszczeń przenoszących kwoty do których Gmina zobowiązała się zapłacić na mocy ugody. Spółka zrzekła się również wobec Gminy dalszych roszczeń, tak umownych, jak i pozaumownych, wynikających z zawarcia, wykonania i rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. oraz oświadczyła i zagwarantowała, że nie będzie w przyszłości występować przeciwko Gminie z jakimkolwiek roszczeniami wynikającymi z zawarcia, wykonania i rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. Spółka oświadczyła i zagwarantowała również że zawarta ugoda wyczerpuje wszelkie jej roszczenia wobec Gminy związane z zawarcie, wykonaniem i rozwiązaniem umowy z dnia (…) 2014 r.

W ugodzie Spółka zobowiązała się do wydania Gminie w ciągu 30 dnia kalendarzowych po otrzymaniu kwoty 122.700,00 zł całej posiadanej dokumentacji, którą wykonała w ramach umowy z dnia (…) 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane od Gminy przez Spółkę na podstawie zawartej ugody z dnia (…) 2019 r. odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23% w związku z czym, wynagrodzenie to powinno zostać udokumentowane wystawioną przez Spółkę na rzecz Gminy fakturą VAT, w których Spółka powinna wykazać podatek VAT należny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym otrzymane od Gminy przez Spółkę na podstawie zawartej ugody z dnia (…) 2019 r. odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, w związku z czym wynagrodzenie to powinno zostać udokumentowane wystawioną przez Spółkę na rzecz Gminy fakturą VAT, w których Spółka powinna wykazać podatek VAT należny.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług,, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub do podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto, gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy podkreślić trzeba, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem, w tym zakresie należy posłużyć się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy stwierdzić należy, że wypłata środków pieniężnych ustalonych na skutek postępowania mediacyjnego stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że opisane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niezależnie bowiem od użytej przez Wnioskodawcę nomenklatury, otrzymane - na skutek ugody sądowej - świadczenie odszkodowawcze (odszkodowanie) jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, tj. wykonane na podstawie umowy prace projektowe i zgodę na rozwiązanie umowy.

Co do zasady obowiązek pokrycia szkody powstaje z uwagi na dokonanie czynności zabronionej (ex delicto) lub w wyniku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy (ex contracto). Podkreślając, że decydujące znaczenie dla oceny skutków prawnych umów w stosunkach pomiędzy stronami ma ich treść, a nie nazwa, stwierdzić należy, że w ocenie tut. Organu, w opisanym stanie faktycznym, otrzymanie kwoty pieniężnej nie posiada cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania. Przekazywana kwota będzie ekwiwalentem za działanie Wnioskodawcy, tj. udzielenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, druga strona - na mocy podpisanej ugody - nabywa zaś prawo do wcześniejszego rozwiązania umowy.

W takim kształcie sprawy wypłacenie odszkodowania należy uznać za wynagrodzenie za wykonane prace projektowe i wcześniejsze rozwiązanie umowy, a skutkiem tego stwierdzić istnienie usługi określonej w art. 8 ust. 1 ustawy, i opodatkować podatkiem od towarów i usług. Odszkodowanie będąc usługą będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy z dnia (…) 2014 r. na mocy porozumienia stron, zawartego w formie ugody sądowej, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie natomiast kwestii dokumentowania opisanych czynności należy stwierdzić, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w fakturze VAT należy wykazać kwotę netto odszkodowania powiększoną o podatek VAT według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.