Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.147.2019.2.MU
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 11 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wychowuje małoletnią córkę. Z ojcem dziecka nie tworzy rodziny, nie tworzy wspólnego gospodarstwa, nie mieszka z nim. Nie byli małżeństwem. Opuścił ich kiedy zaczęły się większe problemy ze zdrowiem córki. Od ojca dziecka są zasądzone alimenty na córkę. Ojciec nie jest pozbawiony praw rodzicielskich. Niemniej nie wykonuje władzy rodzicielskiej w praktyce. Ojciec dziecka w roku 2018 kontaktował się z dzieckiem sporadycznie. Czasami średnio dwa razy w miesiącu spędzał czas z dzieckiem popołudniami. W żaden sposób nie przyczynił się do zapewnienia dziecku wakacji, świąt, wolnego czasu. Nie pomagał w żaden sposób w potrzebach edukacyjnych dziecka, nie był na żadnej wywiadówce, nie pomógł ani razu w zadaniach domowych, nie wykazywał zainteresowania edukacją dziecka. W sprawach zdrowotnych wszelkie kontakty z POZ były na głowie Wnioskodawczyni. Dziecko jest chore na Zespół hiper IgE. Wymaga ciągłej opieki zdrowotnej i leczenia specjalistycznego różnych specjalności, głównie immunologicznego. Wizyty w poradniach: psychologicznej, immunologicznej, chirurgii szczękowej, dermatologicznej, pulmonologicznej Wnioskodawczyni musi realizować dla dziecka we własnym zakresie. Pomoc ojca dziecka w kwestiach zdrowotnych za 2018 r. była bardzo sporadyczna, dwukrotny kontakt z przychodnią endokrynologiczną w Z. (jest to jedyna rzecz którą dopilnowuje ojciec dziecka bez konieczności ingerencji Wnioskodawczyni), oraz dwukrotna pomoc przy procedurach szpitalnych, pomoc dotyczyła tylko odebrania dziecka ze szpitala lub uczestnictwa przy przewozie dziecka z jednego szpitala do drugiego. Dziecko w 2018 r. było 15 razy w szpitalu, spędziło w nim 35 dni. Ze względu na rzadką chorobę leczenie córki odbywa się w K., w 2018 r. była to konieczność 11 wizyt szpitalnych. Wszystko to jest na głowie Wnioskodawczyni. Ojciec dziecka kilkakrotnie odwiedził je w szpitalu w C. czy R., ale to wszystko. Całość uzgodnień medycznych, organizacji opieki zdrowotnej, nigdzie tu Wnioskodawczyni nie otrzymała pomocy z jego strony. Raz gdy w sytuacji awaryjnej zapytała o podwiezienie do lekarza specjalisty z chorym dzieckiem, to usłyszała, że „mogę autobusem” (padał deszcz). Ojciec dziecka ani razu nie zaproponował by dziecko wziąć choćby gdzieś na weekend, czy na jakikolwiek wypad wakacyjny lub świąteczny. Choroba dziecka nie wyklucza aktywności fizycznej czy podróży rekreacyjnej, przy zachowaniu pewnych elementarnych zasad higieny i ostrożności, te kwestie są wręcz wskazane dla jego prawidłowego rozwoju. W 2018 r. dziecko nie spędziło ani jednego noclegu pod opieką ojca, jedynie sporadyczne, popołudniowe spotkania. Wszelkie sprawy urzędowe, medyczne, szkolne, organizacja czasu wolnego, rozwój zainteresowań są wyłącznie na głowie Wnioskodawczyni. Pomoc ojca dziecka jest pomocą jaką uzyskuje się od wujka, a nie od ojca. Czyli jest tylko wtedy gdy człowiek prawie o nią żebrze i nigdy nie zachodzi sama od siebie. Wysokość alimentów jest bardzo niska, do pewnego stopnia ojciec dziecka w nieznaczny sposób rekompensuje to tym, że kupuje dziecku dodatek kaloryczny Cubito, (ale i tak pozostałe koszty leczenia córki ze strony Wnioskodawczyni są znacznie wyższe) ale i to tylko wtedy gdy córka do niego o to się zwraca, choć sam dobrze wie, że musi ona to zażywać w sposób ciągły i nigdy nie przypilnuje tego sam od siebie. Sporadyczne prezenty urodzinowe czy świąteczne prezentują pewien standard, który można uznać za normalny dla jego statusu finansowego, niemniej prezenty nie są wykonywaniem władzy rodzicielskiej. Dochody Wnioskodawczyni w latach poprzednich uniemożliwiły jej skorzystanie z ulgi na dziecko. Ojciec dziecka kilka dni temu poinformował Wnioskodawczynię, że skorzystał w 50% z ulgi na dziecko za 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi na dziecko jako osoba samotnie wychowująca dziecko?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ojciec dziecka choć posiada władzę rodzicielską to nie wykonuje jej faktycznie. W broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów „Skorzystaj z ulgi podatkowej na dziecko” jest wskazane, że „posiadanie władzy rodzicielskiej, bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy płacenie alimentów, nie wystarczy do zastosowania ulgi”. Wnioskodawczyni uważa, że tylko ona jest uprawniona do skorzystania z ulgi na dziecko jako osoba samotnie wychowująca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W myśl art. 6 ust. 9 ustawy zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wychowuje małoletnią córkę. Z ojcem dziecka nie tworzy rodziny, nie tworzy wspólnego gospodarstwa, nie mieszka z nim. Nie byli małżeństwem. Opuścił ich kiedy zaczęły się większe problemy ze zdrowiem córki. Od ojca dziecka są zasądzone alimenty na córkę. Ojciec nie jest pozbawiony praw rodzicielskich. Niemniej nie wykonuje władzy rodzicielskiej w praktyce. Ojciec dziecka w roku 2018 kontaktował się z dzieckiem sporadycznie. Czasami średnio dwa razy w miesiącu spędzał czas z dzieckiem popołudniami. W żaden sposób nie przyczynił się do zapewnienia dziecku wakacji, świąt, wolnego czasu. Nie pomagał w żaden sposób w potrzebach edukacyjnych dziecka, nie był na żadnej wywiadówce, nie pomógł ani razu w zadaniach domowych, nie wykazywał zainteresowania edukacją dziecka. W sprawach zdrowotnych wszelkie kontakty z POZ były na głowie Wnioskodawczyni. Dziecko jest chore na Zespół hiper IgE. Wymaga ciągłej opieki zdrowotnej i leczenia specjalistycznego różnych specjalności, głównie immunologicznego. Wizyty w poradniach: psychologicznej, immunologicznej, chirurgii szczękowej, dermatologicznej, pulmonologicznej Wnioskodawczyni musi realizować dla dziecka we własnym zakresie. Pomoc ojca dziecka w kwestiach zdrowotnych za 2018 r. była bardzo sporadyczna, dwukrotny kontakt z przychodnią endokrynologiczną w Z. (jest to jedyna rzecz którą dopilnowuje ojciec dziecka bez konieczności ingerencji Wnioskodawczyni), oraz dwukrotna pomoc przy procedurach szpitalnych, pomoc dotyczyła tylko odebrania dziecka ze szpitala lub uczestnictwa przy przewozie dziecka z jednego szpitala do drugiego. Dziecko w 2018 r. było 15 razy w szpitalu, spędziło w nim 35 dni. Ze względu na rzadką chorobę leczenie córki odbywa się w K., w 2018 r. była to konieczność 11 wizyt szpitalnych. Wszystko to jest na głowie Wnioskodawczyni. Ojciec dziecka kilkakrotnie odwiedził je w szpitalu w C. czy R., ale to wszystko. Całość uzgodnień medycznych, organizacji opieki zdrowotnej, nigdzie tu Wnioskodawczyni nie otrzymała pomocy z jego strony. Raz gdy w sytuacji awaryjnej zapytała o podwiezienie do lekarza specjalisty z chorym dzieckiem, to usłyszała, że „mogę autobusem” (padał deszcz). Ojciec dziecka ani razu nie zaproponował by dziecko wziąć choćby gdzieś na weekend, czy na jakikolwiek wypad wakacyjny lub świąteczny. Choroba dziecka nie wyklucza aktywności fizycznej czy podróży rekreacyjnej, przy zachowaniu pewnych elementarnych zasad higieny i ostrożności, te kwestie są wręcz wskazane dla jego prawidłowego rozwoju. W 2018 r. dziecko nie spędziło ani jednego noclegu pod opieką ojca, jedynie sporadyczne, popołudniowe spotkania. Wszelkie sprawy urzędowe, medyczne, szkolne, organizacja czasu wolnego, rozwój zainteresowań są wyłącznie na głowie Wnioskodawczyni. Pomoc ojca dziecka jest pomocą jaką uzyskuje się od wujka, a nie od ojca. Czyli jest tylko wtedy gdy człowiek prawie o nią żebrze i nigdy nie zachodzi sama od siebie. Wysokość alimentów jest bardzo niska, do pewnego stopnia ojciec dziecka w nieznaczny sposób rekompensuje to tym, że kupuje dziecku dodatek kaloryczny Cubito, (ale i tak pozostałe koszty leczenia córki ze strony Wnioskodawczyni są znacznie wyższe) ale i to tylko wtedy gdy córka do niego o to się zwraca, choć sam dobrze wie, że musi ona to zażywać w sposób ciągły i nigdy nie przypilnuje tego sam od siebie. Sporadyczne prezenty urodzinowe czy świąteczne prezentują pewien standard, który można uznać za normalny dla jego statusu finansowego, niemniej prezenty nie są wykonywaniem władzy rodzicielskiej. Dochody Wnioskodawczyni w latach poprzednich uniemożliwiły jej skorzystanie z ulgi na dziecko. Ojciec dziecka kilka dni temu poinformował Wnioskodawczynię, że skorzystał w 50% z ulgi na dziecko za 2018 r.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, zawartych w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dzieci małoletnich ulga prorodzinna przysługuje podatnikom wykonującym władzę rodzicielską. W przypadku rodziców posiadających jedno dziecko ustawodawca wprowadził dodatkowe kryterium dochodowe przyznając prawo do dokonania odliczenia tylko tym, których dochód nie przekroczył ustalonego limitu. Dochody podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie mogą przekroczyć w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko, którego dochody nie mogą przekroczyć w roku podatkowym kwoty 112.000 zł. Wysokość tych dochodów ustalić należy w sposób określony w powołanym art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, należy pomniejszyć o kwotę składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Ponieważ, najistotniejszym warunkiem do skorzystania z ulgi na małoletnie dzieci, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wykonywanie przez podatnika władzy rodzicielskiej to wyjaśnić należy, że władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.

Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że - jak wskazała Wnioskodawczyni – to Ona wychowuje i zajmuje się wszystkimi sprawami dziecka: urzędowymi, medycznymi, szkolnymi, organizacją jego czasu wolnego, rozwojem jego zainteresowań, wszelkimi kontaktami z POZ, natomiast ojciec dziecka nie wykonuje władzy rodzicielskiej w praktyce, opuścił je kiedy zaczęły się większe problemy ze zdrowiem córki, w roku 2018 kontaktował się z dzieckiem sporadycznie, czasami średnio dwa razy w miesiącu spędzał czas z dzieckiem popołudniami, w żaden sposób nie przyczynił się do zapewnienia dziecku wakacji, świąt, wolnego czasu, nie pomagał w żaden sposób w potrzebach edukacyjnych dziecka, nie był na żadnej wywiadówce, nie pomógł ani razu w zadaniach domowych, nie wykazywał zainteresowania edukacją dziecka, uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania za rok 2018 odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego XXX, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.