Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP8.8101.18.2019.IDG
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.). - dalej Ordynacja podatkowa, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2018r. nr 0114-KDIP1-3.4012.251.2018.1.MT wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania czynności przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych,
  

• nieprawidłowe w części dotyczącej wystawienia faktury z tytułu czynności nieodpłatnego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych,
  

• prawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania,
  

• nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 218r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia wartości niematerialnych i prawnych, wystawienia faktury z tego tytułu, określenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką komandytową z siedzibą w Polsce. Komplementariuszem Wnioskodawcy jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, natomiast komandytariuszami Wnioskodawcy są osoby fizyczne. Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej z siedzibą na terytorium Polski (dalej: Sp. j.).

Wnioskodawca rozważa przeprowadzenie likwidacji Sp. j. W takim przypadku majątek Sp. j. - po spłaceniu ewentualnych zobowiązań oraz pozostawieniu odpowiednich kwot na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych - zostanie podzielony pomiędzy wspólników, stosownie do postanowień umowy Sp. j. Możliwe także, że rozwiązanie Sp. j. nastąpi bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

W skład majątku Sp. j. przekazywanego wspólnikom w ramach procesu likwidacji (lub rozwiązania) Sp. j. wchodzić mogą m.in. zakupione przez Sp. j. od innej spółki z grupy kapitałowej wartości niematerialne i prawne (cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych przez Sp. j. ustalona została na warunkach rynkowych).

W takim przypadku wartości niematerialne i prawne zostaną przekazane do Wnioskodawcy i następnie będą wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której realizuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie pytania:

1. Czy wydanie z tytułu likwidacji (rozwiązania) Sp. j. wartości niematerialnych i prawnych na rzecz Wnioskodawcy będzie świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania faktury VAT od Sp. j. z tytułu czynności wskazanej w pytaniu nr 1?
3. Co będzie stanowiło podstawę opodatkowania w przypadku wydania na rzecz Wnioskodawcy wartości niematerialnych i prawnych w ramach likwidacji (rozwiązania) Sp. j.?
4. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego na wystawionej przez Sp. j. fakturze VAT z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę wartości niematerialnych i prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż wartości niematerialne i prawne na gruncie ustawy o VAT nie mogą zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowią bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii.

Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie przez Sp. j. wartości niematerialnych i prawnych na rzecz Sp.k. jako wspólnikowi rozwiązywanej Sp. j. na skutek jej rozwiązania lub likwidacji nie może być na gruncie ustawy o VAT rozumiane jako dostawa towarów.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie wartości niematerialnych i prawnych przez Sp. j. na jej wspólnika, czyli Wnioskodawcę w związku z likwidacją (rozwiązaniem) Sp. j. powinno zostać uznane za świadczenie usług.

Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co nie będzie miało miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym gdyż przekazanie przez Sp. j. jej wspólnikowi - Wnioskodawcy - wartości niematerialnych i prawnych nie będzie czynnością odpłatną, gdyż odbywać się będzie w ramach likwidacji (rozwiązywania) Sp. j.

Tym niemniej, w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT znalazły się regulacje szczególne, w myśl których opodatkowaniu może podlegać również w pewnych przypadkach świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
  

• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  
  

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca otrzyma wartości niematerialne i prawne, które były dotychczas własnością Sp. j. W zamian Sp. j. nie otrzyma od Wnioskodawcy jakiegokolwiek świadczenia. Przeniesienie wartości niematerialnych i prawnych nastąpi więc nieodpłatnie.

Jednocześnie przeniesienie wartości niematerialnych i prawnych nastąpi w wyniku likwidacji (rozwiązania) Sp. j., w związku z czym nie można uznać, że przekazanie to związane będzie z działalnością gospodarczą Sp. j. W szczególności przekazanie przez Sp. j. wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy nie będzie miało wpływu na przyszłą sprzedaż Sp. j. w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. To Wnioskodawca będzie w przyszłości wykorzystywał wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy uznać, że czynność przekazania wartości niematerialnych i prawnych w wyniku likwidacji (rozwiązania) Sp. j. wypełnia przesłanki nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W efekcie przekazanie wartości niematerialnych i prawnych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2

Co do zasady czynność opodatkowana podatkiem VAT, wykonana przez podatnika podatku VAT, powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT, przepisy rozdziału dotyczącego fakturowania stosuje się między innymi do sprzedaży. Natomiast stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy są zobowiązani m.in. do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż.

Art. 2 pkt 22 ustawy o VAT definiuje sprzedaż jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie nieodpłatne świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepisy art. 106a oraz 106b ustawy o VAT nakazują wystawienie faktury w przypadku sprzedaży z wyjątkami wskazanymi w treści tych przepisów. Żaden z tych wyjątków nie dotyczy jednak sprzedaży w formie świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z tym, że czynność nieodpłatnego przekazania wartości niematerialnych i prawnych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, Sp. j. będzie zobowiązana do udokumentowania wykonanej czynności poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z przepisami art. 106a oraz 106b ustawy o VAT.

Ad 3

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Sp. j. nabyła wartości niematerialne i prawne na podstawie umowy sprzedaży. Cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych została ustalona na poziomie rynkowym.

W przypadku przeniesienia wartości niematerialnych i prawnych w związku z likwidacją (rozwiązaniem) Sp. j., podstawą opodatkowania podatkiem VAT powinna być zatem cena nabycia tych wartości niematerialnych i prawnych przez Sp. j.

Ad 4

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Dodatkowo stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością.
   
   

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 ustawy o VAT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpią wskazane w art. 88 ustawy o VAT przesłanki, które pozwalałyby na odmowę Wnioskodawcy prawa do odliczenia.

Ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a nabyte przez niego wartości niematerialne i prawne będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych w kwocie nie wyższej niż wynikającej z obliczonej podstawy opodatkowania tym podatkiem zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT stanowiącej sumę kosztów nabycia przez Sp. j. wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca wskazuje, że prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska została potwierdzona w zbliżonym stanie faktycznym w interpretacji indywidualnej z 30 marca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-70/16-2/WH. Choć interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie wiąże organów podatkowych w odniesieniu do Wnioskodawcy, stanowi ona pośrednio potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej działając na podstawie przepisu art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) w dniu 8 czerwca 2018 r. wydał interpretację indywidualną nr 0114-KDIP1-3.4012.251.2018.1.MT, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 8 czerwca 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.251.2018.1.MT wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania czynności przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych,
  

• nieprawidłowe w części dotyczącej wystawienia faktury z tytułu czynności nieodpłatnego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych,
  

• prawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania,
  

• nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołane wyżej unormowanie wskazuje, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, z późn. zm.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Do spółek osobowych innych niż spółka komandytowo-akcyjna stosuje się zgodnie z regulacjami Kodeksu spółek handlowych przepisy o likwidacji spółki jawnej.

W myśl art. 58 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych - w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Pomimo ustania stosunku spółki (poprzez jej rozwiązanie) pozostaje jednak majątek spółki do czasu jego zlikwidowania. W konsekwencji uznać należy, że pomimo zakończenia działalności spółki osobowej w inny sposób niż w drodze postępowania likwidacyjnego, na podstawie art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, niezbędnym elementem rozwiązania tej spółki jest likwidacja jej majątku i jego rozliczenie pomiędzy uprawnionych, czyli przejęcie tego majątku przez wspólników w ustalonych umownie udziałach.

Likwidatorami są wszyscy wspólnicy. Wspólnicy mogą powołać na likwidatorów tylko niektórych spośród siebie, jak również osoby spoza swego grona. Uchwała wymaga jednomyślności, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 70 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 77 § 1 Kodeksu spółek handlowych, likwidatorzy powinni zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Nowe interesy mogą być podejmowane tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do ukończenia spraw w toku.

Na podstawie art. 82 § 1 Kodeksu spółek handlowych, z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych.

Pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. W przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku (art. 82 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

W myśl art. 83 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli majątek spółki nie wystarcza na spłatę udziałów i długów, niedobór dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy, a w przypadku ich braku, w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. W przypadku niewypłacalności jednego ze wspólników, przypadającą na niego część niedoboru dzieli się między pozostałych wspólników w takim samym stosunku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce. Komplementariuszem Wnioskodawcy jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, natomiast komandytariuszami Wnioskodawcy są osoby fizyczne. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej z siedzibą na terytorium Polski. Wnioskodawca rozważa przeprowadzenie likwidacji Spółki jawnej. W takim przypadku majątek Spółki jawnej - po spłaceniu ewentualnych zobowiązań oraz pozostawieniu odpowiednich kwot na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych - zostanie podzielony pomiędzy wspólników, stosownie do postanowień umowy Spółki jawnej. Możliwe także, że rozwiązanie Spółki jawnej nastąpi bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. W skład majątku Spółki jawnej przekazywanego wspólnikom w ramach procesu likwidacji (lub rozwiązania) Spółki jawnej wchodzić mogą m.in. zakupione przez Spółkę jawną od innej spółki z grupy kapitałowej wartości niematerialne i prawne (cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych przez Spółkę jawną ustalona została na warunkach rynkowych). Wartości niematerialne i prawne zostaną przekazane do Wnioskodawcy i następnie będą wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której realizuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy wydanie z tytułu likwidacji (rozwiązania) Spółki jawnej wartości niematerialnych i prawnych na rzecz Wnioskodawcy będzie świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Należy zauważyć, przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych na Wnioskodawcę w związku z likwidacją (rozwiązaniem) Spółki jawnej jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne. Nieodpłatne świadczenie usług - co do zasady - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu - zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT - podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te nieodpłatne usługi, które są wykonywane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. Jeśli podejmowane przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca otrzyma wartości niematerialne i prawne, które należą do majątku Spółki jawnej. W zamian Spółka jawna nie otrzyma od Wnioskodawcy jakiegokolwiek wynagrodzenia. Przeniesienie praw i obowiązków następuje więc bez uzyskiwania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Zatem, z uwagi na powyższe okoliczności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że przekazanie przez Spółkę jawną wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy będzie miało wpływ na przyszłą sprzedaż Spółki jawnej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tym samym trudno jest uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Jak wskazał Wnioskodawca - to On będzie wykorzystywał wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, skoro czynność nieodpłatnego przekazania praw do wartości niematerialnych i prawnych na rzecz Wnioskodawcy nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Spółkę jawną działalnością gospodarczą, to czynność ta wypełnia warunki nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z tym, ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania faktury z tytułu nieodpłatnego przeniesienia na Wnioskodawcę praw do wartości niematerialnych i prawnych w związku z likwidacją (rozwiązaniem) Spółki jawnej.

Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wystawiania faktur) regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

Na podstawie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z art. 106a pkt 1 w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika zatem, że fakturę wystawia się, jeśli dokumentuje ona sprzedaż (rozumianą m.in. jako odpłatne świadczenie usług). Z kolei przepis art. 8 ust. 2 powołanej ustawy zrównuje nieodpłatne świadczenie usług z odpłatnym świadczeniem usług, jednak tylko dla celów opodatkowania. Opisana przez Wnioskodawcę czynność nieodpłatnego przeniesienia na Wnioskodawcę praw do wartości niematerialnych i prawnych w związku z likwidacją (rozwiązaniem) Spółki jawnej, nie wypełnia jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo że dochodzi doświadczenia usługi, to nie dochodzi do odpłatności ze strony obdarowanego. Odbiorca otrzymujący ww. towary nieodpłatnie nie ponosi ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Nie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 cyt. Ustawy.

Na brak możliwości wystawienia faktury wskazuje również treść art. 106e ustawy o VAT, w którym wśród elementów faktury wymieniono m.in. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto), czy kwotę należności ogółem, jako kwoty należne sprzedawcy od nabywcy. Skoro jednak transakcja jest nieodpłatna kwoty te nie mogłyby znaleźć się na takiej fakturze, a brak takich pozycji skutkowałby wadliwością dokumentu sprzedaży.

W stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2013 r. w ustawodawca zobowiązał podatników do dokumentowania czynności nieodpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług fakturami wewnętrznymi. Specyfiką faktury wewnętrznej był brak odbiorcy. Wynikało to z tego, że podatnik wystawiał taką fakturę wyłącznie dla potrzeb udokumentowania wywiązania się z obowiązku naliczenia podatku VAT. Faktura wewnętrzna nie była zatem wprowadzana do obrotu prawnego. Należy zauważyć, iż zmiana wprowadzona przepisem art. 11 pkt 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342) spowodowała odejście od obowiązku dokumentowania fakturami czynności wymienionych miedzy innymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT poprzez zmianę w art. 106 ust. 7 ustawy o VAT dot. wystawiania faktur wewnętrznych. Chociaż przepis art. 106 ust. 7 ustawy o VAT na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylono to, Projektodawca wskazał w uzasadnieniu projektu ww. ustawy, iż "istotną zmianą w stosunku do aktualnego brzmienia ww. art. 106 ustawy o VAT jest propozycja wyeliminowania faktur wewnętrznych. Zmiana ta jest konieczna, z uwagi na fakt, iż właściwe regulacje prawa unijnego nie przewidują możliwości wymagania przez państwa członkowskie wystawiania tego rodzaju faktur. Faktura wewnętrzna nie jest zresztą istotnym dokumentem mającym wpływ na prawidłowe funkcjonowanie systemu VAT - przykładowo można wskazać, iż nie jest ona dokumentem wprowadzanym do obiegu. Jest to bowiem dokument jedynie pomocniczy, w którym podatnik zawiera przeliczenie wyrażonych w walutach obcych kwot podatku, stawki podatku i inne informacje niezbędne do dokonywania zapisów w ewidencji i deklaracji podatkowej. Transakcje, w związku z którymi obecnie istnieje obowiązek wystawienia faktur wewnętrznych, po wejściu w życie nowelizacji ustawy o VAT będą mogły zostać rozliczone w podatku VAT także na podstawie innych dokumentów. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla których podatnikiem jest ich nabywca lub świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, podstawą taką przykładowo może być faktura wystawiona przez kontrahenta. Natomiast w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 taką podstawą może być odpowiedni dokument wewnętrzny wystawiony przez podatnika. Brak jest przy tym przeszkód, aby taki dokument zawierał wszystkie dane, które w obecnym stanie prawnym zawiera faktura wewnętrzna - w związku z likwidacją obowiązku wystawiania faktur wewnętrznych przedmiotowa kwestia pozostaje w sferze wyboru podatnika".

Z powyższego jednoznacznie wynika, że nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o VAT nie powinny być dokumentowane fakturami VAT wskazanymi w art. 106b tej ustawy.

Opisana we wniosku czynność polegająca na przeniesieniu przez Spółkę jawną, w związku z jej likwidacją (rozwiązaniem), na rzecz Wnioskodawcy wartości niematerialnych i prawnych nie powinna być udokumentowana fakturą ponieważ czynność ta nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania w przypadku przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy praw do wartości niematerialnych i prawnych ramach likwidacji (rozwiązania) Spółki jawnej.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT.

W konsekwencji, podstawą opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Spółkę jawną na rzecz Wnioskodawcy praw do wartości niematerialnych i prawnych w myśl art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, będzie kwota wydatków poniesiona przez Spółkę jawną w związku z nabyciem tych wartości niematerialnych i prawnych, z wyłączeniem kosztów jakie towarzyszyć będą ww. przekazaniu, np. kosztów usług doradczych, notarialnych. Podstawa ta nie będzie obejmowała podatku należnego z tytułu tej transakcji.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Ad 4

Wątpliwości Wnioskującego dotyczą również prawa odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Spółkę jawną z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z przepisami szczegółowo przedstawionymi w odpowiedzi na pytanie trzecie nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o VAT nie powinno być dokumentowane fakturą gdyż nie stanowi ono sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. W takim przypadku nie ma prawnej możliwości uzyskania dokumentu, z którego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT będzie wynikała kwota podatku naliczonego, o którą na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca będzie mógł obniżyć swój podatek należny.

W tym miejscu należy wskazać, że do końca marca 2013 r. obowiązywał przepis art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o VAT stanowiący, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, których nabycie nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi. Przepis ten z dniem 1 kwietnia 2013 r., przepisem art. 1 pkt 40 lit. a ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), został uchylony.

W uzasadnieniu do projektu ww. ustawy projektodawca wskazał, że "usunięcie tego przepisu nie spowoduje zmian merytorycznych. Przepis obecnie nie ma praktycznego zastosowania, bo w sytuacjach objętych jego zakresem wystawiane są faktury wewnętrzne, a nie faktury. Również projektowane zmiany nie uzasadniają utrzymania przedmiotowego przepisu. Umożliwienie w takich przypadkach obdarowanemu podatnikowi odliczenia podatku uiszczonego przez podatnika-darczyńcę byłoby sprzeczne z zasadami konstrukcyjnymi podatku VAT. Podstawową zasadą systemową tego podatku jest jego neutralność dla podatnika (podatek obciąża finalnego odbiorcę, czyli konsumenta). Jak wynika z orzecznictwa TSUE (np. w sprawie C-438/09) ustanowiony system odliczeń w VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej. W przypadku czynności nieodpłatnych, w przypadku gdy podlegają one opodatkowaniu VAT, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nabywca nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego VAT rozliczonego przez darczyńcę (odliczenie VAT stanowiłoby dla obdarowanego nieuzasadnioną korzyść). Dodatkowo należy wskazać, że obecnie w przypadku czynności, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, wystawiane są faktury wewnętrzne, które nie stanowią podstawy do odliczania VAT, co dodatkowo zapewnia realizację zasady braku prawa do odliczania VAT przez obdarowanego w przypadku nieodpłatnego nabycia towarów i usług".

Powyższe oznacza, że brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w przedmiotowym przypadku związany jest również z tym, że Wnioskodawca nie poniósł ciężaru ekonomicznego podatku VAT, od którego mógłby się uwolnić jako przedsiębiorca poprzez skorzystanie z tego prawa w imię zasady neutralności podatku VAT.

Podsumowując można postawić tezę, że podatek należny związany z wykonaniem czynności, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nie stanowi podatku naliczonego u odbiorcy nieodpłatnego świadczenia usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest nieprawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja ta nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.